2 วิถีมาเฟีย[5]

“ไม่! ฉันจะรีบหาแล้วก็รีบกลับ”ตามาเฟียหน้าหนวดยียวนกวนประสาทจนเธออยากจะกระโจนตะกุยเล็บสวยๆ บนใบหน้าเขานัก ทว่าทำได้เพียงกัดฟันข่มความเจ็บใจเอาไว้และตรงดิ่งไปยังห้องดังกล่าวที่เขาว่า

แอด~

ค่อยๆ สำรวจห้องหลังจากเปิดประตูอย่างช้าๆ และใช้มือควานหาสวิตซ์ไฟเพื่อให้ห้องนี้สว่างจ้า และเธอจะได้ลงมือหาเอกสารอสังหาริมทรัพย์ของบิดา

พรึบ~

“อร๊าย!! คุณเก็บเอกสารไว้ในห้องนอนหรือไงกันย่ะ!”เสียงกรีดร้องด้วยความหัวเสียของเจสสิก้าทำให้ราจีฟแทบกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

“ก็ใช่น่ะสิ! ให้ฉันเข้าไปช่วยหาไหม...แต่ฉันคิดค่าเสียเวลานะ”เขาเป็นคนที่อดเปรี้ยวไว้กินหวานเก่ง รอให้กระต่ายน้อยติดกับดักและนายพรานอย่างเขาจะค่อยๆ เชยชิมเนื้อหอมหวานอย่างละมุนลิ้น

“ไม่ต้องฉะ...ฉันจะรีบหา”ไว้ใจไม่ได้เธอจะต้องรีบหาเอกสารโอนอสังหาริมทรัพย์ที่พ่อโอนให้เขาให้เจอโดยเร็วที่สุด แต่ยิ่งลนลานมากเท่าไรมือไม้ยิ่งสั่นจนหยิบจับอะไรก็ยากไปซะหมด

สิบนาทีผ่านไปยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะเจอเอกสารที่เกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์เลยสักแผ่น เจสสิก้าถึงขึ้นกับเสยผมยาวสลวยขึ้นอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยังไม่ลดละความพยายาม ทว่ากลับทำให้เจสสิก้าได้ประจักษ์แจ้งว่าทำไมเขาถึงได้รวยล้นฟ้าและมีอิทธิพลมากมายขนาดนี้ เอกสารหลายฉบับเกี่ยวกับการขนส่งสิ่งผิดกฎหมายโดยมีองค์กรรัฐบาลหนุนหลังอยู่นั่นเองถึงทำให้เขาลอยนวลได้ถึงเพียงนี้

ตี้ด!

เสียงสัญญาณเครื่องปรับอากาศภายในห้องนอนดังขึ้นทำให้เจสสิก้าหันมองทางต้นเสียง ก่อนจะเห็นร่างสูงยืนพิงประตูมองเธอนิ่งๆ ในมือของราจีฟยังคงถือแก้วไวน์อย่างสบายใจ ต่างจากเธอที่มีความขลาดกลัวในตัวเขาไม่น้อย

“คะ...คุณเข้ามาทำไม!?”

“เธอเข้ามาในห้องนอนฉันนานเกินไป และเธอเองก็ล่วงรู้ความลับของฉันไปเยอะเหมือนกัน”พูดด้วยน้ำเสียงเข่งขรึมพร้อมกับใบหน้าที่เรียบเฉย รอบคอบพอที่จะทำให้เหยื่อจนมุมและลดราวาศอกลงจากท่าทีหยิ่งผยองยโสโอหังถูกแทนที่ด้วยความหวาดเกรงกลัว

“ฉะ...ฉันแค่หาเอกสารของพ่อฉัน”เธอไม่สามารถจดจำรายละเอียดสำหรับธุรกิจสีเทาของเขาได้ และแน่นอนว่าคนอย่างเจสสิก้าหากไม่ใช่เรื่องของตัวเองเธอจะไม่เข้าไปพัวพันเด็ดขาด

“แต่เธอก็รู้วิธีการส่งมอบอาวุธสงครามฉันใช่ไหม?”

