ตอนที่ 7 จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์

ก่อนเราจะรักกัน

ตอนที่ 7

จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์

ศีลเสมอวางร่างบางลงบนเตียงนุ่ม เขากวาดสายตามองร่างสมส่วน ที่บางส่วนออกจะมีมากจนล้นเสื้อออกมาด้วยซ้ำ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก หากเป็นคนอื่นเขาคงคิดว่าหญิงสาวให้ท่าเขาได้ไม่ยาก แต่เพราะเป็นธารธาราเขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะคิด

"อื้มม.." ร่างบางขยับพลิกตัวเพื่อหาท่าที่ทำให้ตัวเองนอนสบายที่สุด อกอวบที่โผล่พ้นขอบเสื้อมาเกือบครึ่งเต้าทำให้ศีลเสมอกัดฟันอย่างอดกลั้น ทำไมเขาต้องมาเจอเหตุการณ์ที่น่าอึดอัดนี้ด้วย เขาไม่คิดเลยสักนิดว่าธารธาราจะมีรูปร่างที่ยั่วยวนมากขนาดนี้ ถ้าเขาอดใจไม่ไหวขึ้นมาจะทำยังไง

ร่างหนาหันหลังให้กับร่างบางที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงทันที เขาทำใจมองร่างบางนานกว่านี้ไม่ได้ เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนถึงจะไม่รู้สึกรู้สากับของสวยงาม เขาออกจะไวต่อความรู้สึกพวกนี้เกินไปเสียด้วยซ้ำ

"หนาว.." เสียงหวานที่ลอดตามไรฟันเรียงสวยของธารธาราทำให้ ศีลเสมอกันกลับมามองหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอหญิงสาว

"แค่นี้ก็เรียบร้อย ไม่เห็น ไม่มอง ไม่รู้สึก" เขาปลอบใจตัวเอง ก่อนจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งของเตียง ทิ้งตัวลงนอนด้วยความอ่อนเพลียเช่นกัน

แม้ธารธาราจะดูตัวเล็ก แต่การที่อุ้มหญิงสาวนานนานเขาก็ล้าเหมือนกัน

แสงตะวันที่ลอดผ่านผ้าม่านแยงตาของธารธารา อาจเป็นเพราะเมื่อคืน ศีลเสมอตื่นกลางดึกเพราะร่างบางดิ้นมาวอแวกับร่างกายของเขา อะไรที่มันหลับอยู่ก็ตื่นขึ้นมาอย่างง่ายดาย แต่ตัวต้นเรื่องอย่างธารธารากลับนอนหลับสนิทอย่างสบายใจ เขาจึงจำเป็นต้องเดินออกมาสูบบุหรี่สักมวนเพื่อผ่อนคลาย

"อืม..เช้าแล้วหรอปวดหัวจังเลย" ร่างบางบิดขี้เกียจด้วยความเคยชิน ก่อนจะรู้สึกตัวว่าตัวเองไม่ได้อยู่บนเตียงเพียงคนเดียว แต่มีคนอื่นนอนอยู่ด้วย สายตาหวานกวาดตามองไปรอบรอบห้องอย่างตื่นตระหนก

'ตายแล้วยัย ธารธารา มานอนที่ไหนกับใครเนี่ย'

"ตื่นแล้วหรอธาร" เสียงงัวเงียที่คุ้นหูทำให้ธารธารากลั้นหายใจไปมองคนข้างตัวทันที

"ศีล..ทำไมศีลมาอยู่บนเตียงกับเราล่ะ" หน้าตาตื่นตระหนกของธารธาราทำให้ศีลเสมอชอบใจ เพราะธารธารามักจะมีหน้าเดียวเสมอ ไม่ค่อยชอบแสดงสีหน้าแบบอื่นให้ได้เห็นนัก

"เมื่อคืนธารขืนใจเรา" เขาตอบเสียงเศร้า แสร้งทำว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำเสียเต็มประดา

"มะ มะ ไม่จริง ศีลอำธารเล่นใช่ไหม" เพราะเมื่อคืนเธอเมาจนหลับ จำอะไรไม่ได้เลย ถึงเธอจะแอบชอบเขามาตลอด แต่คงไม่ถึงขั้นลงมือขืนใจเขาหรอกนะ

