Relationship

เช้าวันรุ่งขึ้นที่บ้านของชนาวิน ชนาวินตื่นเช้าขึ้นมาทำอาหารตอนเช้าซึ่งปกติแม่ของเขาจะตื่นมาทำไว้ให้ก่อนออกไปทำงานแต่ชนาวินจะไม่ค่อยทานเท่าไหร่ แต่เพราะเห็นแม่เมื่อคืนเขาจึงตื่นมาแต่เช้าซึ่งในระหว่างที่ชนาวินกำลังทำอาหารอยู่นั้นแม่ของเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา

" อือ.... " แม่ของชนาวินงัวเงียตื่นขึ้นมามองดูนาฬิกาที่หัวเตียง

" แย่ล่ะสิสายป่านนี้แล้วเหรอเนี่ย!! " แม่ของชนาวินรีบลุกจากเตียงแล้วอาบน้ำแต่งตัวอย่างเร็วเมื่อลงมาชั้นล่างเธอก็รีบเข้าห้องครัวทันทีและในตอนนั้นเองเธอก็เจอชนาวิน

" จะไปแล้วเหรอครับคุณแม่ ทานข้าวเช้าก่อนสิครับ "

" วิน...นี่ลูก.... "

" เมื่อวานเห็นคุณแม่เหนื่อยๆก็เลยตื่นมาทำอาหารเช้าแทนน่ะครับทานก่อนสิครับ " ชนาวินหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนังและเห็นว่าสายแล้ว

" ท่าทางจะไม่ทันสินะครับ งั้นเดี๋ยวผมใส่กล่องไปให้ก็แล้วกัน " ชนาวินยกอาหารบนโต๊ะไปที่อ่างล้างจานแต่ทันใดนั้นแม่ของเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

" ขอโทษนะวันนี้ชั้นขอลาหยุดนะพอดีรู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย "

" คุณแม่ทำไมถึง? "

" เมื่อคืนเห็นสภาพแม่แล้วนี่วันนี้แม่อยากพักผ่อนสักหน่อย เอ้า กินข้าวๆ " แม่ของเขาเดินมานั่งที่โต๊ะ เมื่อเห็นแบบนั้นชนาวินก็เอาอาหารมาวางที่เดิม

" น่ากินจัง นี่ลูกทำเองหมดเลยเหรอ แอบออกไปซื้อมารึเปล่าเนี่ย? "

" ใครจะไปทำแบบนั้นกันล่ะครับ "

" ปกติไม่เห็นเคยเข้าครัวสักครั้งจะให้เชื่อลงได้ยังไง "

" ก็วันๆคุณแม่เคยอยู่บ้านที่ไหนล่ะครับ ผมน่ะซื้อของสดมาทำกินเองตลอดนั่นแหล่ะ "

" ง...งั้นเหรอ ขอโทษทีนะ " แม่ของเขาตักอาหารของชนาวินขึ้นมาชิมแล้วเธอก็ต้องตกใจมาก

" อ...อร่อย ไม่ได้โกหกนะอร่อยจริงๆ " แม่ของเขาตะลึงกับรสชาติอาหาร

" เห็นมั้ยล่ะครับ ถ้างั้นก็ทานเยอะๆนะครับ "

ทั้งสองคนทานอาหารจนหมดไม่เหลือแม้แต่อย่างเดียว หลังจากทานเสร็จชนาวินก็เก็บจานขามไปล้าง

" ฮ้า อิ่มที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา แบบนี้ก็พร้อมจะแต่งงานแล้วสินะวิน "

" พูดอะไรแบบนั้นล่ะครับผมยังเรียนไม่จบเลยนะ "

" คบกันแล้วแต่งหลังจากเรียนจบก็ได้นี่ เอ้อ ว่าแต่วันนี้ไม่ไปเรียนเหรอจ๊ะ? "

" มหา'ลัยผมหยุดหลังสอบครับตั้งแต่เมื่อ 3 วันก่อนแล้ว "

" ถ้างั้นวันนี้เรา 2 คนก็ว่างกันทั้งคู่สินะ ล้างจานเสร็จแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวซะล่ะ "

" เราจะไปไหนกันเหรอครับ? "

" จตุจักร "

จากนั้นชนาวินก็ไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วทั้งคู่ก็ออกจากบ้านมา 

" เดี๋ยวรถเมล์ก็มาแล้วครับ "

" แท๊กซี่ " แม่ของชนาวินโบกรถแท๊กซี่ทันที

" เดี๋ยวสิครับจะนั่งแท๊กซี่ไปเหรอ? "

