บทที่2 เน้นเรื่องอารมณ์งั้นเหรอ

แต่เพราะความสนิทสนมนี่แหละ ที่ทำให้ปาริมาไม่กล้าสารภาพความในใจ ด้วยเกรงว่าหากทำอย่างนั้น แม้แต่ความเป็นเพื่อนเขาก็จะไม่เหลือไว้ให้ เพราะขนาดเธออยู่ในชุดนอนตัวสั้นจิ๋ว อวดเรือนร่างอวบอิ่มขาวกระจ่างซะขนาดนี้ ใบหน้าของเขาก็ยังคงเรียบนิ่งไร้อารมณ์ นั่นก็หมายความว่ารูปร่างหน้าตาของคนระดับดาวคณะอักษรศาสตร์ไม่สามารถทำให้เขาสนใจได้

ช่างน่าอับอายสิ้นดี

ในเมื่อเป็นแบบนี้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียดีกว่า

“พี่คิดกินกาแฟไปก่อนแล้วกันนะคะ ปาล์มขอตัวไปอาบน้ำก่อน” ปาริมาพูดจบก็ลุกขึ้น แล้วเดินไปยังชั้นสอง

คนมาขอของฟรีกินยกกาแฟขึ้นจิบต่อเหมือนไม่สนใจ แต่พอคล้อยหลังปาริมา เขาก็เหลือบสายตาไปมองหญิงสาวที่กำลังเดินส่ายสะโพกงอนงามขึ้นบันไดไปจนลับตา มุมปากกระตุกยิ้มบางเบา

คิรากรถือแก้วคาปูชิโนแล้วเดินไปหย่อนก้นลงบนโซฟาตรงจุดเดียวกับที่ปาริมาเอนหลังนอนพังพาบอยู่เมื่อครู่ เขาไม่เคยเห็นท่าทางหมดอาลัยตายอยากของน้องสาวข้างบ้านมาก่อน ปกติถ้าเจอกันดวงหน้าสวยหวานก็จะมีแต่รอยยิ้มสดใสราวแสงตะวัน เขาจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าอะไรหรือใครกันนะที่ทำให้หล่อนกลายเป็นแบบนี้

ชายหนุ่มมองแท็บเล็ตที่หญิงสาววางไว้บนโต๊ะเล็กหน้าทีวีแล้วคว้ามา ปาริมาเคยนำนิยายที่ติด Top มาอวดตนเองอยู่บ่อยครั้ง จึงไม่แปลกที่เขาจะกดพาสเวิร์ดปลดล็อกหน้าจอได้อย่างง่ายดาย และก็เป็นดังคาด เธอยังไม่ได้ปิดแอปพลิเคชันล่าสุดที่ถูกใช้

มันคือแอปนิยายออนไลน์ชื่อดังที่นักอ่านต่างรู้จักดี

แต่เรื่องที่เปิดค้างอยู่ไม่ใช่นิยายรักในนามปากกา ‘สวีทฮันนี่บี’ ของเธอ แต่กลับเป็นเรื่องแนวอีโรติกนามปากกาไม่คุ้นตาอย่าง ‘ซีเคร็ดเกิร์ล’ ซึ่งมียอดวิวโหวงเหวงทั้งที่อัพตอนต่อเนื่องมาสิบกว่าวันแล้วยังแทบหาคนติดตามไม่ได้

คิรากรไม่เข้าใจว่าทำไมปาริมาถึงได้สนใจนิยายเรื่อง น้องหมวยร่านสวาท ของนักเขียนคนนี้นัก แต่ถ้ามันคือสาเหตุที่ทำให้น้องสาวข้างบ้านสุดน่ารักของพี่คินไม่สบายใจ เขาก็จะลองอ่านดูสักหน่อย

ทว่าชายหนุ่มกลับทนอ่านถึงบทที่สามเท่านั้น

“นิยายอะไรวะ โคตรน่าเบื่อ ไม่เห็นจะได้อารมณ์ มิน่าปาล์มอ่านแล้วถึงได้ทำหน้าเบื่อโลก” ชายหนุ่มถึงกับบ่นออกมาเสียงดัง โดยไม่ทันสังเกตว่าเจ้าของแท็บเล็ตยืนหน้าซีดอยู่ทางด้านหลัง

“มันห่วยมากใช่ไหมล่ะ” ริมฝีปากอิ่มเผยรอยยิ้มขมขื่น

คิรากรหันไปหาเจ้าของเสียง ก็เห็นปาริมายืนทำหน้าเขียวหน้าเหลืองอยู่ตรงประตูห้องรับแขก “อ้าว! ปาล์มลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตั้งแต่พี่คินพูดว่า ‘นิยายอะไรวะโคตรน่าเบื่อ ไม่เห็นจะได้อารมณ์’ นั่นแหละ”

“พอดีพี่ลืมเอาโทรศัพท์มาด้วย เลยหยิบแท็บเล็ตของปาล์มมาเล่นแก้เซ็ง บังเอิญเห็นนิยายเรื่องนี้เปิดค้างอยู่ ก็เลยลองอ่านดูน่ะ” ถึงจะหยิบของของเธอมาเล่นบ่อยครั้ง ยังไงเขาก็ยังรู้สึกว่าต้องอธิบาย

“เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกค่ะ ว่าแต่ว่าพี่คินอ่านแล้วรู้สึกยังไง ลองรีวิวให้ปาล์มฟังหน่อยได้ไหมคะ”

