Ep.3

ทันทีที่สบตาคู่คมของราชาคนใหม่ของซาร์เนเวียร์ในระยะใกล้ หัวใจของสาวน้อยก็กระตุกวาบ ความร้อนที่ไม่รู้พัดมาจากทิศไหน พัดวูบมากระทบใบหน้าของเธอเข้าอย่างจัง มันร้อนวูบวาบไปทั่วแก้มนวลทั้งสองข้างแผ่ซ่านไปจนถึงใบหูเล็กอย่างไม่อาจควบคุม

โชคดีเหลือเกินที่ยังมีผ้าบางๆ คลุมหน้าตั้งแต่ปลายจมูกลงมายังปลายคางเรียว ปิดบังความรู้สึกภายในใจให้มิดชิด มิเช่นนั้นเขาคงเห็นหลักฐานความประหม่าเขินอายของเธอจนหมดสิ้น เขาไม่เหมือนภาพที่เธอวาดเอาไว้ในมโนเลย

ทว่าพรีมรตาก็ไม่แน่ใจเลยว่ามันคือความเขินอาย เธอแทบจะลืมหายใจและเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ เขาตัวสูงมากเลยทีเดียวเมื่อยืนเทียบกันแบบนี้ รูปร่างของชายหนุ่มมิได้บอบบางทว่าดูแข็งแกร่ง สูงใหญ่ เต็มไปด้วยมัดกล้าม และดูทรงพลังมีอำนาจ จนยากที่จะมีบุรุษใดจะเสมอเหมือน ยิ่งใบหน้าคมเข้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่หาแห่งชายชาตรี มันยากเหลือเกินที่ผู้หญิงธรรมดาเช่นเธอจะมองข้าม แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่อาจทัดทานได้เลย ก็คือแววตาคมกริบสีสนิมที่เปล่งประกายกล้าวาววับ ยากเกินจะหยั่งรู้ให้ลึกซึ้งถึงก้นบึ้งของหัวใจ

เขาคิดอะไรอยู่ในใจเธอมิอาจรู้ได้เลย ดวงตาคู่สวยหลุบลงต่ำเมื่อไม่อาจสรรหาคำใดมาเอื้อนเอ่ยกับเขาได้ นอกจากจะรอฟังคำสั่งด้วยใจที่เต้นระทึก

“ฟีน่า พานางไปรอที่ห้องของข้า จัดสำรับให้นางด้วย” ออกคำสั่งเสียงเข้ม สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของนางระบำสาวไม่วางตา

“เจ้าค่ะ” สาวใช้เก่าแก่ของวังหลวงวัยค่อนคน รับคำสั่งเสร็จก็เดินมาเรียกพรีมรตาให้ตามนางไป

“เชิญมิส ตามข้ามาเลยค่ะ”

พรีมรตาแอบลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก หากต้องยืนต่อหน้าท่านชีคหน้าดุเข้มคนนี้นานกว่านี้อีกหน่อย ตัวเธอคงแข็งเป็นหินแน่ หญิงสาวคิดก่อนจะเดินตามสาวใช้สูงวัยออกไปจากท้องพระโรงอย่างเงียบๆ โดยมีสายตาจากชีคแต่ละรัฐและสายตาอีกหลายคู่มองตามร่างอรชรไปจนลับตา

จากนั้นเจ้าบ้านก็เชิญอาคันตุกะทุกคนร่วมรับประทานอาหารและดื่มฉลองด้วยกันอย่างครื้นเครง แล้วเมื่องานเลี้ยงเลิกรา ทุกคนต่างก็พากันแยกย้ายกลับบ้านกลับเมืองของตนเอง เหลือก็เพียงแต่อาเหม็ดกับไฮซาลเท่านั้นที่ยังปรึกษาเรื่องงานกันต่อจนถึงค่ำ

“นี่ก็จวนจะมืดแล้ว อาขอตัวกลับก่อนนะซาฮิม”

“เชิญขอรับ ท่านอา”