“กะ...ก็ฉันไม่รู้นี่น่าคุณบอกให้ฉันหาฉันก็หา แต่ฉันไม่เจอเอกสารของพ่อฉันเลยสักฉบับ”เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ที่เธอรู้สึกมืดแปดด้าน ท่าทางสุขุมของตามาเฟียหน้าหนวดทำให้นัยน์ตากลมโตสั่นระริกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

แกร๊ก!

ราจีฟปิดประตูลงกลอนอย่างเข้าทางที่เขาวางเอาไว้ เด็กเอ๋ยเด็กยังอ่อนต่อโลกมากนัก มีใครเคยบอกร่างบางตรงหน้าเขาหรือเปล่าว่าอย่าขึ้นรถมากับผู้ชายถึงแม้จะรู้จักมักคุ้นก็ไม่อาจไว้วางใจใครได้

“ฉันลืมไปว่าเอกสารของพ่อเธออยู่ที่บริษัท”

“นี่! คะ...คุณหลอกฉันมาที่นี่”เจสสิก้าตระหนักถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอก่อนหน้านี้เลยด้วยซ้ำ ร่างเล็กได้แต่ถอยกรูดเธอพยายามหาช่องทางการออกไปที่นี่

“เธอต้องยอมรับความจริงนะว่าพ่อเธอโกงจริงๆ และเธอกกำลังจะหมดตัว”

“คุณต่างหากที่โกงพ่อฉัน พ่อฉันดูแลอสังหาริมทรัพย์ผืนนี้มาตั้งนาน”

“เธอจะรู้เรื่องอะไร...ถ้าพ่อเธอบริสุทธิ์ใจคงไม่เซ็นยกอสังหาริมทรัพย์ในส่วนของพ่อเธอให้ฉันทั้งหมดหรอก”แก้วไวน์ถูกวางไว้บนโต๊ะที่ใช้วางแจกัน ก่อนที่ร่างสูงจะย่างสามขุมเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ

“ยะ...อย่าเข้ามานะ มะ...ไม่งั้นฉันจะหวดคุณด้วยไอ้นี่”เจสสิก้าถอยหลังกรูดอย่างรู้งานจนแผ่นหลังติดกำแพงห้อง ทว่ามือไม้ก็คลำหาของป้องกันตัวจนคว้าเข้าหมับรูปปั้นรูปสิงโตขนาดพอดีมือของเธอ

“ไม่เอาน่า~ เธอรู้ไหมว่ารูปปั้นสิงโตนั่นราคาเทียบเท่ากระเป๋าแบรนด์เนมเธอหลายใบเลยนะ”ยกมือข้างขวาขึ้นปรามกลางอากาศด้วยท่าทีที่สบายใจ เขารับรู้ได้ถึงความหวาดกลัวระคนหวาดระแวงจากเธอนัยน์ตากลมโตกำลังสั่นไหวระริกมองหาทางหนีทีไล่

“บะ...บอกว่าอย่าเข้ามาไง!”ปึก!! เจสสิก้าพลั้งมือขว้างรูปปั้นสิงโตใส่เขา ทว่าชายหนุ่มไหวพริบดีเกินคาดเขาเบี่ยงตัวหลบการกระทำที่อาจทำให้เกิดบาดแผลได้ และโชคดีที่พื้นห้องนอนปูด้วยพรหมหนาสีเพลิงแดงจึงไม่ทำให้เกิดความเสียหายกับของตกแต่งราคาแสนแพง

“หึๆ เธอคิดเหรอว่าของแบบนี้จะทำอะไรคนอย่างฉันได้!”คาดไม่ถึงเช่นกันว่าเธอจะบ้าบิ่นได้ถึงเพียงนี้ ทำให้มาเฟียหนุ่มถึงกับฉุนเฉียวเขาชอบผู้หญิงออดอ้อนเอาอกเอาใจไม่ใช่คนหัวแข็งอย่างเจสสิก้า

“ถะ...ถอยออกไปนะ! กรี๊ด!!”ราจีฟรวบร่างทั้งร่างในจังหวะที่เข้าประชิดตัวเธอได้สำเร็จและทุ่มลงเตียงนุ่มอย่างแรง กักกันร่างบางที่ดีดดิ้นกรีดร้องด้วยกายบึกบึนโดยการคร่อมทับเจ้าหล่อนไปครึ่งตัว

“ฉันจะบอกอะไรอย่างนึงนะเจสซี่ว่าฉันกำลังจะฟ้องพ่อของเธอ ในคดียักยอกเงินปันผลตลาดหลักทรัพย์ และฉันก็จะยึดโรงแรมที่กำลังสร้างในกรุงบาร์เซน่าเช่นกันเพราะนั่นมันเป็นของฉัน!!...”

