ตอนที่3

ผลประกาศออกมาเป็นที่เรียบร้อย วัลวารีที่พอได้เห็นชื่อตัวเองเด่นหราในอีเมลที่ได้รับรอยยิ้มสวยก็ผุดขึ้นทันควันก่อนจะรีบโทรไปหาพ่อและแม่ที่รอฟังผลอยู่ที่ประเทศไทย

"กรี๊ดดด นี่ฉันได้เป็นเลขาจริงเหรอเนี่ย ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม" มือเล็กยกขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ อยู่หน้ากระจก เธอคงไม่ได้จะเพ้อฝันไปเองใช่ไหม ได้แต่หวังว่าผลประกาศนี้คงไม่ผิดพลาด

"สู้ๆ วารีเธอต้องทำได้!" เรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองด้วยความมั่นใจ เธอฝันอยากจะทำงานที่โรงแรมเคแอมบาสมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ด้วยค่าตอบแทนที่สูงหลิ่ว สวัสดิการพนักงานที่ไม่แบ่งแยกไม่ว่าจะมาจากประเทศไหนก็ตาม เธอจึงอยากได้เป็นส่วนหนึ่งของที่นี่

ถึงวันเริ่มงานของจริงวัลวารีไม่หวั่นวิตกแม้แต่น้อย เธอก้าวขาฉับๆ ตรงดิ่งไปยังห้องของท่านประธานทันทีอย่างไม่รีรอ ขาเรียวสวยบนรองเท้าส้นสูงยิ่งขลับให้ขาของเธอดูสวยยิ่งขึ้นไปอีก

แกร๊ก! ทันทีที่ประตูบานใหญ่เปิดออก สายตาของเธอจับจ้องไปยังชาร่างสูงในชุดสูทสีดำกำลังยืนหันหลังให้เธอ

"สวัสดีค่ะ ดิฉันวัลวารี เป็นเลขาคนใหม่ของท่านประธานค่ะ" เสียงหวานเสนาะหูเอ่ยแนะนำตัวเองกับคนที่กำลังจะเป็นเจ้านายของเธอ

"ไง" น้ำเสียงทุ้มที่คุ้นหูของคนตรงหน้าทำให้วัลวารีเริ่มขมวดคิ้ว แต่ไม่ทันได้คลายความสงสัยร่างสูงโปร่งใสชุดสูทก็ค่อยๆ หันมาประจันหน้ากับเธอ

คาลอสส่งสายตาคมจับจ้องไปทางร่างเล็กใสชุดเดรสสีดำ ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาที่คาดเดาความคิดของเขาไม่ได้ แต่แววตาของวัลวารีกลับเผยให้เห็นทุกสิ่งที่เธอคิด

"ขอโทษนะคะวันนั้นฉันไม่ทราบจริงๆ ว่าท่านประธานเป็นคนสัมภาษณ์ด้วยตัวเอง ฉันไม่คิดว่าท่านจะยังอายุน้อยขนาดนี้น่ะค่ะ" หญิงสาวก้มหัวขอโทษที่ไม่รู้ว่าคนที่สัมภาษณ์เธอวันนั้นจะเป็นประธานบริหาร ทั้งที่เธอมั่นใจว่าหาข้อมูลมาเป็นอย่างดีแล้วก็ตาม

"ช่างมันเถอะ ฉันเพิ่งจะมารับตำแหน่งต่อจากพ่อ" คาลอสเอ่ยอย่างไม่ปิดบัง เขาเพิ่งรับตำแหน่งได้ไม่ถึงสามเดือนก็ต้องเปลี่ยนเลขาไปถึงห้าคนเพราะคนที่พ่อหามาให้ไม่ถูกใจเขาสักคน ทำให้เขาต้องคัดเลือกด้วยตัวเองจนได้เจอกับเธอในที่สุด

ชายหนุ่มไม่ละสายตาจากคนตัวเล็กตรงหน้าเลยแม้แต่วินาทีเดียว แววตาที่เขามองเธอไม่ได้สื่อถึงความรักหรือความชอบแต่อย่างใด แต่สื่อถึงความต้องการเสียมากกว่า

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณ..คาลอส" วัลวารีใช้ความช่างสังเกตมองป้ายชื่อของเขาที่อยู่บนโต๊ะก่อนจะเอ่ยชื่อของเขาได้อย่างมั่นใจ

"ต่อจากนี้ถ้าต้องการอะไรเรียกฉันได้เลยนะคะ ฉันจะทำงานให้เต็มที่ค่ะ" ความสดใสและความมุ่งมั่นของเธอไม่ได้ทำให้คาลอสพอใจเท่ากับสัดส่วนของเธอที่พอเหมาะพอดีมือและเสียงหวานๆ ที่ควรจะมาครวญครางใต้ร่างของเขา

"เธอทำได้ทุกอย่างแน่ใช่ไหม..วัลวารี" เป็นคำถามที่ถามเพื่อความแน่ใจจนร่างบางเริ่มจะไม่มั่นใจเข้าแล้ว

