3ก็หลายครั้ง

บทที่3

หลังจากทานอาหารเสร็จฉันกับนีโอเราก็มาเดินเลือกซื้อของที่ห้าง ฉันมีความสุขมาก นีโอเขาไม่เคยหยาบคายกับฉันเลย

"ตอนเย็นไปดินเนอร์กัน" เขาจับมือของฉันด้วยความรัก ฉันมีความสุขมากที่ได้มาห้างกับเขา เราพูดคุยกันหลายเรื่อง คุยพร้อมกับรอยยิ้มที่ระบายเต็มดวงหน้า

"ค่ะ"

"ตอนเย็นแต่งตัวสวยๆเดี๋ยวผมไปรับ"

"ได้ค่ะ" ฉันยิ้มให้นีโอ สายตาฉันเหลือบไปเห็นลูกน้องของโนอาห์อยู่ที่หน้าลิฟท์ ฉันถึงกับกรอกตามองบน

ไอ้บ้าโนอาห์นี่จะไม่หยุดเลยใช่ไหม เขานี่มันน่ารำคาญเข้าไปทุกวัน ไม่รู้จะห้ามหรือปรามยังไงแล้ว

"เราไปกันเถอะนีโอ ไปดูของฝั่งนู้นกัน" ฉันรีบพานีโอหลบไปอีกทาง เพราะไม่อยากเจอคนหน้ามึนอย่างโนอาห์

"รีบไปไหนครับ เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน"

"ก็อลิซอยากไปดูรองเท้าฝั่งนั้นค่ะ"

"ก็ได้ครับ" นีโอหัวเราะในลำคอเบาๆ

ฉันรีบก้าวไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งมาถึงโซนรองเท้า พยายามทำตัวลีบเล็กหลบลูกน้องของคนที่ฉันไม่ชอบ

ฉันถอนหายใจแรงๆ ออกมาอย่างโล่งอก เมื่อไม่เห็นลูกน้องของโนอาห์แล้ว

โนอาห์น่าจะให้ลูกน้องของมาคอยติดตาม แต่เขาน่าจะไม่มา เขาน่าจะติดงาน ขอให้เขาติดงานไปตั้งแต่วันนี้ยันชาติหน้าเลย

"ดูรองเท้าเสร็จไปดูหนังกันไหม หนังผีน่าดูมาก"

"ไม่เอาค่ะ อลิซกลัวเก็บไปฝัน"

"ไปต้องกลัวหรอกครับ ถ้ามีผมอยู่ข้างๆ รับรองคุณอลิซต้องฝันดีแน่นอน ผมสัญญาจะดูแลคุณอลิซด้วยชีวิตของผมเลย"

"ขอบคุณนะคะ" ใจฟูฟ่องละล่องไปแล้ว

"เราดูหนังด้วยกันนะ ไม่ต้องกลัวผมจะอยู่ข้างๆคุณเสมอ" เขายิ้มให้ฉัน ฉันนี่หน้าร้อนใจเต้นแรง หลงรักเขารอบที่ล้านแล้ว...

"ก็ได้ค่ะ" ฉันยิ้มแล้วเดินไปซื้อตั๋ว

หลังจากที่ดูหนังเสร็จฉันกับนีโอก็แยกย้ายกันกลับ มีดินเนอร์ตอนเย็น ฉันต้องแต่งตัวสวยที่สุด

ฉันยิ้มออกมาอย่างสุขใจ ขับรถอย่างมีความสุขพร้อมกับฮำเพลงไปด้วย ชีวิตดี๊ดีมีความสุขสุดๆไปเลย

พอถึงบ้านก้าวเท้าเข้าไปเห็นเพียงโมนาที่นั่งอยู่บนโซฟาเท่านั้น โล่งอกมากเลยค่ะ ตัวปัญหาไม่อยู่

"มาแล้วเหรออลิซ เป็นไงเที่ยวกับแฟนสนุกไหม?" โมนาคงเห็นภาพฉันที่ถ่ายคู่กับนีโอ วันนี้ฉันอัพรูปลงไอจีหลายรูปมาก โมนาก็คงจะเห็นว่าฉันไปเที่ยวที่ไหนบ้าง

