บทที่ 5 ค่ำคืนวาบหวาม Nc+

ร่างบางเอิงเอยค่อยๆพยุงร่างหนากำยำคนโต มุ่งไปชั้นบนของผับหรูแห่งนี้ หญิงสาวไม่สามารถส่งชายหนุ่มกลับยังที่พักได้ เนื่องจากตนเองไม่ทราบว่าเขาอาศัยที่ใด

เมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าห้องที่จองไว้ มือบางค่อย ๆ ไขกุญแจห้องอย่างไม่ค่อยถนัดมือเท่าไร เพราะมืออีกข้างหนึ่งต้องค่อยพยุงชายหนุ่ม แถมมืออีกข้างก็ยังพยายามจะเปิดประตูอย่างทุลักทุเล ขณะเดียวกันเสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กก็ดังอย่างเหมาะเจาะ ทุกอย่างเหมือนจะเป็นใจแก่หญิงสาวไปหมด ช่างวุ่นวายเหลือเกิน

เอิงเอยสามารถพาชายหนุ่มเข้ามาในห้องสำเร็จ และค่อย ๆ วางร่างหนาให้นอนลงกับเตียงกว้าง มือหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรกลับไปยังเบอร์ปลายทาง

(เอยอยู่ไหน) ไม่ทันหญิงสาวจะพูด คนปลายสายก็โผล่ถามขึ้นมาก่อน

“เอ่อ คือว่า...เอยกลับแล้วนะ” เอิงเอยเลือกจะโกหกขวัญเนตร เพราะไม่อยากปล่อยให้ชายหนุ่มต้องอยู่คนเดียวในสภาพมึนเมา

(ไม่เห็นบอกขวัญเลย ว่าจะกลับถ้าขวัญไม่โทรมา เอยคงไม่บอกขวัญใช่ไหม) คนปลายสายเริ่มน้อยใจเพื่อนรัก

“เปล่าสักหน่อย เอยกำลังจะบอกแหละ พอดีขวัญมาก่อน”

(แล้วทำไม ไม่เดินมาบอกขวัญว่าจะกลับ)

“ขอโทษนะขวัญ เอยแค่เห็นขวัญยังสนุกอยู่ เลยไม่อยากรบกวน”

(ขวัญเป็นห่วงเอยนะ กลัวเอยจะเกิดอันตรายได้)

“พริมทำแบบนี้ทำไม” คนตัวโตบนเตียงเริ่มโวยวายขึ้น

(เสียงใครนะ!!!)

“ปะ เปล่า เอยดูทีวี” แล้วสายตาหญิงสาว ก็หันไปมองชายหนุ่ม กลัวเหลือเกิน กลัวเขาจะส่งเสียงดังอีกครั้ง จนคนปลายสายเกิดสงสัย

(แน่ใจนะเอย ไม่ได้โกหกขวัญใช่ไหม)

“แน่นอน แค่นี้ก่อนนะเอยง่วงแล้วนะ”

“อืม”

กว่าจะจบการสนทนากับขวัญเนตร หญิงสาวก็ถูกเพื่อนรักซัดเกือบจนมุมทีเดียว แต่โชคดีไม่ได้โกหกกันต่อหน้า ไม่อย่างนั้นจะโดนจับได้แน่นอน ยิ่งเธอโกหกไม่เก่งซะด้วย

“พี่ภัทรนะ เกือบทำเอยซวยแล้วรู้ไหม” ร่างบางเดินมานั่งข้างชายหนุ่ม มือบางค่อยๆปลดกระดุมเสื้อผ้าชายหนุ่มออกทีละเม็ด เพื่อต้องการให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

จู่ ๆ เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อก้องภัทรดึงตัวเอิงเอยให้นอนลงกับเตียงนุ่ม

“พริม ผม รัก คุณ ” ปากหนาพยายามก้มลงซุกไซร้กับลำคอขาวเนียน

“พี่ภัทรตั้งสติหน่อยค่ะ นี่เอยเองนะคะ ไม่ใช่หมอพริม” มือบางประคองใบหน้าสากให้มองตนเองอย่างชัดเจน พร้อมทั้งส่ายหน้าเบา ๆ เพื่อต้องการเตือนสติชายหนุ่ม

“พริม อย่า ทิ้ง ผม ได้ไหม” ทว่าทำอย่างไรคนตัวโตก็ยังไม่หยุดเล้าโลมคนใต้ร่างเสียที ปากหยักได้รูปค่อย ๆ ลากลิ้นร้อนมายังต้นคอระหง และจัดการจูบจนเกิดรอยแดง กระทั่งคนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย พยายามขัดขืนสุดฤทธิ์

