3.เก็บอาการ

มาไคยกมือขึ้นมากุมหัวใจของตัวเอง เมื่อกระดิ่งถูกสั่นขึ้นและในยามนี้เขาจะต้องเดินทางไปที่ห้องนอนของท่านนักบุญหญิง

นางงดงาม..ถึงแม้จะมิได้เย้ายวนเท่าไหร่ แต่ทว่ารอยยิ้มนั้นก็ทำให้เขารู้สึกสั่นไหวได้ไม่ยาก

เขาไม่รู้ว่าท่านนักบุญจะเรียกใช้ด้วยเหตุผลอันใด แต่ทว่าเขาไม่มีเหตุผลให้ตัวเองปฏิเสธการรับใช้ท่านนักบุญหญิง

มาไคดึงสติของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อที่เขาจะได้เดินไปที่ห้องของท่านนักบุญหญิงด้วยใบหน้าที่เฉยชาต่อทุกสิ่ง ทันทีที่เขาเข้ารับการปฏิญาณตน นั่นหมายความว่าเขาจะต้องคงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ของตนเอง อีกหน้าที่หนึ่งของอัศวินศักดิ์สิทธิ์คือการรับใช้ท่านนักบุญหญิง รับใช้ที่ว่านั่นคือ..การรับใช้แม้กระทั่งเรื่องบนเตียง

เธอดูเหมือนลูกกระต่ายตัวน้อยที่ตื่นกลัวในยามที่เห็นหน้าท่านคาดินัน ท่านนักบุญหญิงสั่นไหวมากจนเขารู้สึกเป็นห่วง ถึงได้ก้าวเข้าไปเพื่อที่จะขัดขวางการชักชวนของท่านคาดินัน เขารู้ว่านั่นคือการ กระทำที่อุกอาจเป็นอย่างยิ่ง อัศวินเช่นเขาไม่ควรขัดใจท่านคาดินัน..แต่ตัวของท่านคาดินันเองก็ขัดใจเขาไม่ได้เช่นเดียวกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นแค่อัศวินศักดิ์สิทธิ์แต่เพราะยศเก่าของเขาคือยศท่านชาย..

นั่นคือเหตุผลที่ทั้งเขาและท่านคาดินัน ทำตัวแบบต่างคนต่างอยู่

ค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้น 5 หน่วย

อัศวินศักดิ์สิทธิ์กำลังเป็นห่วงคุณ

อา..ดูเหมือนว่าตัวละครมาไคจะเอาชนะไม่อยากแฮะ อาจจะเพราะเขามีค่าการพิชิตใจที่ไม่ยากเท่าไหร่ และเพราะเขาคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่ปฏิญาณออกมาแล้วว่า เขาเป็นของเธอ..จากนี้ไปต่อให้เธอร้องขอให้เขากระทำเรื่องบนเตียง แน่นอนว่ามาไคจะไม่สามารถปฏิเสธได้

นี่คือเรื่องราวดีๆ ที่เธอพบเจอในเกมนี้เลยแฮะ พ่อหนุ่มหน้าหวานที่ยินยอมทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ..แค่คิดก็อยากจะกรีดร้องออกมาแล้ว

“..มีอะไรหรือครับท่านจานีค”

เสียงเปิดประตูดังขึ้นแล้วหากให้ฉันเดา มาไคคงจะเดินเข้ามาในห้องนี้แล้ว

“เข้ามาสิมาไค พอดีว่าข้ามีปัญหานิดหน่อยกับการ..ใช้เจ้านี่ถูหลังน่ะ”

มาไคเปิดม่านลูกไม้เข้ามาและสิ่งที่เขาเจอคือท่านจานีคที่กำลังนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ เรือนผมสีเงินนั้นเปียกลู่ไปตามแผนหลัง หน้าอกคู่งามโผล่พ้นขึ้นมาบนผิวน้ำจนมองเห็นแต้มแดงอยู่รำไร มีเพียงยอดอกเท่านั้นที่ยังไม่โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ

มาไคได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของตัวเองอย่างชัดเจน ทว่าเขาไม่อาจแสดงสีหน้าหรือว่าแสดงท่าทีน่ารังเกียจของตัวเองออกมา เพราะท่านจานีคอาจจะไม่สบายใจหากอัศวินของท่านเกิดความปรารถนาในตัวท่านขึ้นมา

“ครับ..หันหลังมาหน่อยครับท่านจานีค”

“....”

ไม่หน้าแดงหรือว่าไม่เขินอายอะไรหน่อยงั้นเหรอ ทั้งๆ ที่ร่างกายนี้ดูยั่วยวนมากแท้ๆ หรือว่าเพราะเขาคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่ละทิ้งซึ่งกิเลสไปจนหมดสิ้น..หากเป็นแบบนั้นเธอคงได้ติดอยู่ในเกมนี่ตลอดปีตลอดชาติอย่างแน่นอน..เพราะตัวละครตัวแรกที่พิชิตใจได้ง่ายที่สุดเธอยังไม่สามารถพิชิตใจของเขาได้เลย

“ต่ำลงหน่อยมาไค..ต่ำลงไปจนสุดเลย”

เธอกำลังนั่งหันหลังให้เขาและมาไคเองก็กำลังตั้งอกตั้งใจในการถูหลังและทำความสะอาดร่างกายของเธอเป็นอย่างดี ราวกับว่านี่คือหนึ่งในหน้าที่ของเขา..

