ตอนที่ 6 เราอย่าพบเจอกันอีกเลย

ก่อนเราจะรักกัน

ตอนที่ 6

เราอย่าพบเจอกันอีกเลยนะ

"ให้ศีลส่งธารที่หน้าประตูตึกหรือลานจอดรถดี" เขาถามพลางหักพวงมาลัยเตรียมเข้าไปจอดในโรงพยาบาล

"ตรงนี้แหละ เดี๋ยวธารเดินไปเอง" 

"ทำไมล่ะ"

"ธารว่าเราอย่าเจอกันอีกเลยนะ ความสัมพันธ์นี้ให้มันจบลงตรงนี้แหละ" ธารธาราพูดหลังจากที่นั่งไตร่ตรองมาอย่างดีตลอดทาง มันถึงเวลาที่เธอควรตื่นมายอมรับความจริงได้แล้ว เธอลดคุณค่าของตัวเอง ยอมเป็นคู่นอนของเขา ขึ้นเตียงกับเขา โดยไม่มีสถานะ เพียงแค่ความต้องการทางร่างกาย เธอพร้อมสนองเขาทุกครั้งที่เขาต้องการ โสเภณียังได้เงิน แต่เธอได้อะไรล่ะ กระเป๋าแบรนด์เนมยี่ห้อเดิม สีเดิม ตลอดจนกว่าคอลเลคชั่นใหม่จะออก หนึ่งคอลเลคชั่นเธอมีกระเป๋าแบบเดิมสีเดิมไม่ต่ำกว่าห้าใบ นั่นคือสิ่งที่เธอได้ ซึ่งเธอไม่ได้ต้องการ บ้านเธอไม่ได้ยากจน ออกจะมีเหลือกินเหลือใช้เสียด้วยซ้ำไป

"คิดดีแล้วใช่ไหม?" ศีลเสมอเข้าใจหากหญิงสาวต้องการหยุดความสัมพันธ์ เขาเองก็ไม่ได้อยากผูกมัดหญิงสาวไว้ แต่อดใจหายไม่ได้ ตลอดสามปีที่ผ่านมาเขามีเธอคนเดียวมาตลอด มาวันนี้เธอกลับบอกว่าต้องการหยุดความสัมพันธ์นี้แล้ว เขาคงไม่เสียเวลาถามหาเหตุผล ที่ผ่านมาเธอทำตามความต้องการเขามาตลอด หากครั้งนี้เขาจะทำตามความต้องการเธอบ้างจะเป็นไรไป

"อืม"

"ถ้าธารคิดดีแล้ว งั้นศีลขอให้ธารโชคดีนะ" เขาไม่มีแม้แต่คำพูดรั้งให้หญิงสาวอยู่ ซ้ำยังอวยพรให้เธอโชคดีอีกด้วย 

ธารธาราพยักหน้าก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูลงจากรถอย่างเด็ดเดี่ยว

'ดีแล้วธาร เธอทำถูกแล้ว'

ร่างบางเดินเข้าโรงพยาบาลอย่างมั่นคง ไม่เหลียวหลังหันกลับไปมองร่างสูงที่มองตามแผ่นหลังบางที่ค่อยค่อยเดินห่างออกไปทุกทีเลยสักวินาที

เขารู้ว่าธารธาราเป็นคนใจเด็ดแค่ไหน การที่เธอต้องการหยุดความสัมพันธ์ครั้งนี้แสดงว่าเธอคิดมาดีแล้ว ผู้หญิงรอบตัวเขาไม่ได้มีแค่ธารธารา แค่วันนี้ไม่มีเธอแล้วก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนัก

ศีลเสมอมองตามร่างบางที่เดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ภาพเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน วนกลับเข้ามาในความคิดเขาอย่างช่วยไม่ได้ วันนั้นเขากับธารธาราเริ่มต้นความสัมพันธ์นี้ด้วยกัน

3ปีก่อน

"ทางนี้ไอ้ศีล" เสียงเรียกของจอมทัพ พร้อมกับร่างสูงที่โบกมือเรียกเขา

"มาถึงนานแล้วหรอวะ เพื่อนมาครบหรือยัง?" เขากวาดตามองไปรอบรอบ เพื่อนของเขามาเกือบครบทุกคนแล้ว ยกเว้นแต่พิมพ์มาดากับธารธาราเท่านั้น

"ครบแล้ว วันนี้พิมพ์กับธารก็มานะ เห็นว่าไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวคงมา"

"อืม" ใบหน้าคมเข้มที่ดูเป็นเข้มกว่าสมัยเรียนมานิดหน่อยของ ศีลเสมอพยักหน้าอย่างเข้าใจ เขากับจอมทัพเดินไปนั่งที่นั่งที่ว่างอยู่

"ทำไมว่างสี่ที่ล่ะ" 

"ของพิมพ์กับธารไง มึงจะนั่งข้างสมยศหรือจะนั่งข้างสาวสาวดีล่ะ"

"มึงให้กูเป็นคนเลือกหรอไอ้ทัพ " จอมทัพขึ้นชื่อความเจ้าชู้ เสือผู้หญิง แต่ครั้งนี้มันยอมให้เขาเลือก แน่นอนเขาต้องเลือกนั่งข้างสาวสาวมากกว่าสมยศอยู่แล้ว

