7 ถุงหอม

ร่างบอบบางเซเสียหลัก และตกไปอยู่ในอ้อมกอดของคนผู้นั้นทันที

“โอ้ คุณหนูระวัง”

หยวนชิงอี้แสร้งยกมือขึ้น ปิดริมฝีปากพร้อมไอเบาๆ พอแจ้งให้ผู้อื่นรู้ว่าตนไม่สบาย

“ขออภัยที่ข้าไม่ทันได้ดูทางให้ดี”

ชายหนุ่มนิ่วหน้า ยามนี้มีสิ่งให้ฉงน ทั้งประหลาดใจ หนึ่งคือเสื้อคลุมขนจิ้งจอกดำที่อีกฝ่ายสวม สองใบหน้างามล่มเมืองของสตรีผู้นี้ จริงอยู่มิอาจเทียบได้กับสตรีที่เขารักทั้งห่วงใย แต่นางก็ไม่ได้เป็นสองรองใคร ยิ่งได้ใกล้ชิดกัน เฟยเตี้ยนต้องยอมรับว่าเขาหวั่นไหว

“คุณชาย... เอ่อ คนมองเยอะเหลือเกิน ทะ ท่านปล่อยข้าเถิด”

ปากบอกเขาอย่างนั้น แต่มือของหยวนชิงอี้กำลังบีบที่ต้นแขนกำยำของเฟยเตี้ยน

ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึก พลางมองไปยังเสี่ยวอวิ๋น ในตอนนั้นเขาจำนางได้ว่าเป็นสาวใช้ของเรือนรองตระกูลหยวน

“สตรีผู้นี้คือใครกัน”

เสี่ยวอวิ๋นยอบตัว และตอบว่า “คุณหนูแปดหยวนเจ้าค่ะขออภัยด้วย เจ้านายของบ่าวนางพึ่งพลัดตกน้ำ ร่างกายมิใคร่แข็งแรง”

ชายหนุ่มถอนลมหายใจแรงๆ และถามต่อ

“เสื้อคลุมนี้เล่า... ไฉนถึงมาอยู่กับนางได้”

“เอ่อ ผู้มีพระคุณสวมให้คุณหนูแปด ในตอนที่พานางมาส่งเจ้าค่ะ”

“เฮอะ... ครั้งหนึ่งคนชั่วช้าพยายามแย่งมันไปจากข้า และรับปากว่าจะรักษาให้ได้ สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่า คนผู้นี้ช่างไร้สัจจะ”

หยวนชิงอี้ยังปั้นสีหน้าไม่รู้สิ่งใด แม้ในใจกำลังยิ้มเยาะ นั่นเป็นเพราะอาภรณ์ที่นางห่มคลุมร่างกาย เมื่อไม่นานนี้ หวิดทำให้เกิดศึกชิงนางในเทศกาลล่าสัตว์ที่เมืองหลวง ฝั่งหนึ่งคืออ๋าวเซียวเหริน อีกฝั่งคือบุรุษผู้นี้ เฟยเตี้ยน ซื่อจื่อรุ่ยอ๋อง (ลูกชายของน้องชายฮ่องเต้) ส่วนสตรีที่มีสองใจ ฝ่ายนั้นเป็นนางเอกในนิยาย คุณหนูเจ็ดแห่งจวนเจ้ากรมโยธานั่นเอง (หยวนหลินปิง)

“อย่างไรเขาก็มอบให้คุณหนูแปดแล้ว หวังว่าเจ้าจะรักษามันไว้เป็นอย่างดี”

หยวนชิงอี้ยิ้มให้เขา ท่าทีนางไม่ได้แสดงจริตใดๆ หากเป็นไปด้วยธรรมชาติ และด้วยเหตุนี้ เฟยเตี้ยนจึงไม่อาจทำกิริยาไม่ดีต่อนาง

“คุณหนูแปด มิใช่เหตุบังเอิญที่เราพบกัน หากเป็นเพราะข้าร่วมเดินทางมากับพี่รองของเจ้า นอกจากสะสางคดีแล้ว ยังรับเจ้ากับพี่สาวกลับจวนใต้เท้าหยวนด้วย”

ได้ยินแล้ว หยวนชิงอี้ก็คำนับขอบคุณอีกฝ่าย ก่อนจะหยิบถุงหอมใบใหม่ ที่นางเลือกสมุนไพรชั้นดีเอาไว้หลายอย่าง

