CHAPTER 5

TEL MISCREANT CASINO

ก๊อก ๆ

เสียงเคาะประตูสองจังหวะดังขึ้นจากประตูห้องทำงานในคาสิโนทำให้เจ้าของห้องที่กำลังทำงานอยู่ผละใบหน้าหล่อที่ก้มอ่านตัวหนังสือให้เงยหน้าหันสายตาแกร่งและเด็ดเดี่ยวมองไปยังประตูทันที

เผยให้เห็นชายคนหนึ่งตัวสูงใหญ่ใบหน้าคล้ายหนุ่มเกาหลีผสมกับสีผมเทาอ่อนๆ ประกอบกับการใส่เสื้อผ้าดำทั้งชุดคือเสื้อสีดำทั้งนอกและเสื้อแจ๊สเก๊ตส่วนกางเกงเป็นกางเกงยีนขาดๆ สีดำเหมือนกันทำให้ผิวที่ขาวออร่ากระจ่างใสอยู่แล้วกับกลายให้ขาวขึ้นอีก ซึ่งนั้นก็คือไอ้เวฟลูกน้องมือซ้ายของผมเอง

“เฮียเทลได้เรื่องแล้วครับ”

“ว่า?”

ผมถามไอ้เวฟขึ้นอย่างใจร้อนเมื่อผมใช้ให้มันกับไอ้พีญไปสืบเรื่องหนึ่งซึ่งมันสำคัญกับผมมากที่สุดและผมก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน

“ไอ้พีญมันรายงานว่าทางนั้นมันจะส่งผู้หญิงคนหนึ่งมาเสือกครับ”

“ผู้หญิงมันช่างกล้าเสือกเรื่องของกูจริงๆ วะไม่เบื่อหรือไงวะที่ส่งคนมาเมื่อไหร่ก็โดนกูจัดการส่งกลับไปอย่างไม่เหลือซาก”

ผมพูดขึ้นมาอย่างเบื่อหน่ายกับเรื่องคู่แข่งของผม ไม่ใช่สิ! อ่อนอย่างนั้นคงไม่ใช่คู่แข่งของผมหรอก คาสิโนกระจอกแบบนั้นจะสู้ของผมได้ยังไงจะคาสิโนของใครได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่ของไอ้ชาติชายกับนังป้าแกมุกดา

ผมรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวไม่ว่าพวกมันจะสุ่มหัวคิดแผนอะไรกัน รู้ทุกอย่าง พวกมันถึงทำไม่สำเร็จสักครั้งก็เพราะว่าผมส่งมือขวาของตัวเองคือไอ้พีญไปสอดแนมพวกมันเหมือนกัน พวกนั้นคงคิดไม่ถึงสำหรับผมทำมายังไงก็ทำกลับไปอย่างนั้นและการโต้กลับของผมอาจจะร้ายแรงมากเสียด้วย

ไอ้พีญเข้าไปโดยการเป็นลูกน้องของพวกนั้นซะด้วยมันเป็นคนเก่งการปลอมตัวและการต่อสู้ทุกรูปแบบที่สำคัญไว้ใจได้ถึงได้เป็นมือขวาผมส่วนไอ้เวฟเก่งการใช้สมองบริหารงานการสังเกตคนเลยอยู่ในคาสิโนกับผมที่นี่

“นี่เป็นประวัติทั้งหมดครับ”

ถุงกระดาษสีน้ำตาลใบเล็กถูกส่งมาให้ผมตรงหน้ามันทำให้ผมสนใจไม่น้อยสำหรับของที่อยู่ตรงหน้าผมมือใหญ่รีบเปิดถุงกระดาษใบนั้นทันที เมื่อนำมือสอดเข้าไปใบถุงถือกระดาษสีขาวสองสามแผ่นออกมาทำให้เห็นประวัติทั้งหมดของผู้หญิงคนนั้นรวมถึงรูปถ่ายใบเล็กๆ ที่เผยให้เห็นใบหน้าที่หวานใสรอยยิ้มที่น่าสะกดใจของชายหลายคนรวมถึงคนที่กำลังดูอยู่

“พาลดา อุปภาพรแล้วเราจะได้เจอกัน”

มือซ้ายอย่างเวฟเห็นเจ้านายตัวเองยืนขึ้นพร้อมกับฟาดประวัติทั้งหมดของสาวคนนั้นลงบนโต๊ะด้วยแรงโทสะ

หญิงคนนั้นคงจะโชคร้ายมากที่เลือกผิดเข้ามาสอดแนมในคาสิโนของเจ้านายเขาซึ่งเฮียเทลเป็นคนที่เด็ดขาดพูดคำไหนคำนั้น เมื่อเฮียโกรธสามารถฆ่าทุกๆ คนที่ขวางหน้าเขาได้ทันที เวฟรู้เพราะทำงานกับเฮียมานานและรู้จักกับกลุ่ม MISCREANT ว่าโหดร้ายมากแค่ไหน

“ถ้าผู้หญิงคนนี้มาถึงคาสิโน ไม่ว่าจะมาในรูปแบบไหนปล่อยเข้ามาแค่จับตาเธอห่างๆ ไว้ก็พอที่เหลือชั้นจัดการเองแล้วจะได้รู้ว่าเลือกมาเสือกผิดที่!”

“ครับเฮียเทล”

บทบรรยายพิเศษ: พาย

มาถึงอีกวันที่ฉันเดินไปทำงานหลังจากที่ช่วยแม่ขนข้าวของไปบ้านน้าอรเสร็จแล้ว น้าอรดูมีความสุขมากที่แม่เข้ามาอยู่ด้วยกันน้าอรบอกว่าจะได้มีเพื่อนช่วยทำขนมขายเห็นแบบนี้แล้วฉันรู้สึกโล่งใจมากเลยแหละและวันนี้ฉันต้องลาออกจากงานที่ทำในร้านขนมเค้กเพื่อไปทำตามเงื่อนไขของป้ามุกดา

“มาแล้วคะ”

“มาเช้าจังเลยนะจ๊ะพาย”

เสียงของผู้จัดการร้านเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เห็นหน้าฉันเข้าไปในร้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาทำงานหน้าร้าน

“คะ พอได้ตื่นเช้าแล้วสดชื่นจัง”

ฉันตอบผู้จัดการพรางเอาแจกันดอกไม้ออกมาประดับไว้แต่ละโต๊ะเพื่อให้เกิดสีสันแก่ร้านและเป็นการเพิ่มบรรยากาศอีกอย่างหนึ่งเพื่อเป็นการดึงดูดลูกค้าให้เข้าร้านด้วย

“มาฉันช่วย”

ฉันมองตามต้นเสียงก็พบว่าเป็นก้องชายหนุ่มที่เป็นพนักงานของร้านเหมือนกันกับฉัน ก้องเข้ามาคว้าแจกันแล้วไปตั้งตามโต๊ะต่างๆ แทนฉันอย่างรีบเร่ง เขาเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีที่สุดของฉันอีกคนหนึ่งเพราะเขาเป็นคนที่มีน้ำใจชอบช่วยเหลือคนอื่นๆ

“ขอบใจนะที่ช่วย”

“ขอบจงขอบใจอะไรกันเป็นพนักงานเหมือนกันก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว”

ละแล้วเวลาก็เดินมาถึงในตอนบ่ายคล้อย ซึ่งประจำเวลานี้ร้านจะไม่ค่อยมีลูกค้ามากซะเท่าไหร่เพราะลูกค้าจะเข้าร้านภายในช่วงเช้าและตอนเย็นๆ ทุกคนทานอาหารกันเสร็จแล้วก็จะมานั่งพูดเล่นหรือเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้กันฟังที่เคาน์เตอร์กันเป็นประจำ

ฉันว่าเหมาะเลยแหละที่จะใช้โอกาสนี้บอกผู้จัดการในเรื่องของการลาออก นี่คงต้องโกหกอีกสินะว่าแล้วจึงเดินเข้าไปหาผู้จัดการทันที

“ผู้จัดการคะ”