"แน่นอนอยู่แล้ว กูมันคนใจกว้าง" จอมทัพพูดอย่างอารมณ์ดี

"งั้นกูนั่งข้างสาวสาวล่ะกัน ส่วนมึงนั่งข้างสมยศไปแหละดีแล้ว" ศีลเสมอพูดพลางทิ้งตัวนั่งเก้าอี้ที่ว่างอยู่

"โถ่ ไอ้ศีลมึงก็ช่างไม่รู้ใจเพื่อนเลยว่ะ" แม้จะบ่นแต่จอมทัพก็ยอมนั่งเก้าอี้ข้างสมยศอยู่ดี เป็นลูกผู้ชายพูดแล้วจะคืนคำได้อย่างไรกัน เขาไม่น่าออกปากให้ศีลเสมอเลือกเลย รู้แบบนี้เลือกเองดีกว่า จะได้นั่งข้างธารธาราหรือไม่ก็พิมพ์มาดา สองคนนี้ไม่เจอนานพอเจออีกทีสวยมากทีเดียว ธารธาราก็ยังคงสวยหวานเช่นเดิม ส่วนพิมพ์มาดา สวยน่ารัก สดใสตามแบบของเธอ

"สวัสดีธาร ไม่เจอกันนานเลยนะ" ธารธาราที่หยุอนสะโพกลงบนเก้าอี้ โดยไม่ทันสังเกตว่าคนข้างตัวคือใคร ร่างบางในชุดมินิเดรสสายเดี่ยวสีดำพอดีตัว สวมทับด้วยเสื้อสูทตามสมัยนิยมหันมองตามเสียงทันที

"ศีล เอ่อ สวัสดีศีล" เมื่อรู้ว่าคนที่นั่งข้างข้างเป็นใคร ธารธาราอดรูสึกดีใจไม่ได้ เขาดูหล่อกว่าเดิมมาก บุคลิกดูสุขุมสมกับเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ที่สังคมพูดถึง

"สวัสดีศีล หล่อกว่าสมัยเรียนอีกนะ" พิมพ์มาดาชะโงกหน้ามาทักทายอย่างเป็นกันเอง การนัดพบกันครั้งนี้ถือว่าเป็นการเลี้ยงรุ่นที่มาครบครั้งแรกเลยทีเดียว โดยส่วนใหญ่คนที่ไม่ค่อยมามักจะเป็นศีลเสมอและธารธาราที่ผลัดกันติดธุระอยุ่เสมอ จนเพื่อนต่างพากันคิดว่าสองคนนี้ไม่ลงรอยกันเสียแล้ว

"ขอบคุณนะพิมพ์ พิมพ์เองก็สวยขึ้นมากทีเดียว สบายดีนะ" 

ต่างคนต่างจับคู่สนทนาอย่างสนุกสนาน มีเพียงธารธาราที่ยกแก้วเหล้าดื่มเงียบเงียบ ไม่นานหญิงสาวก็เมาหลับไปกับโต๊ะ

"ลืมได้ไงเนี่ยว่าธารคออ่อน มัวแต่คุยกับศีลเพลินลืมดูเพื่อนเลย แย่ชะมัดเลยพิมพ์เนี่ย" พิมพ์มาดาอดที่จะโทษตัวเองไม่ได้

"งั้นเราพาธารกลับบ้านเถอะ พิมพ์จะได้พักด้วย" ศีลเสมอยื่นข้อเสนอซึ่งพิมพ์มาดาก็ตอบตกลงทันที เธอเองก็อยากพักผ่อนเต็มทีแล้วเหมือนกัน พิมพ์มาดาและศีลเสมอประคองร่างของธารธาราขึ้นรถอย่างทุลักทุเล จนศีลเสมออดทนไม่ได้ เลือกที่จะอุ้มธารธาราขึ้นเองเสียดีกว่า

"ค่ะ ได้ค่ะ เดี๋ยวหมอจะรีบเข้าไปนะคะ เตรียมห้องผ่าตัดไว้ได้เลยค่ะ" พิมพ์มาดูกังวลกับเหตุการณ์ตรงหน้า เพื่อนเธอก็เป็นห่วง คนไข้ที่รอให้เธอไปช่วยชีวิตก็ยังมี

"ไม่เป็นไรหรอกพิมพ์ พิมพ์ไปเถอะเดี๋ยวเราไปส่งธารเอง" ศีลเสมออาสาส่งธารธาราเอง อย่างน้อยก็ให้พิมพ์มาดาได้รีบกลับไปทำงาน ชีวิตคนรอหมออย่างเธออยู่ พิมพ์มาดาพยักหน้าตกลงทันที

"ฝากดูแลธารด้วยนะ" เมื่อฝากฝังเพื่อนเสร็จแล้ว พิมพ์มาดาก็วิ่งไปที่รถก่อนจะขับออกไปทันที

"อ้าวเห้ย!!! พิมพ์แล้วให้เราไปส่งธารที่ไหนล่ะ" ศีลเสมอตะโกนตามหลัง ก่อนจะมองร่างบางที่หลับปุ๋ยในอ้อมแขน

"เปิดห้องก่อนแล้วกัน ตื่นแล้วค่อยว่ากันอีกที" ศีลเสมอบอกตัวเองก่อนจะยัดร่างบางของธารธาราเข้าไปในรถเพื่อไปหาโรงแรมสักแห่งเปิดให้หญิงสาวได้นอนอย่างสบายสบาย