Chapter 4 สตอเบอรี่ตัวแม่

มินตราปั้นหน้าเศร้าดูเป็นห่วงเพื่อนสาว ถ้าขืนพ่อเลี้ยงธามไปขอดูกล้องวงจรปิดที่โรงแรมอย่างที่พูด ความได้แตกกันพอดี ว่าเพื่อนของเธอเป็นคนพารษาขึ้นห้องไป แล้วก็ผิดเต็มประตู แม้ว่าพวกเขาจะทำเสียแผนก็ตาม มินตรารู้อยู่เต็มอกว่าใครเป็นคนช่วยรษาไว้

“ไม่! พี่จะไม่รออะไรทั้งนั้น”

“แล้วคิดว่าหลักฐานมันจะยังหลงเหลืออยู่หรือคะ พวกเราสงสัยกันว่าจะเป็นคนใน ไม่อย่างนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่รษาจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย ในเวลาไม่กี่นาที พี่ธามก็รู้อยู่ ว่าโรงแรมนั้นมันมีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องอะไร เขาต้องหาทางหนีทีไล่ไว้อย่างดีแล้ว หรือไม่ก็ต้องมีแบ็กอัพที่ดี ขืนเราบุ่มบ่ามทำอะไรลงไป คนที่เสียก็มีแต่เรานะคะ พี่ธามเชื่อเมนี่สักครั้งเถอะค่ะ”

พ่อเลี้ยงธามคล้อยตามอีกครั้งอย่างที่มินตราพูดก็มีส่วนถูก ผับนรกนั่นมีอบายมุขแทบทุกอย่าง แล้วก็ทำได้อย่างเปิดเผย ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้านเมือง ถึงแม้ว่าเสี่ยอาคมเจ้าของเพิ่งถูกจับข้อหาค้าประเวณี แต่เชื่อว่า อีกไม่นาน เขาก็ใช้เส้นสายที่มี แล้วออกมาเดินปร๋อบนเส้นทางนรกได้เหมือนเดิม

พ่อเลี้ยงหนุ่มกุมขมับ ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ คิดไม่ตก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ทั้งห่วงน้อง แต่ที่เพื่อนน้องสาวพูดก็ไม่ผิด เรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันขึ้นอยู่กับรษาเองที่จะเป็นคนไขความกระจ่าง เธอเพียงคนเดียวที่จะบอกเล่ารายละเอียดทุกอย่างได้

มินตราซ่อนยิ้มร้ายที่เด็ดปีกหงส์อย่างรษาได้ อีกทั้งยังสามารถดับความแรงและเบี่ยงเบนประเด็นจากพ่อเลี้ยงได้อีก ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่ชนะเสียทีเดียว แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ เธอก็สามารถรับมือกับเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน แล้วเธอก็จะต้องได้เป็นคนเดินเกมแค้นด้วยตัวเอง ถึงจะสะใจ เพราะไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่มีใครคาดคิดแน่นอนว่าจะเป็นเธอ

เสียงโทรศัพท์ดังสนั่นขัดจังหวะความคิดของพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขาขอตัวจากมินตราเดินเลี่ยงออกไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียงห้องทันที

พ่อเลี้ยงเดินลงมาข้างล่างในเวลาต่อมาหลังจากเจรจากับคู่ค้าเสร็จ ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นว่ามินตรายังไม่กลับไป

“อ้าวเมนี่ พี่คิดว่ากลับไปแล้วเสียอีก”

“พอดีว่าเมนี่นัดเพื่อนๆ มา และพวกเขาอยากมาเยี่ยมยัยรษาด้วย เมนี่เลยรอเพื่อนก่อนค่ะ อีกอย่างเมนี่อยากขออนุญาตพี่ธาม มาช่วยดูแลรษาที่ไร่น่ะค่ะ”

“พี่เสียอีกที่ต้องขอร้องเมนี่ ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงยัยรษา ได้เมนี่มาอยู่เป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน ช่วงนี้พี่ยุ่งมากแทบไม่มีเวลาพัก ไหนจะเรื่องเปิดโรงงาน”

“เมนี่ยินดีค่ะ”

“อ้อ พี่ลืมไป เห็นวันก่อน ยัยรษาคุยกับพี่เรื่องงานของเราไว้ ถ้ายังไม่ได้ทำงานที่ไหนก็มาทำงานกับพี่ได้นะ เมนี่เรียนการตลาดมา คงช่วยพี่ได้เยอะ ตอนแรกพี่จะหวังพึ่งยัยรษา แต่เห็นเป็นแบบนี้คงต้องรอนาน แล้วพี่ก็ไม่อยากเร่งรัดอะไรกับน้องอีก” พ่อเลี้ยงหนุ่มบอกเสียงเรียบ ทว่าเมื่อนึกถึงน้องสาวก็อดอ่อนใจไม่ได้

“ขอบคุณค่ะ พี่ธาม” มินตรายกมือไหว้ขอบคุณพ่อเลี้ยงธามอย่างอ่อนหวาน เธอรู้ดีว่าธามชอบผู้หญิงแบบไหน ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าตลอดเวลาพ่อเลี้ยงธามมีญาดาอยู่ในใจเพียงคนเดียว แต่เธอก็ยังรักและเทิดทูนเขาเสมอมา และสักวันเธอจะเข้าไปแทนที่ผู้หญิงคนนั้นให้ได้

“พี่ขอออกไปดูโรงงานก่อนนะ เมนี่รออยู่ที่นี่ตามสบาย ถ้าคุณหมอมาถึง พี่ฝากเมนี่โทรบอกพี่ด้วยนะ”