“พะ พี่ภัทร...ปล่อยเอยนะ” มือเล็กทั้งทุบ ทั้งตี คนตัวโต แต่แรงเพียงน้อยนิดกลับไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มสะท้านแต่อย่างใด

ในที่สุดก้องภัทรก็สามารถทำให้คนตัวเล็กหยุดการขัดขืนสำเร็จ ปากหยักได้รูปประกบเข้าปากบางอมชมพู ส่งลิ้นร้อนอุ่นเข้าหาโพรงปากสาว ลิ้นร้อนหยอกเย้าลิ้นนุ่มเกี้ยวพันกันไปมาอย่างคนโหยหา

“อื้อ อื้อ” เอิงเอยไม่สามารถต่อต้านคนตัวโตได้ จึงเผลอครางต่ำในลำคอ สัมผัสอันร้อนแรงของเขาทำคนตัวเล็กอ่อนยวบ เธอไม่เคยสัมผัสกับชายใดมาก่อน เขาคือคนแรก

ปากหนาผละออกจากริมฝีปากบาง ค่อย ๆ ลากลิ้นมายังเนินอก และจัดการจูบอย่างดูดดื่มจนเกิดรอยแดงหลายจุด ชายหนุ่มไม่หยุดเพียงเท่านั้น มือหนาเอื้อมมาดึงเดรสสีดำมายังเอวคอด เผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มไร้สิ่งใดปกปิด

เอิงเอยเกิดความเขินอาย ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิด พร้อมทั้งขยับเตรียมจะลุกหนี ทว่าคนตัวโตไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวได้ทำตามใจปรารถนา เขาดึงเธอจับกดคาเตียงและแกะมือเล็กที่มันเกะกะต่อสายตาตนเองออก

ก้องภัทรมองร่างบางอย่างคนโหยหา ภาพในสมองเขาตอนนี้คนที่นอนอยู่ใต้ร่างคือพริมาสาวคนรัก ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เวลาเดินอย่างไร้ประโยชน์ จัดการงับยอดปทุมถันทันทีอย่างดุดันและร้อนแรง

“อื้อ อื้อ” มือบางทั้งสองข้าง ค่อยๆแทรกเข้าหาต้นคอแกร่ง ขณะนี้หญิงสาวไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตนเอง รู้สึกเร่าร้อนและเสียวซ่านจากการโดนดูดยอดปทุมถัน

ก้องภัทรยอมผละจากทรวงอกอวบอิ่ม ทว่าไม่ได้จบเพียงเท่านั้น ชายหนุ่มจัดการถอดชุดเดรสของหญิงสาวออกจากร่างบางอย่างไม่ไยดีทิ้งลงบนพื้น และก้มลงจูบยังหน้าท้องแบนเรียบก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือมาดึงกางเกงในลูกไม้สีขาวอย่างช้าๆ จนพ้นร่างบางในที่สุด

เอิงเอยรับรู้ถึงความเย็นใต้ท้องน้อย มองเห็นเขากำลังจะก้มลงหยอกเย้ากับกลีบกุหลาบ

“อย่านะคะ พี่ภัทร” เอิงเอยลุกขึ้นพยายามผลักศีรษะชายหนุ่มออกให้พ้นจากร่าง คนที่ถูกขัดขืนกลับไม่พอใจกับการกระทำคนตัวเล็ก

ชายหนุ่มคว้าต้นคอหญิงสาวมาประคองและจูบยังริมฝีปากบางอย่างดุดันผสมกับอารมณ์ดิบเถื่อนอย่างหนักหน่วง ค่อยๆผันเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในที่สุด มืออีกข้างหนึ่งก็ยกขึ้นมาขย้ำทรวงอกอวบอิ่ม ชายหนุ่มดันร่างเล็กให้นอนลงกับเตียง ขณะที่ปากยังคงประสานกัน

คราวนี้ชายหนุ่มไม่ปล่อยโอกาสให้คนตัวเล็กได้หนีอีกต่อไป เขาจัดการขึ้นคร่อมหญิงสาว ถอดเสื้อผ้าออกจากร่างตนเองจนหมดสิ้น เผยให้เห็นกายเปลือยเปล่า ซิกแพคเป็นลอนสวย กล้ามเนื้อแน่นเป็นมัดๆ

