ตอนที่ 9 เสแสร้ง

ตอนที่ 9 เสแสร้ง

ไม่พูดจะยังดีกว่า แค่พูดถึงคนๆนี้ หน้าตาท่าทางก็จมอยู่ในความเย็นชา แม้จะบอกว่าทุกคนต่างก็มีหน้าที่ของแต่ละคน แต่ไม่ว่าจะอย่างไรครอบครัวเขาก็มีเงิน ถึงความสามารถในการทำงานจะไม่ได้เรื่องอย่างไร แต่ของที่นำมาให้เบื้องบนก็ไม่น้อยเลยสักครั้ง เทียบกับที่บริษัทให้เงินนั้นยังเทียบไม่ได้จริงๆ

เขาอยู่ที่บริษัทก็วางอำนาจบาตรใหญ่จนเป็นนิสัยไปแล้ว มีไม่กี่คนจริงๆที่สามารถจัดการได้

“จักรชัย ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง อย่าถึงกับผ่านไปไม่ได้เพราะคนอย่างนั้นเลย แม้จะบอกว่าตอนนี้ก็พอมีเงินอยู่บ้างแล้ว แต่ถ้าประหยัดได้ก็ประหยัด อย่าใช้จ่ายมากเกินไป”

พนัสพูดอย่างตรงไปตรงมาและมีเหตุผล จักรชัยก็ไม่ได้โต้แย้ง นึกถึงท่านผู้เฒ่าที่บ้านของตนเองที่ให้เงินมาใช้ส่วนตัวอย่างไม่ได้คิดอะไรมากก็หนึ่งร้อยล้านแล้ว บางเรื่องยังไม่ควรพูดจริงๆ

กินข้าวเสร็จแล้วพวกเขาก็เดินไปที่ร้านคาราโอเกะใกล้ๆอย่างคึกคัก ดารินที่ยังไม่เข้าไปก็วิ่งไปข้างๆที่จอดรถอย่างรวดเร็ว

“รถคันนี้......”

“ละแวกนี้จะมีใครสามารถขับรถคันนี้ได้อีก รถแลนด์โรเวอร์ราคาสูงถึงร้อยกว่าล้านเชียว”

ไม่พูดชื่อทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจ จำรัส บังเอิญมาก ไม่นึกเลยว่านายคนนี้ก็จะอยู่ที่นี่

ดารินเงยหน้ามองจักรชัยอย่างกลัดกลุ้ม ที่นี่เขาเป็นคนพามา แต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะเจอจำรัสที่นี่!

จักรชัยก็ได้แต่มองเฉยๆ กอดพนัสที่ยังคงละเมอเอาไว้แล้วเดินไปทางร้านคาราโอเกะก่อน

“พวกเราก็ดื่มของพวกเรา จะสนใจมากขนาดนั้นทำไม”

คิดๆแล้วก็ใช่ พวกเขาเดินเข้าไปข้างในอย่างตื่นเต้นดีใจ ระหว่างทางที่มาเมื่อครู่ จักรชัยโทรมาจองห้องส่วนตัวห้องใหญ่เอาไว้เรียบร้อยแล้ว แค่เข้าไปก็มีคนมาต้อนรับพาเดินเข้าไปทันที ชลธิชาและอีกสามคนยังคงงงๆนิดหน่อยก็เข้าไปนั่งในห้องส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว

อาจจะเป็นครั้งแรกของชีวิตที่ได้รับสิ่งที่มีค่าขนาดนี้ และยังเป็นน้องชายที่สนิทของตนเองเป็นคนให้อีกด้วย จะพูดอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีใครยินยอมที่จะปล่อยมือออกจากไมโครโฟนเลย

ทุกๆเพลงล้วนแต่บรรยายความสัมพันธ์ที่รักใคร่สนิทสนมของพวกเขา

ตอนที่กินปิ้งย่างพวกเขาก็ดื่มไปไม่น้อยเลย น้อยครั้งที่จะได้มีความสุขขนาดนี้ จักรชัยก็ทิ้งความเจ็บปวดบนหัวไว้ที่บ้านตั้งแต่แรกแล้ว เพียงไม่นานเบียร์สี่กล่องก็ดื่มไปแล้วสองกล่อง

เห็นว่าดื่มกันจวนจะหมดแล้ว จักรชัยจึงเดินโซซัดโซเซออกไป เจอกับเคาน์เตอร์บาร์จึงพิงเอาไว้ด้วยท่าทางที่สบายๆ

“ที่นี่มีเบียร์ดีๆไหม”

“เบียร์ยี่ห้อblanc 1664เป็นเบียร์ที่ดีที่สุดของที่นี่หนึ่งโหล980 และยังมีแบบกล่องของขวัญที่รวมปะปนกัน 24ขวด1980 หากว่าคุณลูกค้าต้องการอย่างอื่นก็บอกได้ค่ะ”

จักรชัยยักคิ้ว ราคานี้ค่อนข้างคิดไม่ถึงจริงๆ ถ้าเป็นเขาแต่ก่อนกลัวว่าแม้แต่ความกล้าหาญก็คงจะไม่มี 24ขวดก็เป็นเงินเดือนทั้งเดือนของเขาแล้ว

หญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงสีดำเห็นเขาลังเลอยู่นิดหน่อย ยิ้มเล็กน้อย แล้วก็หยิบใบรายการเครื่องดื่มออกมา

“ที่นี่ยังเบียร์อย่างอื่น คุณลูกค้าลองดูนะคะว่าต้องการแบบไหน”

ส่ายๆหัว: “สามกล่องของขวัญ ทุกกล่องให้เสิร์ฟออเดิร์ฟเข้าไปด้วย”

แต่ก่อนดื่มเบียร์ก็ไม่รู้หรอกว่าแบบไหนดี กล่องของขวัญแบบนี้พอเหมาะพอดี ดื่มไม่หมดก็ไม่เป็นไร

“อีกสักครู่ก็บอกไปว่าฉันจับรางวัลได้นะ อย่างอื่นก็ไม่ต้องพูดเยอะ”

พนักงานต้อนรับประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็เคยเจอลูกค้าอย่างนี้อยู่บ้างจึงไม่ได้ถามอะไรมาก ครู่เดียวก็ปรับอารมณ์ของตนเองได้เป็นอย่างดี

หลังจากรับเงินไปแล้วก็อดไม่ได้ที่จะมองจักรชัยให้เต็มตา แต่แรกคิดว่าดูจากสีหน้าของเขาก็มองออกถึงความเจ็บปวดอยู่บ้าง แต่จักรชัยก็จุดบุหรี่แล้วเดินโซๆเซๆออกไป

เขาจำได้ว่าวันนี้รับปากน้ำทิพย์ไว้แล้วว่าจะกลับเร็วหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าแค่กระพริบตาก็สามทุ่มกว่าๆแล้ว นึกถึงทุกคนที่อยากจะอยู่ด้วยกันทั้งคืนก็ไม่ดีที่จะกำจัดความสนุกสนานนั้นทิ้งไป จึงทำได้เพียงส่งข้อความไปบอกน้ำทิพย์