อุ้มรักอสูรเถื่อน (ซีรีส์ หลอกเด็ก)

ซีรีส์ ‘หลอกเด็ก’ ประกอบด้วย...

1 อุ้มรักอสูรเถื่อน

เรื่องราวของหนุ่มเสน่ห์แรงอย่าง...จอมพล สิรางประกรณ์ ที่เรียนจบบริหารธุรกิจ แต่ดันหลงใหลในวิถีชีวิตแบบชาวสวน ปลูกผักออแกนนิคกับผลไม้หลากหลายสายพันธุ์บนที่ดินหลายร้อยไร่ และยังเป็นเจ้าของคอนโดหรูใจกลางเมือง รวมไปถึงหอพักที่อยู่ใกล้กับมหาลัย. ดัง อีกหลายแห่ง

เขาเป็นหนุ่มฮอตที่มีข่าวฉาวเรื่องสาวๆ นัดตบตีกันออกสื่อมากที่สุดในกลุ่ม แต่กระนั้น...ก็หาได้แยแสไม่ เพราะชีวิตทั้งหมดของเขา ทุ่มเทให้กับผักและผลไม้ในไร่เพียงอย่างเดียว

2 อุ้มรักจอมบงการ

เรื่องราวของหนุ่มหล่อมาดผู้ดีอย่าง...ขุนพัน ดิลกสาร ที่ร่วมหุ้นเปิดบริษัทขนส่งเอกชนภายในประเทศกับเพื่อนรัก และยังทำธุรกิจเนื้อหมัก (โคขุน) รวมไปถึงการเปิดร้านอาหารสไตล์ปิ้งย่างที่มีสาขามากมายอยู่ทั่วประเทศ

เขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อ รวย และหวงแหนอิสระภาพจัด! ถึงขั้นจับสาวที่จะขึ้นเตียงด้วยมาเซ็นสัญญาห้ามเปิดเผยความสัมพันธ์ เพื่อแลกกับค่าตอบแทนราคาแพง

3 อุ้มรักซาตานลวง

เรื่องราวของหนุ่มเพลย์บอยตัวพ่ออย่าง...แม่ทัพ อินธิรากรณ์ เสี่ยใหญ่ใจป้ำ เจ้าของค่ายมวยดังและเป็นเจ้าของมีฟาร์มโคขุนขนาดใหญ่ อีกทั้งยังร่วมหุ้นทำบริษัทขนส่งภายในประเทศกับขุนพันจนขึ้นมาติด TOP 10 หนุ่มหล่อรวยแห่งปี ทำให้เหล่าดารา-นางแบบในวงการต่างพากันถวายตัวให้อย่างไม่ขาดสาย แต่เขาก็ไม่เคยยอมให้สาวคนไหนเข้ามามีอิทธิพลในชีวิต

1

จีอาน่า พิสุทธิ์ธารากรณ์ อายุ 23 ปี สูง 161 ซม. รูปร่างผอมบาง แต่ทว่า...กลับเต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งที่น่าทึ่ง กำลังยืนเหม่อลอยอยู่บนสะพาน ดวงตาสีเทาอ่อนจ้องมองไปยังแม่น้ำอันกว้างใหญ่ด้วยหัวใจที่แหลกสลาย เธอไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้คนถึงได้ดิ้นรนอยากมีความรัก ทั้งที่สุดท้ายแล้วต่างก็เห็นแก่ตัว

บิดาของเธอ...พบรักกับมารดาเมื่อ 24 ปีก่อน พอแต่งงานก็มีเธอเป็น พยานรัก ทุกอย่างดำเนินมาเรื่อยๆ เฉกเช่นครอบครัวที่แสนสุข

กระทั่งมารดาของเธอจากไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อน ช่วงเวลาที่แสนสุขก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นช่วงเวลาที่เลวร้าย เพราะบิดาของเธอเตรียมจะแต่งงานใหม่กับหญิงสาววัย 36 ปี หลังจากที่แอบคบชู้กันมานาน

ความรัก ความอบอุ่น ความไว้ใจ และคำว่าครอบครัว มันแหลกละเอียดเหมือนแก้วที่โดนเหวี่ยงกระทบหิน เมื่อบิดาที่รักกลับกลายเป็นใครอีกคนที่ไม่รู้จัก และเธอก็ไม่สามารถจะจ้องมองท่านด้วยสายตาแบบเดิมได้อีกต่อไป...

