บทที่ 1 เชลยสาว (4)

มันบ้าและงี่เง่ามากเกินไป!!

“เลิกดูถูกฉันได้แล้ว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ใครจะลากขึ้นเตียงได้! ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด คุณเข้าใจมั้ย!” หญิงสาวแทบตะโกนใส่หน้าด้วยความโกรธจนควันออกหู!

“ฉันคิดว่า... เธอเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้นะอารยา” น้ำเสียงของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นเนิบ ๆ แต่ยิ่งสร้างแรงกดดันและความเครียดให้กับหญิงสาวมากกว่าเดิม

“คุณมันบ้าไปแล้ว! บ้าเอ๊ย!ที่นี่บ้านป่าเมืองเถื่อนชัด ๆ ความเป็นอารยะชนก็แค่ฉากบังหน้าหลอกลวงชาวโลกเท่านั้น” หญิงสาวบริภาษจ้องหน้าชายหนุ่มตาเขม็ง ขณะเดียวกันเธอก็กำตุ๊กตาอูฐที่ทำจากแก้วเจียระไนเอาไว้แน่น

อารยายอมรับกับตัวเองเลยว่าเธอกลัวเขา ขณะเดียวกันเธอก็หวั่นไหวในเสน่ห์อันร้ายกาจของเขาด้วยเช่นกัน

ก็เขาคือหนุ่มหล่อ เสน่ห์แรงที่นิตยสารจัดอันดับให้เป็นหนุ่มฮอตติดอันดับต้น ๆ ของประเทศ!!

ให้ตายเถอะ!! ถ้าเขาจะเข้ามาจีบเธอแบบที่หนุ่ม ๆ ทั่วไปทำกัน รับรองว่าเธอตอบตกลงรับเขาไว้พิจารณาอย่างแน่นอน แต่ดูสิ่งที่ผู้ชายบ้ารายนี้กระทำต่อเธอเถอะ ต่อให้เขาหล่อเลิศเลอแค่ไหน เธอก็ไม่สนใจหรอก!!

“เธอยังไม่รู้จักคาเธียร์ดีพอ เธอไม่ควรด่วนตัดสิน”

“ฉันคิดว่าตัวเองคิดถูกนะ ฉันตัดสินประเทศนี้จากการกระทำของคนในประเทศนี้! ทุกอย่างสะท้อนออกมาจากตัวคุณนั่นล่ะ คุณมันบ้า บ้าดีเดือด!!”

“แล้วไง?” ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นแล้วขยับเข้าไปหาหญิงสาวช้า ๆ

ทว่าดวงตาสีมรกตของเขาไม่ได้ยิ้มเหมือนเมื่อครู่แต่เขาจ้องมองผู้หญิงไทยตรงหน้าชนิดไม่ละสายตา นอกจากความสวยบาดตาบาดใจแล้ว ผู้หญิงไทยคนนี้ยังเป็นประเภทสู้ยิบตา ซึ่งเขาชื่นชอบความกล้าที่ผู้หญิงคนนี้แสดงออกเป็นอย่างมาก เธอช่างเหมือนผู้หญิงคนนั้นของเขาเหลือเกิน...

“คุณมันเถื่อน! ถอยไปนะ!” อารยาแว้ดเสียง เธอแทบผวาเฮือกเมื่อแผ่นหลังชิดขอบเตียง “ฉันบอกให้ถอยไป ไม่ได้ยินหรือไง!”

“ทำไมฉันต้องเชื่อฟังเธอด้วย ในเมื่อเตียงนี้เป็นของฉัน”

ดูลูกเล่นของอาเรโซ่เถอะ!!

อารยาเม้มปากเป็นเส้นตรงจนแดงปลั่ง หญิงสาวไม่รู้เลยว่า กิริยาของเธอช่างยั่วยวนใจชายหนุ่มมากนัก

“คุณพูดถูก เตียงนี้เป็นของคุณ ข้าวของทุกชิ้นเป็นของคุณ ประเทศนี้ก็เป็นของคุณ แต่ฉันไม่ใช่ของคุณ!!”

