Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
อีเดน
46.0K·yochita-uriอีเดน ไคเลอร์ อายุ 37 ปี สูง 191 เซนติเมตร เพลย์บอยตัวพ่อ เจ้าของฉายาเสือเรียกพี่! เขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาคมเข้ม มีเสน่ห์ดึงดูดสาวๆ ไปทั่ว และด้วยความรวยระดับอภิมหาเศรษฐี ทำให้สื่อต่างๆ พากันจับตามองหนุ่มคนดังเลือดผสม ไทย-รัสเซีย-อังกฤษ ที่ควงนางเอกดังนางแบบฮอตผลัดเปลี่ยนเวียนหน้ากันแทบไม่ซ้ำ! ว่าสุดท้ายแล้วสาวคนไหนจะเป็นผู้กุมหัวใจของเสี่ยใหญ่สายเปย์อย่างอีเดนได้ อีเดน : ผมไม่เคยต้องสนหรือแคร์ความรู้สึกของสาวที่ขึ้นเตียงด้วยเลยสักครั้ง ไม่ใส่ใจว่าหลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงแล้ว พวกเธอจะเป็นยังไง ผมเขี่ยพวกเธอทิ้งอย่างไม่แยแส และทำมันซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับผู้หญิง ทุกคนที่เสนอตัวให้โดยไม่รู้สึกผิด อ๊ะ! เดี๋ยวนะ ทำไมผมต้องรู้สึกผิดด้วยล่ะ ก็ในเมื่อ... พวกเธอเต็มใจที่จะเล่นเกมของผมเองนี่! ชีวิตของผมเพอร์เฟกต์ทุกอย่าง จนกระทั่งคืนหนึ่ง ผมเผลอไปมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่งเข้าโดยไม่ได้ป้องกัน แถมผมยังเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ หึ! ก็คงจะมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าผมรู้สึกยังไง หลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่า ถูกสาวทิ้งให้นอนอยู่บนเตียงของโรงแรมเพียงลำพัง มารียา ภิพัฒน์หัสดิน อายุ 23 ปี สูง 167 เซนติเมตร บุตรสาวคนเล็กของคุณหญิงกมลากับเจ้าสัวอดิสร น้องสาวของผู้กองปริณ รียา สาวสวยดีกรีดาวของมหา’ลัยดัง ที่เพิ่งเรียนจบและสอบเข้าทำงานที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่อย่าง ไคเลอร์ คอร์ปอเรชัน กรุ๊ป ได้และกำลังรอให้เรียกตัวเข้าทำงาน เธอมีคนรักที่คบหากันมานานถึงสามปี และมีแพลนจะแต่งงานใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในต้นปีหน้า แต่ทว่า... เรื่องราวกลับไม่เป็นไปดั่งที่คิด เมื่อเธอได้ล่วงรู้ความลับบางอย่างของอีกฝ่ายเข้า มารียา : คุณเคยมีความรักครั้งแรกที่ห่วยโคตรๆ ไหม? ใช่! ฉันเคย ในวันที่ฉันตาสว่างและรู้ความจริงหลายๆ อย่างว่าตัวเองกำลัง ถูกหลอกนั้น มันเป็นวันเดียวกับที่ฉันเมาและเสียตัวให้กับผู้ชายอีกคน คนที่เหมือนจะดี คนที่พยายามสร้างความประทับใจต่างๆ มากมาย มันแลดูเป็นความรักที่จริงจัง จนฉันรู้สึกว่าในความโชคร้ายที่ได้เจอะเจอนั้น เขาคือความโชคดีที่ซ่อนอยู่ แต่ให้ตายสิ! สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ต่างไปจากคนก่อนหน้าแต่อย่างใด หึ! สงสัยผู้ชายดีๆ จะมีแต่ในนิยาย แต่ก็นั่นแหละ! วันแย่ๆ มันไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดชีวิต วันนี้อาจจะร้องไห้ให้กับเรื่องโง่ๆ ที่เกิดขึ้น แต่พรุ่งนี้ฉันจะเข้มแข็ง