“กรี๊ด!! ปล่อยฉัน! คุณโกงพ่อฉันต่างหาก”

“และจำไว้อีกอย่างว่าอย่างเธอจะไม่มีทางได้เฉิดฉายหรือหยิ่งผยองกับคนอย่างฉันได้อีก!!”ยิ่งเจ้าหล่อนไม่ยอมรับความจริงมากเท่าไร ราจีฟก็ยิ่งตอกย้ำให้เจสสิก้าได้รับรู้ว่าจริงๆ แล้วเธอเองก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาไม่ได้เลิศเลอไปกว่าคนอื่น

“กรี๊ด!! ปล่อยฉันนะ! เอาตัวสกปรกของคุณออกไปให้ห่างจากฉัน!!”ตะโกนเสียงแผดแหลมแสกหน้า เจสสิก้าไม่ยอมตกเป็นเป้านิ่งพยายามดิ้นรนให้พ้นเอื้อมมือมัจจุราชร้าย ถึงแม้เรี่ยวแรงจะมีไม่มากเท่าไรนักก็เถอะ

“ปากดี! งั้นลองได้คนสกปรกอย่างฉันเป็นผัวคนต่อไปของเธอก็แล้วกัน”

แควก!!

เดรสราคาแพงถูกฉีกกระชากจนเศษผ้าบาดผิวขาวจนเกิดรอยแดง พร้อมกับเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจมือน้อยก็ทั้งทุบทั้งข่วนไปตามแผงอกและท่อนแขนแกร่งหวังให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนลง ร่างน้อยสั่นเทาด้วยความขลาดกลัวสุดขีด เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน และไม่รู้ควรทำอย่างไรดีทำได้เพียงด่าทอเขาต่างๆ นาๆ

“อย่ามองนะ! อึกๆ ไอ้บ้า”ทั้งปัดป้องอกคู่ตูมที่ยังคงถูกห่อหุ้มด้วยเกาะอกให้รอดพ้นจากสายตาคมที่จดจ้องแน่นิ่ง จนเธอรู้สึกร้อนวูบวาบตั้งแต่พวงแก้มใสไล่ต่ำไปยังปลายเท้าเล็ก

โอ้พระเจ้า!...ให้ตายเถอะ~ มองด้วยสายตาจนแทบทะลุเนื้อผ้ายังกะขนาดว่ามันต้องล้นไม้ล้นมือใหญ่เขาแน่ แต่ไม่คิดว่าเมื่อเห็นเต็มสองตาทั้งสองเต้าจะมีขนาดมหึมาราวกับผ่านมีดหมอขนาดนี้

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะซ่อนรูปขนาดนี้นะ”

“ปละ...ปล่อยฉันนะ”ร่างทั้งร่างของเธอถูกตรึงไว้ใต้อาณัติจนคนที่กำลังจดจ้องอกสวยที่ไหวกระเพื่อมตามแรงดีดดิ้นถึงกับลอบกลืนน้ำลายสอลงคอ กรามแกร่งขบเข้ามากันอย่างมันเขี้ยวไม่รีรออีกต่อไป

ไวเท่าความคิดบราเกาะอกอันแสนเซ็กซี่ถูกดึงกระชากจนมันขาดจากกันในคราเดียวและสิ่งที่เขาคาดหวังจะเห็นมันเต็มสองตาก็ดีดผึงจนอดใจไม่ไหว ปากหยักครอบครองยอดถันสีเชอร์รี่สวยก่อนจะปล่อยข้อมือทั้งสองข้างเพื่อจะใช้มันบีบขยำฟอนเฟ้นให้หนำใจ

“อืม...”คำรามกระหึ่มในลำคอเมือใช้ฟันขบเม้มเบาๆ ยอดอกสีระเรื่อก็แข็งชันเป็นตุ่มไตสู้เรียวลิ้นร้ายกาจ ท่อนแขนเสลาถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ในคราแรกเจสสิก้าก็ผลักไสระดมทุบตีทว่าเรี่ยวแรงที่มีดันมลายเหือดหายไปหมด

