บทที่ 9

แทนธีรามุ่งหน้าไปยังสถานที่นัดพบก่อนเป็นอันดับแรก เขานำเงินห้าพันบาทส่งให้ชายหนุ่มที่ทำธุรกิจออนไลน์แลกกับสินค้าที่ต้องการนำมาใช้งาน เมื่อได้มันมาแล้วเขาก็รีบกลับไปที่บ้านหลังใหญ่แถวชานเมือง ซึ่งตอนนี้มีเศษใบไม้รกร้างเต็มลานบ้าน สิ่งปลูกสร้างที่มีมูลค่าหลายล้านดูราวกับสถานที่ร้างไร้ผู้คนมานานนับปี เพราะทันทีที่ภัทรรัตน์กับน้องอ้อนจากไป เขาก็สั่งให้ปิดตายบ้านหลังนี้ และมีคำสั่งให้สาวใช้รวมทั้งคนสวนไปหางานทำที่อื่น แต่ก็ไม่ลืมจ่ายเงินล่วงหน้าให้ด้วยคนล่ะหกเดือน

ชายหนุ่มกดรีโมทเปิดประตูรั้วอัลลอยและพบว่ามันยังใช้งานได้ดีอยู่ รถเบนซ์คันหรูที่เพิ่งถอยมาใหม่หลังจากเกิดอุบัติเหตุ เคลื่อนตัวเข้าไปจอดภายในบ้านอย่างช้าๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะก้าวลงมาด้วยท่าทางมาดมั่นกว่าที่เคย ใบหน้าคมถมึงทึงปราศจากรอยยิ้ม เขานำกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปจัดเก็บไว้บนห้องนอนใหญ่ ใช้เวลาปัดกวาดเช็ดถูภายในบ้านเท่าที่จะสามารถทำได้ เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงถึงได้พบว่าตัวเองมีเหงื่อโชกไปทั้งตัว

แทนธีราเก็บอุปกรณ์ทำความสะอวดให้เข้าที่เข้าทางอย่างเดิม แล้วขึ้นห้องไปอาบน้ำชำระคราบเหงื่อไคล เมื่อทิ้งตัวนอนเล่นบนเตียงไปสักพักก็เผลอหลับไปนานหลายชั่วโมง คงเป็นเพราะร่างกายไม่ได้พักผ่อนเต็มที่มาเป็นเวลานานแล้ว ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนที่ท้องไส้ร้องเรียกหาอาหารเย็น

ความอยากอาหารดูเหมือนจะยิ่งเพิ่มขึ้น เมื่อรู้ว่าอีกไม่นานคงได้ไปใช้บริการร้านอาหารของคู่กรณีที่ไร้จิตสำนึกคนนั้นอีกครั้ง ร่างสูงดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเข้าไปล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูภูมิฐานขึ้นหน่อย จากนั้นก็เดินกึ่งวิ่งลงมาข้างล่าง ผิวปากเป็นทำนองเพลงโปรดราวกับมีความสุขเสียเต็มประดาที่จะได้ทำตามแผนการเสียที

แทนธีราขับรถดิ่งไปที่ร้านอาหารของกุลธารินทร์ด้วยความเร็วสูง นับตั้งแต่สูญเสียลูกเมียไป เขาก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องระมัดระวังหรือรักชีวิตตัวเองอีก มันคงดีไม่น้อยหากสวรรค์จะพรากลมหายใจเขาตามไปอีกคน แต่ท้าทายแค่ไหนก็ไม่เคยได้เฉียดความตายเลยสักครั้ง อาจเป็นเพราะเวลาตายของเขายังมาไม่ถึงกระมัง

รถคันหรูจอดสนิทที่ลานจอดรถหน้าร้านอาหารแก้วมุกดา ก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะก้าวลงมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย บริกรชายที่ยืนประจำอยู่ตรงประตูทางเข้ายกมือกระพุ่มไหว้อย่างสุภาพ และผายมือเชิญให้เขาเข้าไปข้างใน แทนธีวากวาดสายตามองไปทั่วร้าน ตอนนี้เพิ่งจะหกโมงเย็นลูกค้าในร้านก็เลยค่อนข้างบางตา แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขากำลังมองหา

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีคะ” บริกรหญิงเดินเข้ามาถามพร้อมเตรียมรับออเดอร์อาหาร

“อืม...ขอเป็นแซลมอนสเต็กกับไวน์แดงล่ะกันครับ” ชายหนุ่มสั่งอาหารโดยไม่สนใจดูเมนูด้วยซ้ำ

