ตอนที่ 3 เข้าหอ[1]

ตั้งแต่กลับมาจากทำงาน อินทราเข้าไปรอเดมอนอยู่ในเกมตลอด แม้แต่ข้าวปลายังลืมกิน เธอรู้สึกคล้ายว่าตัวเองกำลังจะได้เป็นเจ้าสาวจริงๆ ยิ่งใกล้จะห้าโมง อินก็ยิ่งนั่งนับนาทีรอ

จนกระทั่งห้าโมงผ่านไป เธอก็ยังไม่เห็นเงาของเดมอน อินไม่รู้จะทำอะไร เวลานี้ตัวละครของเธอนอนอยู่ในห้องนอนในปราสาท เธอไม่กล้าจะขยับไปไหน เพราะกลัวว่าจะหาเดมอนไม่เจอ

หกโมง หนึ่งทุ่ม สองทุ่ม จนกระทั่งเที่ยงคืน อินทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ความเหงาและความโดดเดี่ยวกลับเข้ามาโจมตีเธออีกครั้ง ริมฝีปากที่ยกยิ้มน้อยๆ มาหลายชั่วโมงบัดนี้กลับมาเป็นเส้นตรงดังเดิม

บ้านบูรนันต์

ท่ามกลางเสียงเพลงดังกระหึ่ม น้ำนิ่งที่อยู่ในอาการเมามาย แกล้งเดินเข้าไปหาพี่ชาย เพราะเธอรออยู่ครึ่งคืนแล้ว แต่นิโคไล ทีออน ยังไม่แม้แต่จะมองเธอ

ถึงแม้ว่าน้ำนิ่งจะทำเป็นไม่สนใจในตัวชายหนุ่มก็จริง แต่เธอก็คอยแอบมองเขาอยู่ตลอด ขนาดยัยนกเพื่อนของเธอ ทีออนยังคุยด้วย น้ำนิ่งไม่เชื่อว่า ผู้ชายคนนี้จะไม่สนใจเธอจริงๆ

พอเดินมาระหว่างเตียงผ้าใบ น้ำนิ่งก็เดินเซจนล้มลงไปนั่งบนตักของทีออน

“อ๊ะ!ๆ ขอโทษค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ” ทีออนยิ้มให้เธอเล็กน้อย แต่ไม่คิดจะดันตัวเธอออก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบน้ำนิ่ง แต่ยังไง น้ำนิ่งก็ยังมีสิ่งที่เขาต้องการ ในเมื่อเธออยากเสนอ เขาเองก็ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ

น้ำนิ่งใช้ความเมา หยอกล้อทีออนด้วยการยกแขนคล้องลำคอเขาเอาไว้ “พี่ทีออนนี่หล่อจังนะคะ คงมีแฟนเยอะล่ะสิท่า”

ทีออนไม่ได้ตอบคำถาม เพียงยิ้มให้เธอเล็กน้อย น้ำปรุง ที่เห็นท่าทางของน้องสาว กลับเป็นคนตอบแทน “ยัยนิ่งลุกออกจากตักเพื่อนพี่ได้แล้ว อย่าแหย่เสือหลับ เดี๋ยวเป็นเรื่อง”

น้ำนิ่งยังไม่ทันตอบพี่ชาย เพื่อนๆ ที่กำลังเมาก็พากันมาแซวเธอ

“ฮั่นแน่ น้ำนิ่ง ก็ไหนว่าไม่สนใจไง”

“ช่ายๆ แหม ไอ้เราอุตส่าห์เฝ้าอยู่ตั้งนาน มือยังไม่ได้จับเลย นี่หล่อนเล่นขึ้นไปนั่งตักเลยเหรอ ทำแบบนี้มาตบกันดีกว่ามา” นกทำท่าถูไม้ถูมือเป็นจริงเป็นจัง จนเพื่อนพากันหัวเราะ

น้ำนิ่งได้แต่แอบนึกเคืองเพื่อนอยู่ในใจ แต่ก็ยอมลุกออกจากตักทีออนแต่โดยดี ก่อนไป เธอยังหันมายิ้มหวานให้อีกฝ่าย ทีออนยิ้มตอบเธอด้วยรอยยิ้มเป็นเอกลักษณ์