หญิงสาวทำได้เพียงคัดค้านการกระทำของคนที่กำลังสร้างความปั่นป่วนให้มวลท้องน้อยวาบหวิว ปลายเท้าเล็กก็จิกเกร็งด้วยความซ่านสยิว

“อ๊า~ ดะ...ได้โปรด”ความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อนถาโถมเข้ากระทบจิตวิญญาณจนเจสสิก้าเสียการควบคุม มือน้อยสอดขยุ้มเรือนผมนุ่มของมาเฟียหนุ่มเบาๆ ราวกับเชื้อเชิญ

ราจีฟกระตุกยิ้มพลางมองไปยังใบหน้าหวานที่เหยเกครางแผ่วเบา สุดท้ายต่อให้เธอปากดีแค่ไหนพออยู่ภายใต้เรือนร่างของเขาเจ้าหล่อนก็ไม่ต่างจากลูกแมวน้อยสักเท่าไร คอยดูเถอะพ่อจะขี่ขย่มเสียจนหาทางกลับบ้านไม่ถูกเลย

“อยากครางก็ครางออกมาได้เลยนะ ฉันจะทำให้เธอลืมผู้ชายทุกคนที่เธอเคยผ่านมา...”

“...”สะอึกจนแทบพูดอะไรไม่ออกหัวสมองกำลังสับสนงุนงง ชายหนุ่มกำลังจะแผดเผาเรือนร่างบอบบางไปอย่างช้าๆ ทั้งที่ก่อนหน้าเธอทั้งด่าทอเขาสารพัดอย่าง

“แต่ตัวเธอหอมดีนะ”ไม่เคยเอ่ยชมใครจากใจโดยเฉพาะคู่นอน และอีกอย่างมาเฟียหนุ่มไม่เคยยอมให้ผู้หญิงคนไหนขยุ้มเรือนผมที่เขาแสนจะหวงแหนเลยด้วยซ้ำ เขายกเว้นให้เจสสิก้าเป็นกรณีพิเศษก่อนที่ชายหนุ่มจะสลัดความคิดทั้งหมดออกจากหัว เพราะเขาอยากจะเชยชมความสวยงามตรงหน้ามากกว่านี้ อยากจะรู้ว่าลีลาบนเตียงของเธอจะยอดเยี่ยมมากเพียงใดที่ทำให้แวดวงไฮโซถึงกับอยากได้ตัวเธอเสียเต็มประดา

“ปละ...ปล่อยฉันไปเถอะได้โปรด~”เว้าวอนขอร้องเขาให้เห็นใจเธอไม่สามารถปล่อยตัวให้หลงระเริงไปกับการกระตุ้นเร้าให้เกิดความต้องการบางสิ่ง ทั้งที่เจสสิก้าก็ไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าเธอจะหลุดพ้นจากจุดนี้ไปได้อย่างไรกัน

“ฉันรู้ว่าเธอไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นหรอก”ผละออกจากอกคู่สวยอย่างแสนเสียดาย ทว่าวกกลับไปสูดดมความหอมละมุนที่ซอกคอขาวผ่อง มิหนำซ้ำยังไล่ขึ้นไปหอมพวงแก้มใสและวนกลับมามอบจุมพิตอันแสนอ่อนโยนอย่างดูดดื่ม

ไม่ใช่นิสัยของราจีฟที่จะปฏิบัติเช่นนี้กับใคร และแน่นอนว่าเขาอยากรู้ว่าเจ้าหล่อนจะแสร้งเป็นสาวไร้เดียงสาได้นานแค่ไหนกัน จูบที่ดีเธอยังมีให้เขาไม่ได้แต่ทำไมกันนะเขากลับชอบที่จะชักนำให้ลิ้นเล็กตอบสนองปลายลิ้นของเขาเอง

พระเจ้าช่วยเธอด้วยเถอะอยากจะรู้เหลือเกินว่าทำไมเขาถึงทำให้เธออ่อนระทวยราวกับน้ำผึ้งรนไฟขนาดนี้....