หญิงสาวยืนมองดวงตะวันที่ลาลับขอบฟ้า กระทั่งเวลาผ่านล่วงเลยไปหลายชั่วโมง จึงถามกับตัวเองว่า..พรุ่งนี้ยังมีอะไรให้เธอรู้สึกเสียดาย หากยังไม่ได้ลงมือทำ? คำตอบคือไม่ ไม่มีอะไรแล้วที่จะต้องเสียดาย ทุกๆ อย่างมันว่างเปล่า

จีอาน่าสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะถอดรองเท้าราคาแพงออก แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนขอบสะพาน พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าอันมืดมิดที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวมากมาย เพื่อจดจำมันเป็นภาพสุดท้ายของชีวิต

จากนั้นก็หลับตาลง แล้วขยับโน้มตัวเอียงไปข้างหน้า ปลดปล่อย จิตวิญญาณให้ล่องลอยไปตามแต่กระแสทิศทางที่จะนำพา

ตูม!!!

ย้อนไปเมื่อ 6 วันก่อน...

หลังจากที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยฯ. ดัง ของอังกฤษ จีอาน่าก็รีบเดินทางกลับมาประเทศไทยก่อนกำหนดเดิม 10 วัน เพราะอยากจะมาร่วมทำบุญในวันครบรอบการจากไปของมารดา ที่จะมีขึ้นในอีก 5 วันข้างหน้า

แต่พอมาถึงเธอก็ต้องช็อกจนตั้งตัวไม่ทัน เมื่ออยู่ๆ บิดาก็ประกาศว่าจะแต่งงานครั้งใหม่กับหญิงสาวที่เคยเป็นอดีตผู้ช่วยเลขาของมารดา ซึ่งก็ตรงกับวันครบรอบการจากไปของท่านพอดี

จีอาน่าทะเลาะกับบิดาเสียงดัง ในขณะที่ปารีณาเอาแต่ทำหน้าเศร้า สวมวิญญาณของนางเอกผู้น่าสงสาร แต่ก็ยังยืนยันที่จะแต่งงานตามกำหนดเดิม ด้วยความโมโห เธอจึงลุกขึ้นและกระโจนเข้าไปตบหน้าของอีกฝ่ายถึงสองครั้งติดๆ กัน ก่อนจะถูกคนของบิดาจับแยกออก

“ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อย” จีอาน่าร้องตะโกนอย่างไม่พอใจ

ทัศเทพรีบพยักหน้าให้บอดี้การ์ดของตนปล่อยตัวบุตรสาว ก่อนจะหันมาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “จีอา พ่อขอร้องเถอะ พ่อไม่ได้ลืมแม่ของลูกนะ แต่ชีวิตมันต้องเดินต่อไป และพ่ออยากจะมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง”

“ที่ผ่านมา...พ่อเคยรักหนูกับแม่บ้างไหม?” จีอาน่าเอ่ยถามขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทาง รู้สึกน้อยใจและผิดหวังในการกระทำของบิดาเป็นที่สุด

“รักสิ! ลูกและแม่ของลูกเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของพ่อ” ทัศเทพบอกพลางขยับเข้าไปหา หวังจะคว้าตัวของบุตรสาวเข้ามากอดปลอบ เหมือนเช่นทุกครั้ง แต่อีกฝ่ายกลับขยับตัวหนี

“ถ้าพ่อยืนยันที่จะแต่งงานกับมัน หนูจะฝากแผลที่ไม่มีวันจางหาย แม้กระทั่งวินาทีสุดท้ายที่พ่อจะหายใจ” จีอาน่ายื่นคำขาดก่อนจะคว้ากระเป๋าถือแล้ววิ่งออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว

“จีอา! จีอา!” ทัศเทพตะโกนเรียกและเตรียมจะออกวิ่งตามบุตรสาว

ปารีณารีบเข้ารั้งแขนเอาไว้ “ปล่อยไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวเย็นลงแล้วคุณจีอาก็คงจะกลับมาเอง”

“แต่...” ทัศเทพพยายามค้าน กลัวว่าบุตรสาวจะทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมา และตนยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่ได้