แล้วยิ้มรับวันใหม่ให้กับโชคชะตา และไอ้บ้าที่ชื่อ ‘อีเดน’ได้รู้ว่า... I don’t care! . . ..... คู่ที่2... . . ปริณ หรือ พันเอกปริณ ภิพัฒน์หัสดิน อายุ 34 ปี สูง 189 บุตรชายคนโตของคุณหญิงกมลากับเจ้าสัวอดิสร ที่ร่ำรวยติดดับต้นๆ ของประเทศ ผู้กองหนุ่มไฟแรง มีประวัติผลงานมากมาย เขาทั้งหล่อ รวยและฉลาด จนเป็นที่หมายตาต้องใจสาวๆ ไปทั่วทั้งประเทศ แต่เขากลับไม่เคยคบกับสาวคนไหนจริงๆ จังๆ จนกระทั่งได้เจอเข้ากับเพื่อนสนิทของน้องสาวที่ชอบมาเที่ยวบ้านในช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ มันทำให้คนที่งานเยอะ ต้องพยายามปลีกตัวกลับบ้าน เพื่อจะมาเจอกับเธอ ‘อลิซ’ เด็กสาวที่ใบหน้าสวยหวาน ผู้หญิงที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้งที่ได้เจอ เขาเฝ้ารอตั้งแต่เธอเรียนอยู่ปี 1 จนกระทั่งจบปริญญาตรี เขาจึงเดินหน้าสานสัมพันธ์แบบข้ามขั้นตอน อลิซ อลิชา วิภากรณ์ อายุ 22 ปี สูง 158 เซนติเมตร บุตรสาวคนเดียวของพันโทประวิตร กับอริสา หลานสาวสุดที่รักของคุณหญิงปานทิพย์ เด็กสาววัยแรกแย้ม ที่มีปมในใจมากมาย ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าจิ้มลิ้มและรอยยิ้มหวานๆ ที่คอยแจกจ่ายให้ใครต่อใครไปทั่ว เธอชอบไปขลุกอยู่บ้านเพื่อนสาวแทบทุกอาทิตย์ คล้ายกับพยายามหาบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไป มาเติมเต็มให้ตัวเอง นั่นคือความอบอุ่น ในความหมายของคำว่า... ครอบครัว ซึ่งเธอไม่เคยสัมผัสมันได้ในครอบครัวของตัวเอง เพราะบิดาเอาเวลาส่วนใหญ่ที่มีไปใส่ใจผู้หญิงอีกคน จนทำให้มารดาของเธอต้องตรอมใจ และเสียไปเมื่อสองปีก่อน ทุกครั้งที่มาบ้านภิพัฒหัสดิน เจ้าสัวอดิสรและคุณหญิงกมลา จะต้อนรับขับสู้ราวกับว่าเธอคือสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว แต่ทว่า... ไม่ใช่กับปริณ เพราะทุกครั้งที่เจอ เขาจะจ้องมองเธอด้วยสายตาเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง แถมยังชอบดุและสั่งห้ามไม่ให้ทำนู่นทำนี่มากมาย ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายดุหรือห้ามเพื่อนสาวเลยสักคร
อุ้มรักซาตานลวง (ซีรีส์ หลอกเด็ก)
40.0K·yochita-uriช่อเอื้อง...เด็กสาวที่ชีวิตสุดแสนจะอาภัพ ถูกว่าจ้างให้ไปนอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงกับชายแปลกหน้า เพื่อแกล้งให้เขาตกใจ แต่ทว่า...เหตุการณ์กลับเลวร้าย! เพราะคนที่ว่าจ้างไม่ยอมโทร. เข้ามาเคลียร์สถานการณ์ และคนถูกแกล้งก็โกรธจน... ไม่ยอมฟังคำแก้ตัวใดๆ ของเธอ --------------------------- “กริ๊ดดดด” ช่อเอื้องกรีดร้องขึ้นอย่างตกใจ เมื่ออีกฝ่ายดึงผ้าห่มที่คลุมเนื้อตัวอันเปลือยเปล่าของเธอและเขาอยู่ โยนทิ้งลงข้างๆ เตียง ทำให้เห็นอะไรบางอย่างเข้าเต็มๆ ตา “จะอายทำไม เธอมาที่นี่เพราะอยากเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ?” แม่ทัพมองสำรวจเรือนร่างอันแสนจะเย้ายวนอย่างรู้สึกอึ้ง ‘ให้ตายสิ! หน้าตาอย่างกับเด็กมัธยม แต่หุ่นอย่างกับท็อปโมเดล’ “ยะ...