" ไม่ต้องห่วงน่าวันนี้แม่เลี้ยงเอง " แล้วทั้งคู่ก็นั่งรถแท๊กซี่ไปที่จตุจักรไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงสวนจตุจักรด้าน JJ มอลล์

" วันนี้จะมาซื้ออะไรเหรอครับ? "

" ไม่รู้สิ "

" อ้าว แล้วจะมาทำไมครับเนี่ย!? "

" เดี๋ยวก็เจอของที่อยากซื้อเองแหล่ะน่า เอาล่ะไปกันเล้ย!! "

แล้วการมาที่ไร้จุดหมายก็เริ่มขึ้นทั้งสองคนเดินชมสินค้าตามร้านต่างๆแทบทุกร้านแม้กระทั่งมุมด้านมืดแต่ชนาวินก็ดึงแม่ออกมาก่อน

" เฮ้อ อากาศร้อนสุดๆไปปเลยน้ากรุงเทพเนี่ย "

" นี่ครับแม่กาแฟเย็น "

" อ้า ขอบใจจ๊ะ ซู้ด.....เฮ้อ ชื่นใจ...." แม่ของชนาวินมองหน้าลูกชายก่อนจะเอ่ยปากถาม

" วิน มีแฟนรึยังลูก? " เมื่อได้ยินคำถามชนาวินก็ถึงกับสำลักน้ำ

" ถ...ถามอะไรแบบนั้นล่ะครับ!? "

" ตอบมาเถอะน่า นานๆทีเราจะได้พูดคุยกันแบบแม่-ลูกนะ " คำพูดของแม่ก็เป็นเรื่องจริงเพราะทุกวันชนาวินไม่เคยได้คุยอะไรกับแม่เลย

" ย...ยังไม่มีหรอกครับ "

" ทำไมล่ะลูกเองก็ใช่ว่าจะขี้เหร่สักหน่อย ไม่เอาน่าบอกความจริงมาเถอะ "

" ความจริงคือผมไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่น่ะครับที่มหา'ลัย "

" หรือว่า...เพราะเป็นลูกครึ่งงั้นเหรอ? "

" ก็คง....แบบนั้นมั้งครับ "

หัวข้อที่คุยทำให้บรรยากาศสนุกสนานหมองหม่นลงในทันที จากนั้นทั้งคู่ก็เดินดูร้านต่างๆต่อไปแล้วทันใดนั้นชนาวินก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่หมวกสวมแว่นดำและหน้ากากปิดครึ่งหน้ากำลังยืนทำท่าเลิ่กลั่กเหมือนพยายามจะถามอะไรสักอย่างแต่ไม่กล้าชนาวินจึงเดินเข้าไปเธอ

" ขอโทษครับมีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ? "

" ค...คือว่าชั้นอยากจะไปตลาดจตุจักรน่ะค่ะ "

" ก็ที่นี่แหล่ะครับจตุจักร "

" ม...ไม่ใช่ค่ะของที่ชั้นจะซื้อก็คือ... " หญิงสาวแอบกระซิบกับชนาวิน

" มีอะไรเหรอวิน? " แม่ของชนาวินเดินเข้ามาหา

" ขอโทษนะครับคุณแม่เดี๋ยวผมพาเธอคนนี้ไปที่ MRT แปบนึงนะครับ "

จากนั้นชนาวินก็พาหญิงสาวคนนั้นไปยังสถาณีรถไฟฟ้าใต้ดิน

" จะไปไหนกันเหรอ? " แม่ของชนาวินถาม

" ที่นี่ไงล่ะครับ " ชนาวินพาหญิงสาวมาที่จุดขายของประเภทฟิกเกอร์แล้วโมเดลที่อยู่เหนือสถาณีรถไฟฟ้าใต้ดิน

" ที่นี่แหล่ะค่ะที่นี่แหล่ะ " หญิงสาววิ่งไปดูตามร้านขายต่างๆเพื่อหาของบางอย่างซึ่งชนาวินและแม่ของเขาก็เดินตามไปด้วย

" จตุจักรมีที่แบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย? "

" คุณแม่ไม่ได้มาที่นี่กี่ปีแล้วครับเนี่ย? "

