You’re my neighbor รักลับ ๆ กับพี่ชายข้างบ้าน

เสียงรถคันใหญ่ตามมาด้วยเสียงตึงตังจากบ้านฝั่งตรงข้ามที่ประกาศขายมานานปลุกคนที่เพิ่งม่อยหลับไปตอนตีสี่ให้ตื่นขึ้นมาอย่างหัวเสีย ร่างระหงลุกขึ้นจากเตียงก่อนเดินไปทางหน้าต่าง ใช้มือเลิกม่านกันแสงออกเล็กน้อย เพื่อมองหาตัวต้นเหตุที่มารบกวนการนอนของตนเองด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ดวงตากลมโตมองเห็นรถบรรทุกจอดอยู่คันหนึ่ง มีผู้ชายสวมยูนิฟอร์มสีฟ้าประมาณสามสี่คนกำลังช่วยกันยกข้าวของที่อัดแน่นอยู่ทางท้ายรถเข้าไปในบ้านอย่างขมักเขม่น ส่วนที่มาของเสียงตึงตังคงเกิดจากช่างที่กำลังต่อเติมลานจอดรถด้านหน้า

ความจริงคนเหล่านั้นไม่ได้ทำเสียงดังเสียมารยาทผิดเวลา แต่มันก็มากพอจะทำให้ ‘ปาริมา’ ที่นั่งปั่นต้นฉบับตอนพิเศษอยู่จนเกือบเช้ารู้สึกหงุดหงิด

“ร้อยวันพันปีไม่ต่อเติม ดันมาต่อเติมวันที่แม่อยากจะนอนซะงั้น” คนตัวเล็กบ่นอุบอิบ

ปาริมาเป็นคนนอนยากมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถ้าได้ตื่นขึ้นมาแล้วละก็ อย่าหวังว่าจะหลับอีกง่าย ๆ ในเมื่อฟ้าส่งคนข้างบ้านมาทำลายเวลาพักผ่อนอันแสนสุขของคนอื่นอย่างนี้ เธอคงมีแต่ต้องยอมรับชะตากรรม

ร่างบางเดินสะโหลสะเหลลงไปชั้นล่าง ตรงดิ่งไปยังเครื่องชงกาแฟแคปซูลราคาเหยียบหมื่นที่วางเด่นเป็นสง่าอยู่บนเคาน์เตอร์บาร์ในห้องรับแขก เธอคว้าแคปซูลกาแฟรสชาติที่ต้องการออกมาจากลิ้นชัก แล้วจัดการใส่เข้าไปในเครื่อง เพียงปลายนิ้วสัมผัส กาแฟรสเข้มที่สามารถปลุกการทำงานของเส้นประสาททุกเส้นก็ปรากฏอยู่ในแก้ว

ปาริมายกแก้วกาแฟขึ้นมาแล้วสูดลมหายใจรับกลิ่นหอมเฉพาะตัวก่อนจิบเครื่องดื่มสีเข้มเบา ๆ ด้วยสีหน้าพึงพอใจ ความหงุดหงิดจากการนอนไม่เต็มอิ่มลดน้อยถอยลงจนไม่มีเหลือ

หลังจากละเลียดจิบกาแฟจนสมองกลับมาปลอดโปร่ง ปาริมาพลันนึกถึงไอดีลับในเว็บไซต์นิยายที่ตนเองเพิ่งสร้างขึ้นมา เธอตั้งเวลาลงงานชิ้นนี้ไว้แบบอัตโนมัติ หากคำนวณไม่ผิดตอนนี้เนื้อหาคงออนไลน์ไปแล้วประมาณสิบสองตอน เนื่องจากมัวแต่ปั่นงานส่งสำนักพิมพ์ให้ทันเดตไลน์ เธอเลยยังไม่ได้เข้าไปดูผลตอบรับจากนักอ่านเลยสักรอบ

ปาริมาวางแก้ว แล้วเดินไปหยิบแท็ปเล็ตที่วางอยู่ตรงโต๊ะตัวเล็กหน้าทีวีขึ้นมา แล้วเปิดไอดีลับพลางเดาว่าป่านนี้นิยายของเธอน่าจะติดอันดับนิยายใหม่มาแรงแล้วแน่ ๆ

ดวงตากลมโตกวาดมองหน้าแรกของหมวดนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่อย่างรวดเร็ว

‘โกหกน่า ไม่มีเหรอ’

หน้าที่สอง...ไม่มี

หน้าที่สาม…ไม่มี

หน้าที่สี่…ก็ไม่มี

‘เฮ้ย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย’

นักเขียนที่นิยายรักทุกเรื่องติดอันดับ Top ไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง

