EP5 สมเพช

สเวนและแฟนของเธอเดินย่างกายเข้ามาในห้องปรชุมที่โครตหรูหราหมาเห่าสำหรับผู้หญิงที่ดิ้นรนเพื่อให้ไปถึงจุดสูงสุดในชีวิตนั่นก็คือเป้าหมายเข้าไปอยู่ในสังคมนักธุรกิจและเธอก็ทำได้อย่างที่หวังเอาไว้แล้วจริงๆ เหลือแค่สุดท้ายคือการเป็นภรรยาหนึ่งเดียวของคริสเตียนอย่างสมเกียรติ

“ท่านประธานกำลังมาครับ” เลออนเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วเดินไปยืนที่ประจำคือข้างหลังเจ้านายตรงโต๊ะนั่งประธานบริษัทด้วยท่าทีเย็นชาต่อสายตาของผู้หญิงคนเดียวในห้อง

“เชิญครับนาย” เรียวอิจิผายมือให้ลูเซียสเข้ามาซึ่งทันที่ที่สเวนเห็นเธอถึงกับตาเบิกกว้างเพราะไม่คิดว่าไอ้กุ๊ยข้างถนนมันจะกล้ามาอยู่ในที่ของคนชั้นสูงอย่างเธอได้

“แกมาที่นี่ได้ยังไงไอ้กุ๊ย อ่อ คงมากับยัคุณหนูตกอับสินะ หึ นี่แหละน๊าวาสนาใครวาสนามัน ฉันที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไรกลับผลักดันตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ แต่กลับ.. อุ้ยตาย คุณหนูตกอับมาด้วยหรอ” หญิงสาวเอ่ยอย่างนึกสมเพชในขณะที่สายตามองเลวี่และแฟนหนุ่มของเธอ

สเวนจีบปากจีบคอพูดดูถูกเธอและชายคนรักอย่างมั่นอกมั่นใจ หึ คอยดูเถอะแม่จะดับมั่นมันให้อกแตกตายไปเลยจ้า

“หุบปากได้แล้วสเวน ผมรำคาญ” คริสเตียนเอ่ยปรามผู้หญิงข้างกายไม่ให้พูดมากเพราะวันนี้เขาตั้งใจจะมาคุยธุรกิจแต่ไม่รู้ว่าใครคือคนที่จะมาคุยธุรกิจกับเขาวันนี้เพราะมีข่าวมาว่าบริษัทนี้เปลี่ยนผู้บริหารคนใหม่ ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยเห็นหน้าเหมือนกันกะว่าจะมาดูทีเดียววันนี้นี่แหละ

“ไม่ทราบว่าใครคือคนที่จะมาคุยธุรกิจกับผมหรือครับ คุณลูเซียโน่?” คริสเตียนเอ่ยเขายังคงคีปลุคผู้ชายสุภาพเพื่อการคุยธุรกิจให้ราบรื่นง่ายๆ มากยิ่งข

"ต้องขอโทษด้วยนะครับที่กุ๊ยข้างถนนอย่างผมคงไม่สามารถร่วมงานกับพวกคุณทั้งสองได้ เว้นเสียแต่..." มาเฟียหนุ่มเอ่ยอย่างมีนัยย์ก่อนจะปรายตาไปมองสเวนที่กำลังหลบสายตาของเขาอยู่

"อะไรครับ ผมยอมหมดขอแค่เราได้ทำธุรกิจด้วยกันก็พอ" คริสเตียนเอ่ยก่อนจะรีบตกลงอย่างไม่คิดเลยสักนิดเดียวเพียงเพราะ

"หากคุณให้ผู้หญิงคนนี้ขอโทษภรรยาผมและที่สำคัญผมจะให้คุณเลือกว่าคุณจะเอาธุรกิจหรือจะเอาผู้หญิงคนนี้ ผมให้เวลาคุณตัดสินใจห้านาทีแล้วเลือกมา"

"สเวน!ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก เธอกำลังจะทำให้ฉันตกอับ ขอโทษคุณเลวี่เขาเดี๋ยวนี้แล้วรีบไสหัวออกไปซะ!"

"ฮรึก ไม่นะคะไหนคุณบอกว่ารักฉันไงคะ!คุณจะเลือกมันมากกว่าฉันที่เป็นเมียคุณงั้นหรอ!?" เธอเอ่ยอย่างไม่ยอม

"ฉันมีเมียที่บ้านแค่คนเดียวไม่ใช่เธอ!"

"หึๆ รักกันดีจังเลยนะครับ ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่เอาผู้หญิงคนนี้กลับมาเพราะถ้าเป็นแบบนั้นข้อตกลงของเราสามารถยกเลิกได้ตลอดเวลา!? .."

