คุณหมอจางลู่ซือ 1.2

“พวกเราก็ไม่ได้พูดอะไรนะคะหมอจางอย่าคิดมากจนเกินไป เห็นคุณหมอจางได้รับรางวัลกลับบ้าน พวกเราก็ต้องแสดงความยินดีด้วยต่างหาก จริงไหมคะ” หญิงคนนี้พยายามปั้นหน้ายิ้ม ในขณะที่ตอบกลับจางลู่ซือ

“ดีแล้ว ปีหน้าก็ยังมีโครงการดี ๆ แบบนี้อีก พวกคุณก็ควรที่จะริเริ่มหรือพยายามทำอะไรให้มันสมกับสถานะทางสังคมหน่อยเถอะนะ แล้วก็อีกอย่างอย่าเอาเรื่องความสามารถของใครมาตัดสินคุณค่าของคนอื่น เพราะคนบางคนต่อให้มีสถานะทางสังคมสูงส่งแต่ถ้าสามัญสำนึกไม่มี ก็ไม่แตกต่างจากคนที่ไม่ได้รับการศึกษา

ขอตัวก่อนนะคะ”

หญิงสาวพูดจบก็ทิ้งทวนพร้อมยิ้มให้อีกเล็กน้อย จากนั้นจึงหมุนตัวเดินกลับไปทางทิศเดิมที่ตั้งใจ ปล่อยทิ้งให้เหล่าคนอิจฉาริษยาได้แต่ยืนกำหมัด มิหนำซ้ำยังแอบจีบปากจีบคอนินทาลับหลังตามโดยที่เธอไม่ได้สนใจเลย นี่เพราะมันเป็นเรื่องปกติในวงสังคมของคนที่ประสบความสำเร็จ ซึ่งมันย่อมต้องมีคนอิจฉาริษยาเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว

ลานจอดรถ

เมื่อมาถึงรถ จางลู่ซือโยนรางวัลไปยังเบาะด้านหลังก่อนที่จะขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ จากนั้นจึงจะสตาร์ทรถและขับออกไปทันที

ตอนที่อยู่ภายในงาน เธอแทบจะไม่แตะต้องอาหารเลย เพราะอาหารประจำของเธอมีเพียงแค่ไม่กี่ชนิดที่สามารถรักษาร่างกาย ให้คงความงามได้อย่างถูกต้องทุกระเบียบนิ้ว ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นบางอย่าง มือจึงเอื้อมมาหยิบปิ่นโตสุญญากาศก่อนจะเปิดมันออกมาด้วยความคุ้นชิน

เมื่อเปิดออกมาในกล่องเต็มไปด้วยไข่ต้มและผักลวกสุก

ซึ่งอาหารในกล่องนี้เธอกินเป็นประจำทุกวันอยู่แล้ว หญิงสาวทำท่าสูดดมความหอมของอาหารอย่างมีความสุข “นี่แหละชีวิต จะมีใครรู้บ้างว่าสารอาหารพวกนี้จำเป็นต่อร่างกายของคนเราขนาดไหน ถ้ามัวแต่ไปกินอาหารขยะแล้วร่างกายจะเปล่งความงามออกมาได้ยังไงกัน”

หญิงสาวพูดกับตนเองพร้อมกับคิดขึ้นมาได้ว่า วันนี้เธอจะต้องไปตลาดสด เนื่องจากวัตถุดิบภายในตู้เย็นร่อยหรอลงไปมากแล้ว

ไวเท่าความคิดเธอหยิบเอาอาหารที่อยู่ในปิ่นโตออกมากิน โดยที่มืออีกข้างยังคงจับพวงมาลัยรถไปด้วย

“ลืมไปได้ยังไงกันนะว่าจะต้องไปเยี่ยมคุณเหอด้วย คราวที่แล้วก็เป็นเพราะได้ผิวหน้าของคุณเหอเป็นเครื่องช่วยทดสอบครีมตัวใหม่ ไม่อย่างนั้นคงจะไม่มีทางคิดค้นผลิตภัณฑ์สำหรับผิวแพ้ง่ายออกมาได้แน่ ๆ”

จางลู่ซือเป็นคนที่มีความรู้มาก และมักจะทำอะไรในแบบที่ไม่ต้องการให้ใครเลียนแบบได้ ในสาขาของเวชกรรมศาสตร์ผิวหนังจะยอมรับคนที่สามารถสร้างผลิตภัณฑ์ที่ตอบโจทย์ให้แก่ผิวบอบบางแพ้ง่ายได้มากที่สุด

ซึ่งผิวของคุณเหอก็จัดได้ว่าเป็นผิวของบุคคลที่มีปัญหาทางด้านความสมดุล หรือจะเรียกให้เข้าใจง่ายก็คือสภาพผิวแพ้ง่าย ดังนั้นก่อนที่ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของเธอจะเสร็จสิ้น จึงมีการทดลองและนำเอาไปใช้กับมนุษย์จริง ๆ ซึ่งนั่นก็คือคุณเหอนั่นเอง

หญิงสาวขับรถออกมาจากทางด้านหน้าถนนเลี้ยวลงไปยังเส้นทางแสนคุ้นเคย เมื่อขับรถมาถึงตลาดสดเพียงแค่รถยนต์ของเธอเข้าไปจอดคนที่อยู่ภายในตลาดซึ่งเคยเป็นลูกค้าของเธอต่างร้องขึ้นด้วยความดีใจ

“นั่นไงคุณหมอจางมาแล้ว”

“จริงด้วยคุณหมอจางจริง ๆ ด้วยเดี๋ยวฉันจะรีบไปตามลูกสาวของฉันมาหาคุณหมอก่อน ลูกสาวของฉันเพิ่งจะมีปัญหาสิวที่รักษาไม่หาย ไปเสียเงินที่คลินิกอื่นมาก็มากแล้ว เดี๋ยวจะต้องให้คุณหมอจางช่วยดูอาการให้สักหน่อย”

“อย่าเพิ่งสิ ต้องให้ลูกชายของฉันก่อน เขาจะแต่งงานเดือนหน้านี้แล้ว จะต้องบำรุงผิวหน้า และทำให้เป็นเจ้าบ่าวที่ดูเปล่งปลั่งคู่ควรกับลูกสาวของตระกูลที่เขามีฐานะ เพราะฉะนั้นลูกสาวของเธอเอาไว้ก่อนเถอะป้าจู”

“ได้ยังไงกัน เรื่องแบบนี้ต้องให้คุณหมอจางตัดสินมันถึงจะถูกว่าจะรักษาใครก่อน”