7| งานโรงเรียน

"พรุ่งนี้ฉันจะพาไปดูคอนโด ส่วนของก็เก็บเอาไปเท่าที่จำเป็น ขาดเหลืออะไรให้เบิกเงินที่ฉัน เข้าบ้านได้แล้ว เก้าโมงเช้าฉันจะส่งรถมารับ "

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ "

"ฉันคงห้ามเธอไม่ให้ร้องไห้ไม่ได้ แต่ถ้ามันไม่ไหว ก็โทรมาระบายกับฉันได้ "

"คะ "

"ฉันก็แค่ไม่อยากให้พนักงานร้องไห้แล้วนอนดึก เพราะพรุ่งนี้เริ่มงานวันแรก" อะไรของเขา เมื่อกี้ก็เหมือนกัน คำขู่ของเขาทำให้ฉันปาดน้ำตาออกจากหน้าได้อย่างรวดเร็ว

"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันไม่สายอยู่แล้ว "

"อย่าตาบวมมาทำงานก็แล้วกัน " ถ้านี่คือคำสั่ง ฉันคงทำให้ไม่ได้ อารมณ์ของฉันตอนนี้คืออยากโทรไปถามพี่เอกให้รู้แล้วรู้รอด แต่ฉันก็กลัวตัวเองจะพูดไม่รู้เรื่องร้องไห้ฟูมฟายใส่พี่เอกจนทำให้เสียเรื่อง ขอเวลาสงบสติอารมณ์สักหน่อย ฉันไม่อยากกลายเป็นผู้หญิงงี่เง่าในสายตาพี่เอก เพราะถ้าหลุดขึ้นมามันคงหยุดไม่อยู่

"ไม่รับปากค่ะ แล้วถ้าเกิดฉันโทรไปหาคุณ คุณจะทำให้ฉันหยุดร้องไห้ยังไงหรือคะ? "

"อยากรู้ก็ลองโทรมาสิ เบอร์ฉันเธอก็มีแล้ว " ฉันพยักหน้าหงึกๆ เข้าใจ แต่คงไม่โทรไปหรอก ไม่อยากร้องไห้ให้เขาฟัง บางทีได้ยินเสียงเขาแล้วฉันอาจจะร้องไม่ออกก็ได้ หรือว่าจะลอง? ร้องไห้กับคนแปลกหน้า บ้าน่า!

"คงไม่รบกวนคุณคีหรอกค่ะ ฉันไหว " แม้ในใจจะแย่แค่ไหนฉันก็ยังพูดคำว่าไหวออกมาได้ ฉันไหวจริงๆ

"ก็แล้วแต่นะ "

" ขับรถดีๆ นะคะ "

_________________

เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อเข้าครัวทำอาหารให้แม่ เมื่อคืนฉันไม่ได้ร้องไห้ ทำไมน่ะเหรอ? ก็คุณคีหน่ะสิวิดีโอคอลมาหาฉัน แถมยังไม่ยอมวางจนกว่าฉันจะหลับ แล้วมันก็เป็นเรื่องจริงที่ฉันไม่กล้าร้องไห้ต่อหน้าคนแปลกหน้าอย่างเขา ใครจะไปร้องออก ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นเจ้านายฉันคงกดวางสายซ้ำๆ แล้วก็ปิดเครื่องหนี! เพราะเขาคือเจ้านายหน่ะสิ

"วันนี้ทำอะไรให้คุณแม่คะ "

"อ้าว ป้าแดงมาพอดีเลย วันนี้จินทำแกงจืดค่ะ เผื่อป้าแดงด้วยนะคะ "

"ใจดีจังเลยค่ะ มาค่ะเดี๋ยวป้าจัดการต่อเอง ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานได้แล้วค่ะ " ฉันต้องหลบให้ป้าแดง แต่นี่มันเพิ่งเจ็ดโมงเช้าเองนะ ป้าแดงเปิดฝาหม้อทำให้ควันจากในหม้อลอยฟุ้งออกมา กลิ่นก็เริ่มหอมฉุยแล้ว เหลือแค่ผักที่ยังไม่ได้ใส่ลงไป

"ป้าแดงขอบคุณนะคะที่ดูแลแม่ให้จิน "

"แม่หนูจินน่ารักมากเลยค่ะ ท่านอารมณ์ดี ร่าเริง ดูไม่เหมือนคนป่วยเลยสักนิด แผลเป็นยังไงบ้างคะ "

"ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ เย็บแล้วเรียบร้อย " ฉันชูนิ้วขึ้นมาให้ป้าแดงดู ก่อนไปทำงานฉันคงต้องทำแผลเองเพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องวุ่นวาย เดี๋ยวคุณคีก็จับฉันส่งโรงพยาบาลอีก