อย่าทำอะไรหนูนะ พะ...เพื่อนคุณเขา...” คนที่อ่อนต่อโลก รีบหลับตาลงและยกมือไหว้อย่างหวาดกับขนาดอลังการของผู้ชาย ที่เพิ่งจะเคยจะเป็นครั้งแรก “หึ! แสดงละครเก่งนะเรา” แม่ทัพยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะจับข้อมือบางออกให้พ้นทาง แล้วก้มลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มของสาวตรงหน้าอย่างให้รางวัลที่อีกฝ่ายแสดงบทเด็กสาวไม่ประสีประสาได้แตกกระจาย
อุ้มรักอสูรเถื่อน (ซีรีส์ หลอกเด็ก)
46.0K·yochita-uriสิบนาทีต่อมา...หลังจากที่เธอถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนเหลือแต่กางเกงชั้นในสีขาว ก็รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า รีบหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามเนื้อตัวที่แสนจะเพอร์เฟกต์ไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นๆ “อืม...จะทำอะไรพี่” คนเมาครางเบาๆ พร้อมกับลืมตาขึ้นมอง “ชะ...เช็ดตัวค่ะ” จีอาน่าบอกเสียงสั่นอย่างรู้สึกอาย “ไม่รักพี่ ก็ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงพี่หรอก” จอมพลบอกด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ก่อนจะเบือนหน้าหนี ‘ชิ! ก็ถ้าไม่ห่วงพี่แล้วจะให้ห่วงหมาที่ไหนล่ะ คนบ้า!’ จีอาน่าต่อว่าในใจ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเช็ดตัวให้อีกฝ่ายต่อ จอมพลกลอกตาที่สาวเจ้าไม่ยอมหยุดจึงพลิกตัวนอนคว่ำหน้า เพราะไม่อยากให้เธอรู้ว่าบางของเขามันกำลังดีดตัวลุกขึ้นมาประกาศศักดาพร้อมรบ จีอาน่าถอนหายใจกับการกระทำของอีกฝ่าย แต่ก็ยังคงเอาผ้าขนหนูเช็ดตามแผ่นหลังกว้างให้ พอเช็ดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป คลิก! ทันทีที่จอมพลได้ยินเสียงประตูห้องนอนปิดลง ก็รีบลุกขึ้นมองอย่างมึนๆ งงๆ “อะไรกันวะ! ง้อเราแค่นี้เนี่ยนะ?” ด้านจีอาน่ากลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเองเสร็จ ก็รีบตรงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาที เพราะกลัวว่าหากอาบนานๆ แล้วเกิดไฟดับเหมือนเมื่อคืน คราวนี้เธอคงจะสติแตกจนเป็นบ้าไปเลยแน่ๆ ห้านาทีต่อมา...คนแกล้งเมานอนรออย่างกระสับกระส่ายก็ไม่เห็นสาวเจ้ากลับมาสักที จึงลุกเดินไปที่ประตูเพื่อจะแอบดูว่าสาวเจ้ากำลังทำอะไรอยู่ แต่พอได้ยินเสียงเปิดประตูที่ห้องนอนฝั่งตรงข้าม และเสียงฝีเท้าที่เดินตรงมายังประตูห้องนอนของตน ก็รีบหันหลังกระโดดม้วนตัวบิดเกลียวสามตลบ ประหนึ่งแชมป์นักกีฬากระโดดสูง ทิ้งตัวลงบนเตียงในท่าคว่ำหน้า โดยหลงลืมไปว่าบางอย่างของตนนั้น ผงาดง้ำทำมุม 90 องศามาตั้งแต่ตอนที่สาวเจ้าเช็ดตัวให้ ปลั๊ก! ‘ซี้ดดดดด...หักหรือเปล่าวะ?’ คนลงผิดท่าครางเบาๆ ขณะที่หยดน้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมา ทั้งเจ็บและจุกจนอยากจะลุกไปถลกกางเกงลง แล้วควักของรักของหวงออกมาดูและปลอบใจ จีอาน่าเปิดประตูเข้ามา ก็เห็นอีกฝ่ายนอนนิ่งอยู่ คิดว่าคงจะเมาหลับไปแล้ว จึงดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้ แล้วเดินไปเปิดไฟในห้องน้ำทิ้งไว้ และแง้มประตูให้พอมีแสงไฟสาดส่องเข้ามาในห้องนอนนิดๆ จากนั้นก็ปิดไฟในห้องนอน แล้วขยับขึ้นไปนอนบนเตียงกับหนุ่มขี้งอน พร้อมกับสอดมือเข้าไปกอดเอวหนาของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น “อื้อ!” จอมพลครางเสียงขัดใจ ก่อนจะจับข้อมือบางของสาวเจ้าออก “ขอกอดหน่อย” คนขี้กลัวผีอ้อนและขยับตามเข้าไปกอดเช่นเดิม “ไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ต้องมากอด” จอมพลบอกจุดยืนเสียงแข็ง “เป็นสิ พี่จอมเป็น...เอ่อ...” จีอาน่าเอ่ยค้างไว้อย่างรู้สึกเขินอาย “เป็นอะไร?” จอมพลถามย้ำ ต้องการให้สาวเจ้าระบุสถานะของตนให้ชัดเจน “เป็นคนที่จีอาชอบค่ะ” จีอาน่ากัดฟันง้อหนุ่มขี้งอน “ปล่อย!” คนที่ยังไม่ได้คำตอบที่ใช่ ดึงมือของสาวเจ้าออกจากเอวทันที “พี่จอม!” จีอาน่าเริ่มจะไม่พอใจกับการกระทำของอีกฝ่าย ที่เอาแต่ผลักไสเธอ ทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่ว่าค่ำๆ มืดๆ แบบนี้เธออยู่คนเดียวไม่ได้ “จะกอดพี่ได้ ก็ต้องยอมรับมาก่อนว่าพี่เป็นผัวของจีอา ไม่งั้นก็นอนแยกห้องกันไปเลย” จอมพลยื่นคำขาด “...” จีอาน่าได้ฟังก็ถึงกับสตั๊นไปทันใด ‘สรุป! อีตาบ้านี่เมาจริงๆ หรือว่าแกล้งเมากันแน่เนี่ย? คิดยังไงถึงมาถามคาดคั้นเอาคำตอบกับเธอตอนนี้’ “โอเค! ถ้ามันยากนัก เดี๋ยวพี่จะไปนอนอีกห้องแล้วกัน” คนที่ถือไพ่เหนือกว่า บอกพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว “พี่จอม” จีอาน่ารีบขยับลุกตามเข้าไปกอดเอวของอีกฝ่ายเอาไว้มั่น “สรุปพี่เป็นอะไร?” คนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นนิดๆ
ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่)
44.0K·yochita-uri“น้องไวน์! มาพอดีเลยลูก ยายกำลังจะเอาช็อกโกแลตไปให้” กังศมาในวัย 65 ปี เจ้าของสวนส้มไปรยาเวศ ส่งยิ้มหวานไปให้เด็กสาวที่รักและเอ็นดูประหนึ่งลูกหลานแท้ๆ “ว้าว! ไวน์รักคุณมาร์ที่สุดเลยค่ะ” วรันยายิ้มอย่างดีใจเตรียมจะเดินเข้าไปหา แต่ร่างสูงที่เดินตามออกมาก็ทำให้เธอรีบหยุดชะงักฝีเท้าแทบไม่ทัน “เอ่อ...เอาไว้ไวน์ค่อยมาใหม่นะคะคุณมาร์ สวัสดีค่ะ” สาวเจ้ายกมือไหว้ แล้วหันหลังกลับทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ “อะไรกันน้องไวน์? พอเห็นหน้าพี่ก็จะกลับแล้วงั้นเหรอ” ภาคินวัย 25 ปี ที่หน้าตาหล่อเหลาคมคาย สูง 183 ซม. ฉีกยิ้มกว้าง เมื่อเห็นใบหน้างามที่ไม่ได้เจอมาเกือบปี ดูบูดบึ้งขึ้นมานิดๆ “ใช่ค่ะ!” วรันยาตอบโดยไม่หันไปมอง ถึงแม้ว่าภาคินกับภัคคินัยจะหน้าตาเหมือนกันจนแทบจะแยกไม่ออก แต่เธอก็จำได้! เพราะภาคินมีรอยสักที่แขน