1 ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเมืองซุมบ้า[3]

“ก็ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนั้น!”

“ตะ...แต่หนูเพิ่งมาอยู่บราซิล ละ...แล้วก็ไม่อยากเป็นของเล่นบนเตียงของใครนะคะ”ผู้เป็นพ่อบอกเธอว่าหากได้พบเพื่อนของท่านจะทำให้ธุรกิจของทางบ้านไม่ต้องตกต่ำ ซึ่งเอริดาเองก็ไม่เข้าใจตั้งแต่แรกว่าเพราะอะไรถึงส่งเธอมา จนได้ขึ้นเรือสำราญลำนี้เพราะมีผู้ชายวัยกลางคาดว่าอายุอานามจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับบิดาเข้ามาในห้องในขณะที่เธอกำลังอาบน้ำ และพูดจาแปลกๆ ว่า ‘สินค้าราคาสมกับหลายล้านตดอลลาร์’

“อยู่กับฉันเธอจะปลอดภัย แต่ถ้าเห็นอะไรให้ทำเป็นหูหนวกและตาบอดเอาไว้ ฉันไม่อยากฆ่าเธอ!”

“คุณเป็นคนไม่ดีเหรอคะ?”

“เงียบปากไปเถอะ ฉันไม่ชอบตอบคำถามเซ้าซี้ไร้สาระ!!!”ทันทีที่เข้ามาอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน จนถึงตอนนี้ราฟาเอลก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเด็กคนนี้ด้วย เพียงจินตนาการว่าหากมีใครได้สัมผัสและร่วมรักกับเจ้าหล่อนเขาก็รู้สึกอิจฉาอย่างไม่ทราบสาเหตุ หงุดหงิด หากมีใครได้มองดวงหน้าหวานที่เขาได้สังเกตเห็น

“หนูชื่อเอริดา...คุณชื่ออะไรเหรอคะ?”คนตัวเล็กขยับเข้ามาใกล้จอมเย็นชาอีกนิด ก่อนจะกระพริบตากลมโตจ้องมองไปที่ซีกหน้าของเขาเพื่อรอคำตอบดวงตาสีเขียวมรกตก็จ้องมองมาที่เธอพันทำให้อัตราการเต้นหัวใจทำงานดังราวกับกล่อง

“เรียกฉันว่าราฟ~”ราฟาเอลไม่เคยให้ใครเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนมเช่นนี้มาก่อน ทุกคนต่างเรียกเขาในนามเต็มที่บิดามารดาตั้งให้ แต่หากแม้นว่าได้ยินเจ้าหล่อนครวญครางเรียกชื่อเขาในยามสอดประสานจนเป็นหนึ่งเดียวคงจะดีไม่น้อย

“คุณราฟขา~ ริด้าจะทำอย่างไรต่อจากนี้ดีคะ ริด้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลายทางสุดสายนี้จะต้องไปที่ไหนและต้องเจอกับอะไรบ้าง”รู้สึกตื้อตันไปหมด ราวกับเธอเองกำลังเคว้งคว้างระคนอ้างว้างจึงต้องหาเสาหลักเพื่อหาทางออกจากเรื่องแย่ๆ ที่เอริดากำลังเผชิญ

“เรื่องนั้นเธอต้องตัดสินใจเอาเอง เพราะฉันไม่ใช่ผู้ปกครองที่ต้องคอยแก้ปัญหาให้เธอ”นี่คือวิธีล่อเหยื่อให้ติดกับโดยไม่ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมใดๆ เพียงวางกับดักเอาไว้ กวางน้อยจะรู้สึกถึงภัยอันตรายและจะตกหลุมพรางที่เขาวางเอาไว้เป็นแน่

ติ๊ง~

“...”ไม่ทันได้อ้าปากถามต่อสัญญาณลิฟต์ก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูเลื่อนออกจากกันจนเปิดออกกว้าง เอริดามองชายฉกรรจ์ร่างบึกบึนที่ยืนเรียงรายกันยาวจนถึงประตูบานใหญ่ที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องของใครบางคนที่มีอิทธิพลมากทีเดียว เพราะไม่เช่นนั้นคนคุ้มกันคงไม่มากมายขนาดนี้

“คะ...คุณราฟขา~ รอด้วยริด้ากลัว”ร่างเล็กวิ่งตามหลังเขาไปติดๆ เอริดาไม่กล้ามองสองข้างทางที่มีแต่ผู้ชายตัวใหญ่ๆ แต่ด้วยความที่ว่าเจ้าหล่อนเร่งรีบมากเกินไปจนชนเข้ากับแผ่นหลังของคนเดินนำหน้าอย่างจัง

ปลั่ก!!

