10.น่ารักเกินไปแล้ว

แค่กลืนน้ำลายมาไคยังรู้สึกเจ็บคอเลย เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองดูท่าทีตั้งอกตั้งใจของท่านจานีค..ที่กำลังเช็ดตัวให้เขาอยู่

เธอเอื้อมมือมาแตะลงบนหน้าผากของเขาเบาๆ เช่นเดียวกันกับที่เขาเคยทำกับเธอเมื่อหลายวันก่อน เพื่อวัดไข้

และตัวของเขายังร้อน ยิ่งที่แก้มทั้งสองข้างน่าจะร้อนมากกว่าปกติหลายเท่าตัวเพราะในตอนนี้เขากำลังเขินอายอยู่..

หลังฝ่ามือของฉัน มันร้อนและการเช็ดตัวที่พึ่งทำไปมันไม่ได้ทำให้เขาตัวเย็นลงเลย

หรือว่าจะต้องถอดกางเกงของเขาออกมาด้วยนะ มันถึงจะทำให้อุณหภูมิในร่างกายของเขานั้นกลับมาเป็นปกติ เพราะความเป็นห่วงจึงไม่ได้ทำให้จานีคคำนึงถึงผลที่จะตามมา อีกทั้งในใจของเธอยังมีความแน่วแน่ว่าจะทำให้ท่านมาไคหายป่วย มากกว่าที่จะคิดเรื่องลามกและการพิชิตใจของเขา

ปลายนิ้วเล็กๆ นั่นกำลังเลื่อนลงไปที่ด้านล่าง ก่อนจะถอดกางเกงที่มาไคสวมอยู่ออกทางปลายเท้า

เขาสะดุ้งเฮือก แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการขัดขืน ในใจของมาไคคิดว่าคนที่คิดเรื่องสกปรกพวกนั้นมันคงเป็นเขาแค่คนเดียวเท่านั้น ส่วนท่านจานีค..ท่านสูงส่งมากเกินกว่าจะคิดเรื่องอะไรพวกนั้น..

เขากำลังละอายต่อราคะที่กำลังแผดเผาในใจ ละอายมากเสียจนไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองหน้าของท่านจานีคเลยด้วยซ้ำ

มาไคหลับตาลง มือข้างหนึ่งของเขาถูกยกขึ้นมาปิดตาอีกครั้ง..

“.....”

ทุกอย่างมันควรจะปกติดีและเธอเองก็ควรจะเช็ดตัวของเขาต่อไป หากว่าสายตาของจานีคไม่ได้เหลือบไปเห็น..แท่งร้อนของเขาที่กำลังตื่นตัวขึ้นมา ขนาดของมันเท่ากับข้อมือของเธอเลยด้วยซ้ำ ส่วนนั้นตั้งชันขนานไปกับหน้าท้องบอกเล่าอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นในใจของมาไคได้เป็นอย่างดี

จานีคเหลือบมองหน้าของมาไคแวบหนึ่ง เมื่อเธอเห็นว่าเขากำลังเอามือปิดตาตัวเองเธอจึงไม่คิดถามไถ่เขาในเรื่องนี้ เขาคงจะอายมาก..แน่นอนต้องอายมากอยู่แล้ว!

ริมฝีปากคู่งามอมยิ้มที่มุมปาก เธอเคยคิดว่าท่านมาไคนั้นเย็นชามากเกินไป เขาดูเหมือนเจ้าชายน้ำแข็งที่อาจจะเป็นห่วงเธอ แต่เขากลับหยัดยืนอย่างแข็งแกร่งและไม่มีทีท่าว่าจะหลงเสน่ห์เธอเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่มีอาการหวั่นไหวอะไรแบบนั้นสักนิดเลย

เมื่อได้ลองมองดูดีๆ ดูเหมือนว่าแววตาที่เราประสานมองกันในครั้งแรกมันสั่นไหว..ราวกับเปลวเทียนที่กำลังต้อนสายลม

หรือว่าเขาอาจจะมีหวั่นไหวกับเธอตั้งแต่แรกพบ ทว่าในฐานะของเขา..เขาคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์ เขาคงมองว่าการแสดงออกด้วยท่าทีสนอกสนใจมันคือสิ่งที่ผิด เขาอาจจะถูกสอนมาอย่างนั้น..เขาถึงได้เก็บในทุกความรู้สึกเอาไว้ในใจโดยไม่แสดงออกมา

ให้ตายสิ เขาช่าง..น่ารักมากจริงๆ

ฉันเลือกที่จะใช้ผ้าชุบน้ำเพื่อเช็ดไปตามร่างกายของเขา โดยไล่ไปตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงโคนขา

เขาสั่นไหวในตอนที่ปลายของผ้าที่เย็นเฉียบแนบชิดลงไปบนส่วนกลางร่างกายที่แข็งตึงขึ้นมา

“อะ..อึ่ก!”

เธอจับแท่งเจ้าปัญหานั่นเพื่อที่จะยกขึ้นแล้วใช้ผ้าเช็ดบริเวณท้องน้อยของเขา

น่าแกล้งชะมัดเลย ยิ่งได้ยินเสียงร้องครางเช่นนั้นมันยิ่งทำให้เธออยากจะทำให้เขาเปล่งเสียงที่ดังมากขึ้นกว่านั้นออกมา

เมื่อเช็ดตามขาทั้งสองของเขาเรียบร้อยแล้ว เธอก็นำผ้าไปชุบน้ำอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเริ่มนำผ้าในมือมาวางทาบลงไปบนแท่งร้อนนั้น

“อ๊ะ..ตรงนั้นมัน..”

