ตอนที่ 3

“ผมละไม่เข้าใจพี่จุ๋มจริงๆ”

เสียงบ่นดังขึ้นข้างตัวจากชายหนุ่มวัยต้นยี่สิบ เรือนร่างสูง หน้าตาคมคาย ทำให้หญิงสาววัยไม่ห่างกันมาก ที่กำลังมองออกนอกหน้าต่างรถแท็กซี่เพื่อชมวิวข้างทาง หันมามอง ก่อนจะถามเสียงเรียบ

“ไม่เข้าใจอะไรอีกล่ะ?”

“ก็ที่พี่จุ๋มจะเดินไปกับเรือโดยสารนี้นะสิ แล้วยังไปคนเดียว ประเทศที่ตั้งใจจะแวะเที่ยวเมื่อขึ้นจากเรือก็ดูเหมือนจะกำลังมีปัญหายุ่งๆ ภายใน ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง?”

“นี่ นายน้ำเพชร”

ผู้เป็นพี่ทำเสียงแข็งๆ หากสายตากลับอ่อนโยนขณะมองน้องชายวัยอ่อนกว่าสองปี ทว่าการศึกษากลับน้ำหน้าพี่สาว เพราะแค่วัยยี่สิบย่างยี่สิบเอ็ดเท่านั้นเอง พชรดนัย ธันยธร หรือ เพชร ก็เรียนระดับปริญญาโทมาได้ปีกว่า มีทางว่าจะทำปริญญาเอกได้ตั้งแต่ก่อนอายุยี่สิบสาม ขณะพี่สาววัยยี่สิบสองย่างยี่สิบสามเพิ่งจะสำเร็จปริญญาตรีหมาดๆ

“เราน่ะคิดมากยังกะคนแก่แน่ะ คุณพ่อคุณพ่อแม่ยังไม่ว่าอะไร มีก็แต่เรานั่นแหละ ตั้งแต่รู้ว่าพี่จะไปเที่ยวไหนก่อนกลับเมืองไทย ก็บ่นอยู่นั่นแล้ว”

“ที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ว่า” ผู้เป็นน้องพูดเสียงขรึม “ก็เพราะท่านรู้ พูดไปก็เท่านั้น ลงพี่จุ๋มต้องการอะไรเป็นต้องหาทางจนได้ อย่างเรื่องจะไปทัวร์คราวนี้ก็เหมือนกัน ผมแน่ใจว่าถ้าทางบ้านห้าม ไม่เห็นด้วย พี่จุ๋มก็คงแอบไปจนได้ อาจจะไม่ยอมติดต่อมาเลยจนกว่ารายการทัวร์จะสิ้นสุด ก็เพราะเหตุนี้คุณพ่อซึ่งรู้จักนิสัยพี่จุ๋มดีถึงได้จำใจอนุญาตทั้งที่ใจเป็นห่วง”

“พี่รู้น่าว่าคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วง” เสียงแข็งๆ อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “แต่พี่ก็คิดดีแล้ว ศึกษาเส้นทางรวมทั้งสถานที่ๆ จะไปเป็นอย่างดี และก็รู้ว่าถึงการเมืองภายในประเทศบางประเทศที่พี่จะแวะเที่ยวยุ่งๆ อยู่ แต่ก็ไม่ถึงกับอยู่ในภาวะฉุกเฉิน ถ้ามีอันตรายขนาดนั้นเขาก็คงปิดประเทศ ไม่ยอมให้นักท่องเที่ยวต่างชาติเข้าไปแล้วสิ แต่นี่ทั้งกรุ๊ปทัวร์ ทั้งนักท่องเที่ยวที่เดินทางไปเอง ก็ยังไปกันออกคึกๆ ไอ้ที่ว่ากำลังมีปัญหาภายคงไม่เท่าไหร่หรอก อาจเหมือนไทยเรานั่นแหละ วันดีคืนดีไม่มีอะไรทำก็ลุกขึ้นมาประท้วงนั่นโน่นนี่ พากันปิดถนนให้ผู้คนสัญจรไปมาลำบากสักทีหนึ่ง”

ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นถอนใจ อันที่จริงเขาก็รู้แล้วละ พูดไปก็เท่านั้น ยิ่งถึงตอนนี้ พี่สาวคนเดียวในโลกของเขาก็กำลังเดินทางเพื่อจะไปขึ้นเรือเดินสมุทรลำที่ได้จองตั๋วเอาไว้ ความเป็นไปได้ที่เขาจะพูดให้เปลี่ยนใจ จึงเป็นไปไม่ได้เอาเลย แต่ความเป็นห่วงนั้นเองทำให้อดไม่ได้

