youngster จังหวะรักหัวใจนอกกรอบ เวอร์ชั่นจีน

โรงเรียนมัธยมนานาชาติปักกิ่งมีระดับชั้นการศึกษาตั้งแต่เกรดเจ็ดถึงเกรดสิบสอง แต่ละเกรดมีสามห้องแยกเป็นเอ บี ซีแทนการทับตัวเลข ห้องเอสำหรับเด็กหัวกะทิ ห้องบีเหมาะกับเด็กกิจกรรม ส่วนห้องซีเกรดต่ำสุดส่วนใหญ่มีแต่เด็กที่ไม่กล้าแสดงออกและเกเรแต่กลับเป็นห้องที่สามัคคีรักพวกพ้องมากที่สุดเช่นเกรดสิบเอ็ดห้องซี ตัวอาคารมีทั้งหมดสามอาคาร ฝั่งขวาเป็นห้องของเกรดเจ็ดถึงเก้า ซ้ายมือคือเกรดสิบถึงสิบสองเริ่มจากเสาธงเป็นแกนกลาง สองชั้นล่างของอาคารเป็นห้องสมุด ห้องคอม ห้องวิจัย ส่วนอาคารกลางคืออาคารกิจการ

ปึก!

ประตูเลื่อนออกกระทบผนังห้องอย่างแรงจนประตูตีกลับนักเรียนเกรดสิบเอ็ดห้องซีมองกันเป็นตาเดียว เหมยลี่เดินตรงดิ่งมาหาเส้าเหนียนกับเยี่ยนฟางที่นั่งเล่นไพ่กับเพื่อนหลังห้องกลุ่มใหญ่เกือบทั้งห้อง ความหงุดหงิดโมโหของเหมยลี่ทำเพื่อนทุกคนหันมาสนใจ

“กรี๊ดดดด” เหมยลี่แผดเสียงจนทั้งห้องต้องยกมือปิดหู

“โอ้ย เหมยเป็นอะไร” เส้าเหนียนวางไพ่จากมือทันที

ปึก!

สองมือทุบโต๊ะยื่นหน้าเข้ามาหาเส้าเหนียน แท้จริงแล้วเหมยลี่ต้องอยู่ห้องบีแต่เพราะเพื่อนสนิทเรียนมาด้วยกันตั้งแต่เด็กอยู่ห้องซีจึงทำการยัดเยียดอย่างเป็นทางการย้ายตัวเองมาห้องนี้ด้วยอำนาจเงินที่มีค่าอย่างยิ่ง เส้าเหนียนมองเหมยลี่ยืนกัดริมฝีปากชำเลืองมองเยี่ยนฟางรีบเก็บไพ่ใส่กล่องทำทีไม่รู้เรื่อง

“เส้าเหนียน!” เหมยลี่ตะโกนลั่น

“จ้า” คนถูกเรียกชื่อต้องขานรับทันทีเมื่ออารมณ์ของเหมยลี่คุกรุ่นไม่นานโรงเรียนอาจระเบิดเพราะความเกรี้ยวกราดของเธอ

“อีตาอี้หานมันเยาะเย้ยเหมย หาว่าเหมยแอบกินลูกท้อบ้านมัน คอยดูนะเหมยจะเลาะหนังกลองหมอนั่นหักไม้เป็นสองท่อน” เหมยลี่กระหน่ำกระทืบเท้ารั่วเส้าเหนียนได้แต่ยิ้มแห้งส่ายหน้าไปมา ความคู่จิ้นคู่กัดของเหมยลี่กับอี้หานรุ่นพี่ปีสุดท้ายตีกันมาเนิ่นนานแม้บ้านจะอยู่ติดกันไม่ได้ทำให้รักใคร่กลมเกลียวเลยสักนิด

“แล้วจะให้ทำไง เผาบ้านเลยไหม มันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ไม่ชินอีกหรือไง” เส้าเหนียนลุกขึ้นยื่นหน้าเข้าไปหาเหมยลี่พร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ก่อนเยี่ยนฟางจะลุกขึ้นเดินอ้อมไปหยิกแก้มเส้าเหนียนดึงยืดไปมาจนเจ้าตัวต้องยกมือตีลูบแก้มนวด

“ทำได้สิ” เยี่ยนฟางบอกพร้อมยืดอกเชิดด้วยความมั่นใจ

“ทำยังไง” เหมยลี่หันไปถามเยี่ยนฟางอย่างสนใจเช่นเดียวกับเส้าเหนียน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์มองเพื่อนก่อนยกมือป้องปากกระซิบ

พักกลางวันเส้าเหนียนยืนอยู่หน้าห้องดนตรีข้างห้องพยาบาล ยืนชั่งใจคิดด้วยความลังเลก่อนตัดสินใจจับลูกบิดประตูที่ปิดสนิทแต่ยังไม่ทันบิดประตูก็ถูกผลักชนหน้าผากเธอจนเซถอยหลัง ผู้ชายตัวสูงโปร่งหน้าตาดียืนกลั้นหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้ง

“เจ้าเด็กบ้าหลบไป” เส้าเหนียนชี้หน้าดุรุ่นน้องชายยืนขำตรงหน้า

“ใครใช้ให้พี่สาวมายืนเตี้ยตรงนี้เล่า ฮ่าฮา” สวนกลับแล้วเดินหัวเราะลั่นจากไปอย่างสะใจปล่อยเส้าเหนียนยืนมองค้อนก่อนจะมีคนเดินออกมา

“มาหาใครเส้าเหนียน” ฉางฝู รุ่นพี่ปีสุดท้ายผู้ครองใจเส้าเหนียนด้วยใบหน้าละมุนแถมนิสัยดีเกินห้ามใจ เมื่อเห็นหน้าเขาทำให้เส้าเหนียนรีบตอบทันที

“พี่อี้หานไม่อยู่เหรอ”

“ถูกเรียกไปตีกลองที่โรงอาหารแทนมือกลองของวงฝานกั่ว มีอะไรหรือเปล่าฝากพี่ได้นะเดี๋ยวบอกให้”

“ไม่มีอะไร แล้วมือกลองเป็นอะไรทำไมให้พี่อี้หานไปตีแทน” เส้าเหนียนถามลึกมากขึ้นจนลืมเป้าหมายในการมาอยู่ตรงนี้

“มือกลองถูกฉากล้มทับ นอนพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล”

“แล้ววงฝานกั่วมาเล่นดนตรีตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่เห็นอาจารย์บอกเลย”

“มาทำเอ็มวีไปดูด้วยกันไหม พี่ว่าตอนนี้น่าจะเตรียมงานอยู่ อีกพักคงถ่าย”

“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวไปตัดหน้ากล้องจะแย่เอา”

“งั้นพี่ไปก่อนแล้วกัน” ฉางฝูบอกจบก็เดินแยกออกไปปล่อยให้เส้าเหนียนยืนยิ้มมองตามหยาดเยิ้มอยู่คนเดียว