EP2

#พิษรักคนเลว(2)

หนึ่งทุ่มของวันนั้น…

ขณะนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มกว่า ๆ แต่ทว่าชนกันต์ยังกลับมาไม่ถึงบ้าน ซึ่งมันเลยเวลาเลิกงานของเขามานานมากโข วันใหม่พยายามไม่คิดมาก พยายามทำความเข้าใจกับการจราจรในเมืองกรุงว่าแออัดมากขนาดไหน รถอาจจะติดมากจนชนกันต์ไม่สามารถกลับบ้านตรงเวลาได้

เธอพยายามคิดในแง่ดีเข้าไว้ ขณะที่ในอกของเธอคล้ายว่ามีไฟลุกโชน สมองคิดไปต่าง ๆ นานา เกิดความรู้สึกกลัวกับบางอย่างที่วันใหม่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ว่าคือความรู้สึกใด

หนึ่งทุ่มผ่านไป….

ชนกันต์ก็ยังไม่กลับบ้านมา

วันใหม่จากที่เคยนั่งรอชนกันต์อยู่ในบ้านก็พาตัวเองมานั่งรอเขาอยู่ตรงขั้นบันไดหน้าบ้านแทน ชะเง้อคอมองรถของชนกันต์ครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไร้วี่แวว

ชนกันต์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน….เขาไม่เคยกลับบ้านสาย เขาไม่เคยกลับบ้านไม่ตรงเวลา และที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เขาไปไหนแล้วจะไม่รายงานเธอ ซึ่งสิ่งที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้มันผิดวิสัยของชนกันต์มาก ๆ

หัวใจของวันใหม่ว้าวุ่น เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข เมื่อความรู้สึกเป็นห่วงที่มีต่อชายหนุ่มมันมากมายซะเหลือเกิน

“ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับมาสักทีนะ” เสียงหวานพึมพำด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สายตามองโทรศัพท์มือถือที่ขึ้นโชว์เบอร์ของชนกันต์อยู่

หลังจากที่ส่งข้อความไปหาเขานับยี่สิบข้อความได้และไร้การตอบกลับ วันใหม่จึงคิดว่าเธอจะโทรไปหาเขาแทน

เธออยากรู้ว่าตอนนี้ชนกันต์อยู่ที่ไหน เขาเป็นอะไรหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้นกับเขาไหม บางทีรถของเขาอาจจะเสียอยู่ที่ไหนสักที่ วันใหม่พยายามไม่คิดอะไรที่มันเลวร้ายมากไปกว่านี้แม้นว่าความจริงแล้วสมองของเธอจะคิดไปต่าง ๆ นานาแล้วก็ตาม

สองทุ่มผ่านไปแล้ว…

เขาก็ยังไม่กลับมา

หลายสายที่เธอกดโทรหาก็ไร้ซึ่งการตอบกลับ โทรหาเขาก็ไม่รับ กดข้อความส่งไปเขาก็ไม่เปิดอ่าน เขาจะรู้บ้างไหมว่าคนที่มันรออยู่ที่บ้านเป็นห่วงเขามากขนาดไหนที่เขาขาดการติดต่อไปแบบนี้

วันใหม่: ฮัลโหลค่ะเฮียคลื่น เฮียกันต์ไปหาเฮียบ้างรึเปล่าคะ

เฮียคลื่น: ไม่นะวันใหม่ มันยังกลับไม่ถึงบ้านเหรอ

วันใหม่: ใช่ค่ะ หนูติดต่อเฮียกันต์ไม่ได้เลย หนูรู้สึกเป็นห่วงเฮียกันต์ยังไงก็ไม่รู้ค่ะเฮียคลื่น

เฮียคลื่น: อย่าเพิ่งคิดมากนะ เราน่ะไปนอนได้แล้วกำลังท้องกำลังไส้จะมานั่งรอไอ้กันต์จนดึกจนดื่นไม่ได้นะวันใหม่ และไม่ต้องเป็นห่วงมัน เดี๋ยวเฮียไปตามมันให้เอง

วันใหม่: ขอบคุณมากนะคะเฮีย

วันใหม่: เฮียกันต์อยู่ที่นั่นรึเปล่าคะเฮียไค

เฮียไค: มันไม่ได้มาหาเฮียนะวันใหม่

วันใหม่: เจอเฮียกันต์บ้างไหมคะเฮียพี

เฮียพี: วันนี้เฮียยังไม่เจอมันเลยนะ

“เฮ้อ ไปไหนของเฮียกันนะ จะรู้ไหมว่าตอนนี้หนูเป็นห่วงเฮียมากขนาดไหน” วันใหม่พึมพำพูดกับตัวเองเสียงสั่น เกิดความรู้สึกมากมายขึ้นภายในจิตใจ เมื่อตัวเธอไม่สามารถติดต่อคนรักได้ และไม่ว่าจะโทรไปหาเพื่อนคนไหนของชายหนุ่มทุกคนก็ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เจอ

วันใหม่จึงลองโทรเข้าไปที่บ้านของเขาเพื่อสอบถาม คำตอบที่เธอได้ก็เป็นคำตอบแห่งความผิดหวังเหมือนเก่า

สามทุ่มผ่านไปแล้ว…

ก็ยังไร้วี่แววของคนที่เธอรอ

จวบจนเวลาเดินทางมาถึงสี่ทุ่ม….

น้ำตาที่วันใหม่พยายามอดกลั้นไว้ก็ไหล่ทะลักออกมามากมาย ในสมองเต็มไปด้วยคำถามว่าตอนนี้ชายหนุ่มไปอยู่ที่ไหน ความรู้สึกเป็นห่วงที่เธอมีให้เขาน่ะตอนนี้ทำเธอนั่งไม่ติดพื้นด้วยซ้ำ วันใหม่แบกท้องโต ๆ ของเธอออกมายืนชะเง้อคอมองรถของเขายังหน้าบ้าน ชะเง้อมองอยู่อย่างนั้นด้วยความหวังและความเป็นห่วงเขาจับหัวใจ

ภาวนาขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ให้คนรักของเธอปลอดภัย อย่าให้เกิดเรื่องเลวร้ายใดขึ้นกับเขาเลย…