บทที่ 3 สวัสดีจ้า มัมหมีมาแล้ว

WARING(18+)

ไม่วาย...แล้วรักไหม?

บทที่ 3

สวัสดีจ้า มัมหมีมาแล้ว

..................................

(St. Babylon College)

เป็นโรงเรียนชายล้วนขนาดใหญ่ และที่สำคัญ เป็นโรงเรียนประจำที่นักเรียนต้องอยู่หอด้วย เพราะอย่างนั้นมันจึงเข้าทางของนับหนึ่งเต็มๆ เพราะเธอจะได้มีโอกาสเฝ้าดูคู่จิ้นทั้งสองของเธอตลอดทั้งวัน หนึ่งเพื่อเก็บโมเมนต์แต่งฟิค ส่วนสอง เธอจะได้เสพความจิ้นฟินๆ กับตาของตัวเอง ถึงแม้จะรู้สึกว่าตัวเองเกือบจะเรียกว่าเป็นสตอล์กเกอร์แล้ว ทว่านับหนึ่งก็ตั้งกฎของตัวเองไว้ว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนในชีวิตประจำวันให้คนทั้งสองเด็ดขาด เธอจะแค่ขอเสพความฟินอยู่ห่างๆ ก็พอ แต่ทว่า ทุกสิ่งก็ไม่ได้เป็นไปตามที่ใจเราหวังเสมอไป

"สวัสดีวายุ-ฟาโรห์ ไว้เจอกันนะ (^ - ^) "

09.00 น.

นับหนึ่งถูกพาไปแนะนำที่ห้องเรียน และเนื่องจากเป็นการย้ายเข้ามาเรียนปีสุดท้าย ซึ่งปกติไม่ค่อยมีใครทำ จึงเรียกความสนใจจากผู้คนได้เป็นอย่างดี

"ใครวะ?"

"ย้ายโรงเรียนตอนปีสุดท้ายเนี่ยนะ ก่อเรื่องอะไรมาป่าววะ"

"ไม่พ้นเรื่องต่อยตีแน่ๆ"

"คงจะก่อเรื่องเอาไว้เยอะมากเลยละมั้ง"

ข่าวลือแพร่กระจายไปมากมาย ว่าเด็กนักเรียนใหม่ก่อเรื่องจากโรงเรียนเก่าเอาไว้จนถูกให้ย้ายโรงเรียน และทุกคนต่างจินตนาการภาพของนักเรียนใหม่เป็นเด็กเกเรที่มีรูปร่างล่ำปึก

ตึก...

ตึก...

ตึก...

"มาแล้ว!"

แอ๊ด!

เมื่อประตูถูกเปิดออก ภาพนักเรียนใหม่ที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับอาจารย์ประจำชั้นทำเอาคนในห้องต่างอุทานด้วยความแปลกใจ

"เอ๋?"

"นั่นน่ะหรอ...นักเลง"

"แขนบางๆ แบบนั้นอะนะ จะไปต่อยใครได้"

"ผู้ชายอะไรวะ หน้าหวานฉิบหาย มันเป็นตุ๊ดป่าววะ" เหล่าชายหนุ่มในห้องพูดคุยกันอื้ออึงเพราะภาพลักษณ์ที่จินตนาการ กับความเป็นจริงที่ได้เห็นตรงหน้า ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ภาพตรงหน้าคือหนุ่มน้อยร่างเล็ก เอวบาง ผิวขาวนวล แถมหน้าตาก็ยังน่ารักราวกับผู้หญิง

"เงียบๆ หน่อยนักเรียน เพื่อนใหม่จะได้แนะนำตัว" อาจารย์ประจำชั้นเอ่ย ดังนั้นเสียงอื้ออึงในห้องจึงสงบลง

'ฮู่ว ตื่นเต้นจัง จะทำได้ดีมั้ยนะ' นับหนึ่งพึมพำในใจ

"สะ สวัสดีครับ นับหนึ่ง นายนที อัครเสถียร เรียกสั้นๆ ว่านับก็ได้ครับ (≧ □ ≦) "

"ฝากตัวด้วยนะครับ (❀≧ ‿ ≦❀) " นับหนึ่งแนะนำตัว ก่อนจะคลี่รอยยิ้มสดใสออกมา ทว่าในห้องกลับเงียบสนิทราวกับตกอยู่ในภวังค์

" (￣□￣) อ่าครับ"

" (⊙＿⊙) อึ่ก!"

