Ep.5

เชอร์ลีนอยู่ฉลองกับเครซี่จนดึกดื่นจึงได้นอนค้างที่บ้านของเพื่อนรัก เพราะเครซี่อยู่บ้านคนเดียว พ่อกับแม่ของเธอเดินทางไปต่างประเทศยังไม่กลับ แต่ทั้งสองท่านก็ร่วมอวยพรเป่าเค้กให้ลูกสาวด้วยเครื่องมือสื่อสารที่ทันสมัยแทนตัว

เธเลสก็ขอค้างที่บ้านของคู่หมั้นสาวด้วย ส่วนซีเลย์เมื่อเพื่อนรักค้างที่นี่ และเครซี่ในฐานะเจ้าของบ้านที่มีน้ำใจเธอจึงชวนเขาค้างที่บ้านของเธอด้วยความยินดี มีผลพอลยให้เชอร์ลีนกับซีเลย์ได้มีโอกาสพูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น

“นอนไม่หลับเหรอคะ”

เชอร์ลีนซึ่งพยายามข่มตาให้นอนหลับแล้ว แต่ผ่านไปเป็นชั่วโมงเธอก็ยังนอนกระสับกระส่ายไมอาจข่มตาให้หลับลงได้ เพราะมันรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวร้อนรุ่มทรมานแปลกๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ผมยังไม่ง่วง” เขาตอบพลางหันมามอง

เชอร์ลีนตะลึงมองดวงตาคมที่ปราศจากแว่นตามาอำพรางด้วยหัวใจที่เต้นแรง

‘พระเจ้า เขาหล่อสุดๆในสามโลกเลย’

“คุณดูดีมากเมื่อถอดแว่นตาออก” สาวน้อยคิดออกมาดังๆ

“ขอบคุณ”

ผู้ชายคนนี้เหมือนมีพลังทางเพศบางอย่างทำให้เธออยากเข้าไปใกล้ เชอร์ลีนคิดพลางเดินเข้าไปหาอย่างเผลอไผล

“คุณคงชอบพระจันทร์จริงๆ” เพราะเขาเอาแต่แหงนขึ้นไปบนท้องฟ้าในทิศที่ดวงจันทร์เปล่งแสงสีนวลเป็นประกาย

“พ่อกับแม่และน้าสาวของผมอยู่บนนั้น” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงขมขื่นเล็กๆ หากไม่ตั้งใจฟังน้ำเสียงของเขาดีๆ จะไม่รู้เลยว่าเขามีความทุกข์ความแค้นฝังลึกที่ซุกซ่อนอยู่ในใจมากมาย

“หมายถึงพวกเขา...”

“พวกเขาถูกฆ่าตายอย่างโหดร้าย”

“ฉันเสียใจด้วยนะคะ” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงรู้สึกเศร้าไปกับเขาเหลือเกิน อยากปลอบประโลมแต่ก็ทำไม่เป็น

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับ”

“คุณรู้?” เชอร์ลีนออกจะแปลกใจค่อนข้างมากที่เขารู้ว่าเธอเกิดวันนี้ เพราะเมื่อวานมันผ่านมาได้หลายนาทีแล้ว

“เครซี่บอกผม”

“อ้อ”

“แต่ที่ของบ้านผม หากความมืดแห่งราตรียังอยู่ ก็ถือว่ายังไม่ถึงวันใหม่”

“เหรอคะ แล้วคุณอวยพรให้ฉันทำไม”

“เพราะที่นี่เป็นบ้านคุณนี่ครับ”

“อ้อ” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ

“ขอบคุณค่ะ”

ฟลิ้ว!

“เหมือนพายุฝนจะมา รีบเข้าห้องดีกว่านะ” เขาบอก

“ค่ะ” ทั้งที่เพิ่งออกมาได้แป๊บเดียว

สองหนุ่มสาวเดินผ่านห้องต่างๆเพื่อจะไปห้องของตนเอง ทว่า

“โอ๊ย!”

เชอร์ลีนรีบวิ่งไปดูตามทิศทางของเสียงนั้นด้วยความเป็นห่วงเพื่อนรัก เครซี่อาจถูกทำร้าย แล้วภาพที่เห็นทำให้สาวน้อยตกตะลึงจนตาค้าง เธเลสกำลังข่มขืนเพื่อนรักของเธอ ต้องรีบเข้าไปช่วย

“อ...”

