แรกพบ

KT Pub 20:00 น.

เสียงดนตรีดังอื้ออึ้งจนหูของหญิงสาวอื้อผู้คนหนุ่มสาวมากมายต่างก็โยกย้ายร่างกายไปตามเสียงเพลงที่ดีเจเปิดเพื่อเพิ่มบรรยากาศในการดื่มของเหล่านักท่องราตรีผู้คนจำนวนมากต่างเบียดเสียดกันจนหน้าอึดอัดไปหมดหญิงสาวใช้สายตาสอดส่องเพื่อนสาวของเธอท่ามกลางแสงไฟสลัวที่แทบจะมองอะไรไม่เห็นแม้แต่ทางเดิน ในที่สุดความพยายามของหญิงสาวก็ประสบความสำเร็จหญิงสาวใช้สายตาของเธอมองหาเพื่อนสาวจนเจอเพื่อนของเธอที่นัดหญิงสาวมาในวันนี้ เพราะก่อนหน้าที่หญิงสาวจะถึงเพื่อนของหญิงสาวได้ส่งข้อความมาบอกว่าถึงแล้วอยู่ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว เมื่อเจอเป้าหมายหญิงสาวก็ไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหาเพื่อนของเธอทันที แต่เมื่อหญิงสาวมาถึงโต๊ะก็เกิดอาการแปลกใจเล็กน้อยที่ในโต๊ะไม่ได้มีแค่เพื่อนสาวของเธอแต่มีชายหนุ่มหน้าตาดี แต่แววตานั้นเจ้าเล่ห์ดูไม่เป็นมิตรแต่ยังไม่ที่ทันที่หญิงสาวจะได้เอ่ยถามเพื่อคลายความสงสัยเพื่อนของเธอก็ทักขึ้นมาก่อน

“นี่ยัยปรางฉันคิดว่าแกจะเทฉันอีกแล้ว” มีนกระเง้ากระงอดเพื่อนสาวเพราะเธอคิดว่าจะโดนเทเสียแล้ว

“แกก็เวอร์เลยเวลายังไม่ถึงสิบนาทีเลยด้วยซ้ำ” หญิงสาวตอบกลับเพื่อนด้วยรอยยิ้มเพราะรู้จักนิสัยเพื่อนคนนี้ดี

“เอ้อ นี่พีทเพื่อนสมัยเด็กฉัน แล้วพีทนี่ปรางเพื่อนที่มหาลัยฉันที่เคยเหล่าให้ฟัง” มีนแนะนำเพื่อนทั้งสองให้รู้จักกัน

“หึ ยินดีที่ได้รู้จักนะปราง เราพีท” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอหนึ่งครั้งก่อนจะเอ่ยทักทายเพื่อนใหม่

“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน เราปราง” ปรางทักทายกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เพราะรู้สึกไม่ค่อยชอบใจมากนักกับสายตา ที่พีทมองตน มันดูเจ้าเล่ห์ในสายตาเธอแต่สำหรับคนอื่นพีทก็จัดว่าเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีผิวพันธุ์ดี การศึกษาดี รวย ใครก็อยากเข้าหาแต่สำหรับตัวหญิงสาวแล้วขอแค่รู้จักแค่นี้จะดีกว่า อยู่ห่างได้จะดีที่สุด เพราะถึงแม้ว่าเธอจะเป็นที่มองโลกในแง่ดีเสมอมาแต่ก็ใช่ว่าเธอจะมองคนไม่ออกว่าคิดเช่นไรกับตัวเองและควรปฏิบัติอย่างไรเพื่อให้ตัวเองเองปลอดภัย

หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างทักทายกันเรียบร้อยแล้วทั้งสามก็นั่งดื่มนั่งกินกันไปแต่ก็มีบ้างที่ชายหนุ่มเพียงคนเดียวในโต๊ะจะเหลือบมากปรางเป็นระยะๆเพราะเขานั้นเกิดสนใจเพื่อนของเพื่อนคนนี้เข้าให้ เขาได้ยินเพียงคำบอกเล่าจากเพื่อนสมัยเด็กของตัวเองเท่านั้นซึ่งตอนนั้นที่ได้ยินคำบอกเล่าเกี่ยวกับหญิงสาวก็ไม่ได้สนใจอะไรเพียงแค่รับฟังเท่านั้น แต่พอชายหนุ่มได้เห็นตัวจริงเพื่อนของเพื่อนก็ลุ่มหลงในความน่ารักและมีเสน่ห์ดึงดูดได้ไม่ยากแต่ดูเหมือนว่าหญิงสาวเพื่อนของเพื่อนจะดูคนเก่งไม่เบาเพราะเธอนั้นเว้นระยะกับเขาพอสมควรและในระหว่างที่ร่วมโต๊ะกันนั้นเธอก็ไม่แม้แต่จะสบตาเขาเลยถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงวิ่งเข้าหาแล้วแต่เธอกลับพยายามเว้นระยะห่างนั้นมันทำให้เขารู้สึกท้าทายอยากได้หญิงสาวเพื่อนของเพื่อนมาครอบครองมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ยิ่งได้อยากเขายิ่งชอบ

22:00 น.

“อุ๊ย เครื่องดื่มหมดแล้วอ่ะ” มีนเพื่อนของหญิงสาวอุทานออกมา เมื่อเห็นว่าเครื่องดื่มบนโต๊ะหมดแล้ว

“หมดแล้วก็พอได้แล้ว กลับกันเถอะ แกดื่มไปเยอะแล้วเดี๋ยวกับบ้านไม่ไหวหรอก” หญิงสาวบอกกับเพื่อนของเธอ แล้วชวนเพื่อนกลับบ้านเพราะเธอไม่ค่อยชอบที่แบบนี้สักเท่าไหร่แต่ที่มาเพราะเธอเบี้ยวนัดเพื่อนหลายครั้งแล้ว เธอเองก็อยากกลับบ้านและอีกสาเหตุคือเธออึดอัดกับสายตาที่พีทมองเธอราวจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวเสียให้ได้

“ไม่เอาหรอก พีทนายไปสั่งเครื่องดื่มให้ฉันกับยัยปรางหน่อยสิ” มีนตอบเพื่อนสาวของเธอในตอนแรกและหันไปไหว้วานพีทให้ไปสั่งเครื่องดื่มให้พวกเธอ

“พอได้แล้วมีน แกเมาแล้วนะ”ปรางปรามเพื่อนตอนนี้เพื่อนของเธอเมาจนไม่ได้ได้สติแล้ว

“อือ” พีทตอบรับในลำคอแล้วเดินนออกไปสั่งเครื่องดื่ม ซึ่งก็เป็นโอกาสที่ดีที่เขาจะได้เอาเพื่อนของเพื่อนของเขาคนนี้มาครอบครอบ พีทเอายาปลุกเซ็กที่เขาพกมาเผื่อได้ใช้ก็ไม่คิดว่าจะได้ใช้จริงแล้วเทลงไปในแก้วที่เป็นของปรางแล้วนำเอาไปให้ทั้งสองสาวที่โต๊ะ

“พีททำไมนายไปนานจังแค่ให้ไปสั่งเครื่องดื่ม ฉันไม่ได้ให้นายไปรอเอามาด้วยสักหน่อย” มีนบ่นเพื่อนสมัยเด็กของเธอเล็กน้อย

“เออน่า ก็ได้นี่ไง เธอจะบ่นอะไรมีน” พีทตอบกลับมีนและทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด

“เออๆแล้วไหน เครื่องดื่มของฉันกับปราง เอามาสิ” มีนทวงถามเครื่องดื่มจากเพื่อน

“อะ อันนี้ของแก ส่วนอันนี้ของปราง” พีทเลื่อนแก้วเครื่องดื่มไปให้มีนก่อนแล้วก็เลื่อนไปให้ปรางแต่ก็มิวายส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้ปรางด้วย จนทำให้ปรางรู้สึกขนลุกกับสายตาคู่นี้และอยากกลับบ้านเร็วๆและจับจ้องทุกการกระทำของเธอ