ในที่สุดหญิงสาวก็เจอของที่เธอหาอยู่ซึ่งเป็นฟิกเกอร์ที่หายากมาก

" มีจริงๆด้วยมีจริงๆด้วย สุดยอดคิดไว้แล้วว่าที่นี่ต้องมี!! " หญิงสาวดีใจกระโดดโลดเต้นใหญ่ ชนาวินแอบมองดูราคาก็ถึงกับสะดุ้งเพราะมันแพงมากแต่หญิงสาวก็ซื้อโดยไม่ต่อรองใดๆทั้งสิ้น

" ขอบคุณนะคะที่พาชั้นมาที่นี่ " หญิงสาวกล่าวขอบคุณ

" ถ้าได้ของที่หาอยู่แล้วพวกเราขอตัวก่อนนะครับ "

" เดี๋ยวค่ะอุตส่าห์มาช่วยคนแปลกหน้าอย่างชั้นทั้งทีขอชั้นตอบแทนหน่อยจะได้มั้ยคะ? "

" ไม่ต้องหรอกครับ ถ้าเห็นคนเดือดร้อนต้องช่วยเหลือแม่ของผมเคยบอกไว้ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ " แล้วชนาวินกับแม่ก็ขึ้นมาจากสถาณีรถไฟฟ้าใต้ดิน

จากนั้นทั้งคู่ก็มาที่ป้ายรถเมล์เพื่อที่จะหารถกลับซึ่งแม่ของเขาก็โบกรถแท๊กซี่อีกครั้ง

" ว่าแต่ตอนเที่ยงจะกินอะไรล่ะครับ "

" นานๆจะออกมาทีไปหาอะไรกินดีกว่า " เมื่อเปิดประตูรถแท๊กซี่ออกมาทั้งคู่ก็พบกับหญิงสาวคนเมื่อกี้

" ถ้าจะหาอะไรทานล่ะก็ให้ชั้นเลี้ยงนะคะคุณชนาวิน " ชนาวินและแม่ยืน งง อยู่ครู่หนึ่ง

" ขึ้นมาสิคะรถเริ่มติดแล้วนะ " จากนั้นชนาวินและแม่ก็ขึ้นรถไป

" เมื่อกี้คุณเรียกชื่อผมสินะครับ คุณรู้ชื่อผมได้ยังไง? "

" ก็เมื่อกี้คุณแม่ของคุณพูดชื่อคุณออกมานี่คะ "

" แต่ชั้นพูดแค่ชื่อเล่นนะ "

" เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ เอาล่ะถึงแล้วค่ะ " เมื่อลงจากรถมาแม่ของชนาวินก็ถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นร้าน

" ร..ร้านนี้มัน..."

" มีอะไรเหรอครับ? "

" ร้านอาหารญี่ปุ่นนี่ราคาแพงสุดๆเลยนะ "

" เอาล่ะเข้าไปข้างในเถอะค่ะ "

แล้วทั้งสามคนก็เข้าไปข้างใน หญิงสาวบอกอะไรบางอย่างกับพนักงานแล้วพนักงานก็พาพวกเขาไปที่ห้อง V.I.P.

"นี่ถึงกับมานั่งห้อง V.I.P. เลยเหรอ? "

" ถ้าไม่ใช่ที่นี่ชั้นก็ทานอะไรไม่ได้หรอกค่ะ " ทันใดนั้นหญิงสาวก็ถอดหมวก แว่นตา และหน้ากากออก

" เฮ้อ อึดอัดจัง " หญิงสาวรู้สึกโล่งเมื่อถอดหน้ากากออก "

" ได้เจอกันจริงๆสักทีนะคะคุณชนาวิน " หญิงสาวคนนั้นก็คือชิเอรินั่นเอง

" เดี๋ยวสินี่เธอคือ...ชิเอริงั้นเหรอ!? " แม่ของชนาวินช๊อค

" ชิเอริ....อ๊ะ เธอจริงๆด้วยชิเอริ เหมือนอย่างในเกมส์เลยนะ "

" น..นี่ลูกรู้จักชิเอริด้วยเหรอ!? "

" ก็เป็นเพื่อนที่เล่นเกมส์ด้วยกันนี่ครับ ว่าแต่ทำไมต้องปิดบังหน้าตาขนาดนั้นด้วยล่ะ? "

" เค้าก็ต้องทำแบบนั้นอยู่แล้วก็เค้าเป็นดารานี่!! แล้วมากินที่ร้านนี้พนักงานไม่แตกตื่นแย่เหรอจ๊ะ? "

" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ร้านนี้ชั้นมาบ่อยแล้วพวกพนักงานเจอชั้นจนชินแล้วล่ะค่ะ "