ร่างระหงที่กำลังจะบุกเข้าไปในห้องที่ลืมล็อกต้องชะงักค้าง ถูกมือใหญ่ปิดปากเสียสนิท เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของใครก็ไม่รู้

“เงียบ! อย่าเข้าไป หากอยากสบายใจ ก็ยืนรอดูจนจบก็ได้” เสียงทุ้มกระซิบบอกชิดริมหู เชอร์ลีนแน่ใจว่าซีเลย์กระซิบบอกเธอ แต่ที่จริงแล้วเขาบอกเธอทางกระแสจิตต่างหาก

แล้วภาพของเครซี่ที่เปลือยกายล่อนจ้อนถูกล่ามโซ่ทั้งข้อมือและข้อเท้าแถมถูกปิดตาด้วยผ้าสีดำอยู่บนเตียงก็ถูกผู้ชายร่างใหญ่กระแทกกระทั้นแก่นกายขนาดเท่าลำแขนเข้าหาอย่างไม่ปรานี

เครซี่กรีดร้องคล้ายเจ็บปวด บิดส่ายหน้าไปมาขณะที่เธเลสใบหน้าบิดเบี้ยวแหงนเงยพลางคำรามเสียงต่ำๆออกมาคล้ายกำลังสุขสมสะใจ

“เธเลส ได้โปรดอย่า! อ๊า...” เมื่อจังหวะการโจนจ้วงร้อนแรงขึ้นเครซี่ถึงกับขอร้องวิงวอนคนที่อยู่เหนือร่างเธอ เธเลสยิ่งถาโถมโหมกระหน่ำเข้าหาไม่ยั้งราวกับระลอกคลื่นที่กระทบฝั่งอย่างบ้าคลั่ง

เชอร์ลีนหัวใจเต้นแรง หญิงสาวยังคิดอยู่เลยว่ามันไม่ปกติ เครซี่ต้องถูกคู่หมั้นหนุ่มของเธอบังคับขืนใจแน่ๆ แต่ทำไม?...เมื่อเธเลสก้มลงดูดยอดทรวงทั้งสองข้าง แล้วเลื่อนตัวขึ้นไปจูบอย่างดูดดื่ดพร้อมทั้งเบื้องล่างก็ยักโยกขย่มอย่างเร่าร้อน ทำไมเครซี่ถึงไม่ออกแรงต่อต้าน แต่กลับจิกปลายเท้าราวกับกำลังรู้สึกรู้สมไปด้วย

แล้วความรู้สึกรุ่มร้อนนี้ก็ทำให้ใบหน้าของคนที่ยืนมองด้วยความตื่นตะลึงเห่อร้อนขึ้น แล้วมันร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง

ฉับพลันเธเลสก็ยันตัวขึ้นจับเอวคอดกิ่วของคู่หมั้นสาวกระทุ้งกระแทกเข้าหาอย่างแรงรัวด้วยจังหวะต่อเนื่องดังปั่กๆจนเครซี่ตัวโยน

“เธเลส อย่า! อย่า! โอ้ยๆๆๆ....กรี๊ดดดดด!”

“อ๊ากกกก...”

ร่างของเครซี่เกร็งกระตุกเมื่อหวีดร้องยาวออกมา พร้อมกับที่เธเลสคำรามลั่นเมื่อถาโถมเต็มแรงแล้วแน่นิ่งเกร็งกระตุกตามคู่รักไปติดๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะจูบกันอย่างมีความสุข

‘สิ่งที่เธอเห็นมันคืออะไรกัน การร่วมรักแบบซาดิสต์อย่างนั้นหรือ’

ทว่าเมื่อดูฉากรักร้อนแรงจบลงเชอร์ลีนก็แทบทรงตัวไม่อยู่ ร่างกายของเธอที่ร้อนรุ่มก่อนหน้านั้นแล้ว ยิ่งร้อนรุ่มเข้าไปใหญ่ แผ่นหลังที่สัมผัสกับร่างแกร่งกำยำทางด้านหลังทำให้เธอยิ่งทรมาน

ซีเลย์ค่อยๆเอามือที่อุดปากหญิงสาวออก ใบหน้าสวยที่แดงเรื่อไปด้วยเลือดฝาดสาวค่อยๆหันกลับมา ก่อนจะหลุบตาลงต่ำ แล้วเดินกลับเข้าไปทางห้องของตนเอง