บทที่ 2: บทเรียนแรกบนสมรภูมิเตียงนอน

เสียง ‘ติ๊ง’ ที่ดังขึ้นพร้อมกับประตูลิฟต์ส่วนตัวซึ่งเปิดออกสู่ห้องเพนต์เฮาส์สวีทสุดหรู เป็นเหมือนเสียงระฆังที่เริ่มยกแรกของเกมในค่ำคืนนี้

วิชัยแทบจะเก็บอาการหื่นกระหายของตนเอาไว้ไม่มิด เขาใช้คีย์การ์ดเปิดประตูพร้อมกับใช้แขนอีกข้างโอบเอวของอารยาให้เดินเข้าไปในห้องด้วยกันอย่างแนบชิด กลิ่นกายหอมกรุ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของนางพญาข้างกายยิ่งทำให้สติสัมปชัญญะของเขาเลือนลางลงทุกขณะ

"ห้องสวยจังเลยนะคะคุณวิชัย" อารยาเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นตื่นเต้น ดวงตากลมสวยกวาดมองไปรอบๆ ห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหราด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง

"แน่นอนครับคุณอารยา" วิชัยตอบอย่างภาคภูมิใจ "ห้องระดับนี้ต้องจองล่วงหน้าเป็นเดือนๆ แต่สำหรับคนอย่างผม...ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้" เขาคุยโวโอ้อวดถึงอำนาจและคอนเนคชั่นของตนเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่อารยาต้องการได้ยินพอดี

'คนโง่ที่มั่นใจในตัวเองเกินเหตุ...จัดการง่ายที่สุด' อารยาคิดในใจ แต่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มหวาน

เธอหันกลับไปเผชิญหน้ากับเขา ใช้นิ้วเรียวไล้ไปตามปกเสื้อของเขาเบาๆ ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปกระซิบข้างหู "อารยาชอบคนเก่งค่ะ...ยิ่งเก่งมากเท่าไหร่...ก็ยิ่งชอบ"

คำพูดนั้นไม่ต่างอะไรจากการราดน้ำมันลงบน

กองไฟ วิชัยไม่รอช้าอีกต่อไป เขารวบร่างอรชรเข้ามาบดเบียดจูบอย่างเร่าร้อนและหิวกระหาย ริมฝีปากของเขาพยายามจะช่วงชิงและเป็นฝ่ายควบคุม แต่เขากลับพบว่าตัวเองกำลังถูกควบคุมโดยจูบที่ตอบสนองกลับมาอย่างช่ำชองและเหนือชั้นกว่า ลิ้นร้อนของ

อารยาตวัดเกี่ยวพันราวกับอสรพิษที่กำลังร่ายมนตร์สะกดเหยื่อให้ลุ่มหลงจนหมดสิ้นเรี่ยวแรง

อารยาเป็นฝ่ายดันร่างของวิชัยให้ถอยหลังไปจนถึงเตียงนอนขนาดคิงไซส์ ก่อนจะผลักเขานอนหงายลงไปบนผืนผ้าปูที่นอนราคาแพง เธอยืนมองเขาจากมุมสูงด้วยสายตาของผู้ล่าที่กำลังมองเหยื่อ รอยยิ้มของเธอยังคงงดงาม แต่แววตากลับฉายประกายแห่งผู้ชนะที่แสนเฉยชา

ชุดเดรสผ้าไหมสีแดงเลือดนกถูกปลดเปลื้องออกจากร่างอย่างเชื่องช้า เผยให้เห็นเรือนร่างสมบูรณ์แบบที่ซ่อนอยู่ภายใน ทรวงอกอวบอิ่มขนาด 40 คัพJ ตั้งตระหง่านท้าทายทุกสายตา เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายได้รูปสวยงาม ผิวขาวนวลเนียนละเอียดราวกับกระเบื้องเคลือบชั้นดี ทุกสัดส่วนของเธอคือผลงานศิลปะชิ้นเอกที่สามารถทำให้บุรุษเสียสติได้ในพริบตา

วิชัยกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ภาพตรงหน้ามันเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้

"รออะไรอยู่ล่ะคะ...เข้ามาหาฉันสิ" เธอกระซิบสั่ง

ค่ำคืนแห่งการพิพากษาบนสมรภูมิเตียงนอนได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ อารยาคือผู้คุมเกมโดยสมบูรณ์ เธอปรนเปรอเขาด้วยลีลารักที่เขาไม่เคยพานพบจากที่ไหนมาก่อน เรือนร่างของเธอกลายเป็นเครื่องมือที่ตอบสนองทุกความปรารถนาของเขา แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นโซ่ตรวนที่พันธนาการให้เขาดำดิ่งลงไปในห้วงแห่งตัณหาจนโงหัวไม่ขึ้น

เสียงครางทุ้มต่ำของวิชัยดังระงมไปทั่วห้อง เขาถูกความสุขสมที่นางพญามอบให้ครอบงำจนหมดสิ้นความเป็นตัวเอง

ในจังหวะที่เขาใกล้จะถึงฝั่งฝัน อารยาโน้มตัวลงไปกระซิบถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงความเซ็กซี่เอาไว้

"คนที่เก่งอย่างคุณวิชัย...ทำยังไงถึงได้ดีลที่ดินแปลงนั้นมาตัดหน้า V-Crown ของอารยาได้คะ...เก่งจังเลย...บอกเคล็ดลับให้อารยาฟังหน่อยสิคะ"

ด้วยสติที่เลือนลางเพราะแรงอารมณ์ บวกกับความต้องการที่จะโอ้อวดต่อหน้านางในฝัน วิชัยจึงพลั้งปากเล่าวิธีการสกปรกที่เขาใช้ในการข่มขู่และกดดันเจ้าของที่ดิน พร้อมทั้งบอกชื่อของผู้ที่อยู่เบื้องหลังและเส้นสายที่เขาใช้ในการดำเนินการทั้งหมดออกมาโดยไม่รู้ตัว

"แค่...แค่ใช้เล่ห์เหลี่ยมนิดหน่อย...อ่าาาห์...