และมี ขี้แมลงวันเม็ดเล็กๆ ที่ต้นคอ แต่ภัคคินัยไม่มี ส่วนนิสัยก็ต่างกันสุดขั้วราวฟ้ากับดิน เพราะภัคคินัยเป็นคนสุภาพ ใจดีและอบอุ่น แต่ภาคินนิสัย บ้าๆ บอๆ ชอบแกล้งเธอสารพัด ทั้งเปิดกระโปรงดูกางเกงใน แอบหอมแก้มตอนเผลอ แกล้งเป็นผีมาหลอก และอีกเยอะแยะมากมายกับวีรกรรมสุดเพี้ยนที่ทำให้เธอรู้สึกเกลียดจนเข้าไส้ “น้องไวน์” หิรัญ วัย 30 ปี รีบเอ่ยเรียกคนที่มาไม่ถึงสามวิก็จะกลับ “สวัสดีค่ะพี่รัญ พี่นัย” วรันยายกมือไหว้สองหนุ่มที่เดินตามกันมาอย่างดีใจ เตรียมจะวิ่งเข้าไปกอดเหมือนเช่นทุกๆ ครั้ง แต่กลับถูกมือหนาของใครบางคนรั้งแขนไว้ซะก่อน “จะไปไหน?” ภาคินถามด้วยน้ำเสียงตึงๆ พร้อมกับส่งสายตาดุๆ ไปให้คนที่ทำท่าระริกระรี้อย่างไม่พอใจ ‘หึ! ทีเห็นหน้าเราจะกลับบ้าน แต่พอเห็นหน้าพี่รัญกับไอ้นัย ยิ้มซะปากเกือบฉีกแน่ะ’ “ปล่อย!” วรันยาสะบัดแขนออกจากมือหนา แต่อีกฝ่ายกลับบีบแรงขึ้นกว่าเดิมอีกเท่าตัว “เห็นผู้ชายเข้าหน่อยไม่ได้ ผีแรดเข้าสิงร่างเลยนะ” ภาคินต่อว่าอย่างลืมตัว แต่พอเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นสายตาของทุกคน ก็ทำให้ต้องรีบปล่อยมือออกจากแขนของสาวเจ้า “คนบ้า!” วรันยาถลึงตาใส่ แล้วเดินเข้าไปกอดกังศมาแทนการเข้าไปกอดสองหนุ่ม “ก็เพราะปากแบบนี้ไงน้องถึงได้เกลียด” หิรัญส่ายหน้าอย่างรู้สึกเหนื่อยใจ ‘ทีกับสาวๆ คนอื่นทำเป็นปากหวาน ทีกับน้องไวน์ทำไมชอบปากเสียใส่จังวะ?’ “ใช่ครับ” คนที่อ้าแขนรอเก้อ เอ่ยสมทบตามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ขอโทษน้องเดี๋ยวนี้นะคิน” กังศมาสั่งหลานชายที่ชอบทำตัวเป็นไม้เบื่อไม้เมากับวรันยามาตั้งแต่เด็ก ทั้งชอบแย่งขนมกิน ชอบวิ่งไล่กอดไล่หอมแก้มประหนึ่งคนบ้า ทำเอาเด็กสาวที่มักจะมานอนค้างกับตน ถึงกับผวา! นอนละเมอ กรีดร้องกลางดึกอยู่หลายครั้ง
ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์)
65.0K·yochita-uriฮึก...คุณพาหนูมาที่นี่ทำไม” เมลิสสาถามอย่างไม่เข้าใจ เธอคิดว่าทุกอย่างมันน่าจะจบแล้ว แต่เปล่าเลย เขากลับพาเธอมายังประเทศที่เธอไม่รู้แม้กระทั่งภาษา “เธอลืมไปแล้วเหรอว่าต้องรับผิดชอบอะไรฉัน” “ฮึก...เมื่อคืนหนูก็ชดใช้ให้ท่านไปแล้วไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง มันยัง...” “ยังไม่พอ! เพราะฉัน...เอ่อ...เพิ่งจะไปพบแพทย์มา และเขาบอกว่ามันอาจจะใช้งานไม่ได้ถาวร หรือใช้ได้เป็นบางครั้ง ไม่รู้สิ! ต้องรอดูอาการไปจนกว่าจะครบหนึ่งเดือน!” คนที่ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งจะเคยโกหกเป็นครั้งแรก พยายามหยิบยกเหตุผลขึ้นมาอ้าง “หมายความว่า...” เมลิสสาหยุดร้องไห้แล้วรอฟังชะตากรรมของตัวเองอย่างตั้งใจ เพราะต่อให้เธอหนียังไง เชื่อว่าเขาก็ต้องตามหาจนเจอ สู้ชดใช้ให้มันจบๆ ไปคงจะดีกว่า “เธอต้องอยู่กับฉันที่นี่ เพื่อชดเชยต่อความสุ่มเสี่ยงที่ฉันอาจจะสูญเสียของรักของหวง