ซึ่งเป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนฝูง ว่ารอยยิ้มแบบนี้ของทีออนมันคือรอยยิ้มการค้า เพราะมันไม่ได้ไปถึงดวงตา น้ำปรุงเลยนึกหนักใจขึ้นมา กลัวว่าน้องสาวจะเกิดไปหลงรักเพื่อนคนนี้เข้าจริงๆ

ทีออนนั่งดื่มอีกไม่กี่แก้ว ก็ชวนเบนกลับ ตามประสาคนขี้เบื่อ

“ผู้หญิงเขาอ่อยขนาดนั้นแล้ว นายจะว่าไง” เบนเอ่ยถามทันที ที่ทั้งสองเข้ามานั่งในรถ

“ไร้สาระ ฉันไม่ได้อดอยากถึงขนาดต้องมาหาเรื่องผิดใจกับเพื่อน เพราะไปยุ่งกับน้องสาวมันหรอก”

“แล้วถ้าน้องนิ่งเขาอยากได้นายขึ้นมาจริงๆ ล่ะ” เบนเอ่ยกลั้วหัวเราะ

“ไอ้นั่นมันอยู่ตรงหว่างขาของฉันนะเบน ถ้าฉันไม่เอา เธอจะทำอะไรได้”

“หึหึ แล้วจะคอยดู”

พอกลับมาถึงคอนโด หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ทีออนก็คว้าเบียร์ในตู้เย็น พร้อมทั้งหยิบแท็บเล็ตมานั่งทำงานต่อที่โซฟา จนกระทั่งเกือบจะตีสอง มือที่กำลังจะปิดแท็บเล็ตชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจเปิดเกม XPlus แล้วล็อกอินเข้าไปดู

ภาพที่เห็นในเกมทำให้ทีออนรู้สึกแปลกใจ จนอดไม่ได้ที่ต้องเดินไปนั่งข้างเตียง มองตัวละครผู้หญิงที่กำลังนอนหลับอยู่บนนั้นอย่างสำรวจ ตั้งแต่ใบหน้าที่สวยเหมือนเทพีกรีก ไปจนถึงลำคอ พอมาถึงเนินอกที่โผล่พ้นชุดเดรสออกมาครึ่งเต้า ทำให้ทีออนรู้สึกร้อนวูบวาบแถวๆ หน้าท้องขึ้นมาดื้อๆ

บางทีอาจเป็นเพราะคืนนี้ เป็นคืนแรกที่ทีออนไม่ได้ไปปลดปล่อยกับผู้หญิงที่ไหนมิหนำซ้ำยังเมานิดหน่อย เลยเกิดอารมณ์ง่ายกว่าปกติ ชายหนุ่มคิดอย่างนั้น

ตัวละครที่ทีออนใช้ ก็มาจากรูปร่างหน้าตาของเขาจริงๆ มันเป็นเกมที่เขาสร้าง การปรับแต่งฟังก์ชันย่อมชำนาญเป็นพิเศษ

เดมอนโน้มตัวลงไปขโมยจูบปากคนหลับอย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบเสียงแหบพร่า “อินครับ ตื่นเถอะ”

โดยปกติเวลาทำสุ้มเสียงแบบนี้ ทีออนมักให้บลูจัดการ แต่ครั้งนี้ เขาไม่ได้เรียกบลูออกมา

บลู คือ AI ประจำตัวของทีออน ที่เจ้าตัวแอบฝังไว้ในชิพที่เขาสร้าง ไม่ว่าบริษัทไหนจะซื้อไป ทีออนก็สามารถเรียกบลูออกมาใช้ได้ตลอด และไม่เพียงแค่เกมเท่านั้น แต่เป็นผลงานทุกชิ้นที่ทีออนคิดค้น ล้วนมีบลูแอบซ่อนตัวอยู่คล้ายปรสิต

พอได้ยินเสียง อินทราทีกำลังนอนร้องไห้ สะดุ้งจนตัวโยน รีบลุกขึ้นมาดูหน้าจอโทรศัพท์ “เดมอน!”

“ครับ”