จอมสุรางค์รู้สึกตื่นเต้นตั้งแต่มองเห็นเรือลำใหญ่ เมื่อก้าวลงจากแท็กซี่ที่มาส่ง ขณะน้องชายของหล่อนกลับมีสีหน้ามุ่ยตุ้ยหนักขึ้น หญิงสาวนึกขัน เพราะนานทีปีหนน้องชายผู้มีอารมณ์เรียบเรื่อย ไม่ค่อยจะใส่ใจกับสิ่งอื่นนอกจากการทดลองนั่นนี่ที่เจ้าตัวโปรดปราน จะแสดงอาการหงุดหงิดให้เห็น ซึ่งนิสัยเหมือนไม่ค่อยเอาใจใส่สิ่งรอบตัวมากนักของน้องชายคนเดียวของหล่อน ได้เคยถูกมารดากระเซ้าเย้าแหย่ขันๆ บ่อยๆว่า

“ลูกพ่อไงล่ะ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นอกจากขวดกับหลอดแก้วบรรจุสารเคมีต่างๆ”

แน่ละ ถ้าบิดาอยู่ด้วยก็จะแย้งมาทันควันด้วยสีหน้ายิ้มๆ ขณะดวงตาเปล่งประกายวาววับที่ทำเอามารดาของหล่อนถึงกับแก้มแดงเป็นสาวรุ่นไปทีเดียวกับประโยคเด็ดของสามี

“ใครว่าผมไม่สนใจ พจีไงล่ะที่ผมสนใจยิ่งกว่าการทดลองทุกชนิด นี่ไง หลักฐานว่าผมสนใจอย่างอื่นเหมือนกัน”ว่าแล้วดอกเตอร์ ทรงพิชิต ผู้ทรงภูมิก็จะเอื้อมมือมาตบศีรษะบุตรชายทีหนึ่งเบาๆ ก่อนจะโอบไหล่บอบบางบุตรสาวเข้าชิดตัว

จอมสุรางค์ทราบว่าแม่กับพ่อต่างรักลูกทั้งสองคนมาก แต่ก็เป็นธรรมดาว่า แต่ละคนจะมี‘คนโปรด’ อยู่ในใจ และหล่อนก็รู้ว่าหล่อนคือคนโปรดของบิดา ขณะน้องชายนั้นเป็น ‘ลูกคนโปรด’ ของมารดา ถึงแม้ว่าการแสดงออกต่อบุตรทั้งสองจะทัดเทียมกัน

“เปลี่ยนใจเถอะพี่”

เสียงขรึมๆ ของน้องชายตามด้วยเสียงทอดถอนใจ เรียกให้หญิงสาวละสายตาจากเรือลำมหึมาราวกับตึกสูงๆ หันมาหัวเราะขัน แต่พอเห็นสีหน้าแววตาของผู้เป็นน้อง จอมสุรางค์ก็ใช้แขนเรียวโอบกอดร่างสูงพอๆ กับบิดาแต่เพรียวกว่ามากไว้อย่างรักใคร่

“พี่ไม่เป็นไรหรอกน่า” พูดปลอบกลับไป “เพชรจำไม่ได้แล้วหรือว่าเราสองคนพอจะมีวิชาป้องกันตัวติดตัวกันไม่น้อย แล้วพี่น่ะก็ศิษย์เอกอดีตนักมวยชิงแชมป์ระดับประเทศเชียวนะ ถึงว่าจะมีน้ำหนักหมัดไม่ถึงขั้นสาวหมัดขวาดินระเบิด ก็มีทางว่าจะทำเอาคนตัวโตๆ ลงไปนอนนับสิบได้เหมือนกันถ้าโดนเข้าจังๆ ยูโดที่เราเคยไปเรียนด้วยกัน พี่ก็ยังไม่ลืม ยังจำเคล็ดสำคัญๆ ได้ แล้วช่วงที่เรียนอยู่ที่นี่พี่ยังไปฝึกฮันกิโด... ศิลปะป้องกันตัวสำหรับผู้หญิง ที่เน้นฝึกฝนให้รู้จักเอาชนะคู่ต่อสู้ที่มีพละกำลังเหนือกว่าด้วยสมอง ถึงว่าอุปกรณ์ทุ่นแรงอย่างเครื่องช็อตไฟฟ้าพี่จะไม่สามารถพกพาไปด้วยได้ในบางที่ แต่สเปรย์พริกไทยขวดจิ๋ว กับปากกามีด ก็ติดตัวอยู่เสมอ ได้ยินอย่างนี้พอจะสบายใจขึ้นบ้างหรือยังจ๊ะพ่อแก่”

คำเรียกขานแบบกระเซ้าเย้าหยอกที่พี่สาวมักจะนำมาใช้เสมอ เวลานึกเอ็นดูเขามากๆ ทำให้ปรากฏรอยยิ้มสวยไม่แพ้คนเป็นคนพี่ขึ้นที่ริมฝีปากได้รูปงามอย่างชายของหนุ่มวัยยี่สิบต้น