" (￣▽￣) ว้าว กูเหมือนเห็นฟิลเตอร์ดอกไม้ลอยฟุ้งรอบตัวเด็กใหม่เลยว่ะ"

"นักเรียน เดี๋ยวไปนั่งตรงที่ว่างหลังห้องตรงนั้นนะ" อาจารย์เอ่ย ก่อนจะชี้ไปที่โต๊ะหลังสุดริมหน้าต่าง

"ขอบคุณครับ" นับหนึ่งค้อมตัวให้อาจารย์เล็กน้อย ก่อนจะสอดส่ายสายตาไปรอบๆ ห้องเพื่อมองหาเป้าหมาย แต่ทว่ากลับไม่พบคนทั้งสองทีอยากเจอเลย

'ไปไหนกันนะ ฟา-ยุ ของมัมหมี อยากเจอใจจะขาดแล้ว (T^T) ' นับหนึ่งรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่คิดว่าเปิดเทอมวันแรกจะได้เจอกับคู่จิ้นทั้งสองของเธอ แต่จนแล้วจนรอด ตลอดทั้งวันก็ไม่เห็นคนทั้งสองเลย

17.30 น.

หลังจากเลิกเรียนนับหนึ่งก็ไปลงทะเบียนเข้าหอพัก

ตึก ตึก ตึก

ร่างเล็กแบกของพะรุงพะรังเข้าหอด้วยความห่อเหี่ยวใจ

'อยากเจอๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากเจอที่สุดเลย'

"อยู่ไหนนะห้อง 232" คนตัวเล็กเหลียวซ้ายแลขวาเพื่อหาห้องที่เธอต้องเข้าพัก โดยตะวันบอกว่าได้เตรียมห้องสุดพิเศษเอาไว้ให้แล้ว หนำซ้ำยังบอกอีกว่าเธอต้องถูกใจแน่ๆ โดยหอพัก เป็นหอร่วม นักเรียนต้องพักด้วยกัน ความจุต่อห้องคือผู้เข้าพัก 4 คน

"อ๊ะ! เจอแล้ว"

แกรก

มือเล็กบิดลูกบิดประตูเบาๆ ก่อนจะพบว่าไม่ได้ล็อก

"อุ๊ย ไม่ได้ล็อก"

แอ๊ดดด

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ดวงตากลมที่แลดูห่อเหี่ยวก่อนหน้านี้ จู่ๆ ก็พลันเบิกโพลงขึ้นทันที พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัว

'พระเจ้าช่วย (⊙ □ ⊙) '

ภาพตรงหน้าที่ทำให้นับหนึ่งตกตะลึงนั่นก็คือ วายุที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูผืนจิ๋ว และบอดี้สุดแสนเพอร์เฟคที่ไม่ว่าใครได้เห็นก็คงต้องเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัว

ตึก ตึก ตึก

"ไอ้วา กูอาบน้ำเสร็จแล้ว มึงเข้าต่อได้เลย"

"......................"

ยังไม่ทันที่หัวใจดวงเล็กจะหายเต้นแรง เมื่อคู่ชิปอีกคนเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพไม่ต่างจากวายุเท่าไหร่นัก หัวใจเล็กมันก็เต้นระรัวด้วยความฟินจนอยากจะร้องกรี๊ดออกมา

'ฟา-ยุ จงเจริญ (/≧▽≦) / ฮูเร่ๆๆ'

'ตะวัน นายเนี่ยมันเป็นเพื่อนทื่ดีจริงๆ ฉันรักนายที่สุดเลย!'

'ว่าแต่ทำไมฉันถึงแต่งให้วายุเป็นเคะกันนะ ทั้งๆ ที่เขามีบอดี้สุดร้อนแรงขนาดนี้' สมองของนับหนึ่งใช้เวลาในการประมวลภาพตรงหน้า ก่อนจะออกมาว่าเธอคิดผิดตั้งแต่ที่วางโพลให้วายุเป็นรับแล้ว เพราะตอนนี้เขาได้เติบโตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วจริงๆ คงต้องคิดเรื่องเปลี่ยนโพลดูบ้างแล้วล่ะ

"เฮ้ นาย"

"เฮ้!" ฟาโรห์โบกมือไปมาตรงหน้านับหนึ่ง เพราะเห็นคนตัวเล็กยืนนิ่งไม่ยอมพูดยอมจา

"คะ ครับ!" นับหนึ่งขานรับด้วยความตกใจเพราะเผลอคิดอะไรเพลินๆ

"นายเป็นรูมเมดคนใหม่ที่เพิ่งย้ายมาใช่ไหม?" ฟาโรห์ยังคงเป็นคนถามคำถาม ในขณะที่วายุเอาแต่ยืนกอดอกมองสมาชิกใหม่เงียบๆ

"ชะ ใช่"

"ฉันฟาโรห์ ส่วนมันชื่อวายุ"

"สะ สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักนะ (❀≧ ‿ ≦❀) "

"นับหนึ่ง นายนที อัครเสถียร เรียกสั้นๆ ว่านับก็ได้ครับ" นับหนึ่งแนะนำตัว

"ไม่ต้องพูดสุภาพก็ได้ มันจักจี้" ฟาโรห์เอ่ย ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวเสน่ห์