“ข้าชอบศึกษาเรื่องกลิ่นหอม อีกทั้งมันช่วยทำให้ผ่อนคลาย และยังเป็นยารักษาโรคทางอ้อมด้วย ดังนั้นหวังว่าเอ่อ ซื่อจื่อจะไม่รังเกียจ”

เฟยเตี้ยนเอื้อมมือไปรับ และสูดกลิ่นจากถุงหอม ซึ่งทำให้เขาชอบใจมิน้อย

“คุณหนูแปดมีความอัจฉริยะ ทางด้านกลิ่นจริงๆ ภายหน้าข้าหวังว่าจะได้ถุงหอมที่พิเศษเช่นนี้อีก”

เฟยเตี้ยนบอกนางจบ เขาก็อยากดึงคำพูดกลับคืนเสียจริง บัดซบนี่เขาเผลอไผลเกี้ยวนางใช่หรือไม่

เมื่อหยวนชิงอี้เตรียมก้าวจากไป เพื่อดูสินค้าอื่นๆ ที่นางสนใจ เฟยเตี้ยนก็ล่วงเข้าไปในอกเสื้อของตน เขาได้มีดสั้นมาเล่มหนึ่งตั้งใจจะกรีดปลายนิ้ว เพื่อขับเลือดออกมา หากเป็นยามนี้ที่หยวนชิงอี้หันมามองเขาและเห็นภาพดังกล่าว

“ซื่อจื่อ... ถุงหอมข้าไม่มีพิษใดๆ ทั้งสิ้น และหากท่านรู้สึกว่าธาตุในร่างกาย มีความเข้มข้นขึ้นสูง นั่นอาจเป็นเพราะช่วงนี้ ซื่อจื่อไม่ได้ผ่อนปรนกับร่างกายของตนก็เพียงเท่านั้น”

หยวนชิงอี้ทำให้เฟยเตี้ยนหน้าแดงขึ้นมา และเขาไม่เอ่ยคำใด ได้แต่หมุนตัวแล้วก้าวจากนาง ราวกับกลัวว่าหยวนชิงอี้จะเอ่ยสิ่งที่ทำให้เขา ต้องทำตัวไม่ถูกไปมากกว่านี้

***************

หญิงสาวเข้าไปยังร้านขายเครื่องประดับ และเครื่องประทินโฉม หยวนชิงอี้ไม่ได้มีเงินมาก นางใช้อย่างประหยัดดังนั้นจึงเลือกของเท่าที่จำเป็น ทว่าเหล่าเถ้าแก่เห็นว่านางเรียกลูกค้าคนอื่นได้ จึงพยายามรั้งให้อยู่ที่ร้าน พร้อมเสนอให้หยวนชิงอี้เลือกของต่างๆ ได้ตามใจ

“คุณหนูนอกจากปิ่นปักผม ต่างหูมุก ข้ายังจะเพิ่มเงินให้อีกสิบตำลึง ขอเพียงช่วยอยู่ที่นี่อีกสักครึ่งชั่วยาม หรือท่านจะลองเลือกสวมเสื้อคลุมเจ้าสาว ที่ตัดเย็บไว้แล้วข้าก็จะยินดียิ่ง” สิ่งที่เถ้าแก่เอ่ย คือการใช้ความสวย และเสน่ห์ของหยวนชิงอี้ เชื้อเชิญคนที่ผ่านไปมาเข้าร้านนั่นเอง

“เถ้าแก่ คุณหนูของข้า เป็นสตรีตระกูลใหญ่ และยังไม่มีชายใดในดวงใจ หากท่านจะให้นางลองสวมชุดเจ้าสาว ไม่เท่ากับลบหลู่เกียรติกันหรือ”

เสี่ยวอวิ๋นว่า และแยกเขี้ยวให้เถ้าแก่ อีกฝ่ายเลยเต้นผาง รีบแก้ตัวทันที

“เจ้าเข้าใจผิด ชุดแต่งงานร้านค้า ผลิตจากไหมชั้นดี ปักด้วยดิ้นเงินและทอง อีกอย่างฝีมือช่างมาจากเมืองหลวง เสื้อผ้าที่นี่เป็นหนึ่งในเมืองลิ่ว และยังได้รับความนิยมในหมู่ของเหล่าองค์หญิง ท่านหญิง รวมถึงเหล่าสนมของฮ่องเต้ กิจการข้าแม้จะเล็ก ทว่าไม่ได้ขายให้คนทั่วไปง่ายๆ อย่าได้คิดว่ามีเงินแล้ว จะซื้อทุกสิ่งอย่างได้ตามใจ ของข้าที่นำมาแสดงคือผลงานชิ้นเอกทั้งสิ้น”