“อุ้ย!!”อุทานเสียงหลงด้วยความตกใจ มิหนำซ้ำร่างบางก็แทบหงายหลังลงไปกองที่พื้น ทว่าท่อนแขนของใครบางคนรับร่างของเธอเอาไว้เสียก่อน

“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!!”เสียงเข้มทรงพลังกดลงต่ำสั่งลูกน้องของตนที่ใช้ท่อนแขนรับร่างกวางน้อยของเขาเอาไว้ รู้สึกหงุดหงิดใจจนไม่อยากให้ใครสัมผัสถึงเรือนร่างนุ่มนิ่มเจ้าหล่อนเป็นคนแรกแทนที่จะเป็นเขา ถึงแม้เป็นเหตุสุดวิสัยก็เถอะคนอย่างราฟาเอลหามูลมาเป็นเหตุในการสังหารใครสักคนได้เสมอ

“ขอโทษครับนาย”ชายคนดังกล่าวเพียงโค้งศีรษะลงเล็กน้อยเป็นการขอโทษขอโพย

“ทีหลังก็อย่าวิ่ง นี่เธออยู่บนเรือนะไม่ใช่สนามเด็กเล่น!!”เอ็ดคนตัวเล็กจนหน้าจ๋อย ราฟาเอลดึงร่างบางผละห่างลูกน้องของตน

“ริด้าไม่ชอบเล่นสนามเด็กเล่นสักหน่อย!”ทำเสียงกระเง้ากระงอดเพราะเธอไม่ชอบเครื่องเล่นต่างๆ มันดูอันตรายกว่าการเล่นตุ๊กตาพี่หมีเสียอีก

“ซื่อบื้อแบบนี้นี่เองพ่อถึงหลอกมาขายได้!”

“ทำไมต้องว่าริด้าด้วยล่ะคะ!?”

“เธอมีสิทธิ์ขึ้นเสียงกับฉันตอนไหนกัน!...”เสียงทรงพลังของเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ดังขึ้นบ่งบอกถึงอารมณ์ฉุนเฉียวและเกรี้ยวกราด จนบอดี้การ์ดต่างพากันก้มหน้าเสียวสันหลังวาบ

“แล้วคุณราฟมีสิทธิ์ว่าริด้าขนาดนี้เลยเหรอคะ...ถ้าริด้าซื่อบื้อและโง่ขนาดนั้นฆ่าทิ้งซะเลยสิคะ”กล้าท้าทายเขาถึงเพียงนี้เชียวหรือ เจ้าหล่อนเป็นใครกันถึงไม่เกรงกลัวความอำมหิตในตัวของราฟาเอลเอาเสียเลย

“ปากเก่ง! หึ...อย่าร้องขอชีวิตจากฉันก็แล้วกัน!!”เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดก่อนจะอุ้มร่างเล็กแบกขึ้นบ่าแกร่ง เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอยังจะต่อปากต่อคำยอกย้อนเขาอีกหรือเปล่า หากได้รับบทลงโทษโดยการดีดดิ้นใต้เรือนร่างเขาคอยดูเถอะพ่อจะขี่ให้ลุกเดินไม่ได้ไปหลายวันเลย

“คุณราฟปล่อยหนูลงเดี๋ยวนี้เลยนะ งื้อๆ ริด้าไม่ไปกับคุณแล้วคุณเป็นคนใจร้าย”หากโชคชะตาส่งให้เธอขึ้นเรือสำราญลำนี้ถือว่าเป็นการตกนรกทั้งเป็น การที่ได้ราฟาเอลยื่นมือเข้ามาช่วยและอยู่ใต้อาณัติของเขาก็ไม่ต่างจากหนีเสือปะจระเข้เท่าไรนัก

