3.กามเทพแผลงศรรักแล้วไง

*** ทักทายคร้า ***

สองทุ่มเศษ ใยแก้วกำลังนั่งคิดบัญชีรายรับรายจ่ายของร้านอยู่ในห้องนั่งเล่น ใยไหมสวมชุดกางเกงจีนตัวใหญ่สีเหลืองอ่อนกับเสื้อกล้ามสีขาว เดินถือแก้วนมมายื่นให้พี่สาว

“ขอบใจจ้ะ”

“พี่แก้วทำอะไรจ๊ะ” ใยไหมนั่งลงใกล้ๆ ชะโงกหน้ามองสมุดที่วางอยู่บนโต๊ะ

“ทำบัญชีร้านอยู่น่ะ เรื่องฝึกงานไหมล่ะ หาได้หรือยัง” ใยแก้วเอ่ยถามขณะกดเครื่องคิดเลขอย่างตั้งใจ

“ส่งหนังสือขอฝึกงานไปแล้ว ไม่รู้เขาจะตอบรับหรือเปล่า”

“ที่ไหนจ๊ะ” ใยแก้วถามน้องสาวเสียงหวาน

“ที่สตาร์กรุ๊ปจ้ะ”

“แล้วเขาจะตอบกลับมาเมื่อไหร่”

“เห็นอาจารย์ที่มหาลัยบอกว่าพรุ่งนี้จ้ะ” ใยไหมบอกพลางก้มลงนอนหนุนตักพี่สาว จับมือบางมากุมไว้

“ไหมเรียนจบแล้ว ไหมจะหางานทำช่วยพี่แก้วอีกแรง” ใยไหมมองพี่สาวน้ำตาซึม เพราะเธอรู้ดีว่าพี่สาวเสียสละและเหนื่อยมากแค่ไหนเพื่อให้เธอได้ทำในสิ่งที่รัก ใยแก้วยกมือข้างที่เหลือลูบผมดำสลวยของน้องสาวเบาๆ

“พี่ลำบากที่ไหนกัน เปิดร้านขายข้าวได้เงินดีออก” ใยแก้วบอกน้องสาวเสียงอ่อนโยน

“ไหมรู้นะจ๊ะว่าพี่แก้วเสียสละเพื่อไหมมาตลอด”

“เราสองคนก็ช่วยกันฝ่าฟันมาจนสำเร็จแล้วนี่จ๊ะ” ใยแก้วลูบผมนุ่มของน้องสาวเล่น ดวงหน้าอ่อนหวานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ไหมรู้จ้ะ ตั้งแต่พ่อกับแม่เสีย พี่แก้วต้องเหนื่อยเพราะไหม หนุ่มๆ มาตามจีบก็ไม่สนใจ” ใยไหมบอกเสียงเศร้า

“ใครเขาจะมาจีบแม่ค้าขายข้าวแกงอย่างพี่ล่ะ สวยก็ไม่สวย”

“ใครบอกว่าพี่สาวไหมไม่สวย” หญิงสาวทำท่าทางอวดเก่ง เตรียมจะไปหาเรื่องคนพูด

“ดูสิเมื่อกี้ยังร้องไห้อยู่เลย ตอนนี้ทำเก่งเชียว” ใยแก้วบีบจมูกเล็กรั้นอย่างรักใคร่ ใยไหมย่นจมูกจับมือพี่สาวอีกข้างมากุม

“ก็ไหมขัดใจนี่ พี่แก้วออกจะสวยหวานปานนางฟ้ายังมาว่าขี้เหร่อีก ถ้ารู้นะ จะต่อยให้สักหมัดสองหมัดเลยคอยดู”

“พาลใหญ่แล้วเรา แล้วพรุ่งนี้จะกลับบ้านกี่โมง” ใยแก้วหันไปถาม ดันตัวใยไหมลุกขึ้นนั่งแล้วเดินไปปิดหน้าต่างในห้องครัว

“คงไม่เกินบ่ายสองจ้ะ พี่แก้วมีอะไรหรือเปล่า”

“พี่ว่าจะให้ไหมไปเป็นเพื่อนซื้อของหน่อยน่ะจ้ะ”

“ได้จ้ะ ไหมจะรีบกลับ” เสียงหวานใสบอกพี่สาว ขณะสาละวนอยู่กับเจ้าปุกปุยสุนัขพันธุ์ชิสุที่วิ่งคลอเคลียรอบตัว

