ตอนที่ 1: ก้าวแรกในโลกใบใหม่ - 2

ทันทีที่ก้าวพ้นธรณีประตูเข้าไป กลิ่นกาแฟก็โถมเข้าปะทะโสตประสาทอย่างจัง มันเป็นกลิ่นที่เข้มข้นขึ้น อบอุ่นขึ้น และปลอบประโลมใจอย่างประหลาด ผสมผสานกับกลิ่นดินจางๆ จากกระถางแคคตัสที่วางอยู่ทั่วบริเวณร้าน ทำให้เกิดความรู้สึกสงบและเป็นธรรมชาติอย่างไม่น่าเชื่อ ฟ้าครามสูดลมหายใจลึกอีกครั้ง ปล่อยให้ความรู้สึกสบายใจแผ่ซ่านไปทั่วร่าง

ภายในร้านไม่ใหญ่มากนัก แต่กลับดูอบอุ่นและโปร่งโล่งด้วยการตกแต่งที่เน้นไม้โทนสีอบอุ่น เฟอร์นิเจอร์ไม้เรียบง่ายจัดวางอย่างเป็นระเบียบ โต๊ะไม้แต่ละตัวมีกระถางแคคตัสเล็กๆ วางอยู่ประดับประดาอย่างสวยงาม แสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามาภายในร้าน ทำให้ทุกมุมดูสว่างไสว และแน่นอน แคคตัส ถูกจัดวางอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทั้งบนชั้นวาง บนโต๊ะ บนเคาน์เตอร์บาร์ แต่ละต้นอยู่ในกระถางดินเผาที่มีลวดลายน่ารักแตกต่างกันไป มันดูมีชีวิตชีวาและเป็นส่วนหนึ่งของร้านอย่างแยกไม่ออก ผนังร้านประดับด้วยภาพวาดสีน้ำรูปแคคตัสหลากหลายสายพันธุ์ที่ดูมีชีวิตชีวา ราวกับกำลังบอกเล่าเรื่องราวของพวกมัน

เสียงเพลงแจ๊สเบาๆ คลอเคลียอยู่ในร้าน ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลาย ฟ้าครามมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกประหลาดใจ หัวใจของเธอเบาหวิวขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ราวกับความหนักอึ้งที่เคยแบกไว้ถูกปลดปล่อยลง เธอรู้สึกเหมือนได้หลุดพ้นจากความวุ่นวายภายนอก และก้าวเข้ามาสู่โลกอีกใบที่เต็มไปด้วยความสงบ

สายตาของเธอไปหยุดอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ ที่นั่นมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการบดเมล็ดกาแฟอย่างพิถีพิถัน เขาดูสูงโปร่ง ร่างกายสมส่วน ผมสีเข้มถูกเสยขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าที่ดูอ่อนโยนและมีรอยยิ้มจางๆ ประดับอยู่เสมอ รอยยิ้มนั้นไม่ได้ฉูดฉาด แต่กลับทำให้เขามีเสน่ห์อย่างน่าประหลาด ราวกับเป็นแสงสว่างที่อบอุ่น

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกระดิ่ง ดวงตาคมคู่หนึ่งเหลือบมามองที่เธอ ก่อนที่รอยยิ้มจะกว้างขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นฟันขาวสะอาด

"สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับ" เขาเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและเป็นมิตร ทำให้ฟ้าครามรู้สึกสบายใจขึ้นอย่างประหลาด

ฟ้าครามพยักหน้ารับอย่างเก้อเขินเล็กน้อย เธอเดินไปหยุดตรงหน้าเคาน์เตอร์บาร์

"เอ่อ... ขอลาเต้เย็นแก้วนึงค่ะ" เธอบอกความต้องการออกไป พลางพยายามหลบสายตาที่ดูช่างสังเกตของอีกฝ่าย

ชายหนุ่มยิ้มรับ มือของเขากำลังวัดปริมาณเมล็ดกาแฟอย่างพิถีพิถัน กลิ่นหอมของกาแฟคั่วบดฟุ้งกระจายขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเขาเริ่มบดเมล็ดกาแฟ ท่าทางของเขาดูผ่อนคลายและใส่ใจในทุกรายละเอียด ราวกับกำลังสร้างสรรค์งานศิลปะชิ้นเอก

"คุณฟ้าครามใช่ไหมครับ?" จู่ๆ เขาก็เอ่ยถาม ทำให้ฟ้าครามเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ เธอจำไม่ได้ว่าเคยบอกชื่อเขาไปหรือเปล่า หรือเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อน

"เอ่อ... ค่ะ คุณรู้จักฉันได้ยังไงคะ?" เธอถามกลับด้วยความสงสัย

ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับเมื่อมองมาที่เธอ "เปล่าครับ พอดีผมเห็นคุณเดินวนอยู่หน้าร้านหลายรอบแล้วครับ ท่าทางเหมือนกำลังลังเลว่าควรจะเข้ามาดีไหม" รอยยิ้มซื่อๆ ของเขาทำให้ฟ้าครามรู้สึกเขิน แต่ก็อดขำไม่ได้กับความช่างสังเกตของเขา

"อ๋อ... ค่ะ พอดีเพิ่งย้ายมาแถวนี้ แล้วกลิ่นกาแฟก็หอมมากจนอดใจไม่ไหว" เธอแก้ตัวเล็กน้อย

