ตอนที่2 วางยาพิษอีกแล้วเหรอ

“เบาๆ สิเจ้าซาลาเปาก้อนอวบของมารดา มารดารู้ว่าเจ้าดิ้นเพราะอยากออกมาแล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาทีรออีกสักเดือนก่อนนะเจ้าก้อนจะได้แข็งแรงใจเย็นไว้” เจ้าก้อนซาลาเปาก้อนอวบดิ้นถีบท้องฉันเจ็บจนจุกระหว่างที่นั่งรับลมชมวิวอยู่ศาลาริมสระบัวภายในตำหนักกุ้ยเฟย

“เก่งมากเด็กดีเชื่อฟังมารดาอย่างนี่ถ้าออกมามารดาจะให้รางวัลเป็นขนมเยอะๆ เลยดีไหมจ๊ะ” ลมเย็นปะทะเข้ากับใบหน้าเส้นผมพลิ้วลมไปมาอากาศยามฤดูร้อนคลายลงเมื่อได้ลมธรรมชาติที่พัดมาเป็นระยะอากาศเย็นกำลังดีนับว่าดีกว่าอยู่ในห้องแอร์หายใจปลอดโปร่งสดชื่นหายใจเต็มปอดอย่างแท้จริง...

“อากาศที่ไม่มีPM2.5เหมือนกรุงเทพนี่มันดีที่สุดจริงๆ เลย สูดอากาศเข้าเต็มปอดโดยไม่ต้องกลัว”

“พระสนมกุ้ยเฟยทรงตรัสว่าอากาศที่ไม่มีอะไรหรือเพคะ นู๋ปี้ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีอากาศแบบนั้นด้วย”

“เอ่อ...ข้าพูดว่าอากาศวันนี้แจ่มใสดีจริงๆ ซิงเอ๋อร์เจ้าฟังผิดแล้ว” เกือบโดนเรียกหมอผีมาเอาคุณไสยอออกอีกรอบเหมือนเมื่อวานแล้วไหมล่ะยัยเจด้าเอ๊ยหลังจากเมื่อวานพอฉันตื่นขึ้นมาพวกนางกำนัลขันทีก็วิ่งวุ้นทั้งตำหนักเพราะยังปรักใจเชื่อว่าพระสนมกุ้ยเฟยของพวกเขาโดนคุณไสยไปตามหมอผีเข้ามาดูอาการนางอย่างลับๆ ตอนนี้ฉันจะพูดอะไรคงต้องระวังปากเอาไว้มากโดยเฉพาะกับสาวใช้คนสนิทอย่างซิงเอ๋อร์ที่ติดตามมาตั้งแต่เป็นคุณหนูรองจวนเสนาบดีการคลังอยู่ด้วยกันกับพระสนมมาตั้งแต่5ขวบเรียกว่าโตมาด้วยกันจนรู้จักนิสัยพระสนมดียิ่งกว่าตัวนางเสียอีก

“เพคะนู๋ปี้คงฟังผิดไปจริงๆ พระสนมทรงเสวยขนมเฉียวกั่วห้องเครื่องพึ่งทำเสร็จใหม่ๆ เลยนะเพคะ” ซิงเอ๋อร์เล่าว่าขนมเฉียวกั่วแปลว่าขนมแห่งความเฉลียวฉลาดเป็นขนมพื้นเมืองจีนที่มีเอกลักษณ์ทำมาจากงาเป็นหลักวัตถุดิบทำมาจากแป้งข้าวสาลีน้ำตาลทรายขาวน้ำตาลข้าวมอลต์เมล็ดงาเต้าหู้อ่อนเกลือและน้ำมันพืชนิยมจิบกับน้ำชาเพื่อตัดรสหวานนางยังบอกอีกว่าให้พระสนมกินเยอะองค์ชายน้อยในครรภ์จะได้เฉลียวฉลาดเหมือนความหมายของชื่อขนม ซิงเอ๋อร์ถ้าอยากให้เด็กเกิดมาฉลาดควรกินปลาเยอะและต้องกินอาหารให้ครบห้าหมู่ไม่ใช่เหรอกินขนมที่มีแต่แป้งกับน้ำตาลมันจะเป็นเบาหวานก่อนไหมนั้น