หากว่ามันจะใช้งานไม่ได้” “ถ้าครบหนึ่งเดือนแล้ว ทุกๆ อย่างเป็นปกติ คุณจะ...” “เธอกลับอังกฤษได้เลย” “แล้วงานที่...” “ไม่ต้องห่วง เธอจะได้ทำงานที่ PD กาสิโนเหมือนเดิม ฉันรับรอง” คาเรนเทียให้คำมั่น “งั้นหนูต้องทำอะไรบ้างคะ” เมลิสสายกมือขึ้นปาดน้ำที่หางตาทิ้ง พยายามยอมรับชะตากรรมที่มิอาจหลีกเลี่ยง คนเจ้าเล่ห์แอบจุดพลุฉลองในใจ ที่สาวตรงหน้ายอมเข้าใจอะไรง่ายๆ “ไม่ต้องทำอะไร แค่ตอบสนองฉันบนเตียงเหมือนเมื่อคืนก็พอ” “มันไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอคะ” เมลิสสาน้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาอีกครั้ง หลังรู้ว่าเขาจะทำแบบนั้นกับเธออีก “แล้วเธอจะให้ฉันไปทำกับใครฮะ? ถ้าเกิดตอนที่ขึ้นเตียงกับสาวแล้วมันใช้งานไม่ได้ ฉันคงต้องสั่งฆ่าคู่นอนปิดปาก เพื่อกันไม่ให้พวกหล่อนเอาเรื่องที่น่าอับอายนี้ไปพูดต่อ อย่างงั้นสิ?” คาเรนเทียเลิกคิ้วถามด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะซีเรียส “ฮือๆๆ” เมลิสสาปล่อยโฮออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ หลังรู้ว่าจะต้องเป็นตัวทดสอบเรื่องบนเตียงให้กับอีกฝ่ายไปจนกว่าจะครบหนึ่งเดือน “จะร้องทำไม มีผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพันที่อยากมาอยู่ตรงนี้” คาเรนเทียกลอกตาอย่างเซ็งๆ “แต่หนูรับคุณไม่ไหว” คนที่ยังเจ็บ จุก และร้าวระบมไปทั้งเนื้อทั้งตัว บอกเสียงสั่น
อ้อมกอดเจ้าชายลวง
22.0K·yochita-uri“พี่เพชรเมาแล้ว เอาไว้ค่อยคุยกันวันหลังเถอะค่ะ” ฟ้ารดารีบตัดบท เพราะไม่อยากทะเลาะกับอีกฝ่ายในสถานการณ์แบบนี้ “วันไหนล่ะ?” เพชรดนัยถามเสียงดังอย่างไม่สบอารมณ์ ตั้งแต่วันนั้นที่ต่อยกับชาริท เธอก็ปิดกั้นการติดต่อทุกๆ ช่องทาง “เอ่อ...” “หึ! ทีกับพี่ไม่เคยว่าง แต่กับไอ้พระเอกนั่น ดันมีเวลาไปดินเนอร์ด้วย” คนที่เก็บความน้อยเนื้อต่ำใจเอาไว้ ระเบิดออกมาทันที เพราะเพิ่งจะทราบข่าวว่าสาวเจ้าไปดินเนอร์หวานกับศัตรูหัวใจที่โรงแรมมะลิฉัตร แกรนด์ เมื่อสองอาทิตย์ก่อน แถมยังนั่งคุยหัวเราะต่อกระซิกกันนานจนเกือบจะเที่ยงคืน มันทำให้เขาเจ็บจนแทบจะกระอักเลือดตาย “คะ...คุณเพชรครับ ลุงว่าค่อยๆ คุยกันดีกว่าครับ” ชื่นบอกอย่างใจคอไม่ดี เมื่อเห็นชายหนุ่มมีท่าเดือดดาล “ลุงชื่นขับรถกลับไร่ไปได้เลย เดี๋ยวผมจะไปส่งน้องฟ้าเอง” เพชรดนัยหันไปบอกคนขับรถของผู้เป็นยาย “เอ่อ...แต่ลุงว่า...” ชื่นถึงกับไปไม่ถูก เมื่ออีกฝ่ายบอกจะไป ส่งเอง “ฟ้าจะไปกับลุงชื่นค่ะ อ๊ะ! ปล่อยนะ...” ฟ้ารดาตกใจ! เมื่อมือหนาเอื้อมมาคว้าหมับเข้าที่แขนอีกข้างของเธอ แล้วพาออกจากรถ “ลุงกลับไร่ไปได้เลย อ่อ! ถ้าไม่อยากเดือดร้อน ก็เหยียบเรื่องคืนนี้เอาไว้ให้มิดด้วยล่ะ” เพชรดนัยบอกพร้อมกับคาดโทษ ก่อนจะลากสาวเจ้าให้ตามตนไปขึ้นรถ
อ้อมกอดเล่ห์จอมมาร
