8.สงสาร

เมื่อมาไคกลับมาถึงวิหาร เขาก็รีบถือห่อยาไปที่ห้องครัวในทันทีก่อนจะทำการต้มยาตามที่หมอหลวงสั่งมา เขาเป็นห่วงท่านจานีคมากทีเดียว แต่ทว่าเพราะในยามนี้ท่านจานีคมีพี่ชายของเขาคอยดูแลอยู่ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงเบาใจไปได้บ้าง ว่าท่านจานีคจะปลอดภัยภายใต้การดูแลของไมเนอร์

เราคือฝาแฝดที่ไมเนอร์เป็นผู้ลืมตาดูโลกออกมาก่อน แต่ทว่าใบหน้าของเรากลับไม่ได้เหมือนกันขนาดที่จะมองเป็นคนคนเดียว เขามีเส้นผมสีแดงเหมือนกับท่านแม่ แต่ไมเนอร์กลับมีเส้นผมสีดำที่เหมือนท่านพ่อมากกว่า

เขาเลือกที่จะสละยศแกรนด์ดยุคให้ไมเนอร์ หลังจากนั้นเขาก็พาตัวเองมาเป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ส่วนหนึ่งมาไคไม่อยากให้ระหว่างเราสองพี่น้องมีเรื่องของการแย่งชิงอำนาจเกิดขึ้นมา เขาอยากให้ความสัมพันธ์ของพี่น้องคงอยู่..ฉะนั้นแล้วอะไรที่เขาพอจะเสียสละให้ไมเนอร์ได้ มาไคยินดีที่จะทำ

มาไคถือถ้วยยาเดินตรงไปยังห้องพักของท่านจานีค เขาเปิดประตูอย่างแผ่วเบาเพราะคิดว่าท่านจานีคคงกำลังนอนหลับอยู่..บอกตามตรงว่ามาไคแปลกใจเล็กน้อยที่เขาไม่เห็นไมเนอร์นั่งเฝ้าอยู่ที่ข้างเตียงตามที่เขาร้องขอ..

เขาเดินตรงไปที่เตียงนอน และสิ่งที่เขาเห็นมันคือท่านจานีคที่กำลังนอนหลับอย่างสบายในอ้อมแขนของไมเนอร์ พี่ชายของเขาเองก็กำลังหลับเหมือนกัน

มาไคพ่นลมหายใจยาวออกมาทางปลายจมูก เมื่อเขาเห็นทั้งสองคนกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงถึงแม้ว่าท่าทีของทั้งสองคนนั้นจะสนิทสนมกันมากก็ตามที แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเลย..เขาไม่คิดเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องเช่นนี้มาทะเลาะกับไมเนอร์หรอก อีกทั้งหากว่านี่มันคือความต้องการของท่านนักบุญหญิง เขายิ่งไม่กล้าเข้าไปแทรกแซง

ท่านจานีคมีสิทธิ์ที่จะเรียกผู้ใดมารับใช้ก็ได้ ตราบใดที่บุรุษผู้นั้นยินยอมและไม่ใช่การบังคับ

ในกฎเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่านักบุญหญิงนั้นสามารถหาความสำราญกับบุรุษได้ นั่นไม่ถือว่าเป็นเรื่องผิด แต่จะต้องได้รับความยินยอมจากทั้งสองฝ่าย ไม่มีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดที่ถูกบังคับ

มาไคเดินไปที่ข้างๆ เตียง เขาเลือกที่จะปลุกท่านจานีคขึ้นมาเพื่อให้ท่านดื่มยานี่เสียก่อน

“ท่านจานีคครับ จะนอนต่อก็ย่อมได้แต่ว่าท่านจะต้องทานยาก่อนนะครับ”

ฉันรับรู้ได้ถึงมือเย็นๆ ที่กำลังเขย่าตัวฉันเบาๆ จานีคปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย เธอยังไม่ได้รู้สึกดีเท่าที่ควรถึงแม้ว่าจะนอนหลับไปนานมากๆแล้ว

“ทานยาก่อนนะครับ มันค่อนข้างขมเพราะฉะนั้นข้าจึงจัดเตรียมก้อนน้ำตาลมาให้ครับ”

จานีคส่งเสียงไอคอกแค่กอย่างต่อเนื่อง เธอลุกขึ้นมานั่งด้วยการประคองของท่านมาไค จานีครู้สึกเหมือนว่าภาพเบื้องหน้าโอนเอนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นในตอนนี้เธอก็สามารถมองหน้าของท่านมาไคได้อย่างชัดเจน

เธอรับถ้วยยาในมือของมาไคมาดื่มจนหมด แน่นอนว่ารสชาติของยานั้นมันช่างขมจนรู้สึกเฝื่อนคอแต่จานีคก็กลืนมันลงคอโดยไม่ปริปากบ่นสักคำ

เท่าที่เธอรู้สึกและจำได้ ไม่มีหมอมาที่นี่เลยสักคนเดียว ทั้งๆ ที่เธอป่วยหนักมากขนาดนี้แต่กลับไม่มีใครตามหมอมา..ทว่าใบหน้าที่ฉายแววความเหนื่อยล้าของมาไค กำลังบอกเธอผ่านสายตานั้นว่าเขาทำได้ดีที่สุดเท่าที่อัศวินคนหนึ่งจะสามารถทำได้แล้ว..นั่นคือการไปหายาจากด้านนอกมาให้เธอทาน

คาดินันแซลัสคงไม่อนุญาตให้ตามหมอมารักษาเธอสินะ เขาคงจะมีคำกล่าวแสนสวยหรูพวกนั้นเพื่อบอกกับคนอื่นๆ ว่าเขาหวังดีต่อเธอ..จึงไม่ให้หมอมารักษาอะไรแบบนั้น

ฝ่ามือของมาไคถูกยื่นมาแตะที่หน้าผากของจานีค เขาช้อนสายตามองใบหน้าของเธอด้วยความเป็นห่วง

“ที่ท่านจานีคเป็นเช่นนี้คือฝีมือของท่านคาดินันอย่างนั้นหรือครับ?”