“อืมข้าอิ่มแล้วเจ้าให้นางกำนัลยกไปเก็บเถอะซิงเอ๋อร์เดี๋ยวข้าจะลุกขึ้นไปเดินเล่นเพื่อย่อยขนมที่กินไปหลายชิ้นสักหน่อย"

“เพคะ” สวนดอกไม้ท้ายตำหนักของพระสนมกุ้ยเฟยได้รับการบำรุงรักษาเป็นอย่างดีดอกไม้บานสะพรั้งหลากหลายสี แมลงบินมาผสมเกสรเต็มสวนมองแล้วเหมือนหลุดเข้าไปในโลกของนิทานเด็กเลยนานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้มีโอกาสเดินทอดน่องชมนกชมไม้แบบนี้ถ้ายังอยู่อีกโลกหนึ่งตอนนี้ฉันคงกำลังปลอมตัวเป็นสายสืบตามคนร้ายอยู่ไม่ก็คงกำลังยิงปะทะกับคนร้ายชีวิตมีแต่งานจนไม่มีเวลาให้พักหายใจพอได้มาอยู่ในอีกโลกเหมือนได้พักอย่างแท้จริงถึงแม้จะลำบากตรงที่เป็นหญิงท้องแก่ใกล้คลอดทำให้เดินเหินลำบากไม่คล่องตัวไปบ้างแต่ก็ยังพอไห

“พระสนมกุ้ยเฟยเพคะ ฮองเฮาให้คนนำอาหารที่ทำมาจากตำหนักฮองเฮามาให้เพคะ” ฮุ่ยหวงฮองเฮาในความทรงจำของร่างนี้เป็นเพียงหญิงอ่อนโยนขี้โรคที่มีลูกสาวเพียงองค์เดียวคือองค์หญิงใหญ่ฮุ่ยเหมยแต่มีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่คอยผลักดันส่งเสริม ผู้นำตระกูลซึ่งเป็นท่านปู่ของฮุ่ยฮองเฮามีตำแหน่งเป็นถึงอัครมหาเสนาบดีขั้น1 (เทียบเท่านายกรัฐมนตรีในปัจจุบัน) อำนาจเยอะสุดในบรรดาขุนนาง มองภายนอกเหมือนนิสัยจะไม่ได้น่ากลัวอะไรในความทรงจำของเจ้าของร่างที่มีนิสัยร้ายกาจเจ้าเล่ห์มากกว่า ตั้งแต่ได้รับแต่งตั้งขึ้นเป็นกุ้ยเฟยของฮ่องเต้เพราะเป็นคนโปรดแถมเป็นลูกสาวสุดที่รักที่เกิดจากฮูหยินใหญ่ของเฉนาบดีกรมพระคลังผู้ดูแลการจัดเก็บภาษีเบิกจ่ายงบประมาณในวังหลวง ความทรงจำของเจ้าของร่างไหลเวียนเข้ามาในสมองนาง ทำไมเหมือนตัวเองมาอยู่ในร่างนางร้ายเลยวะเจด้าปกติถนัดแต่จับผู้ร้ายให้แสดงเป็นตัวร้ายเองจะไหวเหรอต้องลากนางเอกมาจิกหัวตบเลยใช่ไหมนะ ทำไมภาพในหัวมันดูตลกมากกว่าร้ายนะยัยเจด้า

