บทที่4 เพื่อนใหม่ - 2

"ขอบคุณค่ะ"ปานยิ้มรับ

"งั้นเรารีบไปกันเถอะ"น้ำฟ้ารีบเดินนำไปนั่งบนรถซึ่งคนขับสตาร์เครื่องรออยู่

"ว่าแต่คุณฟ้าแต่งก็ดูเหมือนไม่แต่งเลยน้อ"ปานมองน้ำฟ้าในชุดเดรสยาวสีขาวถึงตาตุ่ม ยิ่งการถักเปียมีผ้าพิมพ์ลายดอกไม้มัดผูกอยู่ด้วยยิ่งทำให้ไม่ชอบใจ เธอนึกว่าเป็นแม่ชีมาเกิด

"ฟ้าชอบแต่งแบบนี้จ้ะ อีกอย่างนะไม่ต้องเรียกคุณฟ้าหรอก เรียกฟ้าเฉย ๆ ก็พอ ฟ้าอยากมีเพื่อนไม่อยากจะเป็นเจ้านายใคร"น้ำฟ้าส่งยิ้มให้ปาน

"ดูท่า คุณ ไม่ใช่สิ ฟ้าเหมือนไม่ค่อยอยากจะอยู่ที่นี้ สักเท่าไหร่เลยนะ"

"ฟ้ายังต้องปรับตัวอีกมากเลย ถึงได้อยากเป็นเพื่อนกับปาน ช่วยแนะนำฟ้าหน่อยนะ ปานทั้งอยู่ทั้งเรียนที่นี้ย่อมมีประสบการณ์มากกว่าฟ้าอยู่แล้ว"

"ได้สิ มีอะไรจะให้ปานช่วยก็บอกแล้วกัน"

"ขอบใจมากนะ"น้ำฟ้าเอื้อมมือไปจับกุมมือปาน

เมื่อรถตู้แล่นมาจอดตรงหน้าห้างสรรพสินค้ากลางใจเมือง ปานก็ทำหน้าที่เป็นไกด์นำน้ำฟ้าเข้าร้านนี้ออกร้านโน่น แต่น้ำฟ้ากลับซื้อสิ่งของที่จำเป็นเท่านั้น ถึงแม้จะถือบัตรไม่จำกัดวงเงินก็ตาม ปานเห็นอย่างนั้นก็ทำได้เพียงกรอกตามองบนด้วยความอิจฉา

"ฟ้าจะไม่ซื้ออะไรเพิ่มแล้วจริง ๆ เหรอ"ปานมองถุงสกินแคร์ในมือน้ำฟ้าพร้อมกับถอนหายใจ

"ไม่แล้วจ้ะ เสื้อผ้าเดี๋ยวถ้าหนาวจริง ๆ ค่อยมาหาซื้อเอาใหม่"

"รู้อะไรไหม ปานอยากจะสลับตัวกับฟ้าจริง ๆ จะช้อปกระจายเลย"

"ปานอยากจะได้อะไรเหรอ เลือกได้เลยนะ เดี๋ยวฟ้าจ่ายให้"

"ราคาแพงก็ได้ใช่ไหม"ปรางยืนคิดสิ่งที่อยากจะได้

"ได้สิ"

สิ้นเสียงใสปานก็เดินตรงดิ่งไปยังร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังแบรนด์หนึ่ง พร้อมกับเลือกดูเสื้อกับกางเกงคอลเลคชั่นที่เพิ่งออกมาใหม่อย่างไม่ลังเล เมื่อพนักงานห่อใส่ถุงและคิดเงินออกเป็นจำนวนหลายหมื่นบาท น้ำฟ้ากลับไม่ลังเลที่จะรูดบัตรจ่ายเงินเลย เธอถือว่าเป็นการซื้อใจคน

"ขอบใจฟ้ามากนะ ปานดีใจที่สุดเลยที่มีเพื่อนดี ๆ แบบนี้"ปานยิ้มหน้าบานสวมกอดน้ำฟ้าเอาไว้แน่น

"ไม่เป็นไร ปานชอบฟ้าก็ดีใจแล้วล่ะ"

"มีอะไรให้ช่วย มีอะไรจะปรึกษาคุยกับปานได้ทุกเรื่องเลยนะ ปานยินดีรับฟัง"เอ่ยพลางมองเสื้อผ้าราคาแพงในมือไม่ยอมละสายตา

"โอเค ก่อนจะกลับฟ้าว่าเราไปหาซื้อขนมฝากคุณแม่สักหน่อยดีกว่า"น้ำฟ้าสอดส่องมองหาร้านขนม

ภายในห้องนั่งเล่นมยุรากับเดวิดกำลังนั่งดื่มชากับคุกกี้เจ้าดังที่น้ำฟ้าซื้อมาฝากจากห้างโดยที่เธอก็นั่งดื่มขนาบอยู่ข้าง ๆ เช่นกัน ส่วนปานก็คอยนั่งรินชาให้เจ้านายอย่างเอาอกเอาใจ