“ปากเก่งเอาไว้แม่สาวน้อย...อย่าเพิ่งใจเสาะไปสิ”เสียงหัวเราะในลำคอแกร่งทำให้เอริดาตัวสั่นเทาด้วยความกลัวอีกเป็นเท่าตัว

“อื้อ!! คุณราฟ”ได้ยินเพียงสะอึกสะอื้นและคำเรียกขานชื่อเขาเพียงเท่านั้น ราฟาเอลเปิดประตูห้องนอนอันโอ้อ้าก่อนจะวางเธอลงบนเตียงหนานุ่มอย่างแรงจนร่างเล็กดีดเด้งตามแรงกระทำ

“ไหนมาดูกันสิว่าถ้าปากสวยๆ นั่นแตกจะเป็นยังไง”นิ้วแกร่งช้อนปลายคางมนขึ้นก่อนจะกดริมฝีปากหยักลงบดขยี้กลีบบางระเรื่อสลับกับขบเม้มด้วยความมั่นเขี้ยว ใช้ฟันขบกัดเบาๆ ฝ่ามือหนาด้านที่ว่างค้ำยันพยุงร่างหนักของตัวเองเอาไว้ไม่ให้ล้มทับคนตัวเล็กกว่าเอาไว้

“อื้อ~...”ด้วยความตกใจเอริดาจึงเผลออ้าปากค้านออกมา ทว่านั่นถือเป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้สอดแทรกปลายลิ้นสากเข้ามากวาดเชยชิมความนุ่มละมุนภายในอุ้งปากเธอได้ไม่ยาก มือน้อยที่พยายามระดมทุบแผงอกหนั่นแน่นก็กลับกลายเป็นไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาทันทีราวกับถูกสูบเอาพลังงานเสียหมด

“อืม...”จากที่ว่าจะจูบสั่งสอนกลายเป็นว่าราฟาเอลไม่สามารถยับยั้งใจตัวเองได้อีกต่อไป หวานล้ำเหลือเกิน~ มือหนาลูบไล้แผ่นหลังบอบบางแผ่วเบา ก่อนจะจับร่างของเธอโอนเอนลงนอนราบกับที่นอน

เอริดากำลังจะขาดอากาศหายใจตายในอีกไม่ช้า เธอไม่สามารถรับออกซิเจนเข้าปอดได้เลย เพราะถูกชายหนุ่มช่วงชิงไปกับจูบอันกักขฬะที่แสนจะวาบหวิว อัตราการเต้นหัวใจทำงานขึ้นเมื่ออกอวบของตนถูกบดบี้แนบชิดกับอกกว้างของเขา

“อื้อ! แค่กๆ”ราฟาเอลผละออกจุมพิตอันดูดดื่มออกอย่างแสนเสียดาย ก่อนจะลอบมองคนปากดีที่กำลังนอนไอจนหน้าดำหน้าแดง เขารับรู้ได้ถึงความไม่ประสาของเธอ เพียงแค่จูบเจ้าหล่อนยังตอบสนองเขาอย่างเงอะๆ งะๆ แต่ทว่ากลับปลุกความปรารถนาในตัวราชสีห์ให้ตื่นขึ้นจนอยากจะขย้ำเนื้อกว้างน้อยใต้เรือนร่างไม่ให้เหลือเศษซาก

“คราวนี้ยังจะดื้ออีกไหม?”เสียงเข้มระคนแหบพร่าเล็กน้อยเอ่ยถามสาวน้อยที่นอนหอบหายใจระรัว สายตาคมกวาดมองสังเกตเรือนร่างอรชรอย่างพินิจพิจารณา แต่ชายหนุ่มเน้นจ้องมองำยังหน้าอกอวบใหญ่ที่กำลังไหวกระเพื่อมขึ้นลงอย่างยั่วน้ำลายจนสอ

“ขยับออกไปหน่อยได้ไหมคะ ระ...ริด้าอึดอัด~”

“อยากอึดอัดมากกว่านี้ไหมล่ะ?”คำพูดกำกวมของเขาทำให้เอริดาอยากจะแทรกมหาสมุทรหนีไปจากตรงนี้นัก หญิงสาวคว้าข้อมือแข็งแรงที่ลูบไล้หน้าท้องแบนราบจนเธอหายใจติดขัดด้วยความวาบหวามที่ซึมซับเข้ามาในอณูความรู้สึก

“คุณราฟอย่าทำแบบนี้สิคะ...”