___

"เสร็จแล้วค่ะ คุณคีมีอะไรหรือเปล่าคะ "

"มาหาฉันที่โรงเรียนน้ำขิง ฉันบอกคนขับรถเอาไว้แล้ว อ่อ เธอใส่ชุดสีอะไรอยู่ " ฉันก้มลงมองชุดที่ตัวเองใส่อย่างงงๆ มีปัญหาอะไรกับสีชุดฉันอีกล่ะ

"สีเหลืองค่ะ "

"ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย หาสีฟ้ามาใส่ " อะไรของเขา? สีเหลืองมันสีแห่งความโชคดีของฉันนะ

" เดี๋ยวสิ ทำไมต้องสีฟ้าคะ "

"ฉันบอกว่าสีฟ้าก็สีฟ้าสิ " เฮ้อ ฉันเดินมาที่ตู้เสื้ออย่างเลือกไม่ได้ เปิดตู้แล้วแหวกหาชุดสีฟ้าตามที่เจ้านายสั่งอย่างหงุดหงิด

"วันอื่นค่อยใส่สีเหลือง วันนี้เธอต้องใส่สีฟ้าก่อน " ฉันมองบนอีกรอบ ดีนะที่ไม่ใช่วิดีโอคอล ไม่อย่างนั้นฉันคงโดนเขาแซะอีก

"แค่นี้ก่อนนะคะ จะเปลี่ยนชุด "

"เฮ้อออ สีฟ้า เกิดอยากจะให้สดใสขึ้นมาเชียว " ฉันบ่นอุบแล้วถือชุดสีฟ้าเดินเข้าห้องน้ำ หน้าก็คงต้องแต่งใหม่อีกล่ะสิเพราะมันไม่เข้ากับสีชุด! เรื่องเยอะ เรื่องเยอะ!!

______________

โรงเรียนอนุบาลนานาชาติ FD

เมื่อรถจอดสนิทฉันก็รีบลงรถทันที แต่ว่า ... ฉันจะไปหาคุณคีได้ที่ไหน สาบานว่านี่คือโรงเรียน! อลังการมากเว่อร์

"น้าจินนนน "

"เอ๊ะ น้ำขิง " เสียงน้ำขิง แล้วตอนนี้เด็กน้อยก็กำลังวิ่งมาหาฉัน

"วันนี้น้าจินสวยจังเลยค่ะ "

"ปากหวานจังเลย " ฉันเงยหน้ามองคนเป็นพ่อ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนมันดูเข้ากับเขาดีนะ แต่เดี๋ยวนะ! วันนี้ที่โรงเรียนน้ำขิงจัดกิจกรรมวันแม่นี่

"น้าจินขา วันนี้น้าจินเป็นมาม๊าให้น้ำขิงได้มั้ยคะ " ฉันอึ้งพูดอะไรไม่ออก จากนั้นก็หันไปมองหน้าคุณคีที่ยืนนิ่งทำท่าไม่รู้ไม่ชี้

"นะคะน้าจิน นะคะ นะคะ "

"แต่ว่า เอ่อ "

" ปาป๊าอนุญาตแล้วค่ะ นะคะ " นี่ใช่มั้ยที่ให้ฉันใส่สีฟ้ามา เขามันเจ้าแผนการ

"นี่คุณ "

"ตาไม่บวมนี่? " แถมยังแซวฉันอีก ไอ้บ้า!

แล้วฉันก็แพ้ให้กับลูกอ้อนของน้ำขิง ใครสอนให้อ้อนแบบนี้คะ ยอมแล้ว หลงแล้ว

"คุณพ่อคุณแม่เชิญด้านในเลยค่ะ ตอนนี้กิจกรรมกำลังจะเริ่มแล้ว "

__________________

ผมกำลังนั่งมองลูกสาวพร้อมกับรอยยิ้ม ใครไม่ยิ้มก็บ้าแล้วครับ น้ำขิงยอมตื่นเช้า อาบน้ำ แต่งตัว เพราะอยากมาร่วมกิจกรรมวันแม่ที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น เป็นปีแรกที่น้ำขิงมีความสุขรวมทั้งผมด้วย ข้อตกลงของผมที่ยื่นให้ลูกเป็นอันว่าสำเร็จ ตอนนี้น้ำขิงกับจินนี่กำลังทำกิจกรรมร่วมกันอยู่บนเวที ส่วนผมก็นั่งรออยู่ข้างล่างแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นเก็บภาพเล็กๆ น้อยๆ

"นายครับ ผมได้ข้อมูลมาเพิ่มแล้วครับ " ผมกระตุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้อ่านไลน์จากลูกน้อง

