ตอนที่3 หมออยู่ไหนคนจะคลอดลูกแล้ว

"เจ็บท้อง!เจ็บมากจะไม่ไหวแล้วจะคลอดแล้วแน่ๆ!" กลางดึกที่เงียบซะงั้นทุกคนต่างพากันหลับใหลไปหมดแล้วอยู่ๆนางก็รู้สึกเจ็บท้องมากมันทรมานเหมือนตอนที่ถูกยิงก่อนตายในชาติที่แล้วยังมีน้ำคล่ำไหลออกมาทางช่องคลอดถึงจะไม่เคยมีประสบการณ์คลอดลูกมาก่อนแต่ก็รู้ได้ว่าเจ้าซาลาเปาก้อนอวบกำลังจะออกมาแล้วจริงๆห้ามยังไงก็คงไม่อยู่แล้ว

"พระสนมกุ้ยเฟยจะคลอดแล้ว ให้ขันทีคนนึงไปตามหมอหลวงมาเร็ว"

"เจ้าค่ะพี่ซิงเอ๋อร์"

"อดทนหน่อยนะเพคะพระสนม เดี๋ยวหมอหลวงก็มาถึงแล้ว พระนางกับองค์ชายน้อยต้องปลอดภัยเพคะ" ซิงเอ๋อร์จับมือนางเอาไว้แน่นอย่างให้กำลังใจ

"ข้าเจ็บปวดเหลือเกินซิงเอ๋อร์จะไม่ไหวแล้วตายมาแล้วรอบนึงฉันต้องมาตายอีกแล้วเหรอเนี้ยทำไมชีวิตช่วงนี้หนีไม่พ้นคำว่าตายสักทีนะ!"

"พระสนมกุ้ยเฟยทรงตรัสว่าตายแล้วอีกรอบหมายความว่าไงเพคะนู๋ปี้ไม่เข้าใจ" ความเจ็บท้องคลอดทำให้เธอเผลอพูดไปเรื่อยจนเกือบโดนจับได้ต้องระวังให้มากกว่านี้แล้ว ปากหน่อปากเกือบพาซวยไหมล่ะนั้น

"โอ๊ย!เจ็บจนจะไม่ไหวแล้ว"

"ทรงอดทนเอาไว้อีกหน่อยนะเพคะ เดี๋ยวหมอหลวงก็มาแล้ว" ความเจ็บปวดไม่ลดน้อยลงแต่เหมือนจะเพิ่มทวีคูณมากกว่าเดิมเป็นพันเท่ามันทรมานยิ่งกว่าการฝึกในค่ายหน่วยรบพิเศษสมัยเรียนตำรวจอีเอสไออีกแต่ฉันก็ต้องอดทนเพื่อรอหมอหลวงที่กำลังเดินทางมา ถ้าเกิดคลอดเองโดยไม่มีหมอหลวงอาจทำให้ตกเลือดจนตายได้

"หมอหลวงมาแล้วเพคะพระสนมกุ้ยเฟย!" เสียงนางกำนัลร้องขึ้นด้วยความดีใจ หมอหลวงรีบเดินเข้ามาดูฉันที่นอนขดตัวจับท้องตัวงออยู่ หลังจากนั้นความเจ็บปวดอีกระรอกก็วิ่งเข้าจู่โจม เหมือนเจ้าซาลาเปาก้อนอวบจะรู้ว่าหมอหลวงมาถึงแล้วเลยเร่งจะออกมาให้ได้

"ช่องคลอดเปิดแล้ว พระสนมกุ้ยเฟยทรงเบ่งอีกครั้งเพคะ"

"เบ่ง!เบ่งยังไงทำไม่เป็น ฉันไม่เคยคลอดลูกมาก่อนนะหมอ!"

"กั้นหายใจเอาไว้ให้สุด! แล้วเบ่งเพคะพระสนมซูกุ้ยเฟย"

"ทำไม่เป็นนนน" แรงบิดรัดของช่องคลอดับแรงของเด็กทารกในครรภ์ที่อยากออกมาต้านแรงกันทำให้ผู้เป็นเจ้าของร่างกายรู้สึกเจ็บปวดทรมานเหมือนกำลังจะจมน้ำขาดอากาศหายใจตาย

"กั้นลมหายใจเอาไว้เพคะทำตามหม่อมฉันแล้วอือออออออออออออเฮ้อ! เบ่งอีกรอบเพคะอือออออออออออออใกล้แล้วเพคะอือออออออออ" หมอหลวงถึงกับปาดเหงื่อเมื่อฉันที่ห้ามปากตัวเองไม่ให้เถียงกับหมอหลวงตอนนี้ไม่ได้

"ทำไมยังไม่ออกมาอีก! ยังเจ็บอยู่เลยหมอโกหกกันนี่ยังโกหกข้าหรือ!"

