1.2 ถูกใจไม่มีคำว่าแพง

งานของปีแสงนั้นมีคนอยู่เบื้องหลังเสมอ จะเรียกว่าเป็นแก๊งมิจฉาชีพก็คงไม่ถูก เพราะพวกมิจฉาชีพมันหลอกเอาเงินอย่างเดียวขณะที่เขาคนนี้มองว่าสิ่งที่ทำมันคือการแลกเปลี่ยน ก็เหมือนกับซื้อขาย…เขาให้ความสุขและรับค่าตอบแทนเป็นเงินก้อนใหญ่ มันก็แค่นั้น

“หักค่าใช้จ่ายแล้ว เหลือถึงพี่สี่ล้านห้า ฉันโอนเข้าบัญชีไปแล้วนะ”

“ห้าแสนเลยเหรอ? หน้าเลือดเกินไปไหมแทนใจ? แค่เธอจับแปรงมาป้าย ๆ ปาด ๆ บนเฟรมผ้าใบ ฟันเงินฉันตั้งห้าแสนเลยเหรอ? นี่มันปล้นกันชัด ๆ” ปีแสงแสดงความไม่พอใจออกมา โยนภาพสีน้ำมันที่ถือเข้ามาด้วยลงในกองภาพวาดแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนังเก่า ๆ หยิบบุหรี่มาจุดสูบ ที่แห่งนี้คือโกดังที่แทนใจเรียกมันว่าสตูดิโอศิลปะ ซึ่งแทนใจคนนี้ก็คือสาวน้อยวัยยี่สิบที่มีฝีมือด้านศิลปะ เธอเป็นน้องสาวของแทนไท หนึ่งในเพื่อนรัก เพื่อนตายของปีแสงที่ได้รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม พอโตก็ชักชวนกันมาทำงานสายเดียวกัน

“เหอะ! ห้าแสนเนี่ยถูกแล้ว…ฉันเสี่ยงนะเว้ย! ลองถ้าทางแกลเลอรี่จับได้ว่ามีคนเอางานของศิลปินโนเนมไปวางขายแล้วฟันเงินไปห้าล้าน คิดไหมว่าฉันอาจต้องไปนอนในคุก? อีกอย่าง…พี่แค่เล่นละครง่าย ๆ ได้ไปสี่ล้านห้า กินนิ่มอยู่คนเดียว แบบนี้ไม่ควรบ่นปะวะ?”

“ครั้งก่อนเธอคิดแค่รูปละสามแสน ผ่านมาไม่กี่เดือน…อัพราคาขึ้นมาสองแสนเลยดิ?”

“ก็ครั้งก่อนยัยคุณศิรินอะไรนั่นซื้อทีเดียวสามรูป…ฉันก็เลยลดราคาให้ไง หรือพี่อยากให้ฉันคิดราคาเต็ม? งั้นก็เอามาอีกหกแสน”

“พอ! เป็นเด็กเป็นเล็กหัดหน้าเลือด! เดี๋ยวเถอะ! เดี๋ยวฉันจะบอกไอ้แทนไทว่าเธอแอบอมเงินมัน! พูดถึงแม่งก็โทรมาเลย…พี่ชายเธอนี่ตายยากนะ” ว่าแล้วรับสายเพื่อนรัก “ว่าไง”

“อย่านะพี่ปี! ไม่งั้นฉันจะไม่ช่วยงานพี่อีก!” แทนใจรีบพูดออกไป ไม่อยากให้พี่ชายรู้ว่าครั้งก่อนเธอแอบอมเงินเขามา หากโดนจับได้แล้วมีหวังได้โดนส่งกลับบ้านที่เชียงใหม่แน่ ๆ

[เสียงแทนใจ…นี่มึงอยู่โกดังเหรอ?]

“เออ กูปิดจ็อบพี่ดาวแล้ว เพิ่งไปส่งเขาบินไปเยอรมันมาเมื่อเช้านี้ เลยแวะเอารูปมาคืนแทนใจ โทรมามีไร?”

[ดื่มกันหน่อย หิวเหล้าว่ะ กูโทรเรียกไอ้เคลมันออกมาแล้ว]

“ไปดิ เจอไหนอะ?”