“เรากลับเข้าไปในตำหนักกันเถอะ” ถึงจะดูแสนดีแต่คนที่เรียนจิตวิทยาการสอบสวนสืบสวนคนร้ายมาตลอดสิบปีพอดูออกว่ามันดีเกินไปสำหรับเมียหลวงที่ปฏิบัติต่อเมียน้อย คดีเมียหลวงจ้างวานฆ่าเมียน้อยมีให้เห็นเยอะแยะเพราะงั้นไว้ใจไม่ได้ไม่ปลอดภัยกับเจ้าก้อนซาลาเปาตัวกลมในท้อง เกิดกินเข้าไปตายทำยังไงวิณญาณพระสนมกุ้ยเฟยไม่ตามมาหักคอฉันเลยเหรอ

“นู๋ปี้แม่นมหลินหยางนำอาหารที่ฮองเฮาทรงตั้งพระทัยทำมาให้พระสนมกุ้ยเฟยเพราะทรงห่วงองค์ชายน้อยในครรภ์กลัวจะไม่ได้รับการบำรุงที่ดี เลยทำอาหารจากวัตถุดิบที่มีประโยชน์และหายากมาถวายแก่องค์ชายน้อยในครรภ์เพคะ”

“ขอบพระทัยฮองเฮาที่ทรงเป็นห่วงเพคะ นู๋ปี้น้อมรับเอาไว้”

“นู๋ปี้ทูลลาเพคะพระสนมกุ้ยเฟย” แม่นมหลินหยางย่อตัวลงทำความเคารพแล้วถ้อยออกไปจากตำหนักพร้อมกับนางกำนัลที่ยกอาหารมาวางไว้

“พระสนมจะเสวยเหรอเพคะ” ซิงเอ๋อร์ร้องห้ามเสียงดังด้วยใบหน้าถอดสีเพราะนางยังจำได้ดีตอนที่พระสนมกุ้ยเฟยทรงเสวยอาหารจากตำหนักอื่นจนถูกวางยาพิษดีที่พระสนมกุ้ยเฟยรอดตายมาได้แต่ถ้าไม่โชคดีเหมือนครั้งก่อนจะทำอย่างไร

“ข้ารู้แล้วแค่จะดมดูว่ามียาพิษอะไรอยู่ในอาหารพวกนี้แผนการแยบยนมากเป็นพิษเล็กน้อยถ้าไม่สังเกตุให้รอบครอบแทบจะตรวจสอบไม่พบ กินเข้าไปก็ไม่ตายแต่เด็กในท้องถ้าเกิดมามีสิทธิ์พัฒนาการทางสมองช้าได้ล่ำเลิศมากสมุนไพรสมัยนี้สุดยอด”

“แล้วทรงรู้ได้อย่างไรเพคะว่ามียาพิษเพียงแค่ดมดู”

“ข้าเคยอ่านตำรามานะสิ เจ้าอย่าถามมากเอาอาหารพวกนี้ไปฝังดินให้หมดห้ามใครรู้ว่าข้านำมันไปทิ้งเด็ดขาดถ้าเรื่องนี้ แพร่พรายออกไปข้าจะให้ทหารโบยห้าสิบไม้"

“เพคะ” นางกำนัลและขันทีในห้องต่างทำหน้าหวาดวิตกเมื่อได้ฟังโทษที่พระสนมกุ้ยเฟยทรงตรัสออกมาอย่างเลือดเย็นอะไรกันพึ่งตายจากการถูกวางยาพิษไม่กี่วันเอง ยังจะกับมาวางยากันอีกแล้วเหรอเรื่องเมียน้อยเมียหลวงในวังหลังนี้น่ากลัวกว่าแก๊งมาเฟียค้ามนุษย์ชะอีกกัดไม่ปล่อยกันเลยเจ้าซาลาเปาก้อนอวบหนูต้องรอดไปให้ได้นะใครคิดร้ายกับเจ้าถ้าโตขึ้นมาแกล้งพวกมันกับให้เข็ดหลาบเลยนะแม่จะสนับสนุนเต็มที

###ตายเพราะถูกยาพิษ ยังจะมาถูกวางยาพิษอีก เอาใจช่วยให้เจ้าซาลาเปาตัวอวบได้ออกมาจากท้องแม่อย่างปลอดภัยด้วยนะ