"คะ..ค่ะ ฉันทำได้ทุกอย่างค่ะ ถ้าคุณคาลอสต้องการให้ทำอะไรฉันทำได้หมดเลยค่ะ" คนตัวเล็กตอบไปแบบไม่ได้คิดอะไรนอกจากเรื่องงาน ผิดกับอีกคนที่กำลังจินตนาการไปถึงลีลาเร่าร้อนของเธอที่ออกลวดลายบนเตียงของเขา

"หึ! เดี๋ยวเราจะได้รู้กัน ตอนนี้จะไปไหนก็ไป" คาลอสโบกมือไล่ให้เธอออกไป วัลวารีถึงกับเกาหัวแกรกๆ ไม่เข้าใจความคิดของผู้เป็นเจ้านายคนนี้เลย

โต๊ะทำงานเลขาหน้าห้องถูกจัดแจงให้เป็นระเบียบเรียบร้อย แจกันใบสวยใส่ดอกไม้สีสดใสถูกวางตั้งไว้ไม่ไกลนักเพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย คนที่ใฝ่ฝันในหน้าที่นี้มากอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นยิ้มแก้มปริ

เพียงวันแรกเอกสารก็เริ่มทยอยเข้ามาไม่ทันได้พักหายใจ แฟ้มเอกสารที่ต้องส่งมอบให้ท่านประธานเซ็นถูกวางกองเป็นภูเขาบนโต๊ะทำงานที่ก่อนหน้านี้ยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย

"อันนี้เป็นเอกสารสัญญาที่คุณต้องเซ็นค่ะ เป็นรายละเอียดเรื่องเงินเดือน สวัดิการและเงื่อนไขของบริษัท" พนักงานสาวยื่นกระดาษที่มีตัวหนังสือภาษาอังกฤษยาวเหยียดให้กับเธอ

วัลวารีไล่อ่านทุกบรรทัดไม่มีตกหล่นด้วยความรอบคอบ ก่อนจะจรดปากกาเซ็นชื่อตนเองลงบนกระดาษเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้เธอก็เป็นพนักงานของเคแอมบาสเต็มตัวแล้ว แถมยังได้เป็นเลขาของประธานอีกด้วย แค่คิดก็เหมือนฝันไป

ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกโดยเจ้าของห้องที่หน้าเรียบเฉยไม่แสดงสีหน้าแต่อย่างใด วัลวารีรีบลุกขึ้นยืนทันทีที่เห็นเจ้านายของตนเองกำลังเดินตรงมาทางเธอ

"ลีน่าบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าเย็นนี้เราต้องไปพบหุ้นส่วน" คาลอสเอ่ยพลางกดสายตามองต่ำลง เขาเลือกที่จะใช้วิธีลดระดับสายตาแทนการก้มหน้าคุยกับเธอ

"ค่ะ คุณลีน่าแจ้งไว้แล้วค่ะ" เสียงหวานตอบกลับทันควัน เธอได้รับมอบหมายงานจากอดีตเลขาคนเก่าที่เคยทำงานให้ประธานคนก่อนหน้า แต่ตอนนี้หน้าที่เลขาได้ตกมาเป็นของวัลวารี

"ดี เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ ฉันไม่ชอบคนไม่ตรงเวลา" ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายพร้อมกับสีหน้าจริงจังที่บ่งบอกว่าเขาไม่ได้โกหก

หญิงสาวตัวเล็กรู้สึกขนซู่กับสายตาที่เขามองมา เธอคาดเดาอารมณ์ของเขาไม่ได้เลยว่าตอนนี้กำลังคิดอะไร สายตาที่จ้องเธอราวกับจะฆ่าให้ตายแบบนี้มันหมายความว่าอย่างไรกันแน่ หวังว่าเธอคงจะไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจใช่หรือเปล่า

เมื่อถึงเวลานัดพบหุ้นส่วนคนสำคัญ เลขาสาวก็รีบเตรียมตัวไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด เธอเคลียร์งานเอกสารที่คั่งค้างจนหมด ภายในหนึ่งวันวัลวารีสามารถจัดการทุกอย่างได้ดีแบบที่คาลอสคาดไม่ถึง

"ทำงานเร็วดีเหมือนกันนี่" เหมือนจะเป็นคำชมแรกจากผู้เป็นเจ้านายที่ทำให้หญิงสาวเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

"ขอบคุณค่ะ ส่วนนัดวันนี้กับคุณลอว์เรนฉันแจ้งกับทางผู้จัดการฝ่ายโรงแรมเรียบร้อยแล้วนะคะ ท่านประธานสามารถเข้าไปได้เลยค่ะ" คนตัวเล็กชี้แจงตารางงานให้เสร็จสรรพ เธอจัดการโดยที่เขาไม่ทันได้ออกคำสั่งและนั่นทำให้คาลอสรู้สึกพอใจกับเลขาที่เลือกมาเองกับมือ