"อดทนกั้นลมหายใจเบ่งอีกรอบนะเพคะพระสนมซูกุ้ยเฟย!" จากที่เจ็บท้องคลอดฉันยังต้องมานอนเถียงกับหมอหลวงเพราะทารกยังไม่ออกมาสักที ขันทีและนางกำนัลต่างวิ่งสลับกันไปมาวุ่นวายจนเวียนหัวไปหมด

สติเริ่มที่หลุดลอยเพราะความเจ็บปวดกับมาอีกครั้งเมื่อหมอหลวงบอกให้เบ่งเจ้าก้อนออกมาให้ได้ พยายามเบ่งอยู่เกือบสองชั่วโมงสุดท้าย

"เป็นพระโอรสเพคะพระสนมซูกุ้ยเฟย!!!" เสียงร้องยินดีดังทั่วทั้งพระตำหนัก เมื่อทราบว่านางทรงคลอดพระโอรสออกมาได้แล้วสุดท้ายก็เป็นชายจริงๆความโล่งใจทำให้ฉันหมดสติไปก่อนที่จะได้เห็นหน้าลูกเป็นครั้งแรก

ทำไมฉันมายืนอยู่ข้างเตียงของพ่อกับแม่ได้ฉันไม่ได้ตายแล้วเกิดใหม่ในร่างพระสนมกุ้ยเฟยในราชวงศ์จีนโบราณเหรอ แต่ลองปลุกพวกท่านก็ไม่ตื่นขึ้นมา จนฉันใจเสียร้องไห้ออกมาอย่างกั้นไม่อยู่

"แงงงงงงง" เสียงร้องไห้ของเด็กทารกดังลั่นปลุกให้ฉันตื่นจากฝันอันแสนเศร้าหรืออาจจะเป็นเรื่องจริงที่ดวงวิญญาณของฉันกลับไปอีกโลกเพราะห่วงพ่อกับแม่ในชาติก่อนแต่เพราะเสียงร้องไห้หิวนมของเจ้าซาลาเปาก้อนอวบเรียกให้ฉันกลับมาอีกครั้ง

"เอาองค์ชายน้อยมาให้ข้า สงสัยเขาร้องเพราะหิวนม" ฉันยันแขนเอาไว้กับหมอนข้างกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหนจนทำให้เจ้าซาลาเปาก้อนอวบร้องเรียกกินนมยามนี้

"เพคะพระสนมกุ้ยเฟย"

"อืมตัวอวบกว่าที่คิดเอาไว้อีกนะ เจ้าซาลาเปาน้อยของแม่ หิวนมมากเลยสินะถึงร้องไห้เสียงดังจนคนตื่นทั้งตำหนัก" พอเอาเข้าเต้ายังไม่ได้จัดท่าให้นอนสบายเจ้าซาลาเปาตัวอวบก็รีบดูดนมอย่างหิวโหยรอยยิ้มกว้างเมื่อมือเล็กๆกำชายเสื้อของแม่เอาไว้แน่นอย่างกับกลัวว่าจะมีคนมาแย้งแม่ไปจากเขาชั่งรู้ความยิ่งนักสงสัยจะหวงนางมากแน่ถ้าโตขึ้น

"ไม่ต้องกำแน่นขนาดนั้นก็ได้เจ้าซาลาเปาน้อย แม่ไม่ได้จะจากเจ้าไปไหนไกลเสียหน่อย" นิ้วเรียวเกี่ยแก้มยุ้ยที่เลอะไปด้วยน้ำนมอย่างเอ็นดูใบหน้าเล็กแต่เครื่องหน้าชัดเจนจมูกเรียวแหลมดูทรงแล้วน่าจะโด่งถ้าโตขึ้นปากหนาแต่สีแดงระลื่นเหมือนเด็กผู้หญิงคิ้วจางแต่เริ่มมีโครงว่าจะดกหนา ดวงตากลมโตใสมีน้ำตาเอ่ออยู่บ้างหลังจากร้องไห้เมื่อครู่มองนางตาแป่วน่าเอ็นดูนัก สายใยเล็กๆเริ่มทักทอขึ้นโดยไม่รู้ตัวถึงจิตใจจะไม่ใช่มารดาที่แท้จริงของเจ้าซาลาเปาก้อนอวบก้อนนี้แต่ทว่าพอมองสบตากลมใส่แป่วไร้เรียงสาคู่นี้กับรู้สึกถึงความรักและผูกพันอบอุ่นอย่างประหลาด

"มารดาจะปกป้องเจ้าให้ดีที่สุด ให้เจ้าเติบโตอย่างปลอดภัยรอดพ้นจากคนปองร้ายทั้งหลายนะ'หลี่เฉียง'มารดาจะตั้งชื่อให้เจ้าว่าหลี่เฉียงแปลว่าแข็งแรงและแข็งแกร่ง แข็งแกร่งจนไม่มีใครมาทำร้ายได้"

"พระโอรสน้อยทรงมีพระนามที่เพราะมากเพคะพระสนมซูกุ้ยเฟย ถ้าฮ่องเต้ทรงเสด็จกลับมาจากการนำทัพรบทางใต้ อีกครึ่งปีข้างหน้าต้องทรงโปรดชื่อที่พระสนมกุ้ยเฟยทรงตั้งให้พระโอรสน้อยแน่ๆเพคะ" อะไรนะฮ่องเต้ไปออกรบอีกครึ่งปีถึงจะเสด็จกับมาวังหลวง เจ้าซาลาเปาที่จ้องฉันตาแป่วอยู่ในอ้อมกอดตอนนี้จะรอดพ้นมือเสือมือจระเข้วังหลังไหมเนี้ยลูกเอ้ย...เสด็จพ่อของเจ้าก็ชั่งไปนานเหลือเกิน ถึงนางจะเป็นกุ้ยเฟยมีอำนาจของบิดาเป็นถึงเสนาบดีการคลังที่ใครก็ไม่กล้าทำร้ายซึ่งๆหน้า แต่แรงริษยาของสตรีวังหลังซ้อนพิษสงเอาไว้มากมาย เมื่อรู้ว่านางคลอดพระโอรสออกมาได้ ย่อมไม่อยู่เฉยก่อนที่ฮ่องเต้จะเสด็จกลับมา

####

พี่เต้ยังไม่กลับจากรบเจ้าซาลาเปาน้อยจะได้โตอย่างปลอดภัยไหม...