ได้ยินหญิงสาวโต้แย้งเช่นนั้นอาเรโซ่จึงระเบิดเสียงหัวเราะลั่นห้อง เขารู้ว่าสาวสวยรายนี้กำลังโกรธ และไม่พอใจที่ถูกจับตัวมา แต่ทำไมเวลาที่เธอคนนี้โกรธถึงดูน่ารักและมีชีวิตชีวานัก แน่นอนว่าการได้พูดคุย ได้ทำการเจรจา ก็ยิ่งทำให้เขาชื่นชอบเธอมากกว่าเดิมจนอยากร่วมรักกับเธอตอนนี้ด้วยซ้ำ!

“ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอกยังไงเธอต้องเป็นของฉันอยู่ดี”

“ไม่มีวัน!!” อารยาเค้นเสียงเย็นพลางเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งทะนง แต่พออาเรโซ่เข้ามาใกล้ อารยาซึ่งคอยระมัดระวังตัวจึงเล่นงานเขาด้วยเครื่องแก้วในมือทันที!

ผัวะ!!

“โอ๊ย!”

พอชายหนุ่มร้องและล้มลงด้วยความมึน อารยาจึงฉวยโอกาสนั้นผละหนีไปจากเตียงนุ่มทันที ทว่าอาเรโซ่ก็คว้าสายสะพายที่ห้อยอยู่บนตัวเธอได้ก่อนซ้ำยังกระชากตัวเธอเข้าหา

“กรี๊ดดดด” หญิงสาวหวีดร้องด้วยความตกใจ เพราะอาเรโซ่ได้รั้งตัวเธอให้ล้มบนเตียงนุ่ม ซ้ำเขายังตรึงข้อมือทั้งสองของเธอเอาไว้!

“ปล่อยฉันนะ!!”

“ไม่ปล่อย พยศมากนักใช่มั้ย?!”

“ฉันแค่ป้องกันตัวเอง” อารยาเถียงน้ำตาคลอเบ้าจ้องหน้าอาเรโซ่อย่างเอาเรื่อง

ถึงเธอจะกลัวเขา แต่วินาทีนี้การเอาตัวรอดคือสิ่งสำคัญที่สุด ทว่าสายตาที่เปลี่ยนไปของชายหนุ่มก็สร้างความหวาดหวั่นให้เธอเช่นกัน เขาดูน่ากลัว และดูก้าวร้าว นั่นอาจเป็นเพราะเขาหัวแตกด้วยฝีมือของเธอ!!!

“เธอต้องได้รับโทษ!”

“อย่านะ! คนบ้า กรี๊ด!!!” สิ้นคำริมฝีปากร้อนจึงทาบทับริมฝีปากจิ้มลิ้มของหญิงสาวทันที ทว่าจุมพิตของอาเรโซ่ก็ทำให้หญิงสาวถึงกับครางในลำคอด้วยความเจ็บ

นี่คือจุมพิตที่ป่าเถื่อนที่สุด!!

อาเรโซ่บดขยี้จุมพิตลงมาอย่างไม่ปรานี ซ้ำเขายังขบฟันบนริมฝีปากล่างของเธอจนเลือดออกซิบ ๆ มันเจ็บจนหญิงสาวน้ำตาร่วง เธอตั้งใจตอบโต้กลับไปด้วยการงับลิ้นของเขา แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เหมือนอาเรโซ่ผู้นี้จะอ่านออกว่าเธอจะทำอะไรเขา

ดังนั้นสิ่งที่อารยาทำได้ในตอนนี้คือการนอนนิ่ง น้ำตาไหลรับการกระทำของเขาเท่านั้น ทว่าอึดใจเดียวที่แสนยาวนานในความรู้สึกของอารยา ความรุนแรงก็ค่อย ๆ อันตรธาน จุมพิตป่าเถื่อนนั้นกลายเป็นความวาบหวามรัญจวน ชวนให้เคลิ้มฝันชนิดที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ที่สำคัญอาเรโซ่ไม่หยุดแค่จุมพิต!