“ทำไมอยากเหรอ?”คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเป็นปมด้วยความงุนงงว่าถ้อยคำดังกล่าวหมายความว่าอะไร อยากงั้นหรือ!?

“อยากค่ะหิวมากเลย...”

“...คุณราฟพอจะสั่งอะไรให้ริด้าทานได้ไหมคะ?”ให้ตายเถอะ! เจ้าพ่อมาเฟียถึงกับสบถในใจด้วยความหงุดหงิด เจ้าหล่อนเกิดในทุ่งดอกลาเวนเดอร์หรือยังไงกันนะ

“ยัยเด็กซื่อบื้อ!!”ไม่มีคำไหนเหมาะสมกับเธอเท่ากับคำนี้อีกแล้ว ราฟาเอลอยากจะสั่งสอนเจ้าหล่อนให้รู้นักว่าประโยคดังกล่าวที่เปล่งออกไปก่อนหน้านี้เขาต้องการสื่อความหมายว่าอะไรกันแน่ แต่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหากเขากระแทกคนตรงหน้าจนไร้เรี่ยวแรงและนอนซบอกเขาบนเตียงนุ่มๆ เธอจะยังคงแสดงท่าทีใสซื่ออ่อนต่อโลกเช่นนี้หรือเปล่า

“อุ้ยคุณราฟ...จะทำอะไรเหรอคะ?”เสื้อยืดสีขาวถูกถกขึ้นเหนือบราลูกไม้สีขาวบริสุทธิ์ ทำให้หญิงสาวหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย เธอไม่สามารถขัดขืนเขาได้เลยเพราะฝ่ามือหนาพันธนาการข้อมือเล็กทั้งสองข้างตรึงไว้เหนือศีรษะทำให้คนตัวเล็กไม่สามารถต้านทานการกระทำของเขาได้เลย

“ขอดูดนมหน่อยได้ไหม?”

“ตะ...แต่ริด้าไม่มีน้ำนมนะคะ”เสียงสั่นตอบชายหนุ่มแผ่นหลังบางแอ่นขยับเมื่อเห็นร่างหนาที่ทาบทับมองมาที่เต้าอวบเพื่อเป็นการปัดป้องตามสัญชาตญาณ ถึงแม้นว่าข้อมือจะถูกพันธนาการไว้แต่เอริดาก็ยังขัดขืน ตอนนี้เธอรู้สึกมวลท้องน้อยไปหมด สายตาอันร้อนแรงของเขาแทบจะผลาญร่างบางให้มอดไหม้มลายหายไปจากตรงนี้

“งั้นก็นอนนิ่งๆ เดี๋ยวฉันจะลองดูดดูว่ามีน้ำนมออกมาหรือเปล่า...”ราฟาเอลหลอกล่อให้เจ้าห่อนนอนแน่นิ่งอย่างจำยอมโดยไม่ขัดข้องจนน่าเหลือเชื่อ ทว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนักของแม่กวางน้อยเนื้อขาวโพลนที่สั่นเทาเป็นเจ้าเข้าทรง

“อ่า~ คุณราฟจักกะจี้จังเลยค่ะ”ฝ่ามือหนาตะปบเข้าที่อกอวบอิ่ม ปากหยักก็ประทับลงตรงหน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน พลันเสียงหวานก็ครางเล็ดลอดออกมาให้เขาได้ยินนั่นเป็นสิ่งกระตุ้นอารมณ์บางอย่างในตัวเขาให้ลุกฮือ

“อย่าครางแบบนั้น...ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะ”