กลร้ายเกมลวงรัก

~ตึกๆ ~ตึกๆ~ ตึกๆ~

เฮ้อ~เฮ้อ~เฮ้อ

เสียงฝีเท้าก้าววิ่งที่หนักหน่วงในแต่ละก้าวประกอบกับเสียงหายใจออกทางปากและจมูกพร้อมกันที่หอบและเหนื่อยมันแสดงให้รู้สึกถึงคนที่กำลังวิ่งอยู่ในขณะนี้ว่าเขามีความเร่งรีบมากแค่ไหน

Rr……..

“ฮัลโหลสวัสดีค่ะ”

[นังพาย!]

“คุณป้า”

[เหอะจำฉันได้ด้วยหรอยะแม่แกอยู่กันฉัน รีบๆ มาหาล่ะถ้าแกช้าชาตินี้แกอาจไม่ได้เจอเลยก็ได้!]

ตู้ดๆ

คงสงสัยใช่ไหมล่ะว่าฉันคือใคร ฉันชื่อว่าพาย ตอนนี้ก็ทำงานเป็นลูกจ้างของร้านขายขนมเค้กแห่งหนึ่งถ้าจะถามถึงการเรียนละก็ฉันเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแล้วอยู่ชั้นปีที่สามแต่ตอนนี้ต้องดอปเรียนไว้เพราะปัญหาทางด้านการเงิน

ตอนนี้ฉันอยู่กับแม่แค่สองคนครอบครัวเราไม่ได้ร่ำรวยอะไรหาเช้ากินค่ำเหมือนคนอื่นๆ เมื่อก่อนฉันอาศัยอยู่กับคุณลุงซึ่งเป็นสามีของคุณป้ามุกดาซึ่งท่านทำธุรกิจเดินเรือ คุณลุงท่านเป็นคนที่ดีมากส่งเสียฉันเรียนตั้งแต่มัธยมรวมถึงรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่เกี่ยวกับตัวฉันเองซึ่งขนาดคนที่เป็นป้าแท้ๆ ยังไม่สนใจใยดีด้วยซ้ำไม่เคยส่งเสียหรือดูดำดูดีฉันเลย คอยแต่พูดจาถากถางประชดประชันเท่านั้นเพราะไม่พอใจที่คุณลุงคอยส่งเสียฉันเรียน แต่เรื่องมันดันเกิดขึ้นตั้งแต่ที่คุณลุงเสีย

ป้ามุกดาได้รับมรดกทุกอย่างจากคุณลุงรวมถึงกิจการเดินเรือด้วย ป้าส่งให้ยุติการทำธุรกิจนี้เพราะจะนำเงินไปลงทุนเปิดธุรกิจคาสิโนร่วมหุ้นกับชาติชายซึ่งเป็นสามีใหม่ที่หนุ่มกว่าป้ามุกดาหลายปี

คุณป้าไม่ส่งเสียฉันเรียนเหมือนกับคุณลุงท่านสั่งให้ลาออกเพราะว่าเรียนไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แรกๆ ฉันก็ขัดคำสั่งเพราะคิดว่าตัวเองก็ทำงานส่งเสียตัวเองเรียนได้แต่ค่าใช้จ่ายต่างๆ กับเพื่อพูนขึ้น เมื่อคุณป้ามุกดาไล่เราออกจากบ้านหลังใหญ่ให้ไปนอนที่เรือนหลังเล็กซึ่งอยู่ติดชายทะเล ป้ามุกดายังคิดค่าเช่าด้วยส่วนแม่ของฉันที่มีอาชีพเย็บผ้าส่งโรงงานแต่เอามาเย็บที่บ้านทีละมากๆ ฉันจึงต้องช่วยอีกแรงหลังจากทำงานที่ร้านขายขนมเสร็จยิ่งร่างกายของท่านไม่ค่อยแข็งแรงมีทั้งโรคเบาหวานและก็โรคความดันอีกฉันจึงต้องดอปเรียนไว้ทั้งๆ ที่เรียนอยู่ปีสามแล้ว

แต่เมื่อไม่นานมานี่ธุรกิจของคุณป้ามุกดาและสามีใหม่ค่อยๆ ที่จะซบเซาไม่รุ่งเรืองเท่าไหร่ไม่ได้มีรายได้มากเหมือนเมื่อก่อนเพราะมีคู่แข่ง ฉันได้ยินคนอื่นว่า TEL MISCREANT CASINO เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวเพราะมีเจ้าของเป็นคนตัดสินใจเฉียบขาดรวมถึงเขายังมีลูกน้องเยอะแยะอีกทั้งคาสิโนที่เปิดขึ้นก็อยู่บนเกาะอีกฟากหนึ่งซึ่งรองรับเพียงแค่คนกระเป๋าหนักๆ เท่านั้น

