ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

กุลจิราที่นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงลูกสาว ที่จนป่านนี้ยังไม่กลับเข้าบ้าน โทรหาก็ไม่รับสาย ก่อนจะหันไปมองสามีพอเห็นว่าหลับสนิทแล้วก็ค่อยๆ ลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูออกไปดูลูกสาวที่ห้องนอน แต่เข้าห้องมาได้ครู่เดียวลูกสาวก็เปิดประตูเข้ามาอย่างโล่งใจที่ไม่เจอพ่อและแม่ เพราะเบื่อจะตอบคำถามว่าทำไมกลับดึก

“คุณแม่! มาทำอะไรในห้องแพมเนี่ย ตกใจหมดเลย”

“ก็แล้วแกล่ะ ทำไมกลับซะดึก แกนี่นะ ถ้าคุณพ่อรู้เข้า แกได้โดนดุแน่”

“พอดีเพื่อนชวนไปงานวันเกิด แล้วมันสนุก แพมก็เลยเพลิน ว่าแต่คุณแม่มารอแพมทำไม”

“มาดูแกไงล่ะ กลับมาซะดึกขนาดนี้ แล้วพรุ่งนี้แกจะไปงานกับฉันได้หรือเปล่า งานตอนเก้าโมงเช้า”

“งานอะไรเหรอคะ”

“ก็งานสังคมนี่แหละ”

“นี่ยังมีคนคบกับคุณแม่อยู่อีกเหรอเนี่ย ข่าวล้มละลายของคุณพ่อแพร่สะพัดซะขนาดนั้น”

“ปากแกนี่มันน่าตบซะจริงยัยแพม แดกดันฉันเข้าไป”

“ก็แพมพูดเรื่องจริง ว่าแต่คุณแม่จะมาบอกแค่เรื่องนี้ใช่ไหมคะ งั้นคุณแม่ไปนอนได้แล้วค่ะ แพมง่วงอยากนอน แล้วพรุ่งนี้แพมสัญญาว่าจะไปงานกับคุณแม่”

“งั้นแกก็นอนซะ ส่วนเรื่องชุดไปงาน ฉันเตรียมไว้ให้แล้ว” กุลจิราบอกทั้งยังมีอีกเรื่องที่จะเล่าให้ลูกสาวฟัง แต่คงต้องเก็บเอาไว้เล่าที่หลัง เพราะอยากให้ลูกสาวเข้านอนเร็วๆ พรุ่งนี้จะได้ไม่ตื่นสาย

*************************

วันต่อมา

หลังจากปฏิเสธการลงมารับประทานอาหารเย็นอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวไปเมื่อตอนหกโมงเย็น ราวสองทุ่มพรรษกรก็เปิดประตูห้องออกมาเจอกับแม่บ้านที่กำลังนำผลไม้มาให้ พรรษกรจึงถามหาบิดาและพอรู้ว่าท่านอยู่ที่ห้องทำงานก็เดินไปพบบิดา เพราะมีเรื่องสำคัญจะคุยกับท่าน แต่นึกได้จึงหันมาเรียกแม่บ้านที่กำลังนำผลไม้ลงไปแช่เย็นไว้เช่นเดิม เพราะเธอจะลงไปรับประทานในครัวเอง

“มีอะไรคะคุณเกรซ”

“คุณพ่ออยู่คนเดียวหรือเปล่าคะ”

“อยู่คนเดียวค่ะ”

พรรษกรพยักหน้าเบาๆ และรอจนแม่บ้านเดินลงไปชั้นล่าง เธอก็เดินไปที่ห้องทำงานของบิดา

ก๊อกๆ

“คุณพ่อคะ ขอเกรซเข้าไปนะคะ” พรรษกรเคาะห้องและส่งเสียงบอกกล่าวบิดา ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงบอกให้เข้ามา

“ถ้าแกจะมาพูดเรื่องแต่งงาน แกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ยังไงพ่อก็จะให้แกแต่งงานกับทางนั้น”

“เปล่าค่ะคุณพ่อ”

“แล้วแกมีอะไร หรือจะเข้ามาต่อว่าพ่อที่ไปบังคับฝืนใจแกให้แต่งงาน”

“เกรซไม่กล้าต่อว่าคุณพ่อหรอกค่ะ แต่ที่เกรซมาพบคุณพ่อ เกรซจะมาขออนุญาตคุณพ่อเดินทางไปพบผู้ชายคนนั้นค่ะ”

“แกจะไปทำไม”

“เกรซ…เกรซอยากไปทำความรู้จักกับเขาก่อนจะแต่งงานกันค่ะ”

“แกแน่ใจว่าอยากไปทำความรู้จัก แต่ก็ช่างเถอะ แกไม่ต้องตอบพ่อ ถ้าอยากไป พ่อก็จะให้ไป แต่แกห้ามหนีงานแต่งเด็ดขาด แล้วแกคงรู้ว่าถ้าแกหนีงานแต่ง ครอบครัวเราจะเป็นยังไง” คนเป็นพ่อพูดดักคอ เพราะรู้ดีว่าลูกสาวเป็นคนรักครอบครัว

“เกรซไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ”

“แล้วแกจะไปหาเขาเมื่อไหร่ พ่อจะได้บอกเขาเอาไว้ก่อน”

“คุณพ่อไม่ต้องบอกเขานะคะ เกรซขอแค่ที่อยู่ของเขาและเบอร์โทรศัพท์ของเขาก็พอค่ะ”

“ก็ตามใจ” พูดจบคนเป็นพ่อก็ส่งนามบัตรของว่าที่ลูกเขยให้กับลูกสาว ก่อนจะไล่ให้ลูกสาวไปพักผ่อน ส่วนท่านก็นั่งอ่านหนังสือต่อสักพักก็ขึ้นพักผ่อน