บทที่ 2 ตำราหอหงฮวา

จ้าวซินหยานนั่งดีดผีผาอยู่ในเรือนของนางเฉกเช่นทุกวัน โดยมีอาหลานสาวใช้ข้างกายหยิบจับปัดถูนู่นนี่อยู่ไม่ห่าง

“อาหลาน เจ้ารู้หรือไม่ว่าตำราของหอหงฮวาอยู่ที่ใด” นางเอ่ยถามอาหลานเมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้ ครั้งก่อนนางจืดชืด ถึงแม้จะชอบกับเรื่องแบบนั้นแต่ก็เอียงอายเกินกว่าจะกล้าเอื้อนเอ่ย

“รู้เจ้าค่ะ ตำราของหอหงฮวาจะถูกเก็บไว้ที่ห้องกลาง แม่นางคนไหนอยากจะศึกษาก็สามารถไปหยิบมาได้เจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินคำตอบรอยยิ้มหวานก็ผุดขึ้นบนใบหน้า ตำราของหอหงฮวา เป็นตำราที่สอนเกี่ยวกับบทรักและท่าทางต่าง ๆ ให้กับสตรีเพศเพื่อเอาไว้มัดใจบุรุษทั้งหลาย เพราะเป็นเช่นนี้จึงมีคุณชายมากมายหลงใหลกลับมาใช้บริการที่นี่

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าช่วยไปหยิบมาให้ข้าหน่อยได้หรือไม่ ข้าอยากจะศึกษาเอาไว้สักหน่อย เผื่อจำเป็นต้องใช้”

“เจ้าค่ะ”

อาหลานหายไปชั่วครู่ก็กลับมาพร้อมกับตำราปกสีแดงเล่มใหญ่ นางเดินเข้าไปหาจ้าวซินหยานที่กำลังดีดผีผาอยู่ พร้อมกับยื่นตำราหงฮวาไปให้

“ได้แล้วเจ้าค่ะแม่นางซินหยาน”

“ขอบใจเจ้ามากนะอาหลาน”

จ้าวซินหยานพลิกเปิดตำราดูไปทีละหน้า แต่ละบทสอนวิธีมัดใจบุรุษอย่างละเอียด ตั้งแต่เริ่มเล้าโลม จนถึงบทรักอันเร่าร้อนยากที่ชายใดจะถอนตัวได้

ใบหน้าขาวเนียนขึ้นสีแดงเรื่อ เมื่อไล่สายตาดูภาพวาดประกอบลีลาท่าทางที่สอนเอาไว้ บ้างก็ธรรมดา บ้างก็พลิกแพลงอย่างไม่คาดคิดว่าจะทำได้ เลือดในกายสาวงามสูบฉีดทำเอารู้สึกประหลาดไปทั่วร่าง

“แม่นาง เหตุใดใบหน้าของท่านถึงได้แดงขนาดนั้นเล่าเจ้าคะ” อาหลานที่นั่งอยู่ไม่ไกลเอ่ยถาม

“อย่างนั้นรึ” ซินหยานถามกลับพร้อมกับเอามือแตะไปที่ใบหน้าของนางเอง แล้วก็รู้สึกเหมือนจะร้อนขึ้นผิดปกติอีกด้วย

“แม่นางซินหยานขอรับ” เสียงของเสี่ยวเอ้อ ชายหนุ่มที่ทำงานอยู่ในหอหงฮวาดังขึ้นจากทางด้านนอก

“อาหลาน เจ้าไปดูหน่อยว่าเสี่ยวเอ้อมีธุระอันใด”

“เจ้าค่ะ” อาหลานเดินไปเปิดประตูออก ก็เห็นเสี่ยวเอ้อยืนรออยู่ด้านหน้า

“เจ้ามีธุระอันใดเสี่ยวเอ้อ”

“มามาให้มาแจ้งแม่นานซินหยานว่า วันนี้คุณชายจางอยากจะฟังแม่นางซินหยานดีดผีผาอีกสักครั้งขอรับ”

เสี่ยวเอ้อแจ้งธุระที่ตัวเองได้รับมอบหมายมาให้อีกฝ่ายทราบ แล้วก็ยืนก้มหน้ารอคำตอบอยู่หน้าห้อง