"จริงสิ ดูเสื้อผ้าเราสิ ธารเป็นคนถอดเองกับมือเลยนะ ได้เราแล้ว แต่ทำเป็นลืมแบบนี้เราเสียใจมากนะ" ศีลเสมอยังคงสนุกกับการแกล้งธารธารา สีหน้าตื่นตระหนกของเธอทำให้เขาทั้งขำทั้งสงสาร

"จริงหรอ?" เสียงหวานที่เบาหวิวจนแทบไม่ได้ยินของธารธาราทำให้ศีลเสมอเริ่มลังเลว่าจะแกล้ง หญิงสาวต่อดีไหม

"จริงสิ ให้เราลองทำให้ดูไหมว่าเมื่อคืนธารทำอะไรกับเราบ้าง" ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาพูดแบบนั้น แต่ตอนนี้ร่างบางตรงหน้าดึงดูดเขาเหลือเกิน 

"อืม" ธารธาราพยักหน้า หากเมื่อคืนเธอกับเขามีอะไรกันแล้ว เธอจำมันไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าเสียดายไม่น้อย ตอนนี้เธอมีสติดีแล้ว เธออยากจะจดจำทุกการกระทำที่ทำร่วมกับผู้ชายที่เธอรัก

แม้จะตกใจในคำตอบของธารธารา แต่ศีลเสมอก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือ ปากหนาหยักก้มลงหาริมฝีปากบางที่มักจะเม้มเรียบเป็นเส้นตรงเวลาเผลอตัวเสมอ ละเมียดชิมความอ้อนนุ่มของริมฝีปากอย่างตั้งใจ ใครจะคิดว่าเจ้าหญิงน้ำแข็งที่เพื่อนขนานนามจะมีริมฝีปากที่นุ่มละมุนและหวานขนาดนี้ ลิ้นหนาปาดเลียริมฝีปากบางเป็นการส่งสัญญาณให้เธอเปิดปากให้เขาได้เข้าไปชิมความหวานในโพรงปากบางสักนิด แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่เข้าใจ เธอกลับเม้มริมฝีปากแทนเสียอย่างนั้น

"ถ้าธารไม่เปิดปากให้ศีลเข้าไป มันจะเหมือนเมื่อคืนได้ยังไงล่ะ" ศีลเสมอละริมฝีปากเพียงเล็กน้อย เขากระซิบข้างริมฝีปากบางเพื่อเป็นการเตือนหญิงสาว ทำให้ธารธาราผ่อนคลายริมฝีปากลง ยอมเผยอปากให้ลิ้นร้ายเข้าไปเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อลิ้นบางของเธออย่างสนุกสนาน แม้จะดูเงอะงะไม่เป็นประสา แต่ธารธาราก็พยายามเรียนรู้ในสิ่งที่ศีลเสมอพาเธอทำ ร่างบางผ่อนคลาย ปล่อยร่างกายไปตามอารมณ์ดิบที่ก่อตัวขึ้น

"เด็กดี" เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมหญิงสาว หากเธอรู้ว่าเขาโกหก เธอจะโกรธเขาแค่ไหนนะ ถ้าเธอรู้ว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เขาแค่แกล้งเธอเล่นเท่านั้น ริมฝีปากหนาไล้ลงตามผิวเนื้อละเอียดของหญิงสาวอย่างละเมียด เขาไม่ได้รีบร้อน ไม่ว่าจะจุดไหน ตรงไหนของธารธารล้วนหอมชวนดอมดมไปเสียหมด เขาอยากรู้นักว่าเธอใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร

มือหนาเรียวลูบผมยาวสลวยของหญิงสาว แม้เธอจะชอบมัดรวบไว้ลวกๆก็ตาม แต่ผมเะอกลับลื่นมือเหมือนแพรไหมคุณภาพดี ผู้หญิงคนนี้สวยจนหาที่ติไม่ได้จริงๆ

"อืมม.." เสียงครางหวานที่แม้เจ้าตัวเองก็ไม่รู้สึกตัวดังออกมา มันกระตุ้นทุกอย่างในตัวศีลเสมอให้เร่าร้อน เขาอยากจะเร่งรัดทุกอย่างให้จบตามครรลองให้เร็วที่สุด แต่มันจะดีหรอหากต้องพลาดอะไรดีดีนะหว่างทาง