“ค่ะพี่ธาม พี่ธามไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เมนี่จะดูแลรษาเป็นอย่างดี”

“ขอบใจมาก พี่ไปนะ”

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำอย่างอ่อนหวาน ทว่าพอคล้อยหลังพ่อเลี้ยงหนุ่มหญิงสาวก็ยิ้มเย็น เดินขึ้นไปหาเพื่อนสาวบนห้อง

“ตื่นแล้วหรือรษา เธอเป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนหายไปไหนมา”

“ออกไปจากห้องของฉัน ฉันไม่อยากเจอหน้าใครตอนนี้”

คนมาใหม่จีบปากจีบคำพูดต่อ “ฉันเป็นห่วงก็เลยแวะมาเยี่ยม เพิ่งจะรู้เรื่องจากโลกโซเชียล เมื่อคืนเธอไปกับใครจ๊ะ”

คำพูดของเพื่อนทำเอาร่างบอบช้ำที่อยู่บนเตียงสั่นระริก ข่าวคาวแบบนี่ย่อมเป็นที่สนใจเป็นธรรมดา รษาอดทนให้ถึงที่สุดกับความรู้สึกปวดร้าวที่เกิดขึ้นกับเธอ ภาพเก่าๆ ที่เธอพยายามลืม วนกลับมาฉายซ้ำอีกรอบ มันเป็นตราบาปที่ติดอยู่ในความรู้สึก และตอนนี้มันก็ยิ่งฝังแน่นไปมากกว่าเดิม

“ออกไปนะ!” เจ้าของห้องตวาดไล่ เธอเคยแคร์ความรู้สึกของใครทั้งนั้น เพราะทุกครั้งมินตราก็อยู่ใต้เท้า เป็นเบี้ยล่างให้เธอเหยียบย่ำได้ตลอดมา แต่ที่เธอกลัวคือมินตรารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

หากแต่อีกคนกลับไม่ยอมถอยร่นความตั้งใจ เธอทนรอวันนี้มานาน หญิงสาวเดินเข้าหาเพื่อนรักที่ไม่เคยรัก มองคนบนเตียงด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความสะใจและสมเพช แต่ก็ต้องรีบปั้นหน้านิ่งและแกล้งทำทีเป็นร้อนรน

“เธอลองดูนี่สิรษา ฉันเห็นภาพพวกนี้ร้อนใจมากเลย”

มินตรายื่นมือถือให้เพื่อนดูภาพที่เธอเป็นคนอัปโหลดเอง แต่คนบนเตียงก็ยังนิ่งเหมือนเดิม

“มีคลิปของเธอด้วยนะ เธอลองดูหน่อยว่าใช่เธอหรือเปล่า” มินตราดึงโทรศัพท์กลับมา เปิดหาคลิปที่เธอเป็นคนถ่ายและอัพลงยูทูปด้วยตัวเองส่งกลับไปให้รษาอีกรอบ แต่เธอก็ยังนิ่ง

“รับไปสิจ๊ะ”

มินตราจ้องนิ่ง สำทับอีกครั้ง คนบนเตียงถึงได้เอื้อมมือไปรับ ขืนถ้าเธอไม่รับมา ความสงบสุขที่เธออยากได้คงจะไม่เกิดแน่นอน ตอนนี้เธออยากพักผ่อน อยากลืมเรื่องราว อยากเข้มแข็ง และยิ้มออกมาได้เร็วๆ

ทันทีที่เห็นภาพที่เพื่อนสาวยื่นให้ ตาของคนบนเตียงก็เบิกค้าง ช็อกอึ้งไปเลย แม้จะเป็นภาพถ่ายที่เห็นหน้าไม่ชัด เพราะคนถ่ายต้องการให้ภาพไหวเบลอนัวเนีย ภาพชายหนุ่มรุมถอดทิ้งชุดของเธอ ก็เป็นการยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าเธอเข้าใจไม่ผิดอย่างแน่นอน

เธอโดนรุมโทรม!

“เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ เล่าให้ฟังบ้างสิ” มินตราขยับเข้าไปใกล้ เธอยังพูดต่อไปเรื่อยๆ แต่คนบนเตียงก็ยังนิ่งตาค้าง โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือหลุดไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ “นี่เธอจะไม่กรี๊ด ไม่ด่า ไม่โวยวายสักคำเลยหรือรษา อาการแบบนี้ของเธอฉันไม่ชินนะ รู้สึกเหมือนว่าจะไม่ใช่คุณหนูรษายังไงไม่รู้” มินตราเข่นเสียงเยาะถามเพื่อนสาว ทว่าคนบนเตียงก็ยังนิ่งเหมือนเดิม มินตราเดินไปหยิบมือถือของเธอที่หล่นอยู่บนเตียง “เอาละ ถ้าเธอจะไม่พูดกับฉัน ฉันออกไปก็ได้ แต่อย่าให้พี่ธามรู้เรื่องความเหลวแหลกของเธอก็ดีนะรษา”

มินตราทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องไป

‘เธอจะต้องได้รับผลกรรมที่ครอบครัวเธอทำไว้กันฉัน รษา หลายปีที่ฉันต้องทนให้เธอและครอบครัวของเธอกระทำ ทั้งดูถูก โขกสับ และเหยียดหยาม วันไหนที่ฉันเหยียบให้เธอจมดินและได้เป็นแม่เลี้ยงของไร่ ฉันจะหัวเราะให้ฟันกรามโยกเลย’