บทที่ 5

"งั้นก็เอาเวลาไประแวงผู้ชายคนอื่นที่แกอ่อยทิ้งอ่อยขว้างเถอะแฟรี่ ผู้ชายทั้งโลกคงอยากฉีกทึ้งแกเป็นชิ้นๆแล้วมั้ง"

ร่างสูงไม่ปฏิเสธว่าหญิงสาวตรงหน้าของเขาสวย! เธอสวยเหมือนนางฟ้าสมฉายานั่นแหละ รูปร่างน่าฟัดกว่าคู่ขาคนไหนๆของเขาเลยด้วยซ้ำ แถมหน้าตายังจิ้มลิ้มเหมือนเด็กอายุสิบหกอีกต่างหาก

"มองหน้าฉันทำไม ?" คนถูกมองถามเสียงแข็ง

"ก็... มองไปอย่างนั้นแหละ ไม่ให้มองหน้า แล้วจะให้มองนมหรือไง" เขาตอบกลับกวนๆ แต่ไล่สายตาไปมองที่หน้าอกของเธอจริงๆ

"โรคจิต!"

"โอ๊ย! ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็เห็นมาจนหมดอารมณ์แล้วเนี่ย" กัปตันหนุ่มบ่นอุบ แล้วหยิบบิลค่าน้ำค่าไฟโยนไปให้หญิงสาวดู

"ว๊าย ! อะไรของแกเนี่ย"

"ค่าน้ำค่าไฟไงไม่เห็นหรอ" เจ้าของบ้านบอกกวนๆ ก่อนจะนั่งแผ่บนโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ

"คืออะไร ? แกจะให้ฉันจ่ายหรอ ?"

"แน่นอน" เขาตอบตามตรง แต่สิ่งที่เธอต้องจ่ายมันไม่ใช่เงินน่ะสิ!

...บอกแล้วว่าเขาต้องการเด็ดปีกนางฟ้าทุกตนที่อยู่ใกล้ ซึ่งมันรวมถึงเธอด้วย

"ขี้งก! บ้านก็รวย ยังไม่มีปัญญาจ่ายค่าน้ำค่าไฟอีก" ฟ้าประทานบ่น ก่อนจะโยนบิลไปบนโซฟาอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะเธอมีปัญญาจ่ายได้สบายๆอยู่แล้ว

"ฉันไม่ได้ให้แกจ่ายเป็นเงินสักหน่อย" หมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ที่คิดจะเขมือบนางฟ้าเอ่ยขึ้น

"อย่าคิดว่าฉันจะเอาตัวเข้าแลกค่าน้ำค่าไฟเชียว" ฟ้าประทานชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับใช้มืออีกข้างคว้าด้ามปืนออกมาจากกระเป๋าสะพาย

"นี่ๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกแฟรี่ ฉันไม่ได้หื่นขนาดนั้น"

"แล้วแกต้องการอะไรไม่ทราบ ?" แอร์โฮสเตสสาวถามกลับ แล้วเชิดคางขึ้นอย่างเย่อหยิ่งในแบบของเธอ

"จูบหวานๆทุกเช้าน่ะ morning kiss~ มั๊ว>