บทที่2 รักแรกพบ (3)

“ครับ เดี๋ยวเชิญคุณหยกทางนี้ดีกว่า ขืนเข้าไปยื่นใบสมัครงานทั้งอย่างนี้ อาจจะเป็นหวัดเอาได้” มยุราพยักหน้าเห็นด้วยกับคำแนะนำ พอเธอเปิดประตูก้าวลงจากรถ สารถีหนุ่มรูปหล่อก็รีบเข้ามาประคองเธออีก

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเดินไหวแล้ว” หญิงสาวปฏิเสธพร้อมถอดรองเท้าส้นเข็มสูงปรี๊ดที่ทำพิษข้อเท้ามาถือไว้ “นำทางเลยค่ะ”

พิรุณยกคิ้วขึ้นสูงแล้วเปลี่ยนเป็นอมยิ้ม ก่อนนำทางเข้ามาในโรงแรม แล้วเขาก็พาเธอมายังห้องที่ติดป้ายว่าสำหรับเจ้าหน้าที่พนักงานเท่านั้น

“คุณหยกนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมมา”

ชายหนุ่มยิ้มอบอุ่นมาให้แล้วผละไป ทิ้งมยุราให้มองตามแผ่นหลังกว้างไปด้วยสายตาละห้อย พอร่างสูงลับตาไปแล้วเธอก็หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ซึ่งวางชิดอยู่กับกำแพงสีครีม

อาจเป็นห้องพักสำหรับพนักงานใช้รับประทานอาหารก็ได้ เธอเห็นพนักงานในชุดฟอร์มสีเขียวอ่อน สวมสูทสีเทา หลายคนหันมามองเธออย่างสนใจ แต่มยุราก็ไม่สนใจอะไรมากการทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

พอไม่มีอะไรทำ เธอก็หยิบโทรศัพท์มาเข้าโปรแกรมเฟซบุ๊คโพสต์คุยกับ เพื่อนรัก

มยุรา หัชเทพินทร์ > ชญาดา บ.ก. บ้างาน

‘ฉันเจอชายในฝันแล้วแก ฉันเจอเขาตอนฝนตก #กรี๊ดสลบ เขาหล่อมากกกกก เข้าขั้นหัวใจละลายเลยล่ะแก สงสัยว่าฉันจะตกหลุมรักเขา >///