4.ความแค้นระหว่างเรา

*** ทักทายคร้า ไปสนุกกับกลเกมสนุกๆ ต่อเลยคร้า ***

หน้าหลุมฝังศพของประลัมพ์

ชีดายืนอยู่ข้างวีริสและกอดรูปพี่ชายคนโตแน่น ไม่มีเสียงร้องไห้แต่น้ำตาไหลรินออกมาไม่หยุด ร่างสูงสง่าในสูทสีดำมีแว่นกันแดดปิดบังใบหน้ายืนเด่นอยู่หน้าหลุมฝังศพ ทำให้เฮนรี่ดูน่าเกรงขามมากขึ้นไปอีก ชายฉกรรจ์ชุดดำหลายสิบคนยืนไว้อาลัยเพื่อนร่วมอาชีพเป็นครั้งสุดท้าย บรรยากาศหน้าหลุมฝังศพเต็มไปด้วยความเงียบ จนได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ของชีดา ดวงตากลมโตแดงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เฮนรี่วางดอกกุหลาบช่อใหญ่บนร่างของประลัมพ์ แล้วยืนสงบนิ่งไว้อาลัย ก่อนจะมองหน้าลูกน้องคนสนิทเป็นครั้งสุดท้าย

“หลับให้สบายนะลัมพ์ ฉันสัญญาจะล่าตัวคนที่ทำกับนายมาชดใช้ให้ได้” เขาบอกต่อหน้าคนตายเหมือนเป็นคำมั่นสัญญา สายลมเย็นพัดวูบเข้ามาปะทะกายจนทำให้หลายคนขนลุกซู่ ราวกับว่าคนที่นอนนิ่งอยู่ในโลงแคบๆ รับรู้และยินดี

“หลับให้สบายนะครับพี่ ผมจะดูแลน้องแทนพี่ให้ดีที่สุด” วีริสเดินถือช่อกุหลาบขาวมาวางในหีบศพของพี่ชายพร้อมกับชีดา

“พี่ลัมพ์ไม่ต้องห่วงซีสนะคะ” หล่อนบอกพลางกลั้นสะอื้น แต่น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด

วีริสและชีดามองหน้าพี่ชายเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆ ร่างสูงเพื่อให้คนที่มาร่วมงานศพได้เข้าไปร่ำลาผู้ตายเป็นครั้งสุดท้าย วีริสโอบไหล่บางที่สั่นสะท้านเพราะแรงสะอื้นเมื่อร่างของพี่ชายค่อยๆ หายไปในอ้อมกอดของแม่ธรณี

“พี่ลัมพ์” หญิงสาวเรียกชื่อพี่ชายเสียงเบาหวิว

เฮนรี่ชำเลืองมองร่างบอบบางที่ซวนเซหลายต่อหลายครั้งจนเขาอดห่วงไม่ได้

หลายคนที่มาร่วมงานศพเริ่มทยอยกลับไป จนกระทั่งหน้าหลุมฝังศพเหลือเพียง เฮนรี่ วีริสและชีดา ยืนมองรูปที่ติดอยู่บนแท่นเงิน บอดี้การ์ดอีกสิบคนยืนกระจายรอบๆ เพื่ออารักขานายใหญ่ของสตาร์เลส

วีริสชำเลืองมองร่างสูงที่ยืนมองป้ายชื่อสีทองด้วยแววตานิ่งลึก แต่ในความนิ่งเงียบนั้น วีริสรู้ดีว่าเจ้านายหนุ่มมีแผนการที่จะเอาคืนไบโอเนียร์ไว้ในหัวเรียบร้อยแล้ว และก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อร่างสูงขยับและหันไปทางอีริทที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่ไม่ไกล

“สั่งคนของเราระวังตัวและเพิ่มคนดูแลคาสิโนมากกว่าเดิมเพื่อป้องกันความผิดพลาด”

อีริทหัวหน้าบอดี้การ์ดโค้งรับคำสั่งและกดโทรศัพท์สั่งการทันที จากนั้นเฮนรี่ก็หันมามองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วถามออกไป

“นายจะให้ฉันชดใช้เรื่องนี้ยังไงบ้างริส”

“เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของบอสนะครับ ลัมพ์เขาทำหน้าที่ของเขา”

ชีดาได้ยินจึงหันมามองพี่ชายอย่างไม่พอใจ

“อะไรกันคะพี่ริส ทำไมพี่ต้องกลัวผู้ชายคนนี้ด้วย ทั้งๆ ที่เขาใช้ให้พี่ลัมพ์ไปตายแท้ๆ” มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้ม ตากลมแข็งกร้าวเมื่อมองไปที่ร่างสูงสง่าของเฮนรี่

“ไม่มีใครใช้ลัมพ์ทั้งนั้นนะซีส ลัมพ์ทำไปทั้งหมดเพื่อ…”