"ดีมาก อีกครึ่งชั่วโมงฉันจะเข้าไป "

เมื่อกิจกรรมเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินมาส่งน้ำขิงที่รถ เพราะผมมีงานต้องไปทำต่อ

"เดี๋ยวป๊ารีบกลับนะ "

"น้าจินขา มาหาน้ำขิงด้วยนะคะ น้ำขิงจะรอ " ฉันหลีกทางให้แม่ลูกจำเป็นได้คุยกันตามสบาย ถ้าการที่จินนี่เข้ามาแล้วทำให้น้ำขิงมีความสุขผมก็ยินดี

"ต้องดูเวลาก่อนนะคะ "

"น้ำขิงจะรอ " ลูกสาวผม ตื้อเหมือนใครก็ไม่รู้

"ปาป๊า พาน้าจินกลับบ้านด้วยนะคะ "

"ได้ครับ "

"นี่คุณ "

"ขับรถดีๆ นะ ดูแลคุณหนูให้ดี "

"ครับนาย "

________

ดูก็รู้ว่าเธอไม่พอใจผม นั่งเงียบไม่พูดไม่จาตลอดทางจนใกล้ถึงคอนโดที่อยู่ใหม่ของเธอ ที่ผมต้องให้เธอย้ายออกมาเพราะมันใกล้กับผับแล้วก็ออฟฟิศ เดินทางสะดวก ประหยัด แล้วก็สบาย ซึ่งมันคือสวัสดิการจากผมเอง

"เมื่อคืนเธอนอนน้ำลายไหลด้วยแหละ "

"นี่คุณ ไหนบอกว่าจะวางหลังจากที่ฉันหลับไง "

"ฉันแคปรูปเก็บไว้ด้วยนะ อ่อ มีวิดีโอด้วย "

"คุณ!! "

"เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ตื่นขึ้นมาร้องไห้กลางดึกอีกไง " ผมมองไปข้างหน้า ไม่ได้สนใจว่าคนข้างๆ สีหน้ายังไง

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ ฉันเป็นแค่ลูกจ้าง คุณไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ "

"แต่เธอ ถูกจ้างมาให้ดูแลหัวใจของฉัน เธอจะอ่อนแอไม่ได้ " กูแม่งพูดอะไรออกมาวะ! แต่มันก็เรื่องจริงนั่นแหละ จินนี่อึ้งอีกรอบ เฮ้อ ผมก็อึ้งเหมือนกัน ผมควรนัดไอ้หมอกันต์เกี่ยวกับเรื่องนี้อีกรอบ พอได้อยู่ใกล้แล้วแม่งไม่อยากให้เธอไปไหนไกลเลยว่ะ

"ฉันก็มีหัวใจที่ต้องดูแลเหมือนกัน "

"ฉันรู้ แล้วก็เข้าใจดี แต่เธอก็เห็น "

"หยุดเถอะค่ะ ขอร้อง "

"เรื่องแฟนเธอ ฉันช่วยได้นะ ถ้าเธออยากให้ช่วย " เธอหันขวับมองหน้าผมทันที

"อย่าทำร้ายพี่เอกนะ "

"ฉันหมายถึง สืบสาวลากไส้น่ะ เธอก็รู้ว่าฉันทำได้ เรื่องนอกใจมันไม่ได้ตัดสินใจทำกันง่ายๆ หรอกนะ " ผมเลี้ยวรถเข้าคอนโดแล้วหาที่จอด พอได้ที่จอดผมก็ดึงเบรกมือโดยที่ยังไม่ดับเครื่อง

"คือ ฉัน "

"ถึงแล้ว อย่าคิดมาก ฉันไม่ได้บังคับ "

"แต่คุณทำให้ฉันสนใจวิธีที่คุณยื่นให้ "

"ขอแค่ให้คำตอบ ภายในสิบนาทีนี้เธอได้รู้แน่ ว่าแฟนเธอกำลังทำอะไรอยู่? นอกใจ หรือว่า เข้าใจผิด? " จินนี่เริ่มก้มหน้าแล้วมองผ้าก๊อตพันแผลตัวเองอีกครั้ง ผมไม่ได้ยุแยงให้ทั้งคู่เลิกกัน แต่ผมไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับเรื่องหลอกลวงแบบนี้ อีกอย่างเธอก็เป็นพนักงานของผมแล้วเต็มตัว เฮ้อ แต่ตอนนี้เธอช่วยเงยหน้ามาก่อนได้มั้ย

"ฉันพอรู้มาบ้าง "

"??? "

"พี่เอก อึก กำลังจะแต่งงาน "

"เธอรู้งั้นเหรอ บ้าชิบ!!! "

________________