[ที่เดิม ฮิดเดนบาร์]

“จะออกไปเมากันอีกแล้วสิ?” พอปีแสงวางสายตาแทนไท แทนใจก็พูดขึ้นมาทันที

“อืม ไปด้วยกันไหม? ไอ้เคลวินก็ไปด้วยนะ” เคลวินคือเพื่อนรักอีกคนของปีแสง เอ่ยพร้อมรอยยิ้มเพราะเคลวินเป็นคนที่แทนใจคุยถูกคอและสนิทด้วยมากกว่าเขา ถ้าเธอไปจะได้ไม่รู้สึกเบื่อเพราะมีเคลวินคอยชวนคุย

“ไม่อะ ฉันมีงานต้องทำ แล้วพรุ่งนี้ก็มีเรียนด้วย จะให้เมาทุกวันเหมือนพวกพี่ไม่ได้นะ” พูดพร้อมแยกเขี้ยวทำหน้าบูดหน้างอใส่อีกฝ่าย

“เออ ๆ ไม่ไปก็ไม่ไป ไม่เห็นต้องทำหน้างอใส่”

“เมาแล้วก็ช่วยอยู่กันเงียบ ๆ ขอร้องอย่าหาเรื่อง…อย่าก่อเรื่องให้ฉันต้องซวยไปด้วย”

“รู้แล้วน่ะ บ่นเก่งเป็นบ้าเลยวะ!”

ฮิดเดนบาร์คือบาร์เล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ในย่านเมืองที่เป็นถิ่นของผู้มีอำนาจอย่างแก๊งลูเซียโน เป็นบาร์ประจำที่สามหนุ่มมักจะมารวมตัวกัน พอมาถึงปีแสงก็จอดรถในที่ประจำของเขาซึ่งอยู่ด้านหลังบาร์ เขามาถึงเป็นคนสุดท้ายเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนสองคน ยกมือขึ้นส่งสัญญาณขอแก้วจากพนักงานร้านที่รู้จักกันอย่างดี

“ขอแก้วใบไอ้แชมป์”

“ครับเฮีย”

“ปิดจ็อบพี่ดาวมึงได้มาเท่าไรวะไอ้ปี?” แทนไทเอ่ยถาม “ให้กูเดาไหม? เจ็ด…”

“สิบ” ปีแสงเฉลยด้วยตัวเลขที่สูงกว่า ก่อนที่เขาจะหลอกให้ระดับดาวซื้อภาพสีน้ำมันได้ เขาหลอกให้เธอลงทุนหุ้นในบัญชีของเขามาก่อนแล้ว

“เชี่ย! สิบล้านเลยเหรอวะ? มึงไม่กลัวพี่เขาหมดตัวเลยหรือไง?” เคลวินอึ้งในตัวเลขที่ปีแสงบอก แล้วก็ได้แต่สงสัยอยู่ในใจว่าปีแสงที่มีตัวคนเดียว ไม่มีครอบครัวที่ไหน ไม่มีใครให้ต้องเลี้ยงดูจะหาเงินมากมายไปทำอะไรนักหนา

“กูเอาแค่ศูนย์จุดหนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่เขามี พี่ดาวไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าเสียเงินให้กูสิบล้าน” ปีแสงไม่ใช่คนโลภมาก เขารู้ว่าควรหยุดที่ตรงไหน รู้ว่าควรเอาเท่าไรและเอาจากใคร หากเขาต้องการเงินสิบล้าน…เหยื่อต้องมีมากกว่านั้นเป็นร้อยเท่า เขาไม่เสี่ยงเอาเงินจากคนที่มีน้อยและไม่เสี่ยงหลอกคนที่ไม่ควรหลอก เพราะแบบนั้นเขาถึงไม่เคยพลาด ที่สำคัญหากเกิดมีอะไรผิดพลาดแล้วถูกจับได้ขึ้นมาจริง ๆ เขามีทางออกรออยู่เสมอ จะมีผู้หญิงที่มีสามีแล้วคนไหนกล้าเปิดหน้าแฉความผิดของเขากัน? เขาหลอกแต่คนที่มีจุดอ่อน หลอกเฉพาะคนที่ไม่อาจยอมแลกครอบครัว ชื่อเสียง หน้าที่การงานได้ เป้าหมายของปีแสงทุกคนจะต้องเป็นคนที่ไม่กล้ามาตามราวีทวงอะไรคืนจากเขาในตอนหลัง

“สุดยอดครับเพื่อน เลวได้สมบูรณ์แบบจริง ๆ” เคลวินเอ่ยชมเพื่อนด้วยคำด่า เป็นคำประชดประชันที่เพื่อนเอาไว้พูดกันบ่อย ๆ พวกเขารู้ดีว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นเป็นเรื่องเลวทราม แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเลือกที่จะทำ ก็แล้วมันจะมีงานไหนที่ตื่นเต้น เร้าใจ ท้าทายแถมยังได้เงินดีเท่างานแบบนี้อีกล่ะ และคำว่าเลวก็ไม่อาจทำให้ปีแสงสะทกสะท้านอะไร ก็ในเมื่อเลือกแล้วจะว่าเดินทางสายนี้…แค่โดนด่าว่าเลว ไม่ทำให้เขาเจ็บแสบอะไรเลยสักนิด