"สวัสดีค่ะ ทุกคน"แอนนี่เอ่ยทักทายเมื่อกลับมาถึงบ้าน

"อ้าว ลูกทำไมวันนี้กลับแต่หัววันเลย"มยุรารีบวางแก้วชาในมือลง

"เหนื่อยค่ะ อยากจะพักสักหน่อย ปวดหลังไปหมดเลย"

"ดื่มชา สักถ้วยไหมลูก จะได้สดชื่น"เดวิดเอ่ยขึ้น

"ไม่ดีกว่าค่ะ ว่าแต่ขอยืมตัวฟ้าสักแป๊บได้ไหมคะ ปานด้วย"แอนนี่มองน้ำฟ้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

"ได้สิจ๊ะ ไปสิลูก"มยุราเอ่ยตอบกลับ

"ค่ะ"น้ำฟ้ารีบเดินตามหลังแอนนี่กับปานขึ้นไปบนห้อง

น้ำฟ้าเดินไปหยุดอยู่กลางห้องนอนแอนนี่ด้วยความงงงวย จนแอนนี่หันมาทางเธอพร้อมกับหยิบชุดเดรสยาวแหวกข้างสายเดี่ยวสีดำตรงบริเวณใต้ราวหน้าอกเป็นตาข่ายบาง ๆ เพิ่มความเซ็กซี่ออกมาจากถุงผ้าทาบทับบนตัวเธอ

"คุณแอนจะทำอะไรคะ"เสียงใสเอ่ยถามขึ้น

"นั้นสิ คุณแอนจะทำอะไรคะ"ปานขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

"ไปเปลี่ยนในห้องน้ำออกมาให้แอนดูหน่อยได้ไหม เดี๋ยวจะบอก"แอนนี่ยิ้มมุมปาก

"ก็ได้ค่ะ"น้ำฟ้าหยิบชุดหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างว่าง่าย

น้ำฟ้าเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความไม่มั่นใจสักเท่าไหร่ เธอยอมรับว่าชุดที่กำลังสวมใส่สวยทันสมัยมากแต่เธอไม่ชิน ผ้าตาข่ายใต้เนินอกขับส่งชวนให้เธอน่าค้นหามากขึ้น

"ว้าว! แอนคิดไม่ผิดเลยที่เลือกฟ้าเป็นหุ่นของชุดนี้ มันมีทั้งความเรียบร้อยและเซ็กซี่ซ่อนอยู่ในชุด ยิ่งผิวขาว ๆ ของฟ้ามันยิ่งส่งให้ชุดเด่นสง่าขึ้น แต่แอนคิดว่าจะต้องปรับให้มันกระชับขึ้นหรือไม่ก็เติมอะไรสักหน่อย ปานล่ะว่าไง สวยเหมาะกับฟ้าเขาไหม"แอนนี่ทำท่าครุ่นคิดขอความเห็น

"ค่ะ สวยดี"ปานพยายามข่มอารมณ์ความรู้สึกไม่ชอบใจเอาไว้ข้างในให้ลึกที่สุด เธออยู่ที่นี้ตั้งหลายปีแต่กลับไม่ได้รับความสำคัญ เหมือนน้ำฟ้าที่เพิ่งมาเพียงแค่ข้ามคืนเลย

"เห็นไหม ว่าฟ้าเหมาะจะเป็นไม่แขวนของชุดนี้"

"หมายความว่ายังไงคะ"น้ำฟ้าหมุนตัวมองตามแอนนี่ที่เดินหมุนรอบตัวเธอไม่หยุด

"เดือนหน้าแอนจะจัดงานแฟชั่นโชว์ชุดคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์แอนจ้ะ ฟ้าไปเดินแบบชุดนี้ให้แอนหน่อยนะ"

"จะดีเหรอคะ ฟ้าไม่เคยเดินแบบเลยสักครั้ง งานคุณแอนจะเสียเปล่า ๆ ค่ะ ให้มืออาชีพเขาทำเถอะนะคะ"

"ใครบอกจะให้ฟ้าแค่เดินแบบอย่างเดียวล่ะ แอนจะให้ฟ้าถ่ายแบบลงในหนังสือแบบเสื้อผ้าของร้านด้วยเลย โอเคไหม"

"คุณแอน ฟ้าทำไม่ได้หรอกค่ะ อย่าเสียเวลากับฟ้าเลยนะคะ ให้ปานทำก็ได้"

"ไม่ได้จ้ะ ฟ้าจะไม่เหนื่อยเปล่าแน่นอน แอนจะให้ค่าตอบแทนด้วย ตกลงนะ"แอนนี่จ้องหน้าน้ำฟ้าด้วยความคาดหวัง

"ฟ้าไม่ได้ต้องการเงินเลย ฟ้าแค่เดินแบบไม่เป็น"

"แอนจะส่งคนมาสอนให้ที่บ้านตกลงไหม"

"ตกลงค่ะ"น้ำฟ้ายอมจำนนต่อคำรบเร้าของแอนนี่จนได้

ปานยืนมองน้ำฟ้าด้วยความไม่พอใจที่เธอถูกให้ความสำคัญจนออกหน้าออกตา มือบางกำเข้าหากันแน่น

โปรดติดตามตอนต่อไป....