ถึงจะเป็นไอดีลับก็เถอะ แต่การที่นิยายอีโรติกที่แต่งจากน้ำมือเธอไม่ติดชาร์ตเรื่องใหม่มาแรงสี่หน้าแรกมันก็ชวนให้ช็อคจริง ๆ ปาริมาจึงลองเปิดไปอีกหน้า ถึงเห็นนิยายที่เธอแต่งเอาไว้ แต่จำนวนหนึ่งร้อยสามสิบแปดวิว หัวใจเก้าดวง และยอดเอาขึ้นชั้นหนังสือห้าเล่มไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลย

ไอดีหลักของเธอมีผู้ติดตามเรือนหมื่น ทุกคนต่างชื่นชอบนิยายรักซาบซึ้งตรึงใจเหล่านั้น ทำให้ผลงานของเธอเป็นที่ต้องการของสำนักพิมพ์ ปาริมาจึงค่อนข้างมั่นใจในฝีมือของตนเอง แต่ความภาคภูมิใจที่สั่งสมมานานปีกลับถูกนิยายอีโรติกทำลายลงในพริบตา

ยิ่งเห็นคำว่า ไม่แซ่บเลยอะ ไร้อารมณ์สิ้นดี ที่มาพร้อมกับสติกเกอร์อิโมจิมองบนในคอมเมนต์หลาย ๆ ข้อความ เธอก็อยากจะร้องไห้

ชั่วขณะนั้นปาริมาคิดว่าตนเองเริ่มเข้าใจนักเขียนที่มักมาบ่นในกลุ่มว่าท้อ อยากเลิกเขียนขึ้นมาแล้ว แต่ว่าด้วยศักดิ์ศรีของนักเขียนติดอันดับ เธอไม่อาจปล่อยให้นิยายเรื่องนี้ไม่มีคนอ่านได้ แต่ถึงจะตั้งใจอย่างนั้นเธอก็ยังไม่รู้ว่าควรจะเริ่มแก้ไขจากจุดไหนดี

ระหว่างที่กำลังนั่งหมดอาลัยตายอยากกับผลตอบรับจากเรื่องแนวใหม่ที่ตนเองเขียน ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินผ่านประตูบ้านเขามาจนเกือบจะถึงตัวเธออยู่แล้ว

‘คิรากร’ เดินมาหยุดยืนข้างโซฟาอย่างเงียบเชียบ นัยน์ตาสีน้ำหมึกกำลังจดจ้องร่างระหงสมส่วนในชุดนอนเนื้อบางอย่างพิจารณา ใบหน้าคมสันสงบนิ่งไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

คล้ายมีกระแสหนาวเย็นวูบวาบไปตามตัว ปาริมาลืมตาขึ้นตามสัญชาตญาณระวังภัย แต่พอเห็นใบหน้าเปี่ยมเสน่ห์ ริมฝีปากได้รูปกับจมูกโด่ง ๆ ของคิรากร เธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก “พี่คินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เรียกปาล์มละคะ”

“เพิ่งเข้ามา” เขาตอบเสียงเรียบ

“งั้นเหรอ ว่าแต่ลมอะไรหอบมาล่ะเนี่ย ถึงได้มาหาปาล์มแต่เช้า”

“นี่มันจะสิบโมงแล้วนะ”

“...จะกี่โมงก็ช่างมันแล้วกัน สรุปว่าพี่คินคิดถึงปาล์มก็เลยมาหาใช่ไหมคะ” คนที่เพิ่งได้นอนตอนฟ้าเกือบสางแกล้งหยอกหนุ่มหน้านิ่ง หวังว่าจะได้เห็นท่าทางเหรอหราของเขา แต่นอกจากสีหน้าเรียบเฉยแล้ว คำตอบยังชวนผิดหวังอีกด้วย

“เปล่า พี่แค่มาขอกาแฟกิน”

“ที่บ้านพี่ก็มีนี่คะ ไม่เห็นต้องมากินบ้านปาล์ม” เธอพูดด้วยน้ำเสียงแง่งอน

“ก็มี แต่ของที่นี่อร่อยกว่า” ว่าแล้วก็เดินไปทางเคาน์เตอร์บาร์ หยิบแคปซูลออกมาจากลิ้นชัก แล้วจัดการใส่เข้าไปในเครื่องอย่างเป็นธรรมชาติราวกับทำอย่างนี้มาแล้วนับร้อยครั้ง

ถึงเขาจะเอาของโปรดเธอมากินอย่างหน้าไม่อาย แต่ปาริมาก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจแต่อย่างใด และต่อให้เขาทำอะไรไม่เกรงใจมากกว่านี้ เจ้าของบ้านแสนดีก็ไม่มีทางปริปากบ่นอย่างเด็ดขาด

เพราะเธอแอบรักพี่ชายข้างบ้านสุดเท่อย่างคิรากรมานานแล้ว