ทว่าในขณะที่คนทั้งสองกำลังแนะนำตัวกันอยู่ เสียงเรียบของใครบางคนที่เอาแต่เงียบอยู่เมื่อครู่ก็ดังขึ้น

"จะคุยกันอีกนานไหม.....เมื่อไหร่จะปิดประตู"

พอได้ฟังดังนั้น นับหนึ่งก็รีบขนข้าวของเข้ามาในห้องและรีบประประตูทันที

"จะอยู่ห้องนี้ก็ทำใจหน่อยนะ"

"พอดีมันมีไอ้คุณชายเจ้าระเบียบอยู่น่ะ" ฟาโรห์กระซิบที่ข้างหูของนับหนึ่งอย่างขำๆ คนตัวเล็กเมื่อได้ฟังก็พยักหน้าหงึกหงัก

"เงียบปากไปไอ้ฟา" วายุเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทันที

"พยายามอย่าไปทำให้มันโมโหล่ะ" ฟาโรห์เอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะพาคนตัวเล็กไปที่เตียงของเธอ

"นายอาจจะต้องอยู่บนไอ้วานะ"

" (￣□￣) ?" คำพูดกำกวมของฟาโรห์ทำเอานับหนึ่งตกใจเล็กน้อย

"หมายถึง ต้องอยู่เตียงชั้นบนของไอ้วา" ฟาโรห์ขยายความ เพราะในห้องมีเตียงสองชั้นอยู่สองหลัง ซึ่งเตียงของฟาโรห์ชั้นบนนั้นเต็มไปด้วยข้าวของเต็มไปหมด

"อ๋ออออ"

"ตอนนี้สมาชิกก็จะมีแค่สามคน ก็คือฉัน ไอ้วา แล้วก็นาย"

"มีกุญแจห้องแล้วใช่ไหม"

"อื้ม อาจารย์ให้นับมาแล้ว" คนตัวเล็กเอ่ย ซึ่งปกติเธอมักจะแทนตัวเองด้วยชื่อเป็นประจำจนติดปากไปเสียแล้ว

"แทนตัวเองด้วยชื่อหรอ"

"น่ารักดีนี่ หึ" ฟาโรห์เอ่ยกระเซ้า พอได้ฟังคนตัวเล็กก็เกาคอแก้เก้อ ทั้งๆ ที่เธอพยายามจะเปลี่ยนคำแทนตัวเองแล้วเชียว แต่ทว่ามันดันเคยปากไป

"ฉันไปก่อนนะ อยู่ดีๆ ล่ะ" เอ่ยจบฟาโรห์ก็หยิบเสื้อผ้ามาสวมอย่างลวกๆ และเดินออกจากห้องไปทันที และถึงแม้ว่านับหนึ่งอยากจะถามว่าเขาจะไปไหน แต่ทว่าก็ไม่กล้าพอ

ซ่าๆๆๆๆ

วายุยังคงอยู่ในห้องน้ำ ซึ่งในระหว่างนั้นนับหนึ่งก็แทบอยากจะร้องกรี๊ดออกมา เพราะทุกอย่างมันช่างเป็นใจเสียเหลือเกิน

'จะได้นอนอยู่ห้องเดียวกันทั้งสามคนเลยหรอเนี่ย ใครจะไปคิด กรี๊ดๆ'

'ถ้าได้ยินเสียงแบบนั้นแบบนี้ขึ้นมาจะทำยังไงดีนะ ว้ายๆๆๆๆ'

ตอนนี้แรงบันดาลใจมาเต็มจนเธออยากจะหยิบโน๊ตบุ๊คขึ้นมาแต่งฟิคตั้งแต่ตอนนี้เลยทีเดียว แต่ทว่าเธอคงต้องเคลียร์ข้าวของที่กองอยู่ตอนนี้ก่อน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"อย่าทำเสียงดัง"

"ห้ามเปิดไฟหลังห้าทุ่ม"

"ห้ามทำห้องสกปรก"

นี่คือประโยคที่วายุเอ่ยกับนับหนึ่งหลังจากที่เขาเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเนื้อตัวเต็มไปด้วยหยดน้ำ

"................."

'ว้าว ต้องโชคดีแค่ไหนกันนะที่ได้เห็นภาพนี้ทุกวัน'

นับหนึ่งพึมพำในใจราวกับตกในภวังค์

"เข้าใจหรือเปล่า?" วายุถามย้ำ เมื่อเห็นว่านับหนึ่งเอาแต่เงียบ

"อะ อื้อ เข้าใจแล้ว"

'ฮะ ฮู้ว วายุเนี่ยดุจริงๆ เลย แต่ก็โดนใจมากเลยค่า (/≧▽≦) /'