"..."

"หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ?" เขากระตุกยิ้มมุมปากมองดูทั้งสองอย่างนึกสมเพชโดยเฉพาะผู้หญิงตรงหน้าก่อนหน้านี้ยังดูถูกเขาและแฟนสาวอยู่เลยแต่ตอนนี้กลับขอร้องอ้อนวอนขอโทษแฟนสาวของเขาอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรีจนน่าสมเพช

“เลวี่ฉันขอโทษ ฮรึก ยกโทษให้ฉันนะ เธอก็รู้ว่าที่ผ่านมาชีวิตฉันเป็นยังไงฉันไม่ได้รวยมีบานะชาติตระกูลอย่างเธอนิ ฮรึก เธอจะยังทำให้ชีวิตฉันพังอีกหรอ ฮรึก” สเวนร้องไห้โฮเพราะหากคริสเตียนทิ้งเธอ เธอไม่มีที่ไปแน่ๆ และเธอต้องสูญเสียทุกอย่างที่คริสเตียนให้ทั้งหมดไปแน่ๆ

“ช่วยไม่ได้นะสเวนเพราะเธอทำตัวเองทั้งนั้นชีวิตเธอเลยเป็นแบบนี้ หัดยินดีกับคนอื่นบ้างเถอะมันใช่คอยแต่เฝ้าอิจฉาริษยาคนอื่นอยู่แบบนี้” หญิงสาวเอ่ยแค่นั้นแล้วเดินออกไปจากห้องประชุมเพราะเรื่องแบบนี้เธอไม่อยากยุ่งอะไรมาก

“ออกไปได้แล้ว ไสหัวไปซะแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!” คริสเตียนตวาดลั่นเขาจะไม่ยอมมาพังฉิบหายเพราะผู้หญิงเห็นแก่เงินแบบเธอแน่ๆ ขนาดเมียที่บ้านยังไม่ใยดีแล้ว แล้วทำไมผู้หญิงหิวเงินแบบนี้เขาจะทิ้งไม่ได้

“งั้นเรามาคุยงานกันต่อดีกว่าครับเพราะผู้หญิงคนนั้นผมไล่เธออกไปอย่างที่คุณต้องการแล้ว” คริวเตียนเอ่ยทว่ากลับต้องขมวดคิ้วเพราะน้ำเสียงหัวเราะในลำคอของมาเฟียหนุ่มตรงหน้ามันหัวเราะเย้ยหยันเขา

“ผมเปลี่ยนใจแล้ว เชิญกลับไปได้ละ" เขาผายมือเพื่อเชิญคริสเตียนออกไปอย่างไม่สนใจใยดีนั่นจึงทำให้คริสเตียนเริ่มโมโหขึ้นมากับท่าทางของมาเขา

"หมายถึงยังไงครับ!? คุณหลอกผม.." คริสเตียนเอ่ยทว่าดวงตาคมเข้มกลับฉายแววไม่พอใจและโกรธเคือง

"ผมมาคิดๆ ดูแล้วธุรกิจที่คุณเสนอมาก่อนหน้านี้มันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นและชวนให้ผมลงทุนด้วยสักนิดผมกลัวว่าบริษัทที่กำลังจะล้มละลายของคุณมันไม่ทำกำไรอะไรให้ผมได้อย่างที่บอกไว้เลยสักนิด" เขาเอ่ยอย่างไม่เดือดร้อนอะไรเพราะหากขาดบริษัทนี้ไปยังไงบริษัทเขาก็ไม่ล่มจมอยู่แล้ว

หมับ!!

"มึง!! มึงหลอกกู มึงคิดว่ามึงใหญ่โตแล้วจะเหยียบกูงั้นหรอ สักวันมึงจะต้องล้มแบกหน้ามาขอโทษกู!" คริสเตียนตวาดลั่นด้วยความโมโหกับท่าทีสบายอกสบายใจของมาเฟียตรงหน้าที่ยืนหันหลังให้เขาโดยไม่สนใจ ไม่พอมันยังดื่มเหล้าหน้าตาเฉยจนน่าหมั่นไส้อยากจะประเคนให้สักหมัดแต่ติดตรงที่ลูกน้องมันจับเอาไว้อย่างเอาเรื่อง

"ลากมันออกไปไกลๆ ฉันรำคาญ"

"ปล่อยกู กูบอกให้ปล่อยไงวะ ไอ้หมารับใช้ ปล่อยสิวะ!!" คริสเตียนตวาดด่าลูกน้องของเขาอย่างไม่ยอมหมายจะเข้ามาทำร้ายมาเฟียหนุ่มแต่ก็ทำอะไรไม่ได้สักนิดนอกจากยอมถูกลากออกไปแต่โดยดี