ประสบอุบัติเหตุ 1.1

ประสบอุบัติเหตุ

จางลู่ซือเพิ่งจะลงจากรถเธอยังไม่ทันได้คว้ากระเป๋าสะพายขึ้นมาพาดบ่า กลับถูกบรรดาป้า ๆ ในตลาดสดรีบวิ่งมาหา

“คุณหมอจางคะ พวกเรามีเรื่องอยากให้คุณช่วยตัดสินสักหน่อย”

“สวัสดีค่ะป้าจู สวัสดีค่ะป้าเกา วันนี้พวกคุณมีอะไรหรือคะ ถึงต้องแตกตื่นกันมาหาฉันแบบนี้ หรือว่ามีใครกำลังล้มป่วย

แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า” จางลู่ซือถามด้วยความห่วงใยเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“ไม่มีใครล้มป่วยหรือเป็นอะไรหนักหรอกค่ะ แต่พวกเราต้องการจะให้คุณหมอจางช่วยไปให้คำแนะนำ และจัดยาให้กับลูกสาวและลูกชายของพวกเราหน่อยน่ะค่ะ”

“ได้สิคะ แล้วใครกันที่อาการหนักที่สุด” หญิงสาวตอบกลับอย่างยินดี

“ลูกของฉัน” พวกเขาพูดขึ้นพร้อมกันด้วยน้ำเสียงดัง

จางลู่ซือหัวเราะชอบใจออกมา ถึงแม้ว่าคนพวกนี้จะทำงานอยู่ในตลาดสด แต่พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นคนมีเงินในระดับหนึ่งเลยทีเดียว เพราะว่าป้าจูนั้นเป็นเจ้าของร้านส่งออกอาหารแช่แข็งเจ้าใหญ่ที่สุด เรื่องเงินไม่ต้องพูดถึงว่ามีมากขนาดไหน

ส่วนป้าเกาเป็นเจ้าของกิจการร้านผ้าที่สามารถส่งออกผ้าไปขายยังต่างประเทศได้เป็นเจ้าแรก ๆ ของตลาดที่นี่ เพราะฉะนั้นหากไม่นับเรื่องความกว้างขวางทางธุรกิจแล้ว ก็นับได้ว่าเป็นคนรวยอีกคนหนึ่งเลยทีเดียว

ซึ่งทั้งคู่มีลูกสาวและลูกชายในวัยที่ฮอร์โมนกำลังเหวี่ยง

จึงมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องผิวหน้า และสภาพของสิวที่ดูจะรักษาค่อนข้างเรื้อรังมาเป็นเวลานาน ดังนั้นเมื่อรักษาอาการกับเภสัชกรคนอื่นไม่หายจึงได้มาพบกับจางลู่ซืออย่างที่เห็น

“เอาล่ะค่ะ ตอนนี้ฉันมีผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ขอเวลาฉันทดลองอีกสักพัก แล้วจะรีบเอามาให้ทดลองใช้กันนะคะ ตอนนี้ยาที่ฉันเคยจัดเอาไว้ให้ลูกชายกับลูกสาวของพวกคุณก็น่าจะยังไม่หมด

ขอเพียงแค่รักษาความสะอาด และพักผ่อนให้เป็นเวลาเพียงเท่านี้ร่างกายของพวกเขาก็จะผลิตฮอร์โมนออกมาได้อย่างไม่ผิดปกติ แต่ต้องเน้นย้ำเรื่องความสะอาดมาก ๆ เลยค่ะ”

จางลู่ซือตอบกลับ และมั่นใจว่ายาที่เคยให้ไว้น่าจะยังไม่หมด และหากทั้งสองคนทำได้อย่างที่เธอบอกก็ไม่น่าจะต้องห่วงอะไร

“แล้ววันนี้คุณหมอจะไปหาใครเหรอคะ” ป้าเกาพยักหน้ารับ ก่อนจะถามออกมา

“จะไปหาคุณเหอค่ะ จำได้ว่าอาทิตย์ก่อนติดต่อกันเอาไว้แล้วก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย พอดีว่าวันนี้ฉันเพิ่งจะกลับมาจากธุระข้างนอก ผ่านมาทางนี้พอดีก็เลยมาพบคุณเหอสักหน่อย”

“โธ่เอ๊ย ทำไมถึงไม่เป็นพวกเรานะที่คุณหมอมาหาบ่อย ๆ แบบนี้ อยากรู้จริงเชียวผู้หญิงอย่างคุณเหอที่มีผิวแพ้ง่ายแบบนั้นทำไมถึงทำให้คุณหมอติดอกติดใจนักก็ไม่รู้” คราวนี้เป็นป้าจูพูดขึ้นมาบ้าง

จางลู่ซือไดยินก็ทำได้เพียงยิ้มแล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะขอตัวเดินจากมา

เมื่อมาถึงบ้านของลูกค้ารายสำคัญ จางลู่ซือได้บอกกับคนรับใช้ทันที

“ฉันมาขอพบคุณเหอค่ะ รบกวนแจ้งให้หน่อยนะ”

“ได้ค่ะคุณหมอจาง รอสักครู่ฉันจะไปแจ้งคุณายก่อน”

สาวใช้ตอบกลับ จากนั้นจึงเดินไปที่ห้องรับแขก ก่อนจะปลีกตัวไปแจ้งให้เจ้านายให้ทราบถึงการมาเยือนของจางลู่ซือ

สาวใช้จากไปไม่นาน คุณเหอก็รีบเดินลงมาจากบ้านชั้นบนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

“สวัสดีค่ะ คุณหมอนางฟ้า”

“สวัสดีค่ะคุณเหอ ทำไมถึงทักฉันแบบนั้นล่ะคะ แบบนี้ฉันก็เขินแย่สิ” เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ใบหน้าของฉันที่สามีเคยเบื่อหน่ายจะกลับมานุ่มเนียนเปล่งปลั่งแบบนี้ได้หรือคะ รู้ไหมเมื่อก่อนฉันใช้อะไรก็ลำบากมากเพราะผิวแพ้ง่าย แต่ตอนนี้ดูสิ ผิวของฉันแข็งแรงขึ้นมาก เหมือนกับว่าตายแล้วเกิดใหม่ยังไงยังงั้นเลยล่ะ”

เรื่องนี้ไม่เกินจริง สตรีทุกวัยก็อยากสวยกันทั้งนั้น ยิ่งพอเห็นว่าสามีเริ่มบ่นก็ต้องรีบหาทางรักษา เพื่อรั้งเขาไว้กับตัวเองซึ่งเธอก็คือหนึ่งในนั้น

“ฉันดีใจนะคะที่คุณชอบ ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันจะขอเก็บตัวอย่าง และทำแบบสำรวจสำหรับนำกลับไปใช้เหมือนทุกครั้ง หวังว่าคุณเหอคงจะไม่ว่านะคะ” จางลู่ซือพูดขอบคุณ ก่อนจะขออนุญาตถึงสิ่งที่เธอทำทุกครั้งเมื่อมาที่นี่

“ไม่เคยคิดจะว่าคุณหมอเลยค่ะ ฉันยินดีด้วยซ้ำ มาเถอะค่ะ เรามานั่งพูดคุยกันไป แล้วก็จิบน้ำชากันไปด้วยจะดีกว่า”

เจ้าของบ้านเชื้อเชิญอย่างยินดี