“...ข้าพูดได้งั้นเหรอว่าที่สภาพของข้าเป็นเช่นนี้มันคือฝีมือของใคร..มาไค ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังไม่พอใจ แต่ข้าพึ่งจะเข้ามาอยู่ที่นี่ ฉะนั้นแล้ว..เราอย่าสร้างปัญหาไปมากกว่านี้เลย ข้าป่วยเพราะยังไม่คุ้นชินกับสภาพอากาศในวิหารหรือไม่ก็เพราะพลังในตัวของข้ามันยังไม่คงที่ เจ้าบอกคนอื่นไปแบบนั้นเถอะนะ”

สิ่งแรกที่เราควรจะทำคือการ..ประมาณตน ตอนนี้เธอยืนหยัดต่อสู้กับท่านคาดินันไม่ได้ อำนาจของเขามากเกินไปและค่าเสน่ห์ที่ชวนให้รู้สึกอึดอัดนั่นอีก เธอไม่ควรกระโดดลงไปในกองเพลิงเพื่อเผาตัวเองเพราะอารมณ์ชั่ววูบหรอกนะ

“ท่าน..ไปไหนมาคะ?”

มาไคเบนสายตามองไปทางอื่น

“ไปซื้อยาครับ แต่ยานี่ปลอดภัยและข้าดื่มมันก่อนจะนำมาให้ท่านทานแล้ว เพราะฉะนั้นท่านมั่นใจได้เลยว่ามันไม่มีทางมียาพิษอย่างแน่นอน..”

ถึงแม้ว่าสภาพร่างกายของเธอจะแย่มาก แต่จานีคก็ระบายยิ้มหวานส่งให้มาไค

“ขอบคุณนะคะที่ท่านทำเพื่อข้าขนาดนั้น..อ๊ะ!!”

แต่เดี๋ยวก่อน หากว่าเมื่อวานนี้มาไคไปซื้อยาแล้ว..เธอนอนกอดใครกันวะนั่น จานีคค่อยๆ ปรายสายตามองหันหลังกลับไปบนเตียง มีบุรุษกำลังนอนอย่างสบายอยู่บนนั้น..เขามีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกับท่านมาไคอยู่หลายส่วนมากทีเดียวแต่ที่แตกต่างกันคงจะเป็นสีผมสินะ..

“อา..นั่นคือพี่ชายของข้าเองครับ ถึงแม้ว่าข้าจะเกิดหลังเขาแค่สองนาทีแต่อย่างไรเสียเขาก็นับเป็นพี่..เขาคือแกรนด์ดยุคไมเนอร์ครับ"

จานีคอ้าปากออกอย่างช้าๆ เธอกำลังตกใจที่มาไคมีฝาแฝด เธอรู้จักแค่ตัวละครมาไคเท่านั้น เพราะเท่าที่เคยเล่นในรูทของนักบุญหญิงแม้แต่มาไคเธอก็พิชิตใจเขาไม่ได้เลย

บทบาทแต่ละตัวละคร ก็จะเป็นเนื้อเรื่องที่แตกต่างกันไป ฉันไม่รู้เนื้อเรื่องในรูทของนักบุญหญิงมาก่อนเลย..

“พี่ของข้าเป็นคนดีครับ เขาไม่มีวันทำร้ายท่านจานีคอย่างแน่นอน หากว่าท่านไม่สะดวกใจที่เขามานอนบนเตียงของท่านเช่นนั้นแล้วให้ข้า..”

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไรเลยค่ะท่านมาไค แต่ตอนนี้ข้าอยากจะนอนพักอีกสักหน่อย ข้ายังไม่รู้สึกดีขึ้นเลยและมันคงจะดีหากว่าท่านขึ้นมานอนบนนี้..กับข้า”

ลมหายใจของเธอเจือไอร้อน มาไครู้ดีว่าอาการของท่านนักบุญหญิงนั้นยังไม่ดีขึ้น แต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือคืนนั้นเธอพบเจอเรื่องเลวร้ายมากแค่ไหนกัน ตอนที่ออกมาจากห้องนั้นสภาพของท่านจานีคถึงดูไม่ได้เช่นนั้น

มาไคถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก ก่อนที่เขาจะล้มตัวนอนลงข้างๆ ท่านจานีค ร่างกายของเธอยังคงร้อนเพราะพิษไข้ เสียงไอเบาๆ นั้นยิ่งทำให้เขานึกสงสารจนอดดึงเธอมากอดไม่ได้เลย

จานีคหลับตาลงอีกครั้ง..แต่คราวนี้เป็นในอ้อมแขนของท่านมาไคตัวจริง และข้อความที่เด้งมานั้นทำให้เธออดอมยิ้มไม่ได้เลย

ค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้น 5 หน่วย ปัจจุบันมีค่าเสน่ห์รวม 30 หน่วย

ชื่อ ไมเนอร์ ไบร์ดัว

ค่าเสน่ห์ที่สามารถพิชิตใจ 45

พลังเวท 40

พละกำลัง 100

ความฉลาด 75

ความหล่อ 80