คุณอารยา...ผม...ผมไม่ไหวแล้ว"

"ดีมากค่ะคนเก่ง" อารยากระซิบตอบกลับ รอยยิ้มที่มุมปากของเธอกว้างขึ้นกว่าเดิม

วินาทีที่ร่างของวิชัยเกร็งกระตุกและปลดปล่อยทุกอย่างออกมา คือวินาทีเดียวกันกับที่อารยาถอนกายออกมาอย่างรวดเร็ว ความเร่าร้อนบนใบหน้าของเธอหายวับไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยความเฉยชาและว่างเปล่า

วิชัยที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียงยังคงมีรอยยิ้มแห่งความสุขประดับอยู่บนใบหน้า "คุณสุดยอดมากเลยครับคุณอารยา...คืนนี้คุณอยู่กับผมนะ"

"ไม่ล่ะค่ะ" อารยาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน มันเรียบและไร้ความรู้สึกจนน่าขนลุก

เธอเดินไปหยิบชุดของเธอขึ้นมาสวมใส่อย่างใจเย็น ไม่ได้แสดงท่าทีเขินอายใดๆ ราวกับว่าร่างกายของเธอเป็นเพียงวัตถุชิ้นหนึ่งเท่านั้น

วิชัยเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ "หมายความว่ายังไงครับคุณอารยา"

อารยาไม่ตอบ แต่เธอเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมา ก่อนจะกดเล่นไฟล์เสียงล่าสุด เสียงที่ถูกบันทึกไว้คือบทสนทนาทั้งหมดที่เกิดขึ้นบนเตียง รวมไปถึงคำสารภาพถึงวิธีการสกปรกที่วิชัยใช้ในการทำธุรกิจ

ใบหน้าของวิชัยซีดเผือดลงในทันที ความสุขสมเมื่อครู่สลายหายไปหมดสิ้น เหลือเพียงความตื่นตระหนกและหวาดกลัว "คุณ...คุณอัดเสียงผมเหรอ! คุณทำแบบนี้ทำไม!"

อารยาเดินกลับมาหยุดยืนข้างเตียง ก้มลงมองเขาด้วยสายตาที่เหยียดหยาม

"ฉันควรจะถามคุณมากกว่านะ ว่าคุณใช้วิธีสกปรกแบบนั้นทำลายคนอื่นไปกี่คนแล้ว"

"คุณเป็นใครกันแน่!"

"ฉันคือคนที่คุณไม่ควรจะมาลองดีด้วย" เธอกล่าว "คุณมีสองทางเลือก หนึ่ง...ยกเลิกดีลที่ดินแปลงนั้นซะ แล้วทำให้แน่ใจว่า V-Crown จะได้มันไปอย่างไม่มีปัญหา สอง...คลิปเสียงนี้ พร้อมกับรูปภาพสวยๆ ของเราในค่ำคืนนี้ จะถูกส่งไปให้ภรรยาของคุณและประธานบริษัทของคุณในเช้าวันพรุ่งนี้...เลือกสิคะ"

วิชัยตัวสั่นเทาด้วยความโกรธและความกลัว เขาพ่ายแพ้แล้วอย่างสมบูรณ์ ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ

อารยาหันหลังเดินออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรอีก เธอทิ้งร่างที่น่าสมเพชของวิชัยไว้เบื้องหลัง ปิดฉากบทเรียนแรกของการล้างแค้น

เมื่อเข้ามาอยู่ในรถสปอร์ตคันหรูของตัวเอง

อารยาเอนศีรษะพิงกับเบาะหนังอย่างอ่อนล้า ภาพชัยชนะเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีใจเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม...มันกลับกระตุ้นบาดแผลในอดีตให้ผุดขึ้นมา

ภาพของห้องเช่าอับๆ...กลิ่นเหม็นอับ...เสียงหัวเราะเย้ยหยันของพวกเดนมนุษย์...ความเจ็บปวดรวดร้าวที่ร่างกายและหัวใจถูกฉีกกระชาก...สัมผัสที่น่ารังเกียจที่เธอไม่มีวันลืม...

น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาอาบแก้มเนียนอย่างห้ามไม่อยู่

เธอหลับตาลง พยายามขับไล่ภาพเหล่านั้นออกไป ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยประกายตาที่มุ่งมั่นกว่าเดิม เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูผังองค์กรที่เธอรวบรวมไว้ นิ้วเรียวปัดภาพของวิชัยทิ้งไป ก่อนจะหยุดลงที่ภาพถ่ายของคนสองคน...

ชานนท์ และ รัศมี

"หนึ่งคนผ่านไป...เหลืออีกหลายชีวิตที่ต้องชดใช้ด้วยการตกนรกทั้งเป็น" เธอกระซิบกับตัวเอง "เกมของฉัน...เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น"