คล้อยหลังอาเหม็ดไม่กี่นาที ทหารสายสืบคนสนิทของไฮซาลก็เดินเข้ามารายงานความคืบหน้า พร้อมกับยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลมาให้เจ้านาย ไฮซาลยื่นมือออกไปรับซองจดหมายพร้อมส่งสายตาคำถามไปยังสายสืบคนสนิท

“คนของกระผมไปค้นห้องพักของท่านราเชล ก็พบหลักฐานชิ้นนี้ขอรับ”

ฟังรายงานจบไฮซาลก็รีบเปิดซองสีน้ำตาลดู รูปถ่ายหลายใบที่หยิบขึ้นมาพิจารณาทีละแผ่น พร้อมพลิกดูตัวอักษรที่เขียนกำกับไว้ด้านหลัง ทำให้ดวงตาของมือขวาหนุ่มทอประกายวาววับขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความลิงโลด เขายิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัวจริงๆ ชีคซาฮิมมองหน้าทหารคู่ใจด้วยแววตาสงสัย

ก่อนที่ชีคหนุ่มจะทันได้ถามอะไร คนรู้ใจอย่างไฮซาลก็รีบยื่นรูปถ่ายพร้อมกับซองสีน้ำตาลให้กับสหายรักผู้สูงส่ง

ภาพของหญิงสาวในรูปคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน โดยเฉพาะดวงตาคู่นี้มันช่างเหมือนมาก เหมือนมากจริงๆ แล้วซาฮิมก็พลิกดูด้านหลังของภาพแต่ละใบก่อนจะยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมาอย่างน่ากลัว แล้วสองสิงห์ทะเลทรายก็สบตากันอย่างรู้ใจ

“เจ้าทำงานได้ดีมาก เทส แล้วข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างงาม ไปได้แล้ว” ไฮซาลสั่งเบาๆ ทว่าเต็มไปด้วยอำนาจ

“ขอรับ นายท่าน”

เทสก้มคำนับเจ้านายตนเองและโค้งคำนับเจ้านายเหนือหัวด้วยท่าทางนอบน้อมมากที่สุด ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป

“เจ้าเองก็ทำงานได้ดีมากสมกับเป็นมือขวาของข้าสหายรัก หากงานสำคัญชิ้นนี้สำเร็จข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นรัฐมนตรีเลยดีไหม เจ้าอยากจะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงไหนก็เลือกเอาเลย”

“ข้าไม่อยากเป็นรัฐมนตรีหรอก ข้าเป็นมือขวาของเจ้าแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว แต่ข้าก็ไม่เคยขัดเจ้าได้อยู่แล้วนี่ ราชาซาฮิม”

คำตอบรับแกมยกย่องให้เกียรติ ที่ออกไปในทางหยอกเย้าของหนุ่มเจ้าสำราญ เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคนทั้งคู่เสียงดัง ก่อนที่ราชาหนุ่มจะเดินไปยังห้องนอนของตน ซึ่งมีนางระบำสาวรออยู่ในนั้น

‘นางไม่ใช่แค่นางระบำธรรมดาเสียแล้วสิ แต่นางคือ คนรักของศัตรู!’

เสียงประตูบานใหญ่เปิดออก ฉุดให้ร่างบางที่กำลังยืนนิ่งจมดิ่งอยู่กับความคิดอยากเอาตัวรอดของตนเองหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะหันขวับมามองพร้อมกับตั้งท่าหลีกหนีทีไล่ ขยับถอยออกห่างจนแผ่นหลังไปชนกับขอบตู้ขนาดใหญ่ ดวงตาดำขลับจ้องฝ่ายตรงข้ามราวกับกวางสาวที่ระแวงภัย ในใจก็ครุ่นคิดถึงวิธีเอาตัวรอดตลอดต่างๆ นานา ก็สายตาท่าทางคุกคามของราชาหนุ่ม ราวกับเจ้าป่ากำลังไล่ต้อนเหยื่อให้จนมุม และเธอก็กำลังมาถึงทางตันเมื่อร่างสูงใหญ่ยืนกอดอกขวางทางเธอเอาไว้

“ว้าย!”