“นี่มีน หมดแก้วนี้แล้วกลับกันนะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานเดี๋ยวสาย” หญิงสาวรู้สึกไม่ปลอดภัยจากสายตาของพีทจึงเอ่ยชวนมีนกลับอีกครั้งพร้อมบอกเหตุผลของเธอที่คิดว่าจะทำให้เพื่อนเธอยอมกลับได้

“โอเค ได้ๆ แก้วนี้หมดแล้วกลับเลยก็ได้นี่เห็นว่าแกต้องไปทำงานพรุ่งนี้หรอกนะเลยยอมกลับ”หญิงสาวกระดกเครื่องดื่มแก้วสุดท้ายลงคอเหล้าที่ดื่มลงไปไหลผ่านลำคอระหงทำให้รู้สึกร้อนคอมากกว่าปกติและทำให้รับรู้ได้ว่าเครื่องดื่มแก้วนี้มีปริมาณแอลกอฮอล์อยู่จำนวนมาก

“ป่ะ หมดแล้วแล้วกลับกัน แล้วนี่แกกลับยังไงให้ฉันไปส่งไหม” มีนเอ่ยชวนเพื่อนสาวเพราะเห็นว่าปรางต้องไปทำงานพรุ่งนี้ แต่ก็มิวายถามเพื่อนว่ากลับบ้านอย่างไรเพราะเพื่อนของเธอไม่มีรถจะให้กลับเองคนเดียวดึกๆก็เป็นห่วงเพื่อน

“ฉันนั่งแท็กซี่กลับ แกกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวของไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าหน่อยรู้สึกมึนหัวยังไงไม่รู้” หญิงสาวตอบกลับเพื่อนให้เพื่อนนั้นคลายกังวล

“โอเค งั้นแกกลับดีๆนะ อ้าวพีท แล้วนายจะนั่งอีกนานไหมไม่กลับหรือไง” มีนกล่าวลาปราง แล้วหันไปถามพีทที่ไม่ยอมลุกตามเธอเพราะทั้งบ้านอยู่ข้างๆกัน

“ยังว่ะ ฉันว่าจะนั่งอีกสักพักค่อยกลับ เธอกลับไปก่อนเลย” พีทตอบกลับมีนแต่สายตาก็ยังรอบมองปฏิกิริยาของยาฤทธิ์ที่เขาใส่ลงไปในแก้วของปรางว่าออกฤทธิ์หรือยัง และเมื่อเขาเห็นอาการที่แปลกไปของหญิงสาวชายหนุ่มก็รอบยิ้มในใจอย่างผู้ชนะ

หญิงสาวหลังจากที่ลากับเพื่อนแล้วก็ตรงไปที่ห้องน้ำของผับทันทีเพื่อไปล้างหน้าล้างตาให้หายจากอาการที่เป็นอยู่ แล้วค่อยบ้านแต่ในระหว่างที่หญิงสาวเดินไปเข้าห้องน้ำหญิงสาวก็เกิดอาการร้อนวูบวาบในกายขึ้นมามากกว่าเดิม ซึ่งหญิงสาวไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน หญิงสาวพยายามประคองร่างตัวเองให้ไปถึงห้องน้ำให้เร็วที่สุดแต่หารู้ไม่ว่ามีร่างชายคนหนึ่งกำลังเดิมตามเธอมานั่นก็คือพีท เขาเดิมตามเธอออกมาตั้งแต่ที่เธอเดินมาห้องน้ำได้สักพักเพื่อทิ้งระยะห่างไม่ให้หญิงสาวสงสัย และในขณะที่หญิงสาวประคองร่างตัวเองอยู่นอกจากพีทที่เดินตามยังมีสายตาหนึ่งที่จับจ้องเธอเช่นกัน เขาจ้องมองเธอตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในร้านจนถึงตอนนี้เขาก็ยังจับตามองเธออยู่ไม่ห่างและเขาก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างและการกระทำที่คิดไม่ซื่อของพีทอีกด้วย……