“อุ้ย! ณาเจ็บจังเลยค่ะท่าน” ปารีณาอุทานด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด พร้อมกับยกมือลูบที่แก้มเบาๆ

ทัศเทพหันไปมองแล้วเห็นรอยแดงๆ ปรากฏบนใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังจะมาเป็นคู่ชีวิต ก็รู้สึกสงสาร เตรียมจะเข้าไปปลอบ แต่พอได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่แล่นออกไปด้วยความเร็ว ก็ทำให้เขารีบหันกลับไปมองที่ประตูหน้าบ้านอีกครั้ง

“ท่านครับ คุณหนูขับรถออกไปเองครับ” คมสันที่เพิ่งจะกลับจากทำงานวิ่งเข้ามาบอกด้วยสีหน้าตื่นๆ เพราะปกติตนจะเป็นคนขับรถให้กับบุตรสาวของเจ้านายตลอด

“รีบตามจีอาไปอย่าให้คลาดสายตา” ทัศเทพบอกลูกน้องคนสนิทที่เคยเป็นอดีตทหารในสังกัดหน่อยรบพิเศษมาก่อนอย่างร้อนใจ

“จะตามทำไมคะ คุณจีอาไม่ใช่เด็กๆ แล้วสักหน่อย” ปารีณาเอ่ยท้วงด้วย น้ำเสียงตึงๆ

“คุณไปใส่ยาที่ห้องก่อนนะ เดี๋ยวสั่งงานเสร็จแล้วผมจะตามไป” ทัศเทพเอ่ยตัดบทเสียงเย็น

“กะ...ก็ได้ค่ะ” ปารีณาจำใจรับคำ แล้วเดินจากไปเงียบๆ เพราะรู้ว่าคนอย่างทัศเทพไม่ชอบให้ใครขัดใจ

ทัศเทพเรียกบอดี้การ์ด 5 คน ให้เข้าไปในห้องทำงาน ด้วยสีหน้าตึงเครียด เป็นห่วงบุตรสาวจับใจ เพราะจีอาน่าเพิ่งจะเดินทางกลับมาถึงบ้านได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ต้องมาทะเลาะกันเรื่องแต่งงาน ซึ่งเขาน่าจะรอให้ผ่านวันครบรอบการจากไปของ ฮาน่าเสียก่อน แต่ที่ทุกอย่างก็เร่งรีบเพราะปารีณาขอร้องให้ตนจัดงานแต่งตามกำหนดที่เกจิอาจารย์ดังบอก

จีอาน่าขับรถไปขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทาง ไม่คิดว่าการกลับมาครั้งนี้ ทุกอย่างมันจะเปลี่ยนไปอย่างที่คาดไม่ถึง สีหน้าถือดีของปารีณา และรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปากนั้น ทำให้เธอรู้สึกเกลียดจนอยากจะวิ่งไปหาปืนสักกระบอกมายิงอีกฝ่ายให้ตายๆ ไปซะ

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงเรียกเข้าของมือถือที่ดังขึ้น เรียกสติที่กำลังกระเจิดกระเจิง ให้กลับมา จีอาน่าเหลือบมองที่หน้าจอ พอเห็นชื่อคนสนิทของมารดา เธอก็รีบจอดรถที่ข้างทาง แล้วกดรับสายของอีกฝ่ายทันที

[สวัสดีค่ะคุณวา]

[สวัสดีค่ะคุณจีอา กลับมาถึงไทยแล้วใช่ไหมคะ]

[ใช่ค่ะ]

[วาคิดว่าตอนนี้คุณจีอาคงจะทราบเรื่องที่คุณทัศเทพจะแต่งงานกับณาแล้ว วามีสิ่งหนึ่งที่จะมอบให้คุณจีอาค่ะ] วารินบอกพร้อมกับลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ

[อะไรเหรอคะ?] จีอาน่าถามอย่างรู้สึกมึนๆ

[วันนั้น...วันที่คุณฮาน่าจากไป วาเก็บเรื่องนี้เอาไว้กับตัวมาตลอด และตอนนี้คงถึงเวลาแล้วที่คุณจีอาจะได้รู้ความจริง]

[คะ...ความจริงอะไรคะ] จีอาน่าถามยังไม่ทันขาดคำ ปลายสายก็กดวางไปดื้อๆ แต่จากนั้นไม่ถึงสามวินาที ก็มีเสียงข้อความไลน์ดังขึ้น

