ตอนที่ 2-1 : นัดบอดของคุณป้า

2

นัดบอดของคุณป้า

London Heathrow Airport

[ท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์]

สาวเอเชียร่างบางในเสื้อคอเต่าแขนยาว กางเกงสีขาวเข้ารูป หยิบเจลล์แอลกอฮอล์สำหรับล้างมือจากกระเป๋ากำมะหยี่สีดำชาแนลใบเก่งของเธอ ล้างมือรักษาความสะอาดเรียบร้อยก่อนย่ำกรายเข้าสนามบิน ส่งข้อความบอกคนทางบ้านว่ามาถึงแล้ว

ใบหน้าหวานงามหมดจดใต้แมสก์สีดำรองพื้นด้วยเครื่องสำอางอ่อนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อาคารผู้โดยสาร 3 ที่มีผู้คนไม่มากนัก ตัวเธอคงไม่ต้องรีบร้อนอะไรกับการเตรียมตัวขึ้นเครื่อง ออกเดินทาง

ผ่านกระจกบานสูงใหญ่จรดเพดานด้านนอกนั้นมีเครื่องบินนับร้อยลำ ด้วยความที่เป็นอาคารเก่าแก่ที่่สุดของสนามบิน ปัจจุบันใช้รองรับเที่ยวบินจากพันธมิตรกลุ่ม Oneworld เที่ยวบินจากสหรัฐอเมริกา ประเทศต่างๆ ในทวีปเอเชียและตะวันออกไกล

ภายในสนามบินมีบริการธนาคารและเคาน์เตอร์แลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในจุดต่าง ๆ รองรับสกุลเงินหลากหลายรวมทั้งบาทไทย

ในรถเข็นที่มีกระเป๋าเสื้อผ้าถึงห้าใบ มือเรียวผลักไปข้างหน้าอย่างระวัง เธอคิดว่าควรตรงไปแลกเงินสำหรับใช้จ่ายระหว่างกักตัวก่อน เพราะไปถึงที่นู่นแล้วคงวุ่นวายพอสมควรกับเรื่องงานยื่นเอกสาร

แน่นอนว่าทั้งตั๋วเครื่องบิน และโรงแรมกักตัวระดับห้าดาว ทางบ้านขวัญฤดีเป็นคนจัดการให้ ผ่านทางคุณพ่อที่บอกว่าไม่ควรขัดใจผู้ใหญ่ให้มากเรื่องมากความ เธอจึงต้องส่งหน้าพาสปอร์ต ข้อมูลส่วนตัวให้คุณป้า

มีแค่ป้าขวัญนั่นแหละที่รู้ว่านายชัชชัย เจ้าของห้างร้านอัญมณีถังแตก! ทว่าหล่อนไม่ได้ทำให้พ่อลำบากใจหรือคิดว่าขายลูกสาวตัวเองกิน แต่เชื้อเชิญอย่างมีมารยาทคนสนิทกัน

คนมารยาทดีอย่างพิมพ์ลภัสถึงขั้นเกรงอกเกรงใจมาก หลังพ่อไปกู้เงินป้าที่ปล่อยดอกเบี้ยแสนถูก ยังยื่นข้อเสนอยกลูกชายให้เลือกได้ทั้งสามคน! พร้อมรับเป็นสะใภ้บ้าน ‘สิงหวัฒน์’ โดยไร้เงื่อนไข

คนแรกที่เธอจะต้องพบเจอเป็นลูกชายคนเล็ก ดีกรีมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดคณะวิศวกรรมโยธา

ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย เริ่มต้นสภาวะเป็นหนี้พร้อมทิ้งดิ่งอารมณ์ลุ้นระลึกไปกับหนุ่มเกียร์...

เขาจะเหม็นขี้หน้าเธอไหม? นิสัยดีหรือเปล่า? เป็นพวกบ้ากามเหมือนที่เคยมาแจกขนมจีบ หรือเป็นสายหล่อเชิดอีโก้สูงปรี้ดปรอทแตก?

หรือพี่แกจะทวงถามความเป็นลูกหนี้ลากพาเธอไปขัดดอก ปรนนิบัติกามารมณ์บนเตียงเหมือนนิยายโรมานซ์ 18+ ที่นักอ่านตัวยงอย่างเธอเปย์แหลกราน

โอ๊ย! ยัยพิมพ์เอ๊ย...! คิดแค่ตอบแทนบุญคุณป้าขวัญก็พอ แกคิดอะไรของแกเนี่ย

ความสับสนเกิดขึ้นกับตัวเธอที่แลกเงินด้วยท่าทางป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ก่อนล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูรูปถ่ายของพี่ชายแปลกหน้าอีกครั้ง

รูปนี่... ผ่านแอพมากี่แอพ ตัวจริงเป็นไง? เหมือนในรูปไหมล่ะเนี่ย...?