โดยไม่ทันคาดคิด อยู่ๆ มือหนาก็เอื้อมมากระชากผ้าคลุมหน้าออกจากใบหน้าสวยซึ้งอย่างแรง เผยให้เห็นเรียวหน้ารูปไข่สวยงามหมดจดเต็มตาแทบจะทันที ทว่าสายตาที่ชีคหนุ่มมองเธอ กลับไม่ใช่แววตาที่ชื่นชมหลงใหลเหมือนผู้ชายทั่วไปที่มักมองเธอด้วยความใคร่กระหายรักเสมอๆ แต่ดวงตาของชายหนุ่มวาววับราวกับดวงตาของพญาเหยี่ยวที่หมายจะตะครุบเหยื่อเสียมากกว่า

มือกร้านแข็งดุจคีมเหล็กบีบเข้าที่ปลายคางเล็กเมื่อหญิงสาวสะบัดหน้ามาหาหมายจะด่าทอคนหยาบคายไร้มารยาทให้เจ็บแสบ แต่เธอกลับไม่อาจส่งเสียงออกมาได้ เพราะถูกบีบที่ปลายคางจนเจ็บร้าว มิหนำซ้ำร่างเล็กยังถูกดันให้ชิดฝาผนัง สองมือบางพยายามแกะคีมเหล็กออกไปให้พ้นจากใบหน้า แต่ก็ไร้ผล

“หยุดดิ้น! แล้วตอบคำถามข้ามา” ตะคอกเสียงแข็งกร้าว พร้อมกับดวงตาวาวโรจน์ที่จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของหญิงสาว

แววหวาดหวั่นตื่นตระหนกฉายวาบในดวงตาสีนิล เมื่อได้ยินเขาตะคอกถามเสียงดังไร้ความอ่อนโยน เธอทำผิดอะไรหรือเขาถึงต้องใช้กำลังและมองเธอด้วยสายตาอาฆาตมาดร้ายเช่นนี้ ทำไมถึงไม่ถามเธอดีๆ หรือคิดว่าตนเองเป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่แล้วจะใช้กำลังอำนาจข่มเหงสตรีอย่างไรก็ได้ ‘ไอ้ชีคจอมโหด!’ หญิงสาวสบถด่าชีคหนุ่มทางสายตา

“เจ้าคบกับราเชลมานานแค่ไหนแล้ว” ถามเสียงเข้ม มือกร้านคลายออกเล็กน้อยเพื่อให้เธอได้ตอบคำถาม

“ฉะ...ฉันไม่ได้คบกับเขา ปล่อยฉันก่อนได้ไหม ฉันเจ็บนะ!” พรีมรตาอดไม่ได้ที่จะตวาดแว้ดใส่คนร้ายกาจชอบใช้กำลัง ก็เธอเจ็บจริงๆ นี่ แต่มันเจ็บที่ใจมากกว่า

“โกหก!” ตะคอกใส่หน้าอีกครั้งเสียงดังมากกว่าเดิม ก่อนจะปล่อยมือกร้านออกจากปลายคางเล็กอย่างหงุดหงิด แล้วไต่สวนต่อด้วยใบหน้าถมึงทึง มองนางระบำสาวด้วยสายตาจับผิดตลอดเวลา

“ฉันไม่ได้โกหก” โต้ตอบออกไปหอบๆ ด้วยหัวใจเต้นระทึก ยังนึกไม่ออกว่าจะหาหนทางหนีออกไปจากวังนี้ได้อย่างไร อย่าว่าแต่จะคิดหนีออกไปจากวังนี้เลย แค่จะหาทางหนีออกไปจากห้องนอนของไอ้ชีคหน้าโหดนี่จะได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ แต่อย่างไรเสียผู้หญิงอย่างพรีมรตาก็จะไม่ยอมให้ผู้ชายหน้าไหนมาข่มเหงรังแกเธอได้ง่ายๆ หรอก ไม่เชื่อก็คอยดู

“บอกมา ไอ้ราเชลมันอยู่ที่ไหน!” อีกครั้งที่เขาตะคอกถามเสียงดังใส่หน้า นัยน์ตาดุดันน่ากลัว