"ผม เมฆ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เขาแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือออกมาเหนือเคาน์เตอร์ เป็นการเชื้อเชิญให้เธอจับมือ

ฟ้าครามยื่นมือออกไปจับมือเขา สัมผัสที่อบอุ่นและอ่อนโยนทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายกว่าที่คิด มือของเขากำลังส่งผ่านความรู้สึกสบายใจบางอย่างมาให้เธออย่างน่าประหลาด

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เธอตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มจางๆ

เมฆเริ่มชงกาแฟต่อ สายตาของฟ้าครามมองตามมือของเขาที่บรรจงรินนมลงในกาแฟอย่างสวยงาม เธอนึกในใจว่ากาแฟแก้วนี้ต้องอร่อยมากแน่ๆ แค่ได้เห็นวิธีการทำที่ใส่ใจขนาดนี้ก็รู้สึกดีแล้ว

ขณะที่เมฆกำลังง่วนอยู่กับการชงกาแฟ ฟ้าครามใช้เวลามองไปรอบๆ ร้านอีกครั้ง เธอเริ่มสังเกตเห็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของแคคตัสแต่ละต้น บางต้นมีป้ายเล็กๆ เขียนชื่อวิทยาศาสตร์กำกับไว้ บางต้นมีเรื่องราวสั้นๆ เล่าถึงแหล่งที่มาหรือลักษณะเฉพาะของมันติดอยู่ เธอรู้สึกเหมือนได้เดินทางไปสำรวจโลกของแคคตัสเล็กๆ โลกที่ดูเหมือนจะซ่อนความงามและเรื่องราวที่น่าสนใจไว้มากมาย และเริ่มรู้สึกถึง "อะไรบางอย่าง" ที่พิเศษเกี่ยวกับร้านนี้ มันไม่ใช่แค่ร้านกาแฟธรรมดา แต่มันคือสถานที่ที่เต็มไปด้วยชีวิตและเรื่องราว

"ลาเต้เย็นได้แล้วครับ" เมฆวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าเธอ พร้อมกับส่งรอยยิ้มอบอุ่นอีกครั้ง รอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของฟ้าครามรู้สึกพองโตขึ้นเล็กน้อย

ฟ้าครามรับแก้วกาแฟขึ้นมา กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟนมลอยขึ้นมาแตะจมูกอีกครั้ง เธอจิบกาแฟอึกแรก รสชาติกลมกล่อม ความหวานกำลังดี และกลิ่นหอมของกาแฟที่อบอวลไปทั่วปาก ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เหมือนร่างกายและจิตใจได้รับการเติมเต็ม

"อร่อยมากเลยค่ะ" เธอชมด้วยความจริงใจ รอยยิ้มแรกที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอในวันนี้

เมฆยิ้ม "ดีใจที่คุณชอบครับ" เขาก้มลงหยิบกระถางแคคตัสต้นเล็กๆ ที่มีดอกสีชมพูเล็กๆ บานอยู่ขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ตรงหน้าเธอ

"แคคตัสต้นนี้ชื่อ 'ชมพูพริ้ง' ครับ เขาชอบแดดจัดๆ แต่ก็ต้องการน้ำบ้างในเวลาที่เหมาะสม ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป คล้ายๆ กับคนเราน่ะครับ บางทีเราก็ต้องการแสงสว่างเพื่อเติบโต บางครั้งก็ต้องการความชุ่มชื้นจากใครสักคน เพื่อให้หัวใจได้ผลิบาน"

คำพูดของเมฆทำให้ฟ้าครามชะงัก ดวงตาของเธอจ้องมองแคคตัสต้นนั้นและคำพูดของเขา เหมือนมันกำลังสะท้อนบางอย่างในใจเธอที่กำลังต้องการแสงสว่างและความชุ่มชื้น คำพูดง่ายๆ แต่กลับมีความหมายที่ลึกซึ้ง

เธอเงยหน้าขึ้นมองเมฆ ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้เป็นเพียงบาริสต้าธรรมดา แต่เป็นคนที่มีมุมมองชีวิตที่น่าสนใจและทำให้เธอรู้สึกสบายใจอย่างประหลาด ความรู้สึกใหม่ๆ กำลังก่อตัวขึ้นในใจของเธอ

'โลกใบใหม่ของฉัน... กำลังจะเริ่มต้นขึ้นที่นี่ใช่ไหมนะ?' ฟ้าครามคิดในใจพร้อมกับจิบกาแฟอีกอึก กลิ่นกาแฟในร่มเงาแคคตัส... มันหอมกว่าที่คิดจริงๆ และมันกำลังเติมเต็มบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไปในใจเธอ

หลังจากที่เมฆเล่าเรื่องของแคคตัส 'ชมพูพริ้ง' จบลง บรรยากาศรอบตัวก็ดูเหมือนจะอบอุ่นและนุ่มนวลขึ้นไปอีกขั้น ฟ้าครามยังคงจ้องมองแคคตัสต้นนั้นอย่างพิจารณา ดอกสีชมพูเล็กจิ๋วที่บานอยู่ดูบอบบางแต่ก็แข็งแรงในเวลาเดียวกัน คล้ายกับความหวังที่กำลังเริ่มผลิบานในใจเธอ