"สนุกอยู่จ้า" ว่าจบก็นั่งที่โซฟา พลันสายตาเหลือบไปมองเห็นขนมไม้ ขนมตังเมกรอบนั่นแหละ ฉันชอบขนมอันนี้มาก

ชอบตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้วแหละ มันมีเรื่องราวดีๆในวัยเด็ก เวลาฉันเห็นขนมอันนี้ทีไร ฉันจะชอบคิดถึงช่วงวัยนั้น ฉันมีความสุขมากๆ และมีความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับขนมชนิดนี้มากเช่นกัน

"จ้ะ ^_^" โมนายิ้มให้ฉัน พร้อมกับเอาตัวเล็กเข้าเต้าไปด้วย

"ว้าว ขนมไม้ อลิซชอบ" ฉันหยิบขนมไม้ขึ้นมากัด มันกรอบนะแต่หวานอร่อยมาก เคี้ยวเพลิน เคี้ยวไปดึงแก้มจ้ำม่ำของหลานชายไปด้วย

"พี่โนอาห์ฝากไว้ให้น่ะ" เชี่ย! ฉันแทบจะสำลักมันออกมา ฉันรีบวางขนมตัวเมกรอบลงทันที "เขาเห็นว่าอลิซชอบ เขาไปสระบุรีเมื่อวานเลยซื้อมา พี่เขาบอกว่ามันอร่อย เลยฝากไว้เอาให้อลิซได้ทาน"

"ตอนนี้ฉันไม่ชอบแล้ว หวานเกินไป กินมากๆคงได้อ้วนเป็นหมูตอน" รีบวางเอาไว้ "แล้วโนอาห์ไปไหนอะ?"

"ติดงานสำคัญ เมื่อเช้าโมนาก็ช่วยพูดให้แล้ว แต่พี่โนอาห์เขาดูไม่พอใจ เขาไม่อยากให้เธอยุ่งกับผู้ชายคนไหน เพราะเขาบอกว่า เอ่อ....อลิซเป็น..." เพื่อนฉันกระอักกระอ่วนดูไม่กล้าจะพูดออกมา

"เป็นอะไร?"

"เป็นเมียเขา" ฉันเม้มปากเป็นเส้นตรง กำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว "เรื่องมันเป็นยังไงมายังไงอลิซ"

"มันก็แค่ความผิดพลาดอะโมนา เรื่องที่เกิดขึ้น เพราะฉันเมา" ฉันพูดแล้วถอนหายใจออกมาเเรง ๆ ถ้าไม่เมาคงไม่เกิดเรื่องเฮงซวยแบบนั้น ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขจริงๆ

"แสดงว่าจริงสินะ" คริสเตียนเดินเข้ามา เฮ้อ ฉันล่ะปวดหัว "กี่ครั้ง?!"

"กี่ครั้งอะไรยะ!" ฉันแผดเสียงทันที น้องชายตัวดีของฉันนั่งโซฟาข้างๆภรรยาแล้วจ้องหน้าฉันเขม็ง

"ที่บอกว่าพลาด มันกี่ครั้ง"

"อะไรของแกเนี่ย ไม่เอาไม่พูดเรื่องนี้แล้ว" ฉันทำท่าจะลุกขึ้น

"กี่ครั้ง เอาความจริงบอกกูมาก่อน"

"จะอยากรู้ทำไมอะ!"

"อยากให้ช่วยเรื่องโนอาห์ไม่ช่วยเหรอ?"

"ก็อยากให้ช่วย แต่แกเหมือนไม่อยากจะช่วยฉัน"

"ถ้าอยากให้ช่วย ก็ต้องบอกมาก่อนว่ามึงได้กับมันกี่ครั้ง"

"นี่ฉันต้องบอกแกจริงๆ เหรอ?"