“อย่าได้คิดจะหนี” ชายหนุ่มพูดเพียงเท่านั้น เขาก็จับแขนเรียวทั้งสองข้างตรึงกับเตียงนอน ก้มลงดูดดื่มกับยอดปทุมถัมอย่างคนเมามัน

ใบหน้าหวานสะบัดหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่านจนผมยาวสลวยแผ่ทั่วหมอนอย่างเซ็กซี่

ก้องภัทรไต่ลงมาต่ำเรื่อยๆมาหยุดยังจุดสงวน ชายหนุ่มสอดนิ้วแกร่งเข้าหากลีบกุหลาบ ขยับเข้าขยับออกมา กระทั่งน้ำผึ้งหวานไหลเยิ้ม ก้มลงดูดดื่มอย่างคนหิวโหยพร้อมลากลิ้นร้อนอุ่นเลียวนไปมา

“อ๊า อ๊า ไม่ไหวแล้ว...” เอิงเอยรู้สึกร้อนรนปานจะขาดใจกับสัมผัสของเขา มันช่างมีอิทธิพลต่อเธอเหลือเกิน

ก้องภัทรมองคนใต้ร่างตอนนี้อ่อนระทวยราวขี้ผึ้งถูกไฟลน ก่อนจะจัดการแยกขาเรียวออกจากกัน และจับแท่งเอ็นขนาดใหญ่เตรียมจ่อเข้าหาคนตัวเล็ก

เอิงเอยมองการกระทำของชายหนุ่ม ถึงกับตกใจขนาดแก่นกลางของเขา ซึ่งมันใหญ่จนเกินไป เธอไม่คาดคิดว่ามันจะใหญ่จนน่ากลัวแบบนี้ หากได้เข้ามายังตัวเธอคงได้ฉีกขาดแน่นอน ทว่าหญิงสาวคิดไม่ทันไร เขาก็จ่อแท่งเอ็นเข้ากับกลีบกุหลาบทันที ไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัวกับเหตุการณ์กำลังเกิดขึ้น

“กรี๊ด...เอามันออกไป เจ็บ...ฮือๆ” คนตัวเล็กถึงกับร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกแท่งเอ็นจ่อเข้าหาจุดสงวนที่มันยังไม่เคยมีใครได้เข้ามาทักทาย เขาคือคนแรกของเธอ

ชายหนุ่มรู้สึกถึงความรัดแน่นของหญิงสาว แถมมันยังตอดจนเขาเจ็บปวด ทรมานไม่ไหว เขาหยุดแช่เพียงเท่านั้น เพื่อต้องการให้ของเธอปรับสภาพเข้ากับของตนเอง

เมื่อไร้ความเจ็บปวดชายหนุ่มก็ดันอีกครึ่งลำเข้าหากลีบกุหลาบอย่างช้าๆ เขาไม่ต้องการให้คนใต้ร่างต้องเจ็บปวดมากเกินไป

เอิงเอยรับรู้ถึงของเหลวออกจากกายตนเอง ค่อยๆไหลอย่างช้าๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสิ่งใด หากสิ่งนั้นไม่ใช่เลือดบริสุทธิ์ของเธอ บัดนี้พรหมจรรย์ได้ถูกทำลายด้วยน้ำมือชายหนุ่มที่รักเธอแล้ว แม้เขาจะไม่เคยรู้สึกอะไรกับเธอก็ตาม

จากความเจ็บปวดก่อนหน้านี้ กลายเป็นความรู้สึกเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ด้วยการปรนเปรอของก้องภัทร มือบางจิกลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่ม พร้อมทั้งข่วน เพราะความเสียวอย่างทรมาน

“อ๊ะ อ๊า อ๊า” เสียงหวานครางต่ำในลำคอ

ชายหนุ่มยังคงเร่งจังหวะอย่างถี่รัวขยับขึ้นลงไปมา จนอกสวยกระเพื่อมลงตามแรงกระแทก ปากหนาก้มลงหยอกเย้ายังจุดเสียวบริเวณยอดดอกบัวตูม

ทุกพื้นที่ตามร่างกายเอิงเอย ถูกชายหนุ่มสร้างรอยประทับเต็มไปหมด ถูกตีตราราวกับต้องการเป็นเจ้าของคนร่างเล็กเพียงคนเดียว ไม่ปล่อยให้คนอื่นมาซ้ำแทนที่ตนเอง