ใยแก้วเดินสำรวจความเรียบร้อยของประตูหน้าต่างเสร็จก็เดินเข้าไปอุ้มเจ้าปุกปุยที่หันมามองเธอตาละห้อย เพื่อขอขึ้นไปนอนบนห้องด้วย

“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลยปุกปุย” ใยไหมเอ็ด เจ้าปุกปุยส่งเสียงครางเหมือนรู้ภาษา แล้วยกขาหน้าขึ้นพร้อมกัน

“ไปจ้ะ เข้านอนได้แล้ว ไปปุกปุยไปนอนข้างบนกัน” ใยแก้วบอกสุนัขในอ้อมกอด แล้วเดินขึ้นบันไดไป ใยไหมโอบเอวพี่สาวฮัมเพลงอย่างมีความสุข

ใยแก้วและใยไหมเดินเคียงคู่กันไปซื้อของในห้างสรรพสินค้า หลายคนหันกลับไปมองในความสวยน่ารักของทั้งคู่ คนหนึ่งใบหน้ารูปไข่ คิ้วโก่งสวย ดวงตาหวานกลมโตภายใต้ขนตางอนงามแฝงไปด้วยความเศร้า แต่ทุกอย่างประกอบกันสวยหวาน ส่วนอีกคน สวยคม จมูกโด่ง ตาคมกลมโต ปากเรียวสวย จมูกเล็กรั้นได้รูป ทุกอย่างประกอบกันสวยคมไปอีกแบบ และทั้งคู่มีลักยิ้มทั้งสองข้างเหมือนกัน

ขณะเดินซื้อของ สองสาวไม่รู้เลยว่าตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปมา ใยไหมเข็นรถตามหลังพี่สาว เสียงหวานอ่านรายการของที่จะซื้อให้พี่สาวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งของเต็มรถเข็น

“เดี๋ยวไหมเข็นไปรอพี่ที่ช่องจ่ายเงินนะจ๊ะเดี๋ยวพี่ตามไป”

ใยไหมเลิกคิ้วอย่างสงสัยเพราะรายการที่จะซื้อหมดแล้ว

“พี่แก้วจะไปซื้ออะไร” ใยไหมถาม

“เหลืออีกอย่างจ้ะ บอกไม่ได้”

“เดี๋ยวนี้มีความลับกับน้องนะ” ใยไหมทำหน้างอนใส่พี่สาว ใยแก้วได้แต่ยิ้มบางๆ

“เสร็จแล้วเดี๋ยวไปหาอะไรกินกัน” ใยแก้วบอกน้องสาวแล้วเดินไปซื้อของที่เหลือ ส่วนใยไหมเข็นรถมายืนรอพี่สาวที่ช่องจ่ายเงิน สักพักพี่สาวก็ถือของกลับมา พอจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วสองสาวก็ไปรับประทานอาหารในร้านที่ใกล้กับห้างสรรพสินค้า

สองสาวใช้เวลาทานอาหารเกือบชั่วโมงก็พากันออกจากร้าน ใยไหมจูงมือพี่สาวข้ามถนนไปยังรถที่จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามร้านอาหาร เด็กในร้านวิ่งถือถุงใบหนึ่งตามออกมา

“พี่ครับ พี่ลืมของไว้ในร้านครับ…”

ใยแก้วหันหลังกลับไปมองพนักงานของร้านแล้ววิ่งกลับไปเอาของ ด้วยความรีบร้อนจึงไม่ทันดูรถที่กำลังวิ่งมา

เอี๊ยด!!!

เสียงเบรกบาดลึกเข้าไปในหัวใจของคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้น รถเบนซ์สปอร์ตหักหลบร่างบอบบางจนล้อขึ้นไปเกยอยู่ริมฟุตปาธ ใยแก้วถอยหลังกลับอย่างเร่งรีบจนล้มกระแทกกับพื้น คนขับรีบถอยรถออกห่างทันที ใยไหมตกตะลึงยืนจับกุญแจนิ่งไปชั่วขณะ ผู้คนเริ่มหันมามองอย่างสนใจ เจ้าของรถสปอร์ตคันหรูรีบเปิดประตูลงมาดูอย่างร้อนใจ

“คุณครับ เป็นยังไงบ้าง”

ใยแก้วละสายตาจากแผลที่ข้อศอกมองคนที่ขับรถเฉี่ยวเธอ ดวงตาสองคู่สบกันและนิ่งงันไปชั่วขณะ

*** ขอบคุณคร้า ***