“ต้องเช็ดให้ทั่วสิคะ ร่างกายของท่านยังไม่หายจับไข้เลย ฉะนั้นแล้วต้องทำให้ส่วนที่ร้อนที่สุดเย็นลงก่อนสิ อาการไข้ของท่านจะได้ลดลง..”

เขาลดมือที่กำลังปิดตาลง เพื่อที่จะมองใบหน้านั้นได้อย่างชัดเจน

“พระเจ้าคงไม่อาจให้อภัยกับความผิดบาปในครั้งนี้ของข้าอย่างแน่นอน..”

เธออยากจะหัวเราะให้กับคำสารภาพผิดของเขาเหลือเกิน

“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ..ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เจ้าสิ่งนี้มันมีความรู้สึกเมื่อท่านหลับตาลงแล้วนึกถึงใบหน้าข้า..ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะท่านมาไค”

ฝ่ามือของเธอเลื่อนลงต่ำ จานีคกดท้องนิ้วคลึงตาน้ำอันชุ่มชื้น..หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่ารูเล็กๆ บนปลายแก่นกายของเขา

ผ้าบนมือหลุดร่วงออกจากมือไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ในยามนี้มีเพียงมือของเธอเท่านั้นที่กำลังไล้ไปตามแท่งโค้ง

“อา..ท่านจานีค ได้โปรดอย่าทำเช่นนั้น”

“แน่ใจใช่ไหมว่าจะให้ข้าหยุด..อีกอย่างท่านยังไม่ตอบคำถามของข้าเลยนะคะ..ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่ความลุ่มหลงเกิดขึ้นในใจของท่าน นั่นไม่ใช่เรื่องผิดเลยสักนิดท่านมาไค การลุ่มหลงข้าคือสิ่งที่ท่านควรกระทำเพราะว่าท่านคืออัศวินของข้า..”

เขากัดกรามแน่น เสียงครางที่ลอดออกมาใต้ไรฟันนั้นบ่งบอกได้ดีว่าเขากำลังมีความสุขมากแค่ไหน

เธอกระชับฝ่ามือรอบลำกายที่เปลือยเปล่า จับส่วนโค้งงอพลางชื่นชมสัดส่วนขนาดใหญ่ที่กำลังเปี่ยมไปด้วยกำหนัด ส่วนนั้นกำลังขยายเต็มฝ่ามือที่รอบปลายสีลูกพีชผงกหัวไปมาราวกับว่ามันกำลังจะพ่นลาวาร้อน

“..คะ..ครั้งแรก แฮ่ก..คะ..แค่ครั้งแรกที่ข้าได้เห็นท่าน..ข้าก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังตกลงไปในความลุ่มหลงแล้วครับ..”

จานีคเอียงมือลูบไล้ลงไปบนพวงเนื้อ ก่อนที่จะใช้นิ้วปาดของเหลวอุ่นที่ไหลซึมออกมา

เธอมองหน้าเขาก่อนจะยกเรียวนิ้วนั้นเข้าปาก จังหวะที่ท่านจานีคเลียนิ้วนั้น มาไครู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วทั้งร่างกาย แค่เห็นลิ้นเล็กๆที่แลบออกมาเขาก็ถึงที่หมายอย่างง่ายดาย

“อะ..อึ่ก!”

อย่างน้อยสิ่งที่เขาบอกเธอก็ไม่ได้โกหก..ที่ว่าเขาไม่เคยมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับใครมาก่อน นี่เธอคือคนแรกที่ได้กินเขางั้นเหรอ..ให้ตายสิท่าทางของมาไคมันน่ารักชะมัดเลย

ถึงแม้ว่าบนมือของเธอจะเปียกชุ่มไปด้วยลาวาร้อนที่หลั่งออกมา แต่ปลายนิ้วนั้นยังคงลากสำรวจแขนงเส้นเลือดด้วยความชื่นชมและความอยากรู้อยากเห็น เธอลูบคลำตลอดทั้งลำ แค่สัมผัสเท่านั้นท่อนลำที่กำไม่รอบก็กระตุกหงึกหงักในฝ่ามือ

มาไคทนไม่ไหว เขาพึ่งจะเสร็จและการถูกกระตุ้นสัมผัสอย่างต่อเนื่องมันมากเกินไป เขาจับมือนั้นของท่านจานีคเอาไว้ พร้อมกับเสียงหอบครางบาๆ

“พะ..พอแล้วครับและท่านควรล้างมือ”

มาไคใช้ผ้าสะอาดเช็ดมือของท่านจานีคที่ก่อนหน้านี้มันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเขา แน่นอนว่าตลอดระยะเวลาที่เขาบรรจงเช็ดลงไปบนมือนั้น ใบหน้าของเขาก็แดงซ่านจนไม่สามารถเก็บสีหน้าได้เลย

“น่ารัก..จังเลยนะคะ”

เขามองสบตากับเธอก่อนที่จะเป็นฝ่ายหันหน้าหนีไปทางอื่น

“หากเป็นเรื่องความน่ารัก..ท่านจานีคน่ารักมากกว่าข้าเยอะเลยครับ”