"ใช่"

"กะ...ก็หลายครั้งอะ" หน้านี่ร้อนยิ่งกว่าโดนไฟลน "บอกให้เลิกยุ่งกับฉันเขาก็ไม่ยอม ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทั้งที่ฉันบอกให้จบ เพราะฉันมีคนรักของฉันอยู่แล้ว แต่รู้ไหมว่าพูดเหมือนเป่าปี่ใส่หูควาย เพราะเขาไม่สนใจที่จะฟังคำพูดของฉันเลย ยิ่งพยายามห้ามปรามยิ่งไม่ฟัง คนอะไรก็ไม่รู้หน้ามึนจริงๆ"

"เดี๋ยวกูจัดการเอง มันข่มขืนมึงใช่ไหม?" คำถามของน้องชายทำเอาฉันไปไม่เป็น โนอาห์เขาไม่เคยข่มขืนฉันเลย แรกๆก็มีขัดขืนบ้าง หลังๆ ฉันร่วมมือกับเขาทุกอย่าง

"..." บางทีก็รู้สึกเกลียดตัวเองนะ รู้สึกเหมือนเป็นคนใจง่ายอย่างไรก็ไม่รู้ เพียงแค่โดนเขาสัมผัส ร่างกายก็ปวกเปียกราวกับขี้ผึ้งลนไฟ

"กูถามทำไมมึงไม่ตอบ ไอ้โนอาห์มันข่มขืนมึงใช่ไหม? มึงบอกกูมาสิ ถ้ามึงไม่ได้สมยอมกับมัน รับรองว่ากูจะจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบให้มันเลย ถึงจะเป็นพี่เมีย แต่ก็ใช่ว่ากูจะปล่อยเรื่องนี้ให้มันผ่านไปง่ายๆ มันต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้!"

"ช่างเถอะ!"

"ช่างได้ไง กูอยากรู้ว่ามันข่มขืนมึงหรือไม่ข่มขืนเท่านั้น มึงไม่ต้องเปลี่ยนประเด็น" น้องชายของฉันยังคงจ้องหน้าอย่างคาดคั้น

เอาจริงๆ โนอาห์ไม่ได้ข่มขืนฉันหรอก ครั้งแรกที่มีอะไรกัน ไม่รู้ว่ามันใช่การข่มขืนหรือเปล่า เพราะต่างคนต่างเมา แต่หลังจากนั้นมา ฉันขัดขืนแค่แรก ๆ หลัง ๆ ฉันก็เผลอไผลไปกับรสสัมผัส บทรักของเขาเร่าร้อน คลุกวงในฉันจนแทบลุกไม่ขึ้น

"โนอาห์ไม่ได้ข่มขืนฉัน" เสียงแผ่วหลบสายตาน้องชาย เอาจริง ๆ มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาพูดเลยนะ มันเหมือนกินในที่ลับ แล้วมาขับในที่แจ้งอย่างไรก็ไม่รู้

"งั้นมันก็ไม่ใช่ความผิดพลาดน่ะสิ"

"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไร

"ครั้งเดียวคือความผิดพลาด ครั้งต่อๆไปมันคือความตั้งใจของมัน...." คริสเตียนเว้นวรรค "กับมึง"

"ไม่ใช่!" ฉันส่ายหน้าไปมา "ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น"

"แต่มึงก็ปล่อยกายปล่อยใจไปกับมันหลายครั้ง เขาเรียกตั้งใจไม่ใช่ว่าไม่ตั้งใจ ไม่แปลกที่มันจะไม่ปล่อยมึง เพราะถ้าเป็นกูกูก็คงจะไม่ปล่อย!"

"ช่วยฉันหน่อยได้ไหม?"

"ช่วยยากว่ะ ช่วยตัวเองไปแล้วกัน"

"ไอ้น้องบ้าเอ้ย! หลอกให้ฉันเล่าเรื่องเฮงซวยให้ฟังตั้งนาน ที่แท้ก็ช่วยห่าอะไรไม่ได้เลย"

"ก็มึงเต็มใจนอนกับมันด้วยนี่หว่า ถ้าเกิดว่ามันข่มขืนมึงกูก็พอช่วยได้ แต่นี่เวลาจ้ำจี้กัน มึงก็เต็มใจเอากับมันไปด้วย อีกอย่างมันก็เป็นพี่เมียกู"

"ไอ้น้องนรก" ว่าจบก็สะบัดตัวเดินขึ้นข้างบนเลย ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียง พลางครุ่นคิดถึงเรื่องที่วุ่นวายในหัวสมอง

ถ้าเขาไม่ยอมจบแล้วก่อกวนไม่เลิก ฉันควรจะทำอย่างไรดี เฮ้อ เกิดมามีกรรมจริงๆ