“ริส” เฮนรี่เรียกเสียงดังกว่าปกติเพื่อเตือนสติลูกน้อง

วีริสถึงกับหน้าเสีย ก้มหัวให้เจ้านายหนุ่มอย่างสำนึกผิด แต่ร่างโปร่งระหงในชุดเดรสสีดำก็ยังมองมาอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ

“เพื่ออะไรคะ...หรือเพื่อให้นายคนนี้เขายิ่งใหญ่เหนือคนทั้งลาสเวกัส” ชีดามองสบตาเขาอย่างชิงชัง

เฮนรี่ถึงกับเจ็บแปลบที่หัวใจแกร่งเมื่อเห็นความขุ่นแค้นในสายตาเธอ

“ซีส อย่าเสียมารยาทสิ” วีริสเอ็ดน้องสาว ทำให้คนที่ถูกตำหนิหน้าเข้มขึ้น ด้วยความโมโหคนตรงหน้าที่ทำให้เธอถูกพี่ชายต่อว่า

“ไม่เป็นไร...แล้วคุณจะให้ผมชดใช้ยังไง...แต่เรื่องคนที่ทำกับลัมพ์ ยังไงผมจัดการแน่...คุณไม่ต้องห่วง” เขาบอกด้วยแววตามาดมั่น

ร่างโปร่งระหงเดินกอดรูปพี่ชายเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่ม ใบหน้าหวานเหยียดยิ้ม เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งๆ ที่คนทั่วลาสเวกัสพากันกลัวพยัคฆ์ไร้หัวใจอย่างเขาแทบทั้งสิ้น แต่คงยกเว้นร่างบอบบางตรงหน้า

เพียะ!!

โดยไม่มีใครคาดคิด มือข้างที่ไม่ได้กอดรูปพี่ชายฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรของเฮนรี่ สตาร์เลส แทนคำตอบทุกคำของหญิงสาว

เสียงเนื้อกระทบเนื้อบาดลึกเข้าไปในหัวใจเหล่าบอดี้การ์ดของสตาร์เลส เพราะรู้ดีว่าสมญาพยัคฆ์ไร้ใจที่คนตั้งให้ไม่เกินจริงเลย ทุกคนรวมทั้งวีริสถึงกับยืนนิ่งหยุดหายใจไปชั่วครู่

“นี่สำหรับชีวิตพี่ชายฉัน ทุกคนอาจจะกลัวคุณจนหัวหด แต่ฉันไม่ใช่” เธอบอกเสียงห้วน

ใบหน้าคมเข้มที่สะบัดไปตามแรงฝ่ามือเมื่อสักครู่หันกลับมา นัยน์ตาสีน้ำตาลลุกวาวอย่างน่ากลัว

บอดี้การ์ดที่ยืนมองเย็นยะเยือกไปทั้งสันหลัง กลัวว่าพายุแห่งสตาร์เลสจะซัดกระหน่ำร่างบอบบางอย่างไร้ความปรานี เหมือนกับรายอื่นๆ ที่บังอาจแตะต้องนายใหญ่แห่งสตาร์เลส

“ซีส ทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า” วีริสเข้ามากอดน้องสาวแน่น ก่อนจะหันไปโค้งศีรษะให้เจ้านายหนุ่ม

เฮนรี่ยิ้มบางๆ บนใบหน้า

“ความแค้นสำหรับผมกับคุณคงจบแล้วใช่ไหม จากนี้คุณคือคนที่สตาร์เลสต้องดูแล”

“ดูแลตัวเองให้รอดจากลูกตะกั่วของศัตรูก่อนไม่ดีกว่าเหรอคุณเจ้าพ่อ แล้วค่อยมาดูแลฉัน”

ทุกคนที่ยืนอยู่ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว พวกเขาได้แต่ช่วยกันภาวนาให้เจ้านายอารมณ์ดีสุดๆ ด้วยเถอะ เรื่องร้ายๆ จะได้ไม่เกิดขึ้น

วีริสมองหน้าคมเข้มที่คล้ำขึ้นกว่าเมื่อครู่ เท่านี้ก็พอจะรู้แล้วว่าพายุลูกใหญ่กำลังก่อตัวขึ้น มีแต่คนตัวเล็กนี่แหละที่ไม่รู้ว่ากำลังเผชิญหน้าอยู่กับใคร

“ทุกอย่างเป็นไปตามนั้นชีดาและคุณก็ไม่มีสิทธิ์เลือก”

ชีดาหันไปมองพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ ทำไมสตาร์เลสต้องมาดูแลเธอ แต่เธอก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆ มีเพียงสายลมเอื่อยๆ ในยามสายที่พัดพาความเย็นมาดับความรุ่มร้อนของคนตัวใหญ่ให้ลดลง

*** ขอบคุณคร้า ***