จีอาน่ามองคลิปที่อีกฝ่ายส่งมามือไม้สั่น อยากจะรู้ว่าวารินเก็บงำความลับอะไรเอาไว้จึงกดเข้าไปดู เธอถึงกับชาวาบไปทั้งตัวที่เห็นปารีณาเข้าไปสวมกอดบิดาจากด้านหลัง

{ณา! อย่า เดี๋ยวคุณหญิงมาเห็นเข้า} ทัดเทพพยายามแกะมือของหญิงสาวออกจากตัว

{คุณหญิงออกไปแล้วค่ะ ตอนนี้เหลือแค่ท่านกับหนูเท่านั้น} ปารีณากระซิบอ้อน

{แต่มัน...}

{ณาคิดถึงท่านค่ะ อยากจะนอนกอดท่านทุกคืนๆ แต่ก็ทำไม่ได้}

{ณา! ไม่ใช่ที่นี่} ทัดเทพบอกอย่างเป็นกังวล เพราะนี่คือห้องพักของตนกับภรรยา

{ครั้งนี้ท่านสั่งณาไม่ได้ค่ะ} ปารีณาบอกพร้อมกับถอดชุดเดรสที่สวมออก แล้วดึงหนุ่มใหญ่ไฟแรงสูงเข้ามาจูบเปิดเกมรักที่เร่าร้อน

{ฮึก...ฮึก...}

จีอาน่าได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของแม่ แม้จะไม่เห็นหน้า แต่เธอก็เห็นทุกก้าวที่แม่เดิน เห็นพนักงาน และผู้คนที่เดินผ่านไปมา รวมไปถึงวารินที่วิ่งตรงดิ่งเข้ามาหา

{กะ...เกิดอะไรขึ้นคะคุณฮาน่า}

{เธอไปพักเถอะวา}

{แต่...} วารินรีบเดินตามไปอย่างรู้สึกไม่สบายใจ เพราะไม่เคยเห็นบุคคลที่รักและเคารพดุจมารดา ร้องไห้แบบนี้มาก่อน

{ฉันอยากจะอยู่คนเดียว} ฮาน่าหันไปบอก ก่อนจะเดินตรงไปยังรถส่วนตัว แล้วขับออกไปด้วยความเร็ว

จีอาน่าน้ำตาไหลเป็นทาง ได้ยินเสียงร้องไห้ของมารดาดังขึ้นอยู่ตลอด จนกระทั่งรถของท่านเสียหลักพุ่งเข้าชนกับรถอีกคันที่อยู่บนสะพานเสียงดังสนั่น จากนั้น...ภาพทุกอย่างก็ตัดไป

“กรี๊ดดดด แม่! แม่! ฮือๆๆๆ” จีอาน่ากรีดร้องสุดเสียง และทุบพวงมาลัยอย่างบ้าคลั่ง

คมสันที่ขับรถตามมาแล้วเห็นรถของบุตรสาวเจ้านายจอดอยู่ข้างทาง จึงสั่งให้ลูกน้องจอดรถ แล้วรีบวิ่งเข้าไปดู เขาได้ยินเสียงกรีดร้องดังเล็ดลอดออกมาจากด้านใน จึงล้วงรีโมทกุญแจสำรองมาปลดล็อคประตูรถ แล้วดึงร่างบางที่สั่นเทาเข้ามากอดปลอบ “คุณหนูครับ ผมอยู่นี่แล้ว”

“ฮือๆๆ อาคม แม่...แม่...” จีอาน่ากอดซบร่างสูงของคนสนิทได้เพียงครู่ ก็วูบหมดสติไป

“ศร! มาขับรถคุณหนูเอาไปจอดทิ้งไว้ใกล้ๆ กับสนามบิน แล้วเช็ดรอยนิ้วมือของตัวออกให้หมด อ้อ! ไม่ต้องบอกใครนะว่าเจอคุณหนูที่นี่” คมสันสั่งการเสร็จ ก็อุ้มบุตรสาวของเจ้านายเข้าไปในรถตู้ จากนั้นก็ขับตรงไปยังบ้านพักตากอากาศของตัวเองที่อยู่นอกเมือง