ในเสื้อผ้าเรียบหรูดูดี เธออุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นแต่เช้ามาปัดขนตางอนเป็นแพสวยเข้ากับดวงตาใสซื่อ โปะหน้าด้วยรองพื้นบาง ๆ ทั้งที่เธอไม่ใช่คนชอบแต่งหน้าทำผมนักหากไม่ใช่ไปงานกาล่าดินเนอร์

หัวใจสาวลอบตื่นตูมเป็นพัก ๆ เพราะนัดบอดจากคุณป้าที่บอกว่าให้เธอมารอหน้าอาคารสาม ระบุที่เช็คอินสำหรับสายการบิน Business Class นี้ รอลูกชายของคุณป้ามารับกลับเมืองไทยไปกักตัวพร้อมกัน

“แม่! อะไรของแม่เนี่ย...? คราวที่แล้วก็น้องอริส รอบนี้ลากสาวที่ไหนมาอีก เลิกยุ่งกับชีวิตโสดของผมสักทีได้ไหม?” เสียงโวยวายดังขณะมือหยิบยกกระเป๋าลงจากรถยนต์สาธารณะ

เตชินเป็นลูกชายที่ตามใจแม่เสมอ ไม่ใช่คราวนี้ หลังทิ้งระเบิดลูกใหญ่ผ่านสายมาให้เขาปวดหัวแล้วแม่จึงไม่โทรมาอีก เพราะรู้ว่าเขาต้องไม่พอใจแน่ ๆ

ร่างสูงในเชิ้ตคอเต่าสีดำเข้ากับกางเกงสแล็คจัดการสัมภาระของเขาเองใส่รถเข็นคันใหญ่เรียบร้อยดี ไม่ลืมล้างมือด้วยเจลล์แอลกอฮอล์ที่ทางสนามบินจัดเตรียมเอาไว้ให้

[ลูกเคยบอกแม่ว่าอยากได้ผู้หญิงสวย ๆ หวาน ๆ ถนัดงานบ้านงานเรือนไม่ใช่หรือลูก เต... ตกลงว่าลูกจะผิดคำพูดกับแม่?]

เสียงหวานแกมดุของคุณแม่ดังผ่านลำโพงติดหูบลูทูธนั้นเขาได้ยินชัดเจน ชายหนุ่มสะบัดศีรษะอย่างหัวเสีย สองขาก้าวฉับ ๆ เดินไปข้างหน้าพร้อมรถเข็น

“ใช่ครับ สาวที่ไหนผมก็ไม่เอา ยกให้พี่ตฤณไปละกัน ผมขออยู่โสด ๆ เดี่ยว ๆ นะแม่ แค่นี้นะ...”

กดวางสายไปอย่างหงุดหงิด ปลายสายคงไม่ได้สนใจคำตอบของเขา แม่ก็คือแม่ผู้ไม่เคยย่อท้อ...

อย่าลืมรับน้องพิมพ์ไปกักตัวด้วยนะ ทางเดียวกันน่ะ ฝากดูเอกสารให้น้องด้วย

ข้อความผ่านโปรแกรมแชทพาวงหน้าหล่อเหลาขมวดมุ่นยุ่งเหยิงตามอารมณ์หงุดหงิดที่สุดในรอบปี!

เขาเข้าใจในความหวังดีของแม่เรื่องหาลูกสะใภ้ แต่จะต้องให้มาเป็นธุระเรื่องเอกสารมันคงไม่ใช่

ส่วนตัวเขาคงจัดการกับมันได้ไม่ยาก ประสาลูกคนรวยที่เคยเดินทางไปหลายประเทศบนโลกนี้ ยังเป็นนักเรียนทุนเรียนดีทั้งปริญญาตรี และโททางด้านวิศวกรรมของมหาวิทยาลัยชื่อดังในอังกฤษ อยู่อังกฤษมานับสิบปี

ชายหนุ่มกระชับกระเป๋าหนังสะพายสีน้ำตาลเข้มพาดบ่า เก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในช่องด้านหน้าเพื่อสะดวกกับการหยิบใช้