“รับแซลมอนสเต็กกับไวน์แดงนะคะ รอสักครู่ค่ะ” หญิงสาวกำลังจะเดินจากไป

“เดี๋ยวครับ” แต่ลูกค้าหนุ่มหล่อเรียกไว้เสียก่อน

“จะรับอะไรเพิ่มเหรอคะ” เธอหันกลับมาถาม รอยยิ้มน้อยๆแต่งแต้มขึ้นบนริมฝีปาก

“เปล่าครับ คือผมรู้จักกับคุณกุลธารินทร์น่ะครับ แต่วันนี้ผมไม่เห็นเธอก็เลยอยากถามหน่อยว่าเธอไม่มาที่นี่เหรอครับ” แทนธีราทราบชื่อของคู่กรณีมาจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งแม้ว่าจะมีการเอ่ยถึงเธอน้อยมาก แต่เขาก็ไม่เคยลืมชื่อผู้หญิงคนนี้เลยแม้แต่วันเดียว

“อ๋อ คุณกุลคงไม่มาที่นี่สักพักค่ะ”

“ทำไมล่ะครับ” ชายหนุ่มนิ่วหน้า

“คุณกุลประสบอุบัติเหตุน่ะค่ะ เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นอยู่ที่บ้านได้สัปดาห์เดียวเอง”

“แล้วอาการบาดเจ็บเป็นยังไงบ้างครับ” เขาพอรู้มาบ้างว่ากุลธารินทร์บาดเจ็บสาหัส กระดูกหักหลายที่จนต้องเข้าเฝือกเกือบทั้งตัว แต่หลังจากนั้นข่าวคราวก็เงียบหายไป

“ตอนนี้แข็งแรงดีแล้วค่ะ ได้ข่าวว่าอีกไม่นานก็จะแต่งงานแล้วด้วย คุณไม่ทราบข่าวเลยเหรอคะ” บริกรสาวชักไม่แน่ใจแล้วว่าหนุ่มหล่อตรงหน้ารู้จักกับกุลธารินทร์จริงเปล่า แทนธีราสังเกตเห็นความสงสัยในดวงตาเธอ เขาจึงรีบหาความน่าเชื่อถือให้ตัวเอง

“ผมก็ทราบข่าวมาบ้างครับ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะหลังจากคุณกุลเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ในคืนที่เลี้ยงฉลองกันในร้านนี้ ผมก็ต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศกะทันหัน พอกลับมาก็อยากไปเยี่ยมเยียน แต่ดันสะเพร่าลืมที่อยู่ของคุณกุลไปซะได้ เบอร์โทรศัพท์ก็บังเอิญหายไปกับโทรศัพท์เครื่องเก่าอีก ผมอยากไปแสดงความเสียใจเรื่องคนขับรถที่เสียชีวิตด้วยน่ะครับ” ข้อมูลที่ถูกต้องของชายหนุ่มทำให้อีกฝ่ายคลี่ยิ้ม

“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจะจดที่อยู่ของคุณกุลให้เองค่ะ” ว่าแล้วเธอก็จดที่อยู่พร้อมเบอร์โทรศัพท์ลงบนกระดาษ

“ขอบคุณมากเลยนะครับ” แทนธีรายิ้มหวาน ขณะเอื้อมมือไปรับสิ่งที่อีกฝ่ายยื่นส่งให้

“ด้วยความยินดีค่ะ เดี๋ยวรบกวนรออาหารที่สั่งสักครู่นะคะ”

“โอเคครับ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ เมื่อคล้อยหลังสาวเสิร์ฟเขาก็กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ มองข้อมูลที่ปรากฏอยู่บนกระดาษด้วยความพึงพอใจ

อย่างน้อยเขาก็เข้าใกล้ตัวเธอได้ในระดับหนึ่งแล้ว ดูท่าว่าแผนการในครั้งนี้คงต้องมีบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปเพื่อให้เกิดความสะใจมากขึ้น ไหนๆกุลธารินทร์ก็กำลังจะแต่งงานไปมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมในอนาคตอันใกล้นี้แล้ว เขาควรหาของขวัญที่ดีที่สุดมอบให้เธอกับว่าที่เจ้าบ่าวของเธอเสียหน่อย แต่ของชิ้นนั้นจะเป็นอะไร อีกไม่นานเธอจะได้รู้เอง

รับรองว่าต้องประทับใจจนแทบกระอักเลือดตายแน่!