“พี่ว่าพี่ก็รีวิวเสียงดังไปแล้วนี่” คิรากรตอบกลั้วหัวเราะ แต่พอเห็นสายตาไม่ยินยอม เขาจึงจำต้องพูดในสิ่งที่ทำให้ปาริมามีสีหน้าย่ำแย่กว่าเดิม “ถ้าให้คอมเมนต์เพิ่ม พี่ว่าปาล์มเลิกอ่านเรื่องนี้เถอะ”

เห็นอย่างนี้ ชายหนุ่มที่รักการเล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจอย่างคิรากรก็จัดได้ว่าเป็นนักอ่านตัวยงคนหนึ่ง และสาเหตุที่เธอค้นพบตัวเอง ก็มาจากการที่เขาแนะนำให้เธอเอานิยายที่เขียนแก้เครียดไปลงเว็บออนไลน์เมื่อหลายปีก่อน ดังนั้นปาริมาจึงไม่อาจดูถูกความคิดเห็นของพี่ชายข้างบ้านคนนี้ได้เลย

แต่ในเมื่ออยากจะแก้ไขงานชิ้นนี้ให้เป็นที่ยอมรับ เธอควรลดอัตตาที่มี ทำตัวเป็นน้ำครึ่งแก้ว แล้วให้เขาช่วยชี้จุดบกพร่องที่เธอมองไม่เห็นออกมาจะดีกว่า

“ความจริง...เรื่องนี้เป็นผลงานของน้องนักเขียนหน้าใหม่ที่สนิทกัน เขาอยากให้ปาล์มช่วยบอกจุดที่เขาต้องแก้ไขให้หน่อย แต่ว่าปาล์มไม่ถนัดงานแนวนี้ ก็เลยไม่รู้จะแนะนำน้องเขายังไง ไหน ๆ พี่คินก็อ่านแล้ว ช่วยปาล์มวิจารณ์นิยายเรื่องนี้หน่อยนะคะ...นะคะ” ปาริมาปราดเข้าไปนั่งข้าง ๆ คิรากร แล้วทำเสียงออดอ้อน ใช้เหตุผลที่เพิ่งกุขึ้นมากับเขา อย่างไรเธอก็ไม่กล้ายอมรับว่าเป็นคนเขียนนิยายเรื่องที่เขาบอกว่าควรเลิกอ่านได้แล้วจริง ๆ

“อืม…จะว่าไงดี เรื่องการเขียน การใช้คำพี่ว่าใช้ได้แล้วนะ ปูเรื่องตอนแรกมาได้น่าสนใจดี แต่พอถึงฉาก NC เรียกได้ว่าจืดชืดเกินไป แล้วไอ ตับ ๆ ๆ พั่บ ๆ ๆ อะไรนี่อีก ใส่มาทำไมเยอะแยะ”

“แหม เรื่องที่ติดอันดับบ้างเรื่องก็ใส่นะคะ ของแบบนี้มันแนวเฉพาะตัว คนอ่านบางคนเขาก็ชอบ”

“เออ แต่ไปดูสิว่าเขาใส่ยังไง รู้จักไหมน้อยแต่มาก ถ้าหาจังหวะใส่ได้ไม่ดี อ่านแล้วมันขำมากกว่าฟินนะคร๊าบ…”

“อือ แล้วตกลงน้องเขาควรปรับปรุงที่ตรงไหนเหรอคะพี่คิน”

“พี่คิดว่าน้องเขาควรเน้นอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครมากกว่านี้ ไม่ใช่แค่บรรยายว่าเขาโบ๊ะบ๊ะกันท่าไหนมาทื่อ ๆ แบบนั้น” คิรากรตอบไปตามความเป็นจริง

“เน้นอารมณ์งั้นเหรอ” ปาริมาขมวดคิ้ว ที่ผ่านมาเธอเขียนนิยายแนวกุ๊กกิ๊กน่ารัก เลิฟซีนก็ตัดเข้าโคมไฟ ไม่เคยต้องมานั่งบรรยายว่านางเอกรู้สึกยังไงยามถูกพระเอกรุกเร้าล่วงล้ำ “เฮ่อ…” เธอถอนหายใจอย่างจนปัญญา

“อ้าว เป็นอะไรไปอีกล่ะ หรือว่าพี่พูดแรงเกินไป เราจะไม่เอาไปบอกน้องเขาก็ได้นะ…สงสาร นักเขียนบางคนยิ่งเปราะบางอยู่ด้วย โดยเฉพาะพวกหน้าใหม่ เดี๋ยวก็มาโวยวายว่าโดนด่า อยากเลิกเขียน”

‘ไม่ทันแล้วไหมยะ ฮือ ๆ’ ปาริมาร้องไห้โฮในใจ

แต่จะให้ทำยังไงล่ะ ในเมื่อแม้แต่แฟนเธอก็ยังไม่เคยมี ไม่ต้องพูดถึงเรื่องจูบดูดดื่มกับค่ำคืนเร่าร้อนกับผู้ชาย

‘ดูเหมือนว่าประสบการณ์ในเรื่องเหล่านี้ของเราจะน้อยเกินไป คงต้องหาทางสร้างเสริมประสบการณ์ แต่ถ้าไม่ใช่คิน ก็ไม่เอาหรอกนะ!’

ปาริมามองแววตากับสีหน้าเรียบเฉยของคิรากรด้วยความสิ้นหวัง

‘ดูเหมือนต้องเลิกเขียนนิยายอีโรติกจริง ๆ แล้วละนังปาล์มเอ้ย!’