“เมื่อวานเพิ่งจะฟังข้าดีดผีผาไป วันนี้ก็อยากจะฟังอีกอย่างนั้นหรือ” สาวงามพูดขึ้นแล้วพร้อมกระหยิ่มยิ้มอย่างได้ใจ ดูท่า ที่ลงทุนดีดทำนองเพลงเมื่อวาน คงมิเสียเปล่าแล้ว

“เสี่ยวเอ้อ เจ้าไปบอกมามาเถิดว่าข้าตกลงรับนัดของคุณชายจาง เพียงแต่วันนี้ข้าจะมิออกจากห้องนี้ไปไหน หากคุณชายจางอยากจะฟังจริง ๆ ก็ให้มาที่นี่เถิด”

หากอยากจะให้บุรุษผู้นั้นหลงนางจนถอนตัวไม่ขึ้น ก็คงต้องลงทุนลงแรงมากอีกสักหน่อย เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เขาจะได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่เคยทำกับนางบ้าง

“ขอรับ” เสี่ยวเอ้อรับคำแล้วก็รีบหันหลังกลับออกไปจากตรงนั้นทันที

“แม่นางซินหยาน เหตุใดท่านจึงให้คุณชายจางมาที่นี่ล่ะเจ้าคะ” อาหลานรีบถลาตัวเข้ามาถามด้วยความสงสัย แต่ไหนแต่ไร จ้าวซินหยางได้ชื่อว่าเป็นสาวงามที่ถือตัวมากคนหนึ่ง มิเคยให้ชายใดล่วงล้ำเข้ามาในที่ส่วนตัวแลยแม้แต่ครั้งเดียว

“ข้าเพียงแค่อยากจะลองเอาความรู้จากตำราหงฮวาที่อ่านเมื่อครู่มาใช้สักหน่อย” พูดเสร็จก็ลุกจากตั่งนั่งไปยังหน้ากระจกสำริด

“อาหลาน มาช่วยข้าดูที ว่าวันนี้ข้างามแล้วหรือยัง”

“ความงามของแม่นางมิเคยลดลงไปแม้แต่วันเดียวเจ้าค่ะ” สาวใช้ข้างกายประจบเอาใจ แต่นั่นก็คือความจริง

หลังจากแต่งตัวตัวแต่งหน้างดงามพอใจแล้ว จางเฟยเจินก็มาถึงห้องของนางพอดี

“เป็นเกียรติแก่ตัวข้านัก ที่วันนี้แม่นางซินหยานให้ข้ามาฟังผีผาที่เรือนของเจ้า” เฟยเจินกล่าวในขณะที่กำลังก้าวเดินเข้ามาข้างใน

เขาหย่อนตัวลงนั่งบนตั่งที่เตรียมไว้ให้ นัยน์ตาสีเข้มเป็นประกายมองสตรีตรงหน้า เป็นใครที่เห็นก็มองออกว่าคุณชายร่ำรวยผู้นี้อยากได้นางเต็มทน

“ถ้าเช่นนั้น ซินหยานเริ่มดีดผีผาเลยนะเจ้าคะ” นางเอ่ยขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นไปหยิบผีผาคู่ใจมานั่งลงที่เดิม ซินหยานขยับตัวไปมาเล็กน้อย นั่นเป็นเหตุให้สาบเสื้อเปิดออก เผยให้เห็นหัวไหล่นวลเนียน

จางเฟยเจินที่จ้องมองนางอยู่ตาไม่กะพริบ พอเห็นแบบนั้นก็ยิ่งทำให้ความต้องการในร่างกายพุ่งขึ้นสูง เขาเขยิบกายเข้าไปใกล้ ยื่นมือไปจับสาบเสื้อปิดไหล่ให้นางดังเดิม

“อย่าทำให้ข้าต้องคลั่งเจ้าไปมากกว่านี้เลยซินหยาน แค่นี้ข้าก็แทบเป็นจะบ้าอยู่แล้ว”

“ซินหยานไม่ระวัง ขออภัยคุณชายด้วยเจ้าค่ะ”

แม้ปากจะบอกว่าไม่ตั้งใจ แต่นัยน์ตาหงส์คู่นั้นกลับช้อนสายตามองไปยังบุรุษหนุ่มอย่างยั่วยวน เหมือนกับในตำราที่นางเพิ่งได้อ่านเมื่อครู่ที่สอนเอาไว้

