บทที่ 2 กับดัก

ทว่าคนตัวเล็กกลับไม่อาจยืนอยู่ได้ โถมกายเข้าหาอีกคน ทำเอาชายหนุ่มขบกรามแน่น ตกลงมันยังไงกันแน่ ผู้หญิงหน้าตาสวยขนาดนี้ จะหลงมาหาเขา มันตลกไปหรือเปล่า เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เขาพาคนเมาติดตาม แล้วหยิบมือถือมากดรับสาย

“ว่าไงวศิน”

“คุณชินครับ มีคนขึ้นไปที่ห้องหรือยังครับ” วศินเอ่ยถาม เพราะโทรหาคนส่งเด็กเรียบร้อยแล้ว เห็นว่าส่งคนมาให้ท่านประธานแล้ว

“ส่งมาแล้วเหรอ?” คนย้อนถาม น้ำเสียงสงสัย ก่อนมองดูผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขน

“ครับ ไม่ทราบว่ามีใครขึ้นไปที่ห้องหรือเปล่า”

“มีแล้ว แค่นี้ล่ะ”

ราชินทร์จ้องมองใบหน้าของหญิงสาว ที่กำลังปรือตามอง แล้วอมยิ้มน้อย ๆ ส่งผู้หญิงแบบนี้มาให้เขางั้นเหรอ ท่าทางเหมือนไม่เจนโลกเอาเสียเลย หรือแกล้งทำ ช้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขน วางลงบนเตียงกว้าง คนตัวเล็กหลับตาพริ้ม ทำไมถึงได้เมามา ไม่เข้าใจเลย จะมาทำงาน ดันกินเหล้ามาเนี่ยนะ

ทว่าชายหนุ่มกลับไม่สนใจ หย่อนกายลงบนเตียงข้างคนเมา โน้มใบหน้าเข้าหา จ้องมองความงดงาม เธอสวยมากเสียจนหัวใจมันสั่น ทำเอาร่างกายร้อนขึ้นมาทันที มือยกลูบไล้ใบหน้าแผ่วเบา ก่อนโน้มศีรษะเข้าหา ริมฝีปากช่างดูเย้ายวนชวนให้อยากลิ้มลอง แนบริมฝีปากตวัดลิ้นร้อนเพื่อควานหาความหวาน คนใต้ร่างเริ่มสั่นสะท้าน ยกมือผลักดัน แต่เขากลับสอดแขนโอดรัดร่างนั้น

เธออ้าปากหมายร้อง คนตัวใหญ่สบโอกาส เรียวลิ้นแทรกผ่าน ควานหาความหวานอย่างช่ำชอง จนอีกคนสะท้านไหว ดิ้นรนมากกว่าเดิม ราชินทร์รู้สึกกระหายมากขึ้น ร่างกายต้องการอย่างหนักหน่วง เธอทำให้เขาอยากลิ้มลองมากขึ้นไปอีก มือหนาลูบไล้ตามร่างกาย เธอขยับหนีส่งเสียงในลำคอ เขาถอนริมฝีปากออกมา ดวงตาเรียวสวยจ้องมองผ่านแสงสลัว สีหน้าตื่นตระหนก

“คะ...คุณเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน!” คนตัวเล็กถามเสียงสั่น

“อะไรกัน เธอมาหาฉันที่นี่เอง แล้วมาถามแบบนี้มันหมายความว่ายังไง”

“ปล่อยฉันไป ฉันจะไปจากที่นี่!”

“ฉันไม่ต้องการคนอื่นนอกจากเธอ เธอทำให้ฉันอยากทำเรื่องอยากว่าขนาดนี้ แล้วจะละทิ้งกันไปง่าย ๆ นะเหรอ” เขาย้อนเสียงแหบพร่า

อะไรนะ อยากทำเรื่องอย่างว่างั้นเหรอ บ้าไปแล้วหรือไง ไม่ได้รู้จักกัน ทำไมถึงมาอยู่ในห้องนี้ได้

“ไม่! ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้!”

“อยากเพิ่มค่าตัวงั้นเหรอ ฉันจ่ายให้ได้ ถ้าเสร็จงาน”

“ไม่ใช่!”

“หยุดพูดมากได้ไหม ฉันอยากทำอย่างอื่นแล้ว”

“ไม่ใช่นะ! อื้อ!” ริมฝีปากถูกครอบครองอีกครั้ง

ร่างบางดิ้นรนขัดขืน ทว่าอีกฝ่ายกลับใช้ความช่ำชองกว่า ทำเอาเธอเคลิ้มเคลิ้มไปชั่วระยะ มือสอดเข้าแผ่นหลัง ดึงซิบรูดลงมา รั้งชุดราตรีสีดำออกจากเรือนร่างงาม ท่อนบนมีเพียงที่ปกปิดยอดบัวงาม แค่สะกิดแผ่ว แผ่นสีเนื้อหลุดออก เผยให้เห็นความงามกำลังชูชัน รอดูดดื่ม เขาชะงักถอนริมฝีปาก

อโรชาตระหนกสีหน้าเผือดลง ยกมือปกปิด ร่างกายเหลือเพียงซับในจีสตริงสีดำสนิท ปกปิดท่านล่างอย่างหมิ่นเหม่เท่านั้น

“ยะ...อย่า” เธอร้องบอกเสียงแหบพร่า ดวงตาฉ่ำปรือ

“ฉันคงทำไม่ได้หรอก ก็เธอน่ากินซะขนาดนี้”

ยอดบัวชูชันถูกครอบครอง เพราะอะไรเธอถึงได้รู้สึกวาบหวามเพียงนี้ มือสอดเข้าเรือนผม แอ่นกายหาราวกับต้องการมาแสนนาน หรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ มือหนาข้างหนึ่งกอบกุมทรวงงามเต็มมือ ลิ้นร้อนตวัดหยอกเย้ายอดบัว ทำเอาคนใต้ร่างสะท้าน

“อืม..” เธอครางออกมาด้วยความพึงพอใจ

มือลูบไล้ไปทั่วร่างงาม จนกระทั่งมาถึงปราการสุดท้าย เขาสอดนิ้วรั้งมันออกจากเรียวเขา เผยให้เห็นดอกไม้งามปกคลุมไปด้วยแพรไหมสีน้ำตาลอ่อน อโรชาตระหนกตกใจ รีบยกมือปกปิดหุบขาเข้าหากัน ตอนนี้เหมือนร่างกายมันร้อนไปหมด เธอไม่ควรปล่อยกายปล่อยใจเช่นนี้

ทว่าไม่นานนัก ร่างบางกลับต้องสะดุ้ง เมื่อรู้สึกได้ถึงตัวตนกำลังดุนดันต้นขา บัดนี้ชายหน้าตาหล่อเหลา ไม่เหลืออาภรณ์ติดกาย อโรชาดวงตาเบิกกว้าง กระถดถอยหลัง เมื่อเข้าโน้มเข้าหารับยกมือผลักดัน

“ปล่อยฉันไปนะ ฉันจะไปจากที่นี่!” เธอร้องเสียงหลง มันเลยเถิดไปใหญ่แล้ว มือควานหาเสื้อผ้าตนเอง

ทว่าอีกคนกลับไม่ฟังเสียง คว้าเรียวขาลากกลับมา อโรชาดิ้นรน

“ไม่นะ ปล่อย!”

“มาทำเล่นตัวอะไรป่านนี้ ฮะ!” เขาคำรามในลำคอ