ดวงตาของจานีคทอประกายไม่พอใจเท่าไหร่นัก จากที่คิดว่ามาไคคือคนง่ายๆ ที่เธออาจจะทำให้เขาหวั่นไหวได้ไม่ยากแต่มันกลับกลายเป็นว่าเขาไม่แสดงอาการหวั่นไหวออกมาเลย

“ข้าไม่เคยมีข้ารับใช้ที่เป็นบุรุษมาก่อน..นี่คือครั้งแรกที่มือของบุรุษสัมผัสลงไปบนร่างกายของข้าเลยนะมาไค”

เขาชะงักเล็กน้อยกับคำกล่าวนั้น เพราะมือของเขาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการจับดาบ ที่เธอกล่าวเช่นนั้นอาจจะเป็นเพราะผิวมือที่ด้านของเขามันบาดลงไปบนผิวหนังของเธอรึเปล่านะ

“..ขะ..ขออภัยด้วยครับท่านจานีค ท่านอาจจะเจ็บเพราะมือของเขามันแข็งกระด้างเนื่องจากการจับดาบมาทั้งชีวิต”

การอ้อมค้อม ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลสินะ เธอหมุนตัวมาหาเขา..ก่อนจะเชิดรั้นใบหน้าขึ้นมาเล็กน้อย

“ข้าไม่ได้หมายความว่ามันเจ็บปวด แต่ข้าหมายความว่าท่านคือคนแรก..ที่ได้สัมผัสร่างกายนี้ แต่สำหรับท่านมันคงไม่สำคัญอะไรสินะ เพราะดูรูปลักษณ์ของท่านนั้นคงจะได้สัมผัสร่างกายของสตรีมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว..”

เขามองหน้าเธอ มาไคพยายามที่จะไม่ใช้สายตาของเขามองไปตรงอื่นที่มันแสนสวยงามมากเหลือเกิน และในบางทีที่ท่านจานีคขยับ ยอดอกสีกุหลาบก็จะโผล่พ้นผืนน้ำขึ้นมาอยู่รำไร

“..ข้าไม่เคยสัมผัสร่างกายของสตรีเลยครับ ไม่เคยแม้กระทั่งมานั่งถูหลังเช่นนี้ให้ใครด้วย..ท่านจานีคคือสตรีคนแรกที่ข้าทำเช่นนั้น..”

เขาอยากจะบอกให้เธอหันหลังกลับไปมากเหลือเกินแต่เพราะว่าใบหน้านั้นกำลัง..แดงระเรื่อ

ดวงหน้าหวานพลันแดงแปร๊ดในฉับพลัน เธอไม่คิดว่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์เช่นเขาจะไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน

“ข้าไม่ได้..รังแกท่านใช่ไหมคะ ข้าหมายถึงว่าข้าคงไม่ได้ทำให้ท่านฝืนใจในการถูหลังหรือว่าอาบน้ำให้ข้า”

“นั่นคือหน้าที่ครับ..คือหน้าที่ที่ข้าจะต้องกระทำ”

หน้าที่อีกแล้ว..คำก็หน้าที่สองคำก็หน้าที่!

จานีคลุกขึ้นยืนในทันที เธอยืนขึ้นต่อหน้าเขาก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อมองใบหน้าที่กำลังตื่นตะลึงของมาไค

“ข้าไม่อยากอาบน้ำแล้วค่ะ ช่วย..เช็ดตัวให้ข้าหน่อยสิ”

มาดูกันว่าหน้าที่ของเขาและความรู้สึกส่วนลึกของมาไคล มันจะเกี่ยวพันกันไหม

มาไคกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อมาเช็ดร่างกายของจานีคให้แห้ง แน่นอนว่าร่างกายของเธอในทุกส่วน

เขายังคงมีสีหน้าเรียบเฉยในขณะที่ความเร่าร้อนกำลังก่อนตัวขึ้นภายในกาย ก่อนหน้านี้เขาแอบชำเลืองมองยอดอกทรงหยดน้ำที่มีขนาดใหญ่..น่าจะพอดีมือของเขา เพราะมันมีสีแดงระเรื่อที่คล้ายกับกุหลาบนั่นจึงทำให้เขาละสายตาจากจุดนี้ไม่ได้เลย

เอวที่คอดกิ่วไล้ลงไปเรื่อยๆ จนถึงส่วนนั้น..เขาเช็ดทุกส่วนของร่างกายเธอจนแห้งสนิท ก่อนจะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำให้ท่านจานีค

“นั่งสิครับ ข้าจะเช็ดผมให้ท่านเอง”

สีหน้านั้นยังคงเรียบเฉยอย่างน่าโมโห เขาเป็นก้อนหินรึไง ถึงได้ไม่มีท่าทีแสดงความหวั่นไหวอะไรออกมาเลย สีหน้าของมาไคยังคงเรียบเฉยราวกับว่าเขาคือราชาน้ำแข็ง แววตาที่มองเธอยังคงนิ่งสนิทไม่แสดงอาการใดๆออกมา

นี่แย่แล้ว..สัญชาตญาณในใจของจานีคกำลังโห่ร้อง หากเธอเอาชนะมาไคไม่ได้ อย่าหวังเลยว่าเธอจะสามารถเอาชนะท่านคาดินันคนนั้นได้น่ะ