21.0K·yochita-uriคนที่กำลังงัวเงียตื่น ควานหาแขนของตุ๊กตาหมีตัวโปรด แต่วันนี้เธอรู้สึกว่าแขนมันใหญ่กว่าทุกครั้ง แถมขนนุ่มๆ ของมันก็หายไป ที่สำคัญมันอุ่นและกำลังดิ้นส่ายไปมา ! แพรลานนาลืมตาขึ้นมอง ในขณะที่มือก็ยังจับกุมส่วนที่คิดว่าเป็นแขนของตุ๊กตาตัวโปรดเอาไว้มั่น ! เธอกะพริบตามองภาพตรงหน้าช้าๆ ก่อนจะ... “กรี๊ดดดด” หญิงสาวกรีดร้องอย่างตกใจที่เห็นเสกสรรนอนยิ้มอยู่บนเตียง แถมเจ้าตัวไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว และที่ทำให้เธอเกือบช็อกหัวใจวาย ก็ตรงที่มือของเธอกำลังกอบกุมความเป็นชายของอีกฝ่าย ! “สวัสดีจ้ะน้องแพร แหม ! นี่ชอบมากถึงขั้นจับไม่ยอมปล่อยเลยหรือคะ !” เสกสรรหยอกเย้าคนที่ทำหน้าเหมือนถูกผีหลอกอย่างขำๆ “กรี๊ดดดดด” คนที่เพิ่งได้สติรีบปล่อยมือจากแขนที่สาม แล้วตวัดมือบางลงบนใบหน้าของอีกฝ่ายทันที เพียะ ! ชายหนุ่มสะบัดหัวไปมาสองสามครั้ง ก่อนจะหันไปมองเจ้าของฝ่ามือที่ประทับรอยบนใบหน้าอันหล่อเหลาของตนอย่างขุ่นเคือง ! “ให้ตายสิ ! เมื่อกี้ใช่มือหรือคะน้องแพร ?” เสกสรรสบถถามอย่างหัวเสีย พระเจ้า ! เห็นดาวระยิบระยับไปหมดเลย ! ปัง ! ปัง ! ปัง ! “เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะตาต้อม ! ไขกุญแจเลยแม่น้ำมนต์” เพียงดาวแทบอยากจะพังประตูเข้าไป หลังจากที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของแพรลานนาดังขึ้น ด้านหนุ่มเสกสรรที่ได้ยินเสียงเคาะประตูและไขกุญแจจะเข้ามาในห้องนอนของตน จึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงเอวเพื่อปิดบังของสงวน จากนั้นก็รวบคนที่ทำหน้าเหมือนเห็นผีเข้ามากอดแนบชิด แล้วก็ก้มลงจูบริมฝีปากบางทันที ผัวะ ! “กรี๊ดดดด” ทันทีที่เปิดประตู ดาวเรืองกับน้ำมนต์ก็กรีดร้องเสียงดังอย่างตกใจ ที่เห็นหลานชายคนโตของคุณเพียงดาวกอดจูบกับแพรลานนาอยู่บนเตียง ในสภาพที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า และมีแค่ผ้าห่มปิดบังช่วงล่างเอาไว้
อ้อมกอดอสูรไร้ใจ
50.0K·yochita-uriชีวิตที่มีเธอเข้ามา มันไม่คุ้นและไม่ชินกับการถูกขัดใจ เธอท้าทายด้านมืดในตัวเขา! และเธอก็ทำให้เขาแทบบ้า...ในวันที่ไม่มีเธอ ------- หลังจากที่จอดรถสนิทแล้ว ออร์แลนโด้ก็เปิดและปิดประตูรถเสียงดังใส่คนที่นั่งอยู่ด้านใน จากนั้นก็เดินอ้อมมาเปิดประตูรถฝั่งที่สาวเจ้านั่งอยู่ แล้วก้มตัวลงไปปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยออก ก่อนจะดึงกึ่งลากหญิงสาวออกมา “ถ้าเธอโวยวาย หรือส่งเสียงร้องให้ใครช่วยแม้แต่คนเดียว การ์ดของฉันจะยิงทั้งเธอและคนที่เธอขอความช่วยเหลือทิ้งทันที เข้าใจไหม!” ออร์แลนโด้เอ่ยด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยมดุจดั่งอสูรร้ายที่ไร้ความเมตตา “...” แพรณาราพูดไม่ออก น้ำตาไหลทะลักออกมาอีกครั้ง ก่อนจะมองไปรอบๆ ก็เห็นการ์ดดึงเสื้อสูทที่ปิดบังปืน ที่ซ่อนเอาไว้ออกให้เห็น “ฉันถามว่าเข้าใจไหม!” ออร์แลนโด้ตะโกนเสียงดังใส่ ทำเอาคนที่กำลังขวัญเสียถึงกับสะดุ้งสุดตัว “ขะ...