มันคือหนึ่งในวิธีการที่จะหลอกหล่อบุรุษให้หลงใหลและคลั่งไคล้ในตัวสตรี

“ถ้าอย่างนั้นซินหยานเริ่มดีดเลยนะเจ้าคะ” ซินหยานเอ่ยขออนุญาต จางเฟยเจินพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วบทเพลงที่มีทำนองเร่งเร้าก็เริ่มขึ้น

เพลงที่นางดีดนั้นไพเราะยากที่จะหาใครมาเทียบได้ แต่ในขณะเดียวกัน กลับปลุกเร้าอารมณ์ของบุรุษให้ลุกโชนไปด้วย ยิ่งฟัง ก็ยิ่งมีความต้องการ ไหนจะสายตาที่ปรายมามองเป็นระยะ ยิ่งทำให้เฟยเจินแทบจะตั้งสติเอาไว้ไม่อยู่

ผ่านสตรีมาก็มาก แต่เหตุใดร่างกายกลับร้อนรุ่มดังเปลวเพลิงเพียงเพราะหญิงคณิกาคนหนึ่ง

เพราะความต้องการของร่างกาย ทำให้จางเฟยเจินเขยิบตัวเข้าหานางใกล้กว่าเดิม ปลายนิ้วมือยื่นออกไปไล้ลงใบหน้างดงาม

“คุณชายจางเจ้าคะ คุณชายทำเช่นนี้ แล้วซินหยานจะมีสมาธิดีดผีผาได้อย่างไรเจ้าคะ” ใบหน้าสวยก้มลงเอียงอาย แต่บุรุษมือไวผู้นี้ก็ยังไม่ละมือจากใบหน้าของนาง

“ซินหยาน ข้าอยากครอบครองเจ้าเต็มทน” ความต้องการของบุรุษผู้นี้ตรงไปตรงมาเสมอ คราก่อนก็เช่นกัน เขาอยากได้นาง เขาก็บอกนางออกมาตรง ๆ อย่างเช่นตอนนี้

“ซินหยานเคยบอกคุณชายไปแล้ว ว่าต้องรอให้มามาเปิดประมูลความบริสุทธิ์ของซินหยานก่อนเจ้าค่ะ หากถึงวันนั้น คุณชายประมูลชนะก็จะได้ข้าไปครองสมใจ”

นางวางผีผาลงบนแท่นวาง แล้วเขยิบตัวให้ออกห่างเขาเพียงเล็กน้อย แต่ก็ยังใกล้พอที่เฟยเจินจะได้กลิ่นน้ำอบดอกไม้สดจากตัวนาง

“ตัวเจ้าช่างหอมยิ่งนัก ยิ่งเวลาเจ้าขยับร่างกาย ยิ่งทำให้ข้าอยากจะสูดดมเจ้าไม่รู้เบื่อ”

“เอาไว้วันที่คุณชายชนะ ซินหยานจะให้คุณชายดอมดมทั้งวันทั้งคืน ดีหรือไม่เจ้าคะ” เรียวมือเล็กยื่นออกมาเชยปลายคางของบุรุษตรงหน้า สายตาหวานยวนเย้ายากที่จะต้านทาน

“ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ข้าจะต้องชนะการประมูลให้ได้” จางเฟยเจินกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ ถ้าให้พูดถึงความร่ำรวย ตระกูลจางก็ไม่น้อยหน้าตระกูลอื่น ข้าวของเงินทอง เขาสามารถทุ่มได้ไม่อั้น

“ซินหยานจะรอนะเจ้าคะ”

น้ำเสียงออดอ้อนออเซาะ แต่นางก็ยังไว้เชิงตัวเอง ไม่แสดงออกว่าต้องการเขามากเกินไป

“คุณชายรับประทานขนมหรือไม่เจ้าคะ” จ้าวซินหยานเอ่ยถามขึ้น พลางลุกขึ้นไปหยิบจานขนมกวยแปะ (ขนมฟักเชื่อม) มาวางตรงหน้าของเขา

“เจ้ากินเถิด ข้าไม่ชอบของหวานเท่าไหร่นัก” เฟยเจินเอ่ยปฏิเสธ แต่สายตากลับเอาแต่จ้องมองหญิงงามตักขนมเข้าปาก

“แต่ซินหยานชอบกินขนมกวยแปะมากเลยนะเจ้าคะ” นางเอ่ยบอกสิ่งที่ตนชอบให้เขารู้ เพราะนี่ก็คือหนึ่งในแผนการ

*****************************************