จากนั้นอาหารก็เริ่มมาเสิร์ฟเรื่อยๆ ชนาวินดูไม่ตื่นเต้นเรื่องที่ชิเอริเป็นดาราซึ่งต่างจากแม่ของเขาที่ยิ้มแก้มปริ

" แล้วไปรู้จักกันได้ยังไงเหรอจ๊ะ? "

" ก็คุณชนาวินช่วยชั้นเอาไว้น่ะค่ะ "

" งั้นเหรอๆ แต่แปลกจังเลยนะดาราเองก็เล่นเกมส์ด้วย "

" ก็ต้องมีบ้างแหล่ะค่ะถือเป็นการคลายเคลียด "

" ว่าแต่ชิเอริเนี่ยพูดไทยชัดจังเลยนะ อย่างกับเป็นคนไทยแน่ะ "

" ก็ฝึกอยู่นานเหมือนกันค่ะกว่าจะพูดได้ขนาดนี้ "

" งั้นเหรอ ถ้างั้นน้าขอฝากชนาวินด้วยก็แล้วกันนะ " คำพูดของแม่ทำให้ชนาวินสำลักอีกรอบ

" พ...พูดอะไรแบบนั้นล่ะครับคุณแม่!! " ชิเอริยิ้มและหัวเราะเบาๆ

" ทางชั้นต่างหากล่ะคะที่ต้องฝากตัวเพราะชั้นเองก็รบกวนคุณชนาวินเอาไว้เยอะเลย " ชิเอริพูด

" แต่งงานกันเลยมั้ย? "

" คุณแม่ครับ!! " ชิเอริหัวเราะอีกครั้ง

เมื่อทานเสร็จทั้งสามก็ออกจากร้านและกำลังจะแยกกัน

" นี่เป็นครั้งแรกเลยนะคะที่มีคนเจอชั้นแล้วไม่ตกใจ "

" จะตกใจทำไมล่ะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเราเจอกันสักหน่อยยังไงชิเอริก็คือชิเอริไม่ว่าเธอจะเป็นดาราหรือซิงเกอร์ยังไงเธอก็คือชิเอริ " คำพูดของชนาวินทำให้ชิเอรินิ่งไปครู่หนึ่ง

" เอาไว้ชั้นหายจากแบล๊คลิสท์แล้วค่อยมาเวลกันอีกนะ "

" ค่ะ ชั้นจะรอนะคะ " แล้วพวกชนาวินก็ขึ้นรถแท๊กซี่กลับไปโดยมีชิเอริยืนส่ง

ก่อนจะเข้าบ้านชนาวินและแม่ก็แวะซื้อของที่ตลาดเพื่อเอามาทำอาหารเย็น เมื่อกลับมาถึงบ้านสองแม่ลูกก็เข้าครัวช่วยกันทำอาหารซึ่งมันก็เสร็จทันเวลาอาหารเย็นพอดี จากนั้นทั้งคู่ก็มานั่งทานอาหารเย็น

" นี่วินแม่ขอถามอะไรหน่อยสิ "

" อะไรเหรอครับ? "

" ที่ผ่านมาลูก...เหงามั้ย? "

" ก็มีบ้างแหล่ะครับเพราะทุกวันตื่นมาผมก็ไม่เจอคุณแม่ก่อนนอนก็ไม่เจอกินข้าวก็ไม่เจอ " คำพูดของชนาวินทำให้แม่ของเขารู้สึกผิดที่ไม่ได้ดูแลชนาวินเลย

" แต่ผมก็เข้าใจนะครับว่าคุณแม่ต้องทำงานถ้ายังไงนานๆลาหยุดสักครั้งก็ดีนะครับเราจะได้มีโอกาสมาสนุกกันแบบนี้อีก "

" ถ้างั้นเอาเป็นสัปดาห์หน้าเป็นไง!! "

" ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ครับ!! "

หลังจากทานอาหารเสร็จชนาวินก็ล้างจานส่วนแม่ของเขาก็เคลียร์เอกสารก่อนนอน พอล้างจานเสร็จแล้วชนาวินก็ไปอาบน้ำแล้วขึ้นไปยังห้องนอนและในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

" รินเหรอ โทรมาทำไมเอาป่านนี้นะ " เมื่อชนาวินรับสายเขาก็ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของริน

" รินร้องไห้เหรอ? เกิดอะไรขึ้น ริน มีเรื่องอะไร ริน!! " ชนาวินรู้สึกใจคอไม่ดีกับเสียงร้องไห้ของริน

To be continued