เข้าใจแล้ว!” หญิงสาวขานรับคำเสียงสั่น “เข้าใจแล้วก็เช็ดน้ำตาซะ!” ออร์แลนโด้กัดฟันเอ่ยเสียงเย็น จนคนที่ฟังขนลุกซู่ไปทั้งตัว “ฮึก!...” แพรณารากลั้นเสียงสะอื้น ก่อนจะรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้งอย่างเร็ว ตามคำสั่งของอสูรร้ายตรงหน้า หญิงสาวตาแดงก่ำขณะที่เดินตามคนเถื่อน ก็เกือบสะดุดเท้าตัวเองอยู่หลายครั้ง
อ้อมกอดซาตานเฝ้ารัก
15.0K·yochita-uri“น้องพิมหันมามองหน้าพี่แพทหน่อยสิ ได้โปรด...คนดีอย่าทำแบบนี้ พี่แพทเจ็บนะรู้ไหม” “ได้โปรดค่ะพี่แพท...พิมยังไม่พร้อม พิมขอเวลาคิดทบทวนอะไรๆ สักพัก แล้วก็...พิมจะกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์กลับมาดามค่ะ” พิมพลอยพูดโดยไม่ยอมเงยหน้า ขึ้นมามองอีกฝ่าย แพททริกสันรู้สึกเดือดขึ้นมาทันทีทันใด ‘นี่เขามันเลวมากเลยหรือวะ แม้แต่หน้าเธอถึงไม่ยอมมอง ไหนจะแทนตัวเองว่าพิม ไม่ใช่น้องพิมเหมือนที่ผ่านมา นี่มันเกินที่เขาจะรับได้แล้ว! เธอทำเหมือนเขาเป็นคนเลวที่อยากจะตีตัวออกห่างอย่างนั้น ให้ตายสิ!’ “ไม่! น้องพิมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” “แต่พิมอยากอยู่คนเดียวสักพักค่ะ” “กี่วัน?” แพททริกสันถามกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ “น้องพิมยังไม่รู้ค่ะ” พิมพลอยยังคงก้มหน้าตอบเช่นเดิม และนั่นทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของแพททริกสันขาดลงทันที “โธ่โว้ย!!” แพททริกสันสบถเสียงดัง พร้อมกับเตะเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ จนเก้าอี้ลอยไปติดกับผนังห้อง ทำให้เศษเก้าอี้ไม้กระจัดกระจายไปคนละที่ละทาง ก่อนจะรีบเดินออกนอกห้องไปอย่างข่มอารมณ์ เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาอยากจะทำมากที่สุด ก็คือกดเธอลงบนเตียง แล้วทำหน้าที่สามีอีกสักรอบสองรอบ เผื่อเธอจะรู้สึกตัว ว่ากำลังทำร้ายความรู้สึกของเขาขนาดไหน!
รอยราคีมาร
28.0K·yochita-uriเธอก็แค่ผู้หญิงที่ต้อยต่ำ! มิอาจเทียบกับความสูงศักดิ์ ในชาติตระกูล และความร่ำรวยของเขาได้แม้แต่นิด แต่ใยถึงได้ปฏิเสธที่จะเป็นของเขา ยิ่งเธอดิ้นหนีและหวาดกลัว มันก็ยิ่งจะทำให้เขาอยากจะขย้ำและกลืนกิน “นี่คุณคิดว่าเรื่องที่คุณลวนลามฉันเป็นเรื่องเล็กงั้นเหรอ” “ใช่!” ชายหนุ่มตอบอย่างไม่แคร์ “แต่สำหรับฉันมันคือเรื่องใหญ่” มะลิฉัตรเอ่ยพลางน้ำตาคลอขึ้นมาทันใด “ใหญ่แค่ไหนล่ะ?” สิงโตหื่นเลิกคิ้วถามอย่างสนใจ “ใหญ่พอที่คุณจะต้องเอาแหวนมาคุกเข่าขอเลยละ!” “หึ! เธอนี่หวังสูงไปนะมะลิ แค่ชั่วคราวก็พอมั้ง” เลโอนาดท์ส่ายหน้าอย่างขำๆ กับน้ำเสียงจริงจังของสาวเจ้า “คุณยังหวงอิสรภาพของคุณ ฉันก็หวงความสาวของฉันเหมือนกัน! ต่อให้ฉันจะเป็นแค่เมดที่ทำความสะอาดห้องพัก แต่อย่าลืมว่าฉันก็เป็นคนเหมือนกับคุณ!” มะลิฉัตรตอกกลับสมภารที่จ้องจะกินไก่วัดด้วยสายตารังเกียจ