บทที่ 3 - ง้อแบบปกติไม่ได้

บทที่ 3

”ไปตายซะ“ น้ำเสียงหวานแต่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดเอ่ยขึ้น หัวเข่าเรียวสวยยกขึ้นมา แทงเข่าเข้าไปที่ใจกลางความเป็นชายเต็มๆ สุดแรงที่มี

ปึก!!!

”อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!“ จักรพรรดิเบิกตากว้างด้วยความจุกและเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก เจ็บปวดจนร้องเสียงดังอ๊ากออกมา

“เจ้าหญิง!” สหายทั้งสองของเจ้าหญิงมิเชลล์ต่างเบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบวิ่งเข้าไปแยกเจ้าหญิงออกมาจากองค์จักรพรรดิ

“ฝ่าพระบาท!!!” เหล่าบรรดาสหายขององค์จักรพรรดิและทหารองครักษ์ก็ต่างเบิกตากว้างด้วยความตกใจไม่ต่างกัน

“เธอ!!!” จักรพรรดิปาสคาลชี้หน้าเจ้าหญิงมิเชลล์อย่างเอาเรื่อง โดยมืออีกข้างก็กุมเป้าของตัวเองเอาไว้อย่างหวงแหน สีหน้าเจ็บปวดอย่างชัดเจน ทว่าเจ้าหญิงก็ไม่ได้สะทกสะท้าน อีกทั้งยังแสยะยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว

“หึ โดนแค่นี้ยังน้อยไป แค่นี้ยังเทียบไม่ได้กับสิ่งที่นายทำกับฉัน ไอ้สารเลว”

เจ้าหญิงพูดจบประโยคก็สะบัดบ๊อบแล้วเดินจากไป ไม่แคร์เสียงคำรามไม่พอใจของใครทั้งสิ้น

“เล่นตัว” ทว่าเสียงของจักรพรรดิปาสคาลดังเข้ามาในหูให้ได้ยิน ทำให้เจ้าหญิงมิเชลล์หยุดเดินแล้วหันกลับไปมอง

“เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ?”

“ได้ยินยังไงก็พูดอย่างนั้นแหละ”

หน็อย!! โดนขนาดนี้แล้วยังจะปากดีไม่เลิก ได้! แม่จัดให้ ฉันเดินกลับไปแล้วเตะเข้าที่เป้าของเขาซ้ำอีกรอบ

“อ๊ากกกกกกก!!!”

ทว่า คนที่โดนฉันเตะกลับเป็นองครักษ์ผู้ภักดีของเขามารับเท้าฉันแทน ช่างเป็นลูกน้องที่รักเจ้านายของตัวเองเหลือเกินนะ

“ฉันจะรอดูก็แล้วกัน อย่าคลานเข้ามาขอความช่วยเหลือจากฉันก็แล้วกัน เพราะถ้าต้องการความช่วยเหลือจากฉันเมื่อไหร่ เธอก็คงต้องเอาตัวเข้าแลกฉันถึงจะยอมช่วย“

สภาพแบบนี้ยังจะปากดี ฉันไม่ตอบกลับใดๆ นอกจากยกนิ้วกลางกลับไปแล้วสะบัดบ๊อบใส่ เดินต่อไปอย่างเชิดๆ

ไม่แคร์ค่ะ ไม่แคร์ค่ะ ทำไมจะต้องแคร์ด้วย โดยเฉพาะคนแบบหมอนั่น ทำไมฉันต้องแคร์ หึ

»«

@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

@มหาวิทยาลัยเซอร์วาร์ด

เจ้าหญิงมิเชลล์นั่งทานอาหารมื้อเที่ยงในร้านอาหารหรู ภายในมหาวิทยาลัยเซอร์วาร์ดเหมือนกับนักศึกษาคนอื่นๆ ซึ่งมหาวิทยาลัยเซอร์วาร์ด เป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศเบิร์กเซอร์รัส และเป็นมหาวิทยาลัยที่ขึ้นชื่อว่าเข้ายากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก

"ไอ้จักรพรรดินั่น" เสียงของคังจองวอน จองวอนเป็นนักศึกษาชายชาวเกาหลี เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนของเจ้าหญิงมิเชลล์เอ่ยขึ้นมา ทำให้เจ้าหญิงมิเชลล์ที่กำลังหยิบตะเกียบขึ้นมาจะคีบอาหารตรงหน้าหยุดชะงักอัตโนมัติ

"สัปดาห์ก่อนโดนเจ้าหญิงเตะเป้าไปแล้วหนิ เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วันก็ลุกมาเดินได้แล้วเหรอ ดูท่าครั้งนี้คงตามเกี้ยวเจ้าหญิงไม่หยุดง่ายๆ แน่"

คังจองวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจทันทีที่เห็นว่าจักรพรรดิหนุ่มรูปงาม เล่นใหญ่ ยกขบวนขันหมากมาเป็นจำนวนมาก ทั้งเงินทอง ของมีค่าและเหล่าบรรดาทหารม้านับพันนายของจักรวรรดิเคลาส์เฮิร์ดแลนด์มาที่นี่

ดูๆ แล้วไม่เหมือนยกขบวนขันหมากมาสู่ขอ แต่เหมือนยกเหล่าทหารม้ามาออกรบมากกว่า เจ้าหญิงมิเชลล์หันไปมองด้านนอกหน้าต่าง เห็นอดีตพระคู่หมั้นยกขบวนของมีค่าและเหล่าทหารม้าของจักรวรรดิยืนรอที่หน้าอาคารก็จิ๊ปากอย่างหงุดหงิด

การมาของอดีตพระคู่หมั้นและเหล่าบรรดาทหารม้าสร้างความตื่นตระหนก ตกตะลึงให้กับผู้คนทั้งมหาวิทยาลัย นักศึกษาที่กำลังเดินไปมาหยุดชะงัก หันมามองขบวนที่ยิ่งใหญ่อลังการนั้นด้วยความตกใจและสนใจ

เด็กสาวหลายคนต่างซุบซิบกันเป็นเสียงเดียวว่าเหตุการณ์นี้เหมือนกับฉากในเทพนิยายรักโรแมนติก แต่เจ้าหญิงมิเชลล์ไม่ได้มองว่าเป็นฉากโรแมนติกเลยแม้แต่น้อย