คาสิโนนั้นใหญ่โตหรูหรา เขาเป็นเจ้าของเกาะใหญ่ฟากโน่นถึงสองเกาะ เกาะหนึ่งเปิดคาสิโนเกาะหนึ่งเป็นเหมือนบ้านพักส่วนตัวและก็กิจการรีสอร์ตทำให้คาสิโนคุณป้ามุกดาเทียบไม่ติดเลยแม้ว่าคุณป้าและสามีใหม่จะส่งคนไปรบกวน จัดการกี่ครั้งก็โดนคนพวกนั้นจัดการกลับมาซะเรียบพวกนั้นรู้ความเคลื่อนไหวทุกอย่างอ่านเกมของคุณป้ามุกดาออกทุกเกม

แต่คราวที่แล้วและคราวก่อนๆ คุณป้ามุกดามาขอให้ฉันช่วยเข้าไปสืบหลายครั้งแต่ฉันก็ปฏิเสธทุกครั้งใช่สิใครจะอยากหาเหาใส่หัวตัวเองล่ะเพราะว่าแผนคุณป้าทุกๆ ครั้งจะใช้ผู้ชายเข้าไปสืบบ้างทำการก่อกวนบ้างมีเรื่องบ้างแต่ก็ไม่สำเร็จ คราวนี้จึงเปลี่ยนบ้างใช้ผู้หญิงนั้นก็คือฉันเอง

กลับมาปัจจุบันพอฉันได้รับโทรศัพท์มาโทรเข้ามาบทสนทนามันทำให้ฉันตัวชาและอึ้งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรไปชั่วขณะหนึ่ง ฉันไม่คิดว่าป้ามุกดาจะกล้าเอาแม่ของฉันซึ่งเป็นน้องสาวแท้ๆ ของตัวเองมาขู่ตัวฉันเองจึงรีบวิ่งออกจากร้านขนมที่ทำงานอยู่อย่างรวดเร็วเพื่อมุ่งหน้าไปยังบ้านหลังใหญ่ของคุณป้าทันที

ความใจร้อนที่สุ่มในใจของฉันในตอนนี้มันทำให้น้ำตาของฉันไหลลงทั้งสองแก้มในขณะที่วิ่งด้วยความเป็นห่วงแม่เป็นที่หนึ่งกลัวว่าท่านจะเป็นอะไรก่อนที่ตัวฉันจะไปถึงก้าวที่ฉันวิ่งมันเหมือนกับการเดิมพันด้วยชีวิตของแม่ฉันเลยนะจึงจะมัวชักช้าไม่ได้เด็ดขาด ไม่ได้จริงๆ

ตึก!

สองเท้าหยุดวิ่ง ใช้มือปาดน้ำตาอย่างลวกๆ และมองไปยังบ้านหลังใหญ่ที่เคยอยู่ก่อนที่จะเข้าไปในตัวบ้านแบบช้าๆ เมื่อมาถึงห้องโถงซึ่งเป็นห้องขนาดใหญ่ที่ไม่มีแม้แต่เครื่องของจะตกแต่งเหมือนกับเมื่อก่อน ลูกน้องของคุณป้ายืนอยู่ด้านละสองคนแล้วก็มีนายชาติชายสามีใหม่ของคุณป้านั่งอยู่ที่โต๊ะข้างๆ ส่วนคุณป้ายืนอยู่ คุณป้าคงเห็นฉันที่เดินเข้ามาแล้วท่านจึงขยับตัวเองให้ออกจากตรงที่ยืนเผยให้เห็นคนที่ซ่อนอยู่ข้างหลังของท่านนั่นก็คือแม่ฉันเอง

ฉันน้ำตาแตกทันทีเมื่อสภาพของแม่ตัวเองที่ถูกมัดมือและให้นั่งโต๊ะมีผ้าปิดปากไว้เพื่อไม่ให้ท่านได้พูดอะไรเลย

“ปล่อยแม่นะคะคุณป้า!”

“มาแล้วหรอนังตัวดีชั้นว่าแกไปทำเรื่องที่สั่งซะไม่งั้นชั้นไม่รับประกันความปลอดภัยของคนที่แกรักนักหนาคนนี้!”

ฉันวิ่งเข้ามาหาแม่จนเกือบถึงตัวท่านแต่ดั้นถูกรั้งไว้ด้วยลูกน้องคุณป้า เมื่อมองทอดสายตาไปทางด้านหน้าภาพที่เห็นคือแม่ตัวเองถูกปืนจ่อหัวจากคนที่เป็นพี่แท้ๆ เพียงเพราะเรื่องธุรกิจของท่านที่กำลังจะล้มละลายโดนคู่แข่งแซงหน้า ท่านจึงบังคับฉันให้เข้าไปสอดแนมทั้งๆ ที่ฉันปฏิเสธมาตลอด

“หนูยอมแล้วยอมทุกอย่างคุณป้าอย่าทำอะไรคุณแม่นะคะ” ฉันก้มหน้าพนมมือไหว้คนที่อยู่ตรงหน้า