บทที่ 1

ตอนที่1 ได้งานแบบงงๆ

ณ บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง

"ฉัน นางสาวชนัญธิดา เนืองแน่น ชื่อเล่น ต้นข้าว จบปริญญาตรี เอกบัญชีคนที่จะเป็นลูกน้องหัวหน้าค่ะ" ฉันแนะนำชื่อ กับหัวหน้าฝ่ายบัญชีอ้วนๆ ขาวๆ คนนึงซึ่งกำลังมองหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ตาแก่บ้าเอ้ย

"ใครจะรับเธอ นี่แค่มาสัมภาษณ์งานอย่าหลงตัวเอง" โอ้โห หล่อตายหละไอ้อ้วนพูดใส่คนอื่นแบบนี้

" ข้าวไม่ได้หลงตัวเองนะคะ ข้าวไปดูดวงมาค่ะว่าวันนี้จะได้งานนี้แน่นอน แหมถ้าอยากรู้ว่าข้าวไปดูที่ไหนมาบ้างข้าวบอกก็ได้ค่ะ"

"ไม่ฉันไม่อยากรู้"

"ท..ทำไมคะ วันนี้ข้าวได้เลขเด็ด ที่บ้านกกกอกมาด้วยนะคะ"

"ตัวไหนละ" แหมไม่อยากรู้เลยจริงๆ พ่อหัวหน้า

"78 779 ค่ะ "ในขณะที่ฉันคุยกับหัวหน้าฝ่ายบัญชี ก็มีเสียงชะนีนางหนึ่งที่สวมชุดเดรสรัดรูปสีแดงผมสีดำลอนสวยร้องขึ้นมาว่า

"คุณฌอนไปไหน"

"คุณฌอนยังไม่เข้าบริษัทครับ" หัวหน้าบัญชีละจากฉันแล้วพูดกับเธอ

"ทำไมยังไม่เข้ารู้มั้ยว่าฉันรออยู่"

"ไม่ทราบจริงๆ ครับ" แหมไอ้อ้วนคุยกับฉันพูดยังกะหมา พอพูดกับยัยนี่ยังกะหงส์โธ่เอ๊ย

"เป็นขี้ข้าประสาอะไรถึงไม่รู้ ฌอนไม่น่าเอาคนไร้สมองมาทำงานด้วยเลย อยู่กินเงินเดือนเปล่าๆ " โห้.. แม่คุณเอ้ยนั่นปากหรือส้วมซึมวะ แม่งเหม็นชิบหาย พูดแบบนี้น่าจะตบสักเปรี้ยง ด่ามันเลยหัวหน้าด่ามัน

"ขอโทษครับ คราวหน้าผมจะถามให้รอบคอบกว่านี้ครับ" ห๊ะ! นี่ฉันหูฝาดหรือเปล่าไอ้อ้วนนี่บ้าไปแล้ว

"กระจอก "

"นี่คุณ! เป็นผู้ดีประสาอะไรทำไมถึงพูดจาหมาๆ แบบนี้คนจนอย่างฉันยังอายเลยใครกันแน่ที่ไม่มีสมอง คนที่ไม่มีสมองน่าจะเป็นคุณมากกว่านะเป็นผู้ดีอะไรไร้มารยาทไม่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่กระจอก!" ให้ฉันออกโรงบ้างหมั่นไส้ยัยนี่สุดไงอะอารมณ์ความโกรธเริ่มถาโถมเข้ามาทำให้เลือดขึ้นหน้าลมออกหูมือบางกำมัดแน่นจนเหงื่อเปียกชุ่ม

"แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ถึงกล้าพูดแบบนี้กับฉัน" คนบ้าอะไรไม่รู้จักชื่อตัวเอง

" ฉันจะไปรู้จักได้ยังไง ขนาดคุณเองยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร" อึ้งกิมจิมั้ยละแม่เอ้ย

"อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ!" เธอเค้นเสียงต่ำ

"ขอโทษนะคะคุณนายฉันไม่ชอบเล่นลิ้นกับผู้หญิง" คมไหมละแม่

"ถ้าไม่รู้ว่าฉันเป็นใครละก็ จะบอกให้เอาบุญ ฉันโรส เป็นลูกเจ้าของห้างใหญ่ที่รวยมากๆและยังเป็นว่าที่แฟน ภรรยา หรือเมียในอนาคตของฌอนเข้าใจไหม"

"แรด" แรงม่ะ! ไม่หรอกเนาะ

"แกว่าไงนะ" ตอนนี้คนตรงหน้าฉันหน้าเจื่อนไปเลยคงคิดไม่ถึงว่าฉันจะด่าแรงขนาดนี้

"นอ ออกแล้วมั้ง"

"อีบ้า!"

"ไม่มีทางที่คุณจะเป็นแฟนคุณฌอนได้หรอก เพราะคุณฌอนเขามีแฟนแล้ว"

" ใครถ้าไม่ใช่ฉัน"เอาแล้วเอาแล้วโกรธได้น่ารักมาก

"ก็ฉันไง"

" ห๊ะ"ยัยนั่น

" ห๊ะ"หัวหน้าบัญชี

" ห๊ะ"คนอื่นๆ

"ตกใจทำไมคะมันเรื่องจริงนี่ คุณหัวหน้าจำได้ไหมว่าฉันพูดว่าได้งานนี้แน่นอนฉันไม่ได้ไปดูดวงมาหรอกค่ะแต่ฌอนเค้าอ้อนวอนให้ข้าวมาสมัครงานเอง นี่ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เลยมา..."

"มั่นหน้ามากใช่ไหมได้ เดี๋ยวจะตบให้หน้าบางเลย" ในขณะที่ยัยโรสกำลังจะตบฉัน ก็มีมือใหญ่จับข้อแขนฉันแล้วดึงแล้วก็

เพี๊ยะ!

เพียงครั้งเดียวจอด

"..."ฉันกำลังอึ้งกิมจิ

" ฌอน ร..โรสขอโทษ โรสไม่ได้ตั้งใจ คือโรสจะตบมันแต่ฌอน"คนนี้สินะที่ยัยนี่ต้องการเป็นเมีย แต่เค้าก็...ก็...ก็หล่อจริงแหละเนอะอยากได้บ้าง (ใจเย็นค่ะนางเอกอย่าพึ่งระริกระรี้)

"เล่นพอหรือยังโรส" นั้นคือประโยคคำถามที่เจ็บที่สุดสำหรับตอนนี้

"ก็ยัยนี่มันกวนประสาทโรสก่อนอะ" เหอะให้ตายเถอะถ้าเชื่อคือสุดๆ แล้ว

"ออกไปจากบริษัทผม เดี๋ยว! นี้!" โหดเหมือนกันแฮะ ฉันทำได้แต่มองดวงตาที่แข็งกร้าวราวกับหินผาอย่างใจจดใจจ่อคนอะไรทำไหมน่ากลัวได้ขนาดนี้นี่ฉันจะไม่โดนด้วยใช่ไหม แง๊~

"แต่!"

"เดี๋ยวนี้! "

"ก็ได้ค่ะเดี๋ยวโรสมาใหม่นะค.."

"ไม่ต้อง!"

"ฌอนใจร้ายอะ"พอพูดจบหล่อนก็สะบัดตูดหนีออกไปแบบ สูนๆ ก่อนที่คนตรงหน้าฉันจะหันมาหาฉันด้วยสายตาที่จะกินเลือดกินเนื้อจึงทำให้ตอนนี้ขาฉันสั่นริกๆด้วยความหวาดกลัว

"ส่วนเธอตามฉันมา คุณด้วยเบบี้" ดูสายตาคู่นั้นสิ มัน มัน มันสวยเหลือเกิน คนอะไรหล๊อหล่อ (นางเอกข่อยเป็นบ้าไปแล้วมาเด้อขวัญเอ้ย) แต่เดี๋ยวเบบี้ เบบี้คือใครหรือว่า...

"หัวหน้าชื่อเบบี้หรอคะ" น่ารักเชียว

"ฉันชื่อเบ้บ แค่ท่านประธานเรียกฉันแบบนั้น" โกหกหน้าแดงขนาดนี้

"ไปได้แล้วเดี๋ยวท่านรอ"

"ค่าาาาาาาา"

ณ ห้องทำงานของประธาน

ฉันมองไปที่ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือคงเจ็บมาก มือหนักจริงๆเลยยัยนี่

"มันเกิดอะไรขึ้น" ทำไมห้องนี้มันร้อนๆ หนาวๆ แบบนี้นะ

"คือว่าคุณโรสเขามาหาท่านครับ"

"แล้ว?" แล้วอะไรหละเล่าต่อสิหัวหน้าไม่ทันใจเลย

"คือคุณไฮโซคนนั้นเขามาหาคุณ แล้วก็มาพูดว่า หัวหน้าเป็นขี้ข้ากินเงินเดือนไปวันๆ เป็นพวกไร้สมอง ไม่รู้จักคิด ฉันเลยทนไม่ได้ ก็เลยด่าเขา..."

"ฉันไม่ได้ถามเธอ" จากที่ฉันเถียงฉอดๆก็รีบเม้มปากสนิทเป็นเส้นตรงหน้าแตกออกเป็นเสี่ยงๆเลย เหอะนั่นปากหรอนั่นน่าจับมาจูบเล่นสักทีสองที (ใจเย็นต้นข้าว)

"อย่าถือสาเธอเลยครับ เธอแค่มาสัมภาษณ์งานเธอไม่รู้ว่าคุณโรสเป็นใคร"หัวหน้าเป็นคนดีจริงๆ นับถือ

"คุณเบบี้ก็รู้ว่าโรสเป็นยังไงถ้าเขาโกรธ มีคนเจ็บเพราะเธอมาแล้วกี่คนยังไม่ห้ามอีก" ที่แท้ก็เป็นห่วงแฟนสินะ

"งั้น ฉันขอโทษแล้วกันนะคะที่ทำให้ว่าที่แฟน ภรรยา เมีย ในอนาคตคุณโกรธ ฉันสำนึกผิดแล้วค่ะฉันขอตัวนะคะ สวัสดีค่ะ"น้อยใจมีแต่คนเข้าข้างคนรวยๆสินะไม่ได้งานแถมยังก่อเรื่องในบริษัทเขาอีกน่าอายชะมัดเลยต้นข้าวเอ๊ย

"เดี๋ยว!"ฉันหันหน้าหาคนต้นเสียงทันที

"พรุ่งนี้มาทำงาน8:00โมงใส่ชุดนักศึกษามานะแล้วมาพบคุณเบบี้ ส่วนคุณเบบี้ช่วยพาเขาเดินรอบๆบริษัทแล้วสอนงานเขาพรุ่งนี้ด้วยนะครับ แล้วตอนเย็นมาหาผมด้วย คนเดียวเท่านั้น"

" ห๊ะจริงหรอค่ะ ข..ขอบคุณมากค่ะท่านประธาน" ว้าว!!!! นี่ฉันทำบุญด้วยอะไรนะถึงได้งานแบบไม่ต้องสัมภาษณ์ หรือว่าอีตาประธานจะหลงเสน่ห์ฉันกันนะ แต่ก็ช่